අකුරු මැකී නෑ

Monday, June 29, 2020

හැඟුම් දඩමීමාට වහංවී - සිව්වෙනි කොටස

“හුටපට; අංජ-බජල් ගොඩාරියයිනෙ අයස්මන්ත මහත්තයෝ!” මම කිව්වා.

“එහෙම තමයි පයන්නෝ!” උත්තරේ මූණට අනින එකක් වගෙයි. දොස්තර මහත්තයට තරහ ගිහින්ද? නැති බව තේරුණේ ඊළඟට කියපු දෙයින්; ස්වරයෙන්. වචනවලින් විතරක් හැඟීම් කියන්න බැහැනෙ, නේද? ටෝන් එක, ඇක්සන්ට්ස්.... එව්වත් පාවිච්චි වෙනවනේ.

ඔය පෙයි පූට ප්‍රංශ හාදයෙක් නේද එදා පාටියෙදී මුණ ගැහෙන්නේ?

“නිමල් අයියේ, ශී පෙයි පූගේ කතාව අදහන්න වටිනවා. මෙහෙම දේවලුත් වෙන්න පුළුවන්ද කියලා පුදුම හිතෙනවා.”

“හරි. චීනේදී ඔය පෙයි පූ කියන කෙල්ලට, ප්‍රංශ හාදයෙක් නේද පාටියෙදී මුණ ගැහෙන්නේ?” තවත් එක්කෙනෙකුට ප්‍රශ්නයක්.

“Sorry වෙන්න ඕනි මචං. කතන්දරයක් කියද්දී රසය බිඳින්න බෑ, ඔහොම ප්‍රශ්න අහලා.”

“ඇයි යකෝ.... පෙයි පූ කෙල්ලෙක්ද කොල්ලෙක්ද කියලවත් අපි කොහොමද දන්නේ....  එයා විදිහට දැන් කතන්දරේ කියන්නේ උඹනෙ. ඒක නිකං පිරිමි නමක් වගේනෙ.... උඹ හිතන්නෙ අපේ තාත්තා චීනෙන් ආවයි කියලද, ඔව්වා අපිට තේරෙන්න? පෙයි පූ.... ඊට වැඩිය හොඳයි කොම්බුව අයින් කරලා කියහං.”

“ඇයි මචංලා, උඹල පෙයි පූ ගෑනුද පිරිමිද කියන එක පස්සෙ ඔච්චර පන්නන්නෙ? හරි, පෙයි පූ කෙල්ලෙක්; කොල්ලෙක් නම් උඹලට අවුල්ද? මොකද උඹල මහ ලොකු රැඩිකල් පොරවල්නෙ. එහෙම අයට මේ කොදෙව්වට පොදු ලිංගික කුහකත්වය තියෙන්න බෑනෙ. මම එංගලන්තෙ පශ්චාද් වෛද්‍ය උපාධියට ඉගෙන ගනිද්දි, staff/ ලෙඩ්ඩුන්ගෙ sexual orientation අනවශ්‍ය විදිහට හොයන්න ගියොත් රස්සාවෙනුත් පන්නලා, ප්ලේන් එකක පටවලා එවනව ෂුවර්!

ආදරේ ගැන සංධ්වනියක් වගෙයි මචං සොක්‍රටීස්ගේ 'සිම්පෝසියම්'....

මචං, මම ආදරය ගැන ‘ගීත ගොවින්දය’ විතරක් නෙවෙයි අනන්තවත් කියවලා.... රස විඳලා තියෙනවා. ඒකෙන් මට හොඳටම වැදුණු එකක් තමයි, සොක්‍රටීස්ගෙ Symposium. හැබැයි, සොක්‍රටීස් කිසිම දෙයක් ලියපු කෙනෙක් නෙවෙයි!”

“ඒ මනුස්සයා ලියලත් නැතිනම්, මොන රෙද්දෙන්ද යකෝ උඹ මේ කියවන්නේ?”

“අඩෝ, සොක්‍රටීස් කියපු ඔක්කොම දේවල් වගේ ලියාගත්තේ එයාගෙ ප්‍රධාන ගෝලයා; ප්ලේටෝ. ඒ වාර්තා තමයි මචං, ‘ඇපොලොජි’, ‘ක්‍රීටෝ’, ‘ෆීඩෝ’, ‘සිම්පෝසියම්’ කියන්නේ. සිම්පෝසියම් එකේදි සොක්‍රටීසුයි ගෝලයොයි දීර්ඝ වශයෙන්ම ‘ආදරය හා එහි නොයෙක් ප්‍රභේද’ ගැන කතා කරනවා. මේ සාකච්ඡාව නම් ‘ආදරය ගැන සංධ්වනියක්’ මචං. ඒක මෙතන කතා කරන්න ගියොත් හෙණ ඉලාස්ටික් වෙනව. ඒ හින්ද ඕනේ නම්, lock down ඇරියම පබ්ලික් ලයිබ්‍රරියට ගිහිල්ල, ඒ පොත කියවපල්ලා.”

“ඩොක්ටර්, මොකක්ද ඒ පොත?”

“Dialogues of Plato. ඇයි යකෝ, ඕකෙ Apology කෑල්ල තමයි අපි ඒ කාලෙ මහාචාර්ය සුනන්ද මහේන්ද්‍රගෙ ‘සොක්‍රටීස්’ නාට්‍යය කියලා බැලුවේ. තොපි ඒකවත් බලල නැද්ද?”

 
ඔය පොතේ 'Apology' කෑල්ල තමයි ප්‍රොෆෙසර් සුනන්ද මහේන්ද්‍ර .......

“පීරිස්, එයාලට තියා මටවත් බලන්න බැරි වෙච්ච නාට්‍යයක් ඒ. ගොඩක් පෙන්නුවෙත් නැහැ වගෙනෙ.” මම කිව්වෙමි. “ඉතින්, අයස්මන්ත මහත්තයෝ, ආයෙම පෙයි පූට ආවේශ වුණා නම්....”

“ක්‍රමයෙන් අපි අතරෙ මිත්‍රකම වැඩී ලියලන්න උනා. ඉඩ ලද ඇසිල්ලේ එකිනෙකා සොයා යන අපි මංමාවත් දිගේ උද්‍යානවල ඇවිදින්නත්, පැරනි චීනයේ වැදගත් ස්ථාන ගැන කතා කරන්නත්, නොයෙක් කෝපි හල්වල කෝපි තොලගාමින් සාමීචියේ යෙදෙන්නත් උනා. මම දන්නා නොයෙක් අවධිවල චීන ජනකතා නාට්‍යානුසාරයෙන් පෙන්වමින් බෙය’නාර්ව තත්කාලීන පරිසරයෙන් මුදවා, රාජ කුමර-කුමරියන් පෙම් කරන, සිය ආත්ම ගෞරවය වෙනුවෙන් සේනා සංවිධානය කර යුද්ධ කරන රජවරු සිටින, වෛවර්න ධජ පතාක දිදුලන, අයස්කාන්ත ඇඳුමින් සැරසුනු අතීත සිහින චීනයකට රැගෙන ගියා.

දවසක් ඔහු අහගෙන හිටියා, එම්බසි දරුවෙක්ට මම සමනලයාගෙ කතාව යන චීන ඔපෙරාවේ කතාව බාගෙට රඟපාමින් ඉතා හැඟීම්බරව කියාදෙන අයුරු.

එහි කතාවෙ එන්නේ රාජකීය පාසලේ ඉගෙනීමට නොතිත් ආශාවකින් පෙලෙන ගැහැනු දැරියක් ගැන. මීට ගැහැනු ලමයි බඳවා නොගන්නා බැවින් සිය සහෝදරයාගෙ ඇඳුම් ඇඳ, ඔහු සේ වෙස්වලා ගන්නා ඈ විභාග සමත් වී අන්තිමේදි සිය අභිමතාර්ථය සිද්ධ කර ගන්නවා. රාජකීය පාසලට බැඳෙනවා.

එහි ඉගෙන ගනිමින් සිටිද්දී ඈට ඇලුම් කරන්න ගන්නවා තවත් සිසුවෙක්.....

එහි ඉගෙන ගනිමින් ඉඳිද්දී, ඈට ඇලුම් කරන්න වෙනවා තව පිරිමි ලමයෙක්. ඔවුන් අතර මිත්‍රකම එන්න එන්නම තීව්‍ර වෙනවා. ඇත්ත පිරිමි ලමයා ‘ඇයි මම මේ තව පිරිමි ලමයෙක්ට ඇදී යන්නේ’ කියන දෙයින් විපිලිසර වෙනමුත්, ඔහුට ඔහුව පාලනය කරගන්න බැරි වෙනවා.

ඈට හදිසියේ නිවසින් පනිවිඩ එනවා, ඉගෙනීම නවතා වහාම නිවසට ඒමට, යෝජිත විවාහයක් සූදානම් කර තිබෙන නිසා. මෙහිදී ඈ සත්‍යය හෙලි කරනවා මිතුරාට. ඔවුන්ගේ මිතුරුකම වේගයෙන් ඇවිලී යන ආදරයකට හැරෙනවා. ඉක්මනින්ම ඈට පාසලින් අස් වී විවාහ වීමට ගෙදර යන්න වෙනවා.

ඇගේ මිතුරා සිය දිවිනසා ගන්නවා. 

ඈ ඉල්ලනවා විවාහයට පෙර මිතුරාගෙ/ පෙම්වතාගෙ සොහොනට යන්නට. එහිදී ඈත් ඔහු ගිය මගේම යනවා.

අවසන ඔවුන් දෙදෙනාගෙ අවිච්ඡින්න ප්‍රේමය අවබෝධ කරගන්නා දෙමවුපියන් ඇයවත් ඔහුගේ සොහොනට යාබදව මිහිදන් කරනවා. මරනින් මතුව හරි එකට- සදහටම.....

මම කොහොමත් කතා කියන්නේ නොයෙක් චරිතවලට ආවේශව හැඟීමෙන්. ඒත් ඒ කතාව කියද්දී මම හැඟීම්බර වෙනවා.... ඔහු/ බෙය’නාර් දකිනවා, මට ඇඬෙන්න යනවා කීප වතාවක්.

මම ඔපෙරාවල ගායනා කල කෙනෙක් බවත්, කලකට පෙර මම මේ ගැහැනු දරුවාගේ චරිතය රඟපා ඇති බවත් මම ඔහුට හෙලි කරනවා.

ඒ සමනලයාගෙ කතාව මගේ කතාව දින කීපයකට පසු රාත්‍රියක වීදියක ගමන් ගනිද්දී මම ඉතා කල්පනාභරිතව බෙය’නාර්ට කිව්වා.

ඒ සමනලයාගේ කතාවම තමයි මගෙත් කතාව! 

ඒ කියන්නේ ඔයා වෙස්වලාගත් තරුනියක්! 

ඔව්

පවුලේ තුන්වෙනි දරුවා ගැහැනු දරුවෙක් නම් තව බිරියක් ගෙන ආ හැකි නිසා, තුන්වෙනි දැරිය ලෙස මා ඉපදුන විට මගේ අම්මා මගේ තාත්තාට පවා ඇත්ත වසන් කර මෙසේ මාව පිරිමි ලමයෙක් ලෙස හදාගෙන!

“මේ බලන්න මගේ අත්; මගේ මූන; මේ පිරිමියෙක්ගෙද ගෑනියෙක්ගෙද? මම හැඟීම්බරව ඔහුට බලන්න බල කරනවා.....”

“දැන් තේරෙනවා මචං! මුලින් කතාව අහගෙන ඉඳිද්දී හිතුණේ අර ප්‍රංශකාරයා sabjectකාරයෙක් වගෙයි කියලා.”

“ඉන්නවකෝ හලෝ.... ලස්සන කතාවක් ඉතින්... ඊට පස්සේ.....? මේක love story එකක්ද, පොලිටිකල් එකක්ද?”

“අනේ මචං.... අපි ඔව්වා හොයන්න ගියොත් තව බොන්න වෙනවා.... කතාව කියලා හිටපං, කුණුහරුප නවත්තලා.... දේශපාලනේ ඇද ගත්තොත් අපේ ආතල් එකත් නැති වෙනවා....”

“.... අපිත් ප්‍රේමයෙන් වෙලුනා. ගැහැනුන් පිරිමි ඇඳුම් අඳින එක චීනයේ සාමාන්‍ය දෙයක්. නිදි යහනේ දී මගේ ඉතා ලැජ්ජාශීලී වීම උසස් ආසියානු කාන්තා ගුනයක් ලෙස ඔහුට දැනුනා.

ඒක භයානක සෙල්ලමක්. ඒත් ඔහු තෘප්තිමත් වුණේ.............

අපි කරන්නේ මහ බයානක සෙල්ලමක්; ඒත් ඔහු තෘප්තිමත් උනේ ත්‍රාසය විඳීමෙන්. දන්නා හැම දෙනාටම හොරෙන් අපේ ආදරය පවත්වා ගැනීමත්, ඉතා රහසිගතව ඔහුගේ නවාතැනේ රාත්‍රිය ගත කිරීමත් අපේ බැඳීම තවතවත් ශක්තිමත් කලා.

1966 දී නියමය ලෙස ඔහු ආපසු මවු රටට යන්නේ බලවත් ශෝකයෙන්. ඔහුට ඔහුගේ ‘පේ පූ’ නැතිව බෑ.... යද්දී මම කියනවා මම ගැබ්බර බව. පිරිමි ලමයෙක් ලදොත් ඔහුට බර්ට්‍රන්ඩ්නම යොදන්නැයි ඔහු ඉල්ලනවා.

1969 දී ඔහු ආපහු එනවා; චීනයට, මා සොයාගන! රැකියාව චීනෙට හදාගන!!

දැන් විදේශිකයන් සමග සබඳතා තවත් අසීරුයි. මහත් පරිශ්‍රමයකින් ඔහු මාව හොයා ගන්නවා. මම ඔහුට කියන දෙයින් ඔහු තුශ්නිම්බූත වෙනවා. ‘ඔබට දාව ලැබුන දරුවගෙ හැඩරුව නිසා, මම ඔහුව රුසියාවට කිට්ටු පලාතක වසන් කලා ආරක්ශාව පිනිස. දරුවා ජීවතුන් අතර ඉන්න එක උනත් අඩමානයි...’

ඉතා අමාරුවෙන් අපි ඔහුව හොයා ගන්නවා. මා සමග ඉන්නට නම්, චීන රජයට ඔත්තු සපයන්න ඔහුට සිද්ධවෙනවා. ඔහු නොයෙකුත් රහසිගත රාජ්‍ය ලිපි සොරකම් කර චීන රජය අතට පත්කරනවා; ගනනින් ලිපි සිය ගනනක්.

අවුරුදු දහයක අප්‍රතිහත පරිශ්‍රමයකින් පසු බෙය’නාර් බුසිකො, මා සහ බර්ට්‍රන්ඩ් දරුවා  ප්‍රංශයට ගෙන්නා ගන්නවා. 

ප්‍රංශ රජයට මේ විදේශ සේවයේ නියුතු ප්‍රංශකාරයාගෙත්, චීන පිරිමියාගේත් එකගෙයි වාසය ගලපගන්න බෑ. ඒ ඔස්සේ ඉව අල්ලන ඔවුහු ‘අපි චීන රජයට කරන ඔත්තු සැපයීම’ සොයාගන්නා අතර අපව සිරබාරයට ගන්නවා. 

බෙය'නාර් උසාවියේදී කියනවා 'පෙයි පූ තමයි මගේ සහකාරිය' කියලා. ඒත්...

බෙය’නාර් මෙහිදී ‘මේ මගේ පවුල. පේ පූ මගේ සහකාරිය’ කියලා උසාවියේදී කියා හිටිනවා. උසාවිය එය ගනනකට නොගෙන වෛද්‍ය පරීක්ශනයකට භාජන කරනවා, මාව.

එහිදී එලි වෙනවා; මම පිරිමියෙක් බවත්, බර්ට්‍රන්ඩ් සල්ලි දී ලබාගත් දරුවෙක් බවත්. ‘මෙන්න චීන මාතහාරී!’ ප්‍රංශ රේඩියෝව කෑ මොර දෙනවා. 

කාන්තාවක් ලෙස දශකයකටත් වඩා කල් ඔහුව වසඟ කල හැටි මම පෙන්නනවා ඔහුටත්, වෛද්‍යවරුන්ටත්.

බෙය’නාර් උගුරුදන්ඩ කපාගෙන සියදිවි හානි කරගන්න හදන මුත් එය සාර්ථක වන්නේ නෑ. අප දෙදෙනාටම වසර හයක සිර දඩුවම් ලැබෙනවා; අවුරුද්දක් ගත වෙද්දී මුලදි මටත්, මාස කිහිපයකින් බුසිකොටත් ජනාධිපති සමාව ලැබෙනවා.”

“xකන කෙළියක්නෙ හලෝ! ඔත්තුකාරයෙකුට වුණත් එකම ගෙදර ඉඳගෙන අවුරුදු දහයකටත් වැඩිය කාලයක් තව මිනිහෙක්ව රවට්ටන්න පුළුවන්ද ගෑනියෙක් වගේ? මචං පීරිස්. උඹ කිව්වා නේද මේක ඇත්ත කතාවක් කියලා....”

“කොහොමද ඩොක්ටර්, පිරිමියෙක් bed room එකේදී කරුවලේ වුණත් තව පිරිමියක්ව අන්දන්නේ? ගෑනියෙක් වගේම...”

“තව ටිකයි.... ගවීන් මල්ලී. දන්නවද අන්තිමට බෙය’නාර් බුසිකො කිව්ව දේ?”

ඈ ප්‍රේම කළේ; සැතපුණේ මගේ සිරුරත් එක්ක නෙවෙයි.........

“ඈ’ ප්‍රේම කලේ, සැතපුනේ මගේ සිරුර සමග නෙමේ, මගේ හිස සමග. මම අන්ධව යතාර්ථයෙන් ඈත්ව සිටියේ ආලෝක වර්ශවලින්….

මේ සත්‍ය සිදුවීම අලලා M. Butterfly නමින් බ්‍රෝඩ්වේ චිත්‍රපටයක් නිර්මානය වෙනවා.

“Film එකකුත්? බලන්න වටිනවනේ ඩොක්ටර්.....”

“මටත් ඒක බලන්න හිතුණා.”

“Internet එකෙන් හොයල බලන්න වටිනවා. ඔපෙරාවකුත් හදල තියෙනවා, ඔය කතාව base කරගෙන..... ඔය සිදුවීම නෙවෙයි වැදගත්... ඒකෙන් එළිවෙන දේ!”

පෙයි පූ බෙය’නාර්ගේ මොන හැඟීම් සංකීර්නය මතද සෙමෙන්-සෙමෙන් ප්‍රථමව සහ ප්‍රමුඛව ක්‍රියා කලේ- first and foremost?

නෙවිල් අයියේ ඔයා දන්නවද, කෙනෙක් වැඩියෙන්ම කැමති දේ තමයි ඔහුගෙ දුර්වලකම - weak point; මුදල්/ බලය/ කාන්තාවන්/ පිලිගැනීම/ සර් කියා කියවා ගැනීම/ උදේ බොන කිරි තේ එක

එය ලබා දීමෙන් හෝ සීමා කිරීමෙන් හෝ මුලදි ලබා දී පසුව ලබා නොදීමෙන් ඔහුව පාලනය කල හැකියි. මම මේ කියන්නෙ ඔයාගෙ හොඳට; වැඩි විස්තර කියන්න ඕන නෑනෙ මම? බුදු සරනයි ඔයාට!

බෙය’නාර්ගෙ අතෘප්තිමත්; විමසිලිවන්ත ඇස් ඔස්සේ ඔහු හොයන දේ වටහාගන්න ක්‍රියා කල පෙයි පූ, ‘අතීත චීන සංස්කෘතියට, ත්‍රාසයට, අසම්මත දේ කිරීමෙන් ලැබෙන තක්කඩි ආස්වාදයට ඇති ඔහුගෙ කැමැත්ත’ මතු කරගත්තා.

ඊලඟට පෙයි පූ කලේ නිතර ඇවිදිද්දී, ඇත්තට හෝ නිර්මානය කොට හෝ නොයෙක් මග දකින සලකුනු පෙන්වා රසවත්ව පැරනි කතා කීම.

ඊලඟට හිතාමතාම ඔහු බෙයනාර් ඉදිරියේ අර ඔපෙරාව හැඟීම්බරව නාට්‍යාකාරයෙන් පවසා, ඊලඟ පියවරට සූදානම් කලා.

අන්තිමට පිරිමියෙක් වූ ඔහු, ‘තමන් පිරිමියෙකු ලෙස වෙස්වලාගත් කාන්තාවක්’ යැයි කියද්දී එය පිලිගන්න තරම් පෙයි පූ බෙය’නාර්ගේ හැඟීම් සංකීර්නය අවුල් කර අවසන්.

හැඟීම් සංකීර්නය මත ප්‍රථමව සහ ප්‍රමුඛව ක්‍රියා කරන්න නම් සිය ගොදුරෙ දුර්වල කරන්න පුලුවන් තැන හොයා ගන්න ඕන:

පාරාදීසයක් වුණත් අපායක්ය කියලා ඒත්තු ගන්වන්න ඕනේ කරන්නේ....

දුර්වල නිමිත්ත (weak point/ points) = ඔහු/ ඇය කැමති අකැමැති දේ/ දේවල්.

සූක්ශමව ඒවා ලබා දීමෙන් හෝ නොදීමෙන් සෙල්ලම් කරල ගොදුරෙ හැසිරීම තමන්ට ඕන විදියට නටවන්නෙ ඒව එක්ක තමා.

“පැත්තකින් වාඩිවෙලා කල්පනා කරන්න ඕනේ ප්‍රශ්නයක් මචං.... ගවීන් මල්ලී. තව බොන්න වෙන ප්‍රශ්නයක්. ඔය කියන විදිහට නම්, කොච්චර මිනිස්සු අපිවත් නටවනවා ඇද්ද.... මුං දෙන්නත් එහෙමනෙ.”

“ඒක නම් ඇත්ත, නෙවිල් අංකල්!”

“අඩෝ, තාම ඉවර නැහැ..... තව තියෙනවා.... හිටපං. ඒකත් කිව්වම කල්පනා කරන්න ලේසි වෙයි.....” අයස්මන්ත මහත්තයා කිව්වේය. එයාට නං ඔහොම සිතිවිලි සාගරයේ කිමිදෙමින් ඉඳීම පුරුදු බව අපි දන්නෙමු. පපුව පිරෙන්නම ත්‍රෛලෝකවිජය පත්‍ර ධූමය ආඝ්‍රාණය කළාමත් සමහර මිතුරන්ට ඔහොම අනන්ත කල්පනා පහළ වෙයි!

“හරි.... කියපංකො පීරෝ!”

“උඹලට වැඩියි නං නිකං ඉඳපල්ලා. මම කියන්නේ නිමල් අයියට..... මේකත් සින්දුවක්.....”

“ආනන්ද සමරකෝන් සූරීන්ගේ මේ ගීතයත් මා කියනවට ඔබ බැලිය යුතුම ගීතයක්. කැලේ ඇති මලක් හා සිදුවෙන නාට්‍යරූපී සංවාදයක්.

මෙහි අපට අහන්න ලැබෙන ඉතිරිව ඇති හැම පටිගත කිරීමක්ම පාහේ 100% පැහැදිලි නෑ.

ආනන්ද සමරකෝන් සංගීතඥ- ගීත රචක- ගායකයා යුග දිවි සැපත් බව.........

රම්‍ය වන මලේ- ඔබ කටු රොදක ඇයි කැලේ

පිපුණෙ සුවඳ - දිදී දසත මේ මහා කැලේ

රම්‍ය වන මලේ

මෙ පමණ ගස් වැල්ද තිබේ - අතු අග කොළ ගොමුද තිබේ

එ තැනක ඔබ නොපිපුණෙ කිම - රම්‍ය වන මලේ

රම්‍ය වන මලේ


මල මෙහෙම උත්තර දෙනවා.

   ‘මා දනිම් කෙසේ - මේ කටු රොදක මා මෙසේ

    කුමට පිපුණෙ කටුක දුකම - විඳින්ටා කැලේ

රම්‍ය වන මලේ

දුක නොමවෙන් සුවඳ මලේ - ඔබ හිරිහැර පාය කැලේ

ගිල්වා සැම සුවඳ විලේ - මේ මහා කැලේ

රම්‍ය වන මලේ

'මල' ස්ව කැමැත්තෙන්ම සිය අභ්‍යන්තරය විදහා පානවා......

මල සිය අභ්‍යන්තරය විදහා පානවා. පාලුව..... වටිනාකමක් නැද්ද මගෙ? 

    “මා ගැන ඔය ටිකම තමා - පානා කරුණා සැවොමා

     කිසිවෙකු හදවතිනි අහෝ - දයා නොම හැලේ

මේවාට දෙන උත්තර කෙලින් උත්තර නෙමේ. වසඟ කරන්නා ක්‍රමයෙන් ඇය අභ්‍යන්තරයට කඩා වැදෙමින්... ඈ, තමන් ඉන්නා අසරන තත්වය කිසියම් විදියකින් බාර අරගන, කටු තුලට වන් ගොලුබෙල්ලෙක් සේ ජීවිතය ගෙවා දමමියි තද තීරනයකට එලඹී ඉන්නේ නම් එය ක්‍රමයෙන් දෙදරවා අස්ථිර කරමින්.....

“රම්‍ය වන මලේ - ඔබ රැජිනියක මේ කැලේ

පිපුණ නමුත් කටු ගොඩකම - මේ මහා කැලේ”

ඈට තව දුරටත් දැඩි ධූතංග පුරන තවුසෙක් සේ ඇස් කන් වසාගන ඉන්න බෑ. 

    ඇති ඔය වරුණේ - අහො මා ගැන මෙ නිකරුණේ

     ඔබේ නිසරු වැනුම්වලින් - පලය කිම අනේ

ඈ ඒ බව වසඟ කරන්නාට ම එලි කිරීමෙන් මොකද්ද කියන්න හදන්නේ? ඔහුගෙ ආක්‍රමනයට ඈ යටත් බව නෙමෙයිද? ගවීන් මල්ලි, මොකද කියන්නේ; අපි කෙනෙක්ට අපේ පාලුව/ අසරනකම කියාපාන ඇසිල්ලේ අපි නොකියා කියන්නේ ඒ අඩුව එයාට පුරවන්න කියන එක නෙමේද?

අහන්න මා වන කුසුමේ - ඔබ සුවඳේ ගුණ මහිමේ

ගැන කීමෙන් ම හද බොහෝ - ප්‍රීතියෙන් සැලේ”

වසඟ කරන්නාගේ ආක්‍රමණය සර්ව සම්පූර්ණයි.......

වසඟ කරන්නාගේ ආක්‍රමනය සම්පූර්නයි. තමන් ඉස්සර නොවී මල විසින්ම තමන්ට ආදරය ප්‍රකාශ කරවා ගන්නවා ඔහු.

    “එහෙනම් මා නෙළා ගොසින් - තබාගන්න ඔබව ළඟින්

     මා ගුණ කිය කියා ලොවට - දෙන්න ආදරේ

ලමයි, මෙම ගීතය සහ කෙකටිය මල් ගීතය තමා සමරකෝන් ශූරීන්ගෙ මම කැමතිම ගීත දෙක.”

“ඔව්, ඔව්. කැමැත්ත හිතාගන්න පුළුවන්..... ඔහොම චාටුකතා තමයි මචං, උඹ ඒ කාලේ කෙල්ලෝ දාගන්න කියන්න ඇත්තේ....”

“හරියට හරි නෙවිල් අංකල්. ඒ කාලේ ඩොක්ටර් පොතෙන්ම වැඩේ දීලා.....”

“ඒ කාලේ? අපි දැනුත් එහෙම තමයි යකෝ. හැබැයි මචං මම මෙහෙම පාපෝච්චාරණයක් කළාය කියලා අපේ ප්‍රීතිකාට කියන්නෙපා....” පීරිස් කිව්වේ රඟමිනි! “ඉගෙන ගනිල්ලා.... තියරි දැනගත්තාම වැඩ ලේසියි!”

“ඉතින්, මේ ගීතයෙත් ඇත්තෙ සුන්දර ආක්‍රමනයක්. කෙකටිය මල් ගීතයෙදි වගෙ මෙහිදිත් තරුනයා විසින් වර්නනා කිරීම්වලින් අවුස්සන ලදුව, මල විසින් අවසන ප්‍රේමය ප්‍රකාශ කරනු ලබනවා.

'එන්නද මැණිකේ මමත් දියඹටා' ආනන්ද සමරකෝනුන්ගේම සිත්තමක් ලෙස........ 

කැලේ තිබෙන නොයෙක් මල් අතරෙ කොනක කටු රොදක මලක්ම මට විශේශ වන්නෙ ඇයි? මම බාහිර ලෝකයේ දකින්නෙ මම දකින්න බලාපොරොත්තු වන දේ; perception is defined by motivation භගවද් ගීතාවෙ කොහේ හරි එහෙම කියනවා වගෙ මතකයි; බාහිරය ලෙස ඔබ මම දකින්නේ අපේ මනසේම දිගුවක්- අප දකින්න ඕන දේ දකිනවා; දකින්න ඕන විදියට දකිනවා.

මෙහෙම අවස්ථාවක අපි දකින වටහාගන්න දේ තමා, ඒ කටුරොදක මල දකින්නාගෙ ඇති උත්තරීතර බව; මහත්මා බව.

එහෙම නැත්නම් මට හිතෙනවද මට බැරිය කියල මේ මහා කැලේ තියන හොඳ පරිසරයක මලක් නෙලා ගන්න? හීනමානෙකින් පෙලෙනවා වෙන්න බැරිද මම, කිසිම option නැති මලක් ඉස්සරහට යන්නෙ.

‘මේ වගේ කෙනෙක් මං වගේ මලකට හිත ඇදුනු එක ගැන සදා නයගැති පරාධීන මනෝභාවයක්’ ජනිත කරන්න යනවාද මම?

අතු අග කොළ ගොමුද තිබේ - එතැනක ඔබ නොපිපුණෙ කිම, අහන්න මා වන කුසුමේ - ඔබ සුවඳේ ගුණ මහිමේ - ගැන කීමෙන් මහද බොහෝ - ප්‍රීතියෙන් සැලේ..... වැනුම් කීයක්ද?

විලංගු ලා නොමැති සිතුවිලි ඉගිලෙන්නේ පියදෝර් දොස්තවුස්කිගෙ කෙටි.....................

ඇයි මට මෙහෙම නරුම අර්ථකථනයකුත් සිහියට එන්නෙ?

මේ ගීතය ඇහෙද්දි මට මතක්වෙන්නෙ පියදෝර් දොස්තයෙව්ස්කි (ලොව විශිශ්ටතම නවකතා දෙකෙන් එකක් සේ සැලකෙන අපරාධය හා දඬුවමට අමතරව, සූදු අන්තුවා, Brothers Karamazov, The Idiot නවකතාවල කතෘ) විසින් රචිත කෙටි නවකතාවක්; A Gentle Creature......”

පොඩ්ඩක් හෝව්!

Thursday, June 25, 2020

තණමල්විල කොල්ලගෙ යටිබඩ! -හයවෙනි කොටස

තබා යන්නම් පළමු හාදුව.....(සඳරු කිත්මිණි දිසානායකගේ කවියකි.)

“උන් එක්ක දුවලා බේරෙන්නත් බෑ, උන්ට අරෝවක් කරලා බේරෙන්ටත් බෑ. මේ උන්ගෙ කැලේ.... උන් මෙහෙ අඟලක් නෑර දන්නවා. දෙමළිය වැව හිඳුණත් මේ ගල්කෙම හිඳෙන්නෑ මහත්තයෝ. ඔන්නං තදම ඉඩෝර කාලෙක වුණත් ඇවිදින් බලන්නකො....”
දෙමළියේ හීන් මහත්තයා එහෙම කියූ තැනිනි; පහුගිය පොස්ටුව ඉවර කළේ. සමහර කුඩා ගල් කෙම්, පොකුණු ආදිය තද ඉඩෝරයකදී පවා හොඳටම නොසිඳෙන බව ඇත්තය. ඒත් මහා විශාල වැව්, ගංගා පවා සමහර කාලයකදී හිතාගත නොහැකි තරමට වැහැරෙයි.... තණමල්විල කොල්ලෙක් ටෙලියත් ඒ දහම මතක් කරවමින් සිටියි!

මේ කොල්ලා මහා පෙරළියක් කළේය. ඒ ගැන මටත් කලින් කිහිප දෙනෙක්ම දැක තිබුණහ.
චමිඳු නිසල් එයින් කෙනෙකි.

“තණමල්විල කොල්ලාට අයිති මුහුණු පොතේ සමූහය පට්ට ගොං ද ?

ගුණාත්මක නිර්මාණ කරන එක නිර්මාණකරුවන්ගේ කාර්‍යභාරය‍යි. ඒ වුනාට ඒ නිර්මාණ රසිකයෝ බාරගන්නේ තමන්ගේ රසඥතාව අනුව. රසඥතාවය රසිකත්වය හැමෝගෙම එක විදිහ නෑ. තණමල්විල කොල්ලාට අයිති මේ ෆේස් බුක් සමූහයම තමා ඒකට තියන සුපිරිම උදාහරණය. තණමල්විල කොල්ලෙක් ටෙලියේ තියන රසය නැත්නම් ආතල් එක මේකෙ ඉන්න උන්ට දැනෙන්නේ එක එක විදිහට.

සමහරු පට්ට ගොං ආතල් මේ සමූහය ඇතුළේ දෙනවා ... කියලා උඹලාට හිතෙන්නේ ඒ නිසා. ඒත් සහෝ, ගොංකන් සාපේක්ෂයි. මං මේ කියන දේත් පට්ට ගොං ආතල් එකක් වගේ කාට හරි දැනෙන්න පුළුවන්. ඇත්තටම ඒකේ අවුලක් නෑ. මට දැනෙන විදිහට සමූහයේ තියන වටිනාම දේ තමා ප්‍රේක්ෂකාගාර දෙකක් මේ නිර්මාණය විසින් ස්පර්ශ කරනවා කියලා අපිට අවබෝධ වෙන එක. සරලව කිව්වොත් එකක් කූඹියෝ මොඩලයේ ප්‍රේක්ෂකාගාරය. අනික දෙවැනි ඉනිම මොඩලයේ ප්‍රේක්ෂකාගාරය. එහෙම වුණේ කොරෝනා නිසා කියලා කෙනෙක්ට තර්ක කරන්න පුළුවන්.

පතෝ- කූරා- කිතුලා වගේ O/L පේල් වුණත් සැලෙන්න එපා. මෙන්න හිතන්න දෙයක්!

නමුත් මම දකින්නේ මෙහෙම වෙන්න මේ නිර්මාණයේ විශේෂ ගුණයක් හේතු වුණා කියලා.

කූඹියෝ සහෝදරයා (+ තව ටෙලි දෙක තුනක් ) බලපු අලුත් පරම්පරාව හරහා ලංකාවේ වෙනම ටෙලි ප්‍රේක්ෂකාගාරයක් හැදිලා තියනවා. නිර්මාණාත්මක ගුණයක් තියන, යටි පෙළක් තියන ටෙලි තමා ඒ අය බලාපොරොත්තු වෙන්නේ. ඒ වගේම “වෙනම ආතල් එකක්” කියන සීන් එක එයාල හොයනවා.

අනික් පැත්තෙන් ඉන්නවා ‘දෙවැනි ඉනිම’ ඇතුළු මෙගා රැල්ල ඇතුළේ හිටපු රසිකයෝ. ඒ අයගේ රසඥතාව ස්පර්ශ කරන්න ‘කූඹියෝ’, ‘සහෝදරයා’ වගේ ටෙලි නිර්මාණවලට බැරි වුණා. මෙතැන ඒ බැරිවීමත් සාපේක්ෂයි මචෝ.

හැබයි මේ ප්‍රේක්ෂකාගාර දෙක මෙච්චර ඉක්මනට එකතු වෙයි කියලා පෞද්ගලිකව මම නම් හිතුවේ නෑ. යටි පෙළක් එක්ක ආතල් එකක් හොයන අයට ඒ ආතල් එක ගන්න මේ ටෙලියෙන් පුළුවන්. ඒ වගේම මතුපිටින් බලලා ආතල් එකක් ගන්න අයට එහෙම ආතල් එකක් ගන්නත් මේ නිර්මාණය ඇතුළේ පුළුවන්.

ඒක තමා මේ සමූහය ඇතුළේ පෙනෙන්න තියන ඇත්ත. කොහොම වුණත් ඒක පට්ට!”

තණමල්විල කොල්ලෙක් තනාගත් ප්‍රේක්ෂකාගාරය මහා ජලාශයක් වැනිය....

ඇත්තය... සහතික ඇත්තය. තණමල්විල කොල්ලෙක් තනාගත් ප්‍රේක්ෂකාගාරය මහා ජලාශයක් වැනිය. ඒත්, එයත් ඉඩෝරයකට අහු වුණේය. ඒ දීප්ත ගමෙන් කොළඹට එනවත් එක්කමය. ගමට; පතෝලයා- කූරා- කිතුලා වැනි උදවියට පෙම් බැඳගෙන හිටි අය අන්ද-මන්ද වූහ. එහෙම වුණේ වඩාත් ආවේගශීලී; නාටකාකාර සිදුවීම්; දෙබස් අඩු වුණු නිසා වෙන්නැතිය.

‘ගංගාවේ ගීතය’ කවි පන්තිය රචනා කරද්දී එච්.එම්. කුඩලිගම කවියාත්, මේ හැල-හැප්පිලි නැතිකමේ නීරස බව දැක තිබුණේය.

   හිරිමල් සිනා රැළි පෙණ පිඬු  මිහිරිතම
   ගල් පරවලම හැපි-හැපි බිහි කරමි මම
   සම තැනිතලාවල හමුවෙයි   අලසකම
   නිරසයි අතරමඟ අවහිර නොදුටු   බිම

එහෙම කිව්වත් ‘ගැඹුරු දිය සසල නොවී නිසලව තිබෙන බව’ත් අප අමතක නොකළ යුතුය.

මරියාගේ සම්ප්‍රාප්තිය සිදු වුණේ එවන් වාතාවරණයකදීය.

අපි තවමත් පිටත පෙනුමට; ප්‍රතිරූපවලට ගරු කරන්නෙමු; පෙම් බඳින්නෙමු; මනාප වෙන්නෙමු!!! මා දුටු විදිහට නම් රසිකයන් මුලදීම වහ වැටුණේ මරියාගේ චරිතයට නොවේ. කළණි දොඩන්තැන්නගේ රූ සපුවටයි. රැල්ලටද මන්දා රසිකයන් ප්‍රතිචාර දක්වන්නට වුණු විට ‘මහේෂ් කුමුදු’ට කේන්තිත් ගියාද කොහෙදය. ඔහු ඒ තරහව අකුරු කර තිබුණේ මෙහෙමය:

මට හිතෙනවා මේ group එකේ ඉන්නේ මානසික ලෙඩ්ඩුද කියලත්...

“වෙලාවකට මට හිතෙනවා මේ ගෘප් එකේ ඉන්නේ මානසික ලෙඩ්ඩු ද කියලා.... යකෝ කතාවට අලුතෙන් කෙල්ලෙක් එකතු වුණොත් ඒකිගේ පංචස්කන්ධයම screenshot ගහලා මඟුල් කියෝනවා.

මහේෂ් කුමුදු කියූ ඒ සන්තෑසිය නාලිකා වෙනුවෙනුත් ආදේශ කරගත හැකිය.

දැන් මා බලාගෙන ඉන්නේ ඉන්දියන් සාගරයේ අමුතු ඇටයේ මීළඟ මහ මැතිවරණය නිමා වෙන තුරුය.

‘කතාව නොදා තවත් ඡන්ද 1,63,000ක් අඩු කරගන්නා ලදී’. ටෙලියේ 41 වෙනි කොටසේ විකාශය නවත්තා කෙරුණු දේශපාලන රංගනයක් නිසා කෝප වුණු ‘නිමන්ත මල්ලව ආරච්චි’ රසිකයා ලියූ කමෙන්ටුවකි; ඒ. (එහි ඊටත් වඩා ගැඹුරු අරුතක් මට පෙනෙයි.)

මැතිවරණ ප්‍රතිඵලයකට ඡන්ද ලක්ෂ ගණනක් කරන බලපෑම සුළු නැතිය. 

ජුනි 24 වෙනිදාට- ‘තණමල්විල කොල්ලෙක් Fan Club’ එකේ සාමාජිකයන් 1,71,394 කි; ටෙලියේ 44 වෙනි එපිසෝඩ් එක You Tube වෙතින් නරඹා තිබුණු ගණන 4,17,578කි. එහෙම රොද බැඳගෙන තණමල්විල කොල්ලා නැරඹූ; ගමට වසඟවූ; තුන් ඈඳුතු නවකතා පොත් කියවූ ඒ රසිකයන් කොතරම් ඥානනය විණිද කියා සොයා බලන්නට මෙම ඡන්ද ප්‍රතිඵලය උපකාරයක් වේවි නේද?

තාප්ප ලස්සන කළවුන්ම දැන් ඒවා වනසමින් මනාප ඉල්ලා සටන් වදිති.

සමහර රසිකයෝ වනිතා රුවට - ලලනා ලාලිත්‍යයට පෙම් බැන්දහ. එහෙත් වැඩි දෙනෙකු වසඟ වුණේ චරිතවලටය. පුබුදු හෙට්ටිගොඩගේ ඒ බව ලියා තිබ්බේ මෙහෙමය:

'වෙන නාට්‍යවල මිනිස්සු ආදරය කරන්නේ නළුවන්ට හෝ නිළියන්ට, ඒත් මේකේ චරිතවලට. ඒකයි වෙනස.’

‘උඹ ලොකු වුණාම කවුරු වෙන්නද පුතේ හිතාගෙන ඉන්නේ?’

ඒ දවස්වල; මා පොඩි සන්දියේ කවුරු මගෙන් ඇහුවත් උත්තරයට කියැවුණේ එකම එකකි. “මම නළුවෙක් වෙනවා.” එතකොට අපේ තාත්තා කිව්වේ negative කතාන්දරයකි. “කලාකාරයෝ කියන්නේ හිඟන්නෝ. නළුවෙක් වෙලා කාටද බං හරි ගිහිල්ලා තියෙන්නේ?”

දැන් මම දනිමි. එදා අපේ තාත්තා එහෙම කිව්වේ හරිහැටි කරුණු නොදන්නා බැවිනි. අපේ තාත්තා කොල්ලා කාලයේ ටවර්හෝල් නළු-නිළියෝත් හොඳට හම්බ කළහ! මං වුණත් ඒ බව දැනගත්තේ 2019 ජුනි 27  අරුණ ගුණරත්න ‘සරසවිය’ පත්තරයට ලියා තිබුණු ‘නිළියකගේ දික්කසාදයෙන් හෙළිවන ඒ කාලයේ ආදායම’ ලිපියෙනි.

‘.....ටවර් රඟහල ආශ්‍රිතව ඇතැම් ශිල්පීන් මාසික වැටුප් ලබමින් සේවය කළ අතර සමහරු අවශ්‍යතා පරිදි සේවය කළහ. වෘත්තීය කලාකරුවන් පිළිබඳ වර්තමාන සංකල්පය බිහිවනුයේ එමගින් බව පෙනී යන්නකි. එහි නළු නිළියන් ලැබූ ආදායම් පිළිබඳ සුප්‍රකට නිළි ගායිකා ලක්ෂ්මී බායිගේ දික්කසාද නඩුවෙන් අනාවරණය වෙයි.

කයිජා නමින් මුස්ලිම් පවුලක උපත ලබන ඇය ටවර් වේදිකාවට ගොඩ වදිනුයේ ලක්ෂ්මී බායි යන නාමයෙනි. මේ නම වෙනස් කරනුයේ එඩ්මන්ඩ් සෙනෙවිරත්න විසිනි. 1944 වසර වන විට ඇයගේ පමණක් නොව ටවර් රඟහලේ ද කීර්තිමත් යුගය අවසන්ය.

ඒ වසරේ සිදුවන ඇයගේ දික්කසාද නඩුව අනුව ඒ වන විටත් ඇය මාසයකට රුපියල් පන්සියයකට අධික ආදායමක් ලබන්නීය. ඒ අනුව ඇගේ අතිශය ජනප්‍රිය හා ටවර් හෝල් නාට්‍ය වඩා ප්‍රභාවත් යුගයේ ඇය ලැබූ ආදායම කොපමණ විය හැකිදැයි අනුමාන කළ හැකිය. 1944 වසරේ දී රුපියල් පන් සියයක් යනු අද යුගය වන විට ලක්ෂ පහක පමණ ආදායමක් විය යුතුය.....’

ප්‍රියන්ජන් සුරේෂ් හිතවතා 'Kandy' පොතේ සිත්තරා වෙතට අප රැගෙන ගියේය.......

‘කලාකරුවෝ හිඟන්නෝ’ කතාව එදත් මට එතරම් ඒත්තු ගියේ නැත.

එහෙම වුණත්, පේව්මන්ට් එකේ රජ වෙමින් මාත් ජීවත්වී- අපේ පවුලමත් ජීවත් කරවන සටනේ නියැලෙන කාලයේ රංගනයට තිබුණු ආසාව අමතකම වෙලා ගියා සේය.

Post Cardවල පන්තියේ ළමුන්ට වෙසක්- පොසොන් සුපැතුම් පත් ඇඳ දුන්; බක්කේ චිත්‍රකතා ශිල්පියෙකු වුණත්, බතික් කරද්දී ගොංගිතොට ප්‍රේමරත්න අයියාගේ චිත්‍ර කීපයකට වහ වැටී ඒවා හොරකම් කළත් මට චිත්‍ර ශිල්පියෙකු වීමට සිතුණේ නැත. එහෙත් වරින්-වර; අහම්බෙන් චිත්‍ර ශිල්පීන් කිහිප දෙනෙකු හා විවිධාකාරයෙන් කටයුතු කිරීමටත් වාසනාව ලද්දෙමි.

එයින් දෙදෙනෙකු හා අදාළව වෙනම පෝස්ටුවල ලියන්නට තරම් දේවල් එකතු-පහදු කරගෙන දැන් අවුරුද්දකටත් වැඩිය. (එයින් කෙනෙකු ගැන - චිත්‍රකතා ගැන ලියන බව බ්ලොගයේ හිතවතුන්ට පොරොන්දුවකුත් දුන්නා මතකය.)

දීප්ත ගෙන්දගම් පොළොවේදී professional සිත්තරෙකු වෙනවාත් එක්කම මට සිහි වුණේ ප්‍රියන්ජන් සුරේෂ් ද සිල්වාය; වසන්ත පෙරේරා සිත්තරාය. එදා අපි ප්‍රියන්ජන්ලාගේ නිවසේදී ‘ස්ටෙලා’වී හිටියෙමු. අපි කිව්වාට දොස්තර අයස්මන්තත්, නෙවිලුත්, ප්‍රියන්ජනුත් මාත්ය. දන්නවානේ... එහෙම වෙලාවට කතා-බතා යන දුර....

චිත්‍ර ගැන කියද්දී ප්‍රියන්ජන් පීල්ලට තවත් කෝච්චියක් දැම්මේය. “වසන්ත පෙරේරා කියලා මම දන්නා artist කෙනෙක් ඉන්නවා. ඉන්නකෝ පොඩ්ඩක්....”

වසන්ත පෙරේරාත් දීප්ත මෙන්ම දසදෙස නම රැන්දූ දක්ෂ සිත්තරෙකි!
 
මනුස්සයා ගියේ එයාගේ පොත්, DVD තොගය ලස්සනට - පිළිවෙලකට අසුරා තියෙන රාක්ක ළඟටය; ගිහින් එතැනින් අරගෙන ආවේ වසන්තගේ චිත්‍ර පොතකි. මහනුවර විවිධ ස්ථානවල සිතුවම් එහි විණි. “අනේ ප්‍රියන්ජන්... මේ දවස්වල අපේ සමන්ති නංගී ලංකාවට ඇවිත් ඉන්නේ. එයාට දෙන්න හොඳ තෑග්ගක් ගැන මම හිත-හිතා හිටියේ.  මට මේකක් ගන්න ඕනේ...” මම එවෙලේම කිව්වෙමි.

“නියමයි ප්‍රියන්ජන්... මටත් ආසයි එයාගේ පොත් දෙක-තුනක් ගන්න.” මේ දිනවල ‘හැඟුම් දඩමීමාට වහංවී’ ඉන්නා දොස්තර මහත්තයාත් එවේලේ කිව්වේය. 

“බලමු...” ප්‍රියන්ජන් එසැණින්ම වසන්ත පෙරේරා මහතාට call කළේය; වෙලාවක් දමාගත්තේය. අපි අත්තිඩියේ ගෙදරට ගියෙමු.

මගේ අම්මෝ! ඒකම අමුතු ලෝකයකි; කලාගාරයකි. වත්තට ඇතුළු වෙද්දීම ඉමිහිරි සුගන්ධයකින් පපු කුහරය පිරී ගියේය. ගේ පුරාමත් ඒ සුවඳය. දුර්ලභ හඳුන්කූරු කිහිපයක් දැල්වෙන නිසාය ඒ. සිහින් හඬින්..... (‘ඩකං-ඩිකං හෙණ ගහපං තෝ මැරියං’ සද්දෙට නොවේ) පැතිරෙන සංගීතයකි.... එවන් තැනෙක දිගෑරුණු සොඳුරු කතාබහක අවසානයේ අපට පොත් කිහිපයක් ලැබුණේ විශේෂ වට්ටමකුත් සහිතවය.

(ස්තුතියි වසන්ත මහතාණෙනි! එහෙම පිනක් පාදා දුන්නාට ඔයාටත් ස්තුතියි ප්‍රියන්ජන්!!)

වසන්ත පෙරේරා චිත්‍ර ශිල්පියාට වගේම දීප්තටත් ‘හරි යන්නේ’ ධනවතුන් නිසාය. හරි-හමං විදියට කලාකරුවන් රැකෙන්නට නම් කලාකාමී ධනපතියන් සිටිය යුතුමය! ‘නිදි ධනපතියන්ට අදිනවා’ කියලාත් කෙනෙකුට කිව හැකිය. මා ධනපති පන්තිය හෙළා

දකින්නෙකු නොවේ; හෙළා දකින්නේ වංචනික - අසාධාරණ ධනපතියන් පමණි!

රොෂාන් රවීන්ද්‍ර කියන සූර සරදියෙල් ඉන්දියානු.......

ඒ ටිකත් කියන්නට ඕනෑයි හිතුණේ චතුරංග ඩී. හතුරුසිංහ රසිකයාගේ කෙටි කමෙන්ටුවක් දැක්කාමය. 

‘රොෂාන් රවීන්ද්‍ර කියන සූර සරදියෙල්, ඉන්දියානු මෙගා නාට්‍ය කියන ධනපතියා ලංකාවෙ මිනිස්සුන්ගෙන් උදුරාගත්ත සිංහල ටෙලි නාට්‍ය කලාව ආයෙත් උන්ගෙන්ම උදුරගෙන සාමාන්‍ය මිනිස්සුන්ට දෙන අමෘතය  😂😉තණමල්විල කොල්ලෙක්’.

ඒ අතරේම කණිෂ්ක වීරසිංහ කියා තිබුණු දෙයකුත් කියන්නට වෙයි! රසිකයන් ගොඩ දෙනෙකු මේ කතාවට හූමිටි තියන්නේ නැති වුණත්; පිළිගන්නේ නැති වුණත් ඇත්තත් මේකම නේද?

තණමල්විල කොල්ලෙක් බලල සමාජ අසාධාරණයට හඬ නගන්න හිතෙන උන් හිත යටින් කැමති අවන්ත වගේ කම්පැනියක අයිතිකාරයෙක් වෙලා දීප්තට, පතෝලයට නියෝග දෙන්න ..🤣🤣’.

තණමල්විල කොල්ලෙක් රසිකයන්ට හිතන්නට ගොඩක් දේ දෙයි. හොඳේ ඒකය. කුස්සියේ ඉඳගෙන අහලා ටෙලි රස විඳින්නන්ට නොවේ, මේ නාට්‍යය. ඒ ගැන විවරණ කරන්නට ඕනෙම නැත. ධනුක ඩිල්ෂාන් කියූ දේවල්වලම ගොඩක් කරුණු හැංගී තියෙයි.

ෂූටින් පටන් ගන්න අවුරුදු 1 ½ ක් ඉඳලා මාව හැදුවා....

උඹ මොකුත් හිතන්න එපා. ඔය ඉන්න විදියටම හිටපන්..... (රොෂාන් ඔහුට කියා තිබිණි.)

මම හිතාගෙන හිටියේ මමත් මාර නළුවෙක්... (කල්හාරි බණ්ඩාර ගුණවර්ධනගේ කවියකි) 

...ලොකු පොතක්  (ස්ක්‍රිප්ට් එක) දුන්නා.... පැත්තක තිබ්බා.... මෙගා කරන නිසා මම හිතන් හිටියේ නළුවෙක් කියලා. පොත පැත්තක තිබ්බා. මට ඉතින් සාමාන්‍ය නාට්‍යයක් වගේනෙ. මම හිතාගෙන හිටියේ මමත් මාර නළුවෙක් කියලනේ. මට පුළුවන්. මම ජනප්‍රියයිනේ....

...මට එන්න කිව්වා. එන්න කියලා මෙතන කලිසමේ මෙසර්මන්ට් එකේ ඉඳලාම, මගේ මෙතන කොන්ඩේ කෑල්ලේ ඉඳන්ම... මේ ගොල්ලෝ විස්සක් විතර සෙට් එකක් එකතු වෙලා මගේ ඇඳුම් නිර්මාණය ඇඳලා....

මගේ අතට දාන බෑන්ඩ් එකේ ඉඳලා ඇඳලා........

ආර්ට් ඩිපාර්ට්මන්ට් එක ගොඩක් ඉන්නවා. පිළිවෙලට වැඩේ......

.....මමත් හිතාගත්තා; දීප්තව මම හැදුවා.....”

දීප්තගේ චරිතය පාසල් සිසුවකුගේ සමයේ සිටය දිග හැරුණේ. අවුරුදු දාසයේ සිට..... ප්‍රංශයේ සිටින දීප්ත 28 හැවිරිදිය.  මේ ටෙලියෙදී ධනුක තම සිරුරේ බර කිලෝ 50 සිට 80 දක්වා පරාසයකට වෙනස් කරගෙන තිබේ. ‘කෙට්ටු වෙනවා නම් බට පඳුර වගේ වෙයන්.’ කියලාය රොෂාන් රවීන්ද්‍ර උපදෙස් දී තිබෙන්නේ. ඒ අනුව ‘...නියපොත්තෙ ඉඳන් මේන්ටේන් කළා’ කියා ධනුක කියන්නේ බොරුවටද?

අනේ! එහෙම කැපවීමක් කරලාත් ධනුකට දීප්ත ගැන සතුටු වෙන්නට බැරි කාරණයකුත් තිබේ. ලහිරු ප්‍රසන්න කියන මේ කතාවේ ඇත්තකුත් තියෙනවා වගෙය!

දීප්තව මුලිච්චි වෙන්නවත් හොඳ නැහැ. ඌ ළඟ ඉන්න හැම එකාටම කෙළවෙනවා...........

“දීප්ත කියන්නෙ උදේකට මුලිච්චි වෙන්න හොඳ එකෙක් නෙවෙයි; ඌ ළඟ ඉන්න හැම එකාටම කෙළවෙනවා.
මුලින්ම ජගාට පිහියෙන් ඇනල මැරුණ. කිතුල ආමි එකේදි මැරුණා.
හාමුදුරුවන්ට පන්සල දාල යන්න උනා.
නාලිකා දික්කසාද උනා; මරියාට අකමැති එකෙක් බඳින්න උනා.
යශෝදරා ලෙඩ වෙලා මැරුණ. යාලුව ජොබ් එක දාල ගමට ගියා.

ඌ නිසා ගොඩගියේ අයි ටී එන් එක විතරයි 😀

ප.ලි. දැන් කතාව බලන උඹලට උනත් කෙළවෙන්න ඉඩ තියෙනවා!”

මේ ටෙලියේ අතිසාර්ථකත්වයට ප්‍රධානම හේතුව විදිහට මා දකින්නේ හැම දෙයක්ම ‘නියපොත්තෙ ඉඳන්ම තිතට තියෙන්නට’ හැම කෙනෙකුම වගබලා ගැනීමයි; රසික ප්‍රේක්ෂකයන් අම්බරුවන් යැයි නොසිතීමයි.

දෙවෙනි කරුණ ‘කලණ මිතුදම’යි. ධනුක, දසුන් වගේ හැමෝම ‘තණමල්විල කොල්ලෙක්’ සාර්ථකත්වයට ඔවුනොවුන්ගේ එකමුතුව- මිත්‍රත්වය තදින්ම බලපෑ බව කියති. වයසින් මෝරද්දී; පවුල්-පන්සල් වෙද්දී; සාර්ථක-අසාර්ථක වෙද්දී; නොයෙකුත් හැල-හැප්පිලි සිදු වෙද්දී වුණත් එකා මෙන් සිටින අය දැකීමත් මට නම් ‘මංගල කරුණ’ක්මය.

මට එහෙම හිතෙන්නේ  මගේ මිත්‍ර සමාගම නිසා මා ලබන ප්‍රතිලාභවල නිමක් නැති නිසාය. මා විශ්වාස කරන විදියට මගේ මිතුරන් නැතිනම් මෙලහටත් මා ‘මල්ටිපල් මයෙලෝමා’වෙන්ම ගිහින් ඉවරය. එහෙම මිතුරු සමූහයක් සිටියදී.... 

මේ කොදෙව්වේම තවත් කලණ මිතුරු පිරිසකගේ මෙවන් සාර්ථක නිර්මාණයක් මගේ හිත කළඹන විට; අවුළුවන විට .... එහි මටත් අදාළ තැන් තිබෙන විට.... ඒ ගැන යමක් ලියන්නට හිතෙයි. ඔබ දැනටමත් දන්නෙහිය. මා ලියන්නේ මගේ ජීවනාන්දරයය. එය ලිවීමේදී මෙවැනි උරගලක තබා, උරච්චි කරමින් ලියන්නේ රසික ඔබට විඩා නොදැනෙනු පිණිසය..

තණමල්විල කොල්ලෙක් වගේ නාට්ටි බලන්ඩත් හොඳ නෑ. කුඩ්ඩන්ට කුඩු නැතිව බෑ වගේ.........

ඉතින්..... තණමල්විල කොල්ලෙක් ගැන විචාරයක් ලියන කෙනෙකුට තව බොහෝදේ ලියන්නට තිබේ. මටත් එහෙමය. එහෙත් තව ලිවීම නවතන්නෙමි! මට හරිම මහන්සිය...........

ඇත්තම කියනවා නම්, මේ ටෙලිය කොතරම් දුරට මා කම්පනය කළේදැයි කියතොත් මේ පෝස්ටුව අකුරු කළේත් පුදුමාකාර වෙහෙසක් අරගෙනය. ටෙලියේ පාත්‍ර වර්ගයා - සිදුවීම් එතරම්ම සජීවීය. දැන්-දැන් සිදු වෙන්නේ හීනෙකින්වත් නොහිතන දේවල්ය. ඊළඟ එපිසෝඩ් තුන බලන්නට කලින් යටිබඩේ posts ඉවර කිරීම ඇඟට-හිතට දෙකටම ගුණය. නැතිනම් මා වැටෙන්නේ සකල අමාරුවකය.

ඉතින්, මට මේ තීරණය ගන්නට සෙලාන් මධුසංකගේ මේ වගෙ කතා වැඩියෙ බලන්ඩ හොඳ නෑ. අන්තිමේදි වෙන්නෙ නාට්ටිය ඉවර උනාට පස්සෙ අපි, කුඩු නැතුව සික් එක හැදෙන උන් වගෙ ලෙඩ වෙන එක.” යැයි කියැවුණු කොමෙන්ටුවත් බලපාන්නට ඇති පාටය෴