හිනා වෙන්න හිනා - අටවෙනි කොටස

ඔරිජිනල් එක්කෙනා එළියට එන්නෙ තව පැයකින්-හමාරකින්නේ....

“ඔබ කොහොමද මෙයාව හරියටම අඳුනාගත්තේ?” එක මාධ්‍යවේදියෙක් ඇහුවා. 

“අපි හැම රාජ්‍ය නායකයෙක් ගැනම හොඳට ස්ටඩි කරලනේ තිබුණේ.... ඒක තමයි මගේ වාසියට හිටියේ. චන්ද්‍රිකා මැඩම් ෆිල්ම් එක පටන් අරගෙනත් පැය බාගෙකට පස්සෙයි ආවේ. එතකොටම මට හිතුණා එයා තමයි ඔරිජිනල් එක්කෙනා කියලා. ඒත් මං ෆිල්ම් එක ඉවර වෙනතුරුත් බලං හිටියා.
ඒක ඉවර වෙනකොටම මෙයා නැඟිටලා එළියට ආවා. ඔරිජිනල් එක්කෙනා එළියට එන්නෙ තව පැයකින්-හමාරකින්නේ.... චිත්‍රපටිය ඉවර වුණාම නියමිත වෙලාවට,  නියමිත විදිහට එළියට එන්නෙ ඩුප්ලිකේට් චන්ද්‍රිකා කියලා මට නිකම්ම තේරුණා.”

පොඩි නෑ! අපි ‘හිනා වෙන්න හිනා’ පොතෙන් කතන්දර 49ක් කියවලා ඉවරයි!

කොහෙද, පොතේ එව්වා විතරක් ලියලා අහකට වෙලා ඉන්නත් බැහැනෙ.
තිස්සෙම යාවත්කාලීන වෙන්න; සිංහලෙන්ම කියනවා නං update වෙන්න බලන මං කොහොමෙයි අලුත් ඒවා නොදැක්කා වගේ ඉන්නේ.... එකේක්කෙනා එවන මල් මසුරං කතන්දරත් මේ පෝස්ටු අතරට එකතු කරන්නමයි හිත.
මේ එහෙව් එකක්: එකක්ය කිව්වට එකම තැනක තිබුණු ගොඩාරියක්!

• අශ්වයා නින්දට යනවිට පාවිච්චි කරන පොරෝනය කුමක්ද?  අස්වැසුම

• පන්සල් භූමියට වැද්ද නොගන්නා පක්ෂියා කවුද?  සිවුරු හොරා

• තමා රැවටෙන බව දැන දැනත් පාරිභෝගිකයා මිළදී ගන්නා ආහාරය කුමක්ද?  කට්ට සම්බෝලය

• ආයතනයක යතුරු භාරව සිටින තැනැත්තා කවුද?  කැරලිකරු

• තමන්ගේ ගෝල බාලයන්ට පමණක් විශේෂ සැලකිලි දැක්වීම හඳුන්වන විශේෂ නාමය කුමක්ද? ගෝලීයකරණය

ආදරවන්තයින් සඳහාම වෙන්වූ බස් වර්ගය පෙම්බස්... එතකොට මෙයාල?

• ලංකාවේ අඩුම මුදලකින් නිපදවූ සිංහල චිත්‍රපටය කුමක්ද?  සත පනහ

• ලංකාවේ වැඩිම මුදලකින් නිපදවූ සිංහල චිත්‍රපටය කුමක්ද?  හතර මහ නිධානය

• ලංකාවේ දේශපාලනය සම්බන්ධ කර ගනිමින් නිපදවූ චිත්‍රපටය කුමක්ද?  කඩවුණු  පොරොන්දුව

• රෝහලකදී පල දෙන කර්මය කුමක්ද?  ශල්‍ය කර්මය

• බැංකුවල සේවයේ නියුතු පුද්ගලයින් කෑමට කැමතිම ආහාරය කුමක්ද?  මනිපිට්ටු

• ලියුම් කවර ඇලවීම සඳහා තැපැල් දෙපාර්තමේන්තුවේ සේවයට බඳවාගෙන ඇති සේවකයා  කවුද?  ගම් භාර නිලධාරියා

• ශාක කොටස් පමණක් ආහාරයට ගන්නා සර්පයා කවුද?  පළා පොළඟා

• මැණික් ගැරීමට අධිපති යක්ෂයා කවුද?  ගරා යකා

• ආදරවන්තයින් සඳහාම වෙන්වූ බස් වර්ගය කුමක්ද?  පෙම්බස්

• ඉතා කුඩා බර ප්‍රමාණ මැනීම සඳහා ශ්‍රී ලංකාවේ භාවිත කරන ශාකමය මිණුම් දණ්ඩ කුමක්ද?   අබ මල් රේණුව

• රබර් වත්තකදී දැනෙන පාලුව හඳුන්වන්නේ?  ඔට්ට පාලු

• ක්‍රිකට් ක්‍රීඩකයන් වැඩි වශයෙන් නැරඹූ ටෙලි නාට්‍යය කුමක්ද?  කඩුල්ල

• අවි ආයුධ එක් තැනකින් තවත් තැනකට රැගෙන යන පුද්ගලයා හඳුන්වනුයේ කුමන  නමකින්ද?  අවිවාහකයා

• මුහුදේ ජීවත්වන වේගවත්ම ජීවියා කවරෙක්ද?  මුහුදු අශ්වයා

• මාළුන්ට හැදෙන තුවාල විශේෂය කුමක්ද?  මින්දද

• ලෝකයේ සර්ප ගහණය වැඩිම රට කුමක්ද?  නයිජීරියාව

• මැර බලය උපයෝගී කරගෙන ජයග්‍රහණය කළ හැකි ක්‍රීඩාව කුමක්ද?  මැරතන්

ඉස්ටාලිම් අයියගෙ යාළුවො නං ඉතිම් අවුලක් නෑ.....

• තොරතෝංචියක් නැතිව කාන්තාවන් අතරේ සිදුවන කතාබහ හඳුන්වන නම කුමක්ද?   ලියකියවිලි

• නිතරම කිරිල්ලියන්ට ඉඟි-බිඟි පාන කුරුල්ලා කවුද?  පැණි කුරුල්ලා

කවුරුන් සංග්‍රහ කළත් නියම වැඩක්! නාඳුනන හිතවත, ඔබට මගේ ආචාරය!! (නිර්මාපකයා කවුද කියලා නිශ්චිතවම තහවුරු කරගන්න බැරි නිසයි නමක් යොදන්නේ නැත්තේ.)

දන්නවැයි, ජෝසප් ස්ටාලින් ගුරු සංගම් නායකයා ගැන ‘ප්‍රජා’ බ්ලොග් අඩවියේ පළවුණු ලිපියක්, මේ ලියන දවසෙම fb එකේ වෙනත් කෙනෙකුගේ නමින් තියෙනවා දැක්කා.

‘ඉස්ටාලිම් අයියා’ කියලා ලියවිලා තිබුණු ඒ පෝස්ටුව අපූරු එකක්... මේ බලන්නකො, ටිකක්...

‘... ඒ ගෙදර ඉස්සරහ ගෙදර හිටියෙ චණ්ඩියෙක්. අපි ඌට හෙණ බයයි. ඌට අපේ වැඩ ඇල්ලුවෙ නැහැ. ඌ දවසක් බීල ඇවිත් අපේ ගේට්ටුවට එහෙම තඩි බාලා සත්තමක් දැම්මා. අපි හිටියෙ පුකේ ගූ උණු වෙලා. පස්සෙ ජෝසප් ස්ටාලින්ට මේක කිව්වාම ඌ ඇවිත් චණ්ඩියා එක්ක කතා කළා. චණ්ඩියා ඇඹරි ඇඹරි මෙහෙම කිව්වා. “නෑ, ඉස්ටාලිම් අයියෙ අපි දන්නෑනෙ මේවයෙ මොකද වෙන්නෙ කියලා. මෙතන එක එක ජාතියෙ අය එනවනෙ. ඉස්ටාලිම් අයියගෙ යාළුවො නං ඉතිම් අවුලක් නෑ.....”

ඔව්වා අරගත්තත්, fb පෝස්ටුවේ කොතනකවත් උපුටා ගැනීමක් කියලවත් යොදා තිබුණේ නෑ. අනුන්ගේ ළමයින්ට උප්පැන්න ලියාගන්නට තරම් ලජ්ජා නැති ඒ වගේ නිර්මා-පකයන්ට වුණත් ගරහන්න මට ලෝබයි....
මොකද, වැරදි වැඩකින් වුණත් හොඳ දේකට ප්‍රචාරයක් ලැබෙනවනේ!

අඩෝ! ඔන්න මාත් blog අඩවියට චණ්ඩියෙක් වෙලා, ඒ කිණ්ඩි talks පැත්තකින් තියලා, පොතටම යනව දොරේ... අරිද?

උදාවෙලා තියෙන තත්ත්වේ හැටියට ඔබට ක්‍රිකට් ක්‍රීඩාව අත් හරින්න වෙයි වගේ...

50. ලෙඩා සහ ලෙඩේ

වෛද්‍යවරයා: මොකක්ද තියෙන ලෙඩේ?

රෝගියා: බලන්නකො ඩොක්ටර්. මට දැන් ඉස්සර වගේ නෙවෙයි, යන්තංවත් එහාට-මෙහාට දුවාගන්න බෑ, හති! පොඩ්ඩ බැරි වෙන්ඩ බෑ, කෙණ්ඩ පෙරළෙනවා.

වෛද්‍යවරයා: එහෙනං කරන්න තියෙන්නේ බොහොම පරෙස්සමන් ඇවිදින එක... දුවන්නේ නැතිව.

රෝගියා: එහෙම බැහැනෙ ඩොක්ටර්... ක්‍රිකට් ගහනකොට බෝලිං කරන්න වෙනවා... එතකොට දුවන්න වෙනවා. ෆීල්ඩින් කරන්න වෙනවා, ඒකත් එක තැන ඉඳගෙන හරි- හෙමිං හෙමිං හරි- ඇවිද ඇවිද හරි කරන්ඩ බෑනෙ. ඒවා ඔක්කොමත් හරි, දැන් කොයි වෙලාවේ බැටිං කරන්න ගියත් මාව බිංදුවට අවුට් වෙනවා.

වෛද්‍යවරයා (නළලට තට්ටු කරමින් සිට): ඇයි වෙනත් සුදුසු ගෘහස්ත ක්‍රීඩාවක් තෝරගන්නෙ නැත්තේ? ඒක තමයි ඔබට තියෙන හොඳම විකල්පය.

රෝගියා: මං ඒකට කැමති නෑ!

වෛද්‍යවරයා: කැමැත්ත අකමැත්ත කොහොම වුණත් උදාවෙලා තියෙන තත්ත්වේ හැටියට ඔබට ක්‍රිකට් ක්‍රීඩාව අත් හරින්න වෙයි වගේ...

රෝගියා: කොහොමටවත් ඒක කරන්ඩ බෑ ඩොක්ටර්! සිලෙක්ෂන් බෝඩ් එකෙන් මාව ටීම් එකේ කැප්ටන් කරලා තියෙද්දී.

51. ඇහැරවන ක්‍රමය

සීතයි ගීතයි දෙන්නා එයාලගෙ පුතාලා දෙන්නා ගැනයි කතා කර-කර හිටියේ.

“ඔක්කොමත් හරි මෙයා, අපේ පුතාව වෙලාවට මොන්ටිසෝරි යවන්න ගියාම තමයි යුද්දෙ...” සීතා කිව්වා.

ඒක රේස් අස්සයෝ ගැන කතාවක්!

“ඇයි, පුතා බෑ කියනවද?” ගීතා ඇහුවා.

“නෑ අනේ! එයා මොන්ටිසෝරි යන්න නම් බැහැයි කියන්නෙ නෑ.... ඒ වුණාට උදේට නැඟිටින්න නං හරිම කම්මැලියි!”

“අනේ, මට නං ඒ කරදරේ නෑ.............” ගීතා කියාගෙන ගියා. “මං උදේ පාන්දරම අපේ පූසව අල්ලලා පුතාගෙ කාමරේ ඇරලා, ඇඳ උඩට දානවා.”

“ආනේ.....! ඉතිං පූසා ඔයාගේ පුතාව ඇහැරවනවද?”

“ඌට එච්චර දෙයක් නං කරන්න බෑ...”

“එහෙනං මොකටද ඌව පුතාගෙ ඇඳට දාන්නේ...?”

“නෑ මෙයා, අපේ ගෙදර ඉන්න අර පූසො පෙන්නන්න බැරි බල්ලා... ඌත් නිඳා ගන්නේ පුතාගෙ ඇඳේ.....”

52. දස්ස අස්සයා

මාටිනුයි සූටිනුයි දෙන්නම රේස් ඔට්ටු අල්ලනවා. දවසක්දා චිත්‍රපටි හෝල් එකට අලුත්ම චිත්‍රපටයක් ඇවිත්ය කියලා යාළුවෙක් මේ දෙන්නට කිව්වා. “ඒක රේස් අස්සයෝ ගැන කතාවක්!”

ඒක ඇහුණු ගමන්ම, සූටින්ට ඕනේ වුණා ඒ චිත්‍රපටය බලන්න. “මාටින්, යමුද මචං ඒ චිත්රපටිය බලන්න... මගේ ගාණෙ ටිකට් ගන්නං... දැන් පහමාරයි, හයේ ෂෝ එක බලතෑකි.” සූටින් යෝජනා කළා.

දෙන්නම චිත්‍රපටය බලන්න ගියා.

මේක කියන්න හිතෙන්නෙත් නෑ.... නෝනගේ රත්තරං මූණ බලාගෙන...

ඒකෙ එක තැනක අශ්ව රේස් එකක් තිබුණා. හරිම උද්වේගකරයි! කළු අශ්වයෙකුයි, සුදු අශ්වයෙකුයි තරගෙට දුවනවා.

“මාටින්, උඹ මොකද කියන්නේ? කළු අස්සයද සුදු අස්සයද දිනන්නේ?”

“උඹ කියන්නෙ කොයිකා දිනයිද?”

“මං කියන්නේ සුදු එකා දිනනවා.... රුපියල් පන්සීයක් ඔට්ටුයි!” සූටින් කිව්වා.

“හරි, පන්සීය ඔට්ටුයි. මං කියන්නේ කළු එකා දිනනවා.” මාටින් ඔට්ටුව ඇල්ලුවා. දිනුවේ කළු අශ්වයා.

චිත්‍රපටිය බලලා ආපහු එද්දී, සූටින් මාටින්ට රුපියල් පන්සීය දුන්නා, බොහොම හිතේ අමාරුවෙන්....

“බලපං මාටින්, මට හිතුණෙම සුදු එකා දිනයි කියලා.... උඹේ ලක් එක. උඹට හිතුණනෙ කළු එකා දිනයි කියලා.... අද මගේ වෙලාව හොඳ නෑ මචං!”

මාටින් යාළුවගේ හිත හදන්න මෙහෙම කිව්වා!

“මොන වෙලාවක්ද මචං... වෙලාවේ වැරැද්දක් නෑ. මං අද උදේ දහයේ ෂෝ එක බලද්දීත් දිනුවේ කළු අස්සයාමයි.... ඌ දස්සයා!”

53. මාරක යෝගය

සකලසූරිය මහත්මියගේ හඳහන බැලූ ජ්‍යෝතිෂඥයා ඇයගේ අත්ලත් පරීක්ෂා කර බැලුවේය. ඔහුගේ මුහුණෙහි වූයේ බැරෑරුම් පෙනුමකි.

“නෝනා, මට නම් මේක කියන්න හිතෙන්නෙත් නෑ.... නෝනගේ රත්තරං මූණ බලාගෙන...”

“ඇයි, ඇයි. මොකද... මොකද?” සකලසූරිය මහත්මිය විමසා සිටියා පමණක් නොව, ඕනෑම දෙයක් දරා ගැනීමේ ශක්තිය තමාට ඇති බවද පැවසුවාය.

විශේෂ සවාරියක් සූදානම් කළා, අපටත්; ඔය නැරඹුම් මැදිරියේ.

“ඔන්න නෝනා බල කරන හින්දමයි කියන්නේ. නෝනගේ අතෙනුයි කේන්දරෙනුයි දෙකෙන්ම කියවෙන විදිහට නෝනට කණවැන්දුම් යෝගයක් තියෙනවා.... තව සුමානෙකට කලින් නෝනගෙ මහත්තය මැරෙනවා!”

“ඒක නෙවෙයි, මිනීමැරුමට මාව අහු වෙයිද කියල බලලා ඉක්මනට කියනවා...” සකලසූරිය මහත්මිය නැවතත් අත්ල විදහා පෑවාය.

54. ඔක්කොම ඇමතියෝ

බදුලු කෝච්චිය දන්නවනේ? ඒකෙ තියෙනවා නැරඹුම් මැදිරිය කියලා එකක්. ඒ මැදිරියේ යන අයට කඳුකරයේ සොබාසිරි බලන්නට, රස විඳින්නට හොඳම අවස්ථාවක් උදා වෙනවා.

අපේ සංචාරක මණ්ඩලයෙන් සංචාරක ව්‍යාපාරය ප්‍රචලිත කරවීමේ චේතනාවෙන් විශේෂ සවාරියක් සූදානම් කළා, ඔය නැරඹුම් මැදිරියේ.

ඒ සංචාරයට එක-එක රටවලින් තෝරා ගත්තු විශේෂ නියෝජිතයන් ගණනාවකටම ආරාධනා කෙරුණා.
දන්නවනෙ, ඔහොම තැන්වලට ඉතිං අපේ රටේ නිල බලයෙන්ම කඩා පාත්වෙන කට්ටියකුත් ඉන්නවනේ! එහෙම පිනා චාන්ස් ගත්තු ඇමතිවරු කීප දෙනෙකුමත් ඔන්න දැන් නැරඹුම් මැදිරිය ඇතුළේ....

කකා- බිබී, සිංදු කිය-කියා කට්ටියම බොහොම විනෝදයෙන් යනවා. බදුලු කෝච්චිය; උඩරට මැණිකෙත් ‘උඩරට මැණිකෙට - පට කුඩ දෙක දෙක’ කිය-කියා කඳු අතරෙන් ඉස්සරහට ඇදෙනවා.

ඔහොම යද්දී ඔන්න ඇමරිකන් නියෝජිතයයි, ජපන් නියෝජිතයයි අතරේ බර කතාවක් ඇති වුණා, ආර්ථිකය ගැන.
ඒ ගැන දෙන්නා එක-එක සංඛ්‍යා ලේඛන, දත්ත ඉදිරිපත් කර-කර තදටම වාද කර ගන්නවා.
ඔය අතරෙදී ජපනාට ඕනෑ වුණා, ඇමෙරිකන්කාරය කියපු ගණනක් විශ්ලේෂණය කරලා බලන්න.

ඇමතිවරු එකෙක් දෙන්නෙක් නෙවෙයි..... (මේ සටහන කලකට ඉහත මුහුණු පොතේ සංසරණය වූවකි. වයස වෙනස්වී තිබෙන්නට හැකිය!)

“පොඩ්ඩක් ඉන්නවා, බලන්න!” එහෙම කියලා ජපනා අතිනවීන කැල්කියුලේටරයක් සාක්කුවෙන් එළියට ගත්තා; ගණන හදන්න බොත්තම් එබුවා! කරුමෙට ඒ වෙලාවේ ඒක හරියට වැඩ කළේ නෑ.

ජපනා මොකද කළේ, කැල්කියුලේටරය ජනේලයෙන් එළියට වීසි කරලා දැම්මා.

ඒක දැකපු ගමන්ම අපේ ඇමතිවරයෙකුට කට පියාගෙන ඉන්නම බැරි වුණා.
පාර්ලිමේන්තුවේදී කතා නොකළත්, එළියේදී නම් එයාලා කතාවට බොහොම දස්සයිනේ.

“මොන අපරාදයක්ද හලෝ ඔය කළේ? ඒ කැල් එක කොච්චර වටිනවද... ඇයි ඔහොම වීසි කළේ.”

“චෙඃ, ගණන් ගන්න එපා... අපේ රටේ කැල්කියුලේටර් ඕන තරං තියෙනවා.... ඕක මහ දෙයක් නෙවෙයි...” ජපනා කිව්වා, ඇහැක් හෙම ගහලා.

ඇමරිකන්කාරයාටත් ඕක වැදුණා. මිනිහා මොකද කළේ සාක්කුවෙන් සිගරැට් පැකට් එක එළියට ඇදලා, ළඟ හිටිය හැමෝටම ඇල්ලුවා. පිටරටවල නියෝජිතයො කොහොම වෙතත් අපේ අය නං එව්වා ගත්තේ පැනලා. ඊළඟට ඇමරිකන්කාරයා සාක්කුවෙන් එළියට ගත්තේ රත්තරං ලයිටරයක්. මිනිහා කට්ටියගේම සිගරැට් දල්වගන්න උදව් කරලා ඉවර වෙලා, අර රත්තරං ලයිටරය එළියට වීසි කළා.

අපේ කට්ටියට උඩට ඇදගත්ත හුස්ම පහතට දාගන්නත් අමතක වුණු තරම්! ‘අපරාදේ. අච්චර වටිනා රත්තරං ලයිටරේ.’ එක්කෙනෙකුට කියවුණා.

“ටේක් ඉට් ඊසි! ඇමරිකාවේ සිගරැට් බොන හැම කෙනෙක් ළඟම තියෙන්නෙ ඔය වගේ කැරට් දහඅටේ රත්තරං ලයිටර්... ඔය එකක් වීසි කළාට ගණනක් නෑ!” අමෙරිකානුවා උත්තර දුන්නා.

අපේ රටේ ඇමතිවරුන්ට අමතරව, එකම එක ව්‍යාපාරිකයෙකුත් ඔය සංචාරයට සහභාගී වෙලා හිටියා.
මෙච්චර වෙලා සිද්ධ වුණු දේවලුයි, ඇහුණු ඒවයි දැකලා- ඇහිලා මිනිහට හොඳටම තද වෙලයි හිටියේ. ජපනයි, ඇමරිකන්කාරයයි අපේ කට්ටියව දෙකේ කොළයටම දාලා තියෙද්දී තවත් ඉවසගෙන ඉන්නයැ. ජාත්‍යාලේ තියෙන මිනිහෙකුට ඔහොම වෙලාවකදී උන්න-මළා පේන්නෙ නැතුව යනවනෙ; ඒකම තමයි මිනිහටත් වුණේ. ‘උඹලට පෙන්නංකො අපේ රටෙත් තරම!’ කියලා මිනිහ හිතුවා.

එතැනින් ලෝකාන්තයට යන පාරේ උඩහට... ගිහින්, වමට හැරිලා හිල් සෆාරි හෝටලය දක්වා පා ගමනින්.

මිනිහා නැඟිට්ටා.

ඇමැතිතුමාල ඉන්න තැනට ගියා; එක්කෙනෙකුව අල්ලල ගත්තා; ජනේලෙන් එළියට වීසි කළා.
ඊළඟට තව ඇමතියෙක්....
තුන්වෙනියව අල්ල ගන්න ඉස්සෙල්ලා කට්ටියම වට වෙලා අර මනුස්සයව බදාගෙන අල්ල ගත්තා.

“මොකක්ද මනුස්සයෝ ඒ කරපු අපරාදේ? මිනිස්ටර්ලා දෙන්නෙක්ව නේද එහෙම එළියට වීසි කළේ?” තක්බීර් වෙලා හිටි ජපනයි, ඇමරිකන්කාරයයි එක පාරටම ඇහුවා.

“අපරාදෙ? අයියෝ.... තමුසෙලා දන්නැතුවට අපේ රටේ ආණ්ඩු පක්ෂයේ ඉන්න ඔක්කොම ඇමතිවරු තමයි.... එකෙක් දෙන්නෙක් නෙවෙයි, දුසිමක්ම වුණත් එළියට වීසි කරන්න පුළුවන්!
කාටවත්ම පාඩුවක් නෑ, ලාබයක් මිස....” ව්‍යාපාරිකයා කිව්වා.

දෙතුන් වතාවක්ම අපිත් අර කියපු නැරඹුම් මැදිරියේ ගිහින් තියෙනවා. යන්න වටිනා ගමනක්.

එක වතාවක් ඒ ගමන යන්න ලැහැස්ති කළේ WAL ප්‍රියන්ත හිතවතායි, අයස්මන්ත පීරිස් දොස්තර මහත්තයයි දෙන්නා. එක ගලෙන් කුරුල්ලො දෙන්නෙකුවම මරා ගන්නයි එයාලා plan කරලා තිබ්බේ.

2014 පෙබරවාරි පළමුවෙනිදා උදේට, කොටුව දුම්රිය ස්ථානයෙන් පිටත්වෙන බදුලු කෝච්චියේ පට්ටිපොළට යනකල් යනවා. එහෙ එදා රෑ ඉඳලා, පහුවදා උදේ රේල් පාර දිගේ ඔහිය දක්වා පයින් යනවා....
එතැනින් ලෝකාන්තයට යන පාරේ උඩහට... ගිහින්, වමට හැරිලා හිල් සෆාරි හෝටලය දක්වා පා ගමනින්. එදා රෑ නවාතැන එහෙ.

පහුවදා උදෙන් පිටත් වෙලා ‘යකාගෙ පඩිපෙළ’ (Devil’s Stair Case) හරහා කළුපහන දක්වා පයින්....

කොටුවෙන් පිටත් වුණයි කියමුකෝ, නියමිත විදිහට. පැය දෙකක් යන්න ඉස්සෙල්ලා ‘ජෙනිය’ ක්‍රියා විරහිත වුණා. රාජධානි මැදිරිවලට AC; වායු සමීකරණ පහසුකම නැතිව ගියා. මැදිරි පිරිලා තිබුණේ... එක ආසනයක්වත් හිස්ව තිබුණේ නෑ!

අපේ හාදයන්ට ලැබුණු විශේෂ වරප්‍රසාදයක් නිසා එයාලා ‘මගේ සටන පාවා දෙන්න’ තීන්දු කරලා වගෙයි පෙනුණේ!

AC නැතිවා මදිවට, ඒ මැදිරිවල කවුළු විවෘත කරන්නත් බෑ. ඉතිං පිංවතුනි, හැමෝම දාඩිය පෙර-පෙරා complain කර-කර නහයෙන් අඬ-අඬා යනවා!

අතරමඟින් AC රෙපයාර් කරන්නට කාර්මිකයන් දුම්රියට නැංගා වුණත් වැඩේ හරි ගියේ නෑ.

මට මතක හැටියට එතකොටත් ඒ මැදිරියේ යන්න ටිකට් එකක් රුපියල් දෙදාස් ගණනක්. ලබා දෙන්නට නියමිත පහසුකම සපයන්න අසමත් වුණාම ඒ වෙනුවෙන් මොකද කරන්නේ?
මැදිරියේ සේවයට යොදවලා හිටි තරුණ සේවකයන් ඒ ගැන මොනවත් දන්නෙ නෑ!

“මට මේ ගැන complain එකක් ලියලා දෙනවකො.” අපේ නඩයේ හිටි ‘හොඳට කඩුව වනන්නට සමත්’ කීප දෙනාගෙන් මං ඉල්ලුවා. “...එතකොට මේකෙ ඉන්න ෆොරිනර්ස්ලටත් කියලා අත්සන් කරවා ගත්තහැකි...” මං කිව්වා.
“ඔව්වා කරලා හරි යන්නේ නෑ හලෝ!” හම්බ වුණ උත්තරේ ඒකයි.

මගේ කරච්චලයෙන් බේරෙන්න ලියුම ලියලා දුන්නට මොකද, අපේ එක්කෙනෙකුවත් ආවේ නෑ මගෙත් එක්ක මඟීන්ට කතා කරන්න යන එකට. මටමයි ගිහින් අත්සන් එකතු කරන්න වුණේ.
ආපහු ආවාම, මං ඒ ‘පෙත්සම යවන’ රාජකාරිය අපේ ගමනට සහභාගී වෙලා හිටිය කෙනෙකුට පැවරුවා. ඉංග්‍රීසිය හොඳින් වහරන, කාර්යාලයීය පහසුකම් සේරම තියෙන, විධායක ශ්‍රේණියේ රැකියාවක නියුතු කෙනෙකුට.

අද වෙනකල් උත්තරයක් නෑ!

උත්තර ලැබේවිය, ඒක යවලා නැතිව. අපේ හාදයන්ට ලැබුණු විශේෂ වරප්‍රසාදයක් නිසා එයාලා ‘මගේ සටන පාවා දෙන්න’ තීන්දු කරලා වගෙයි පෙනුණේ!

නැරඹුම් මැදිරියේ මඟීන්ට මත්පැන් පානය තහනම්! “මල්ලී... දාඩිය දදා, ඒ.සීත් නැතිව පට්ටිපොළට යනකල් අමුවෙන්ම යන්න බෑ.... අපි ටිකක් අනුමත වෙන්නයි යන්නේ...” රාජධානි මැදිරිවල කට්ටියට කියලා තියෙන්නෙත් අර විධායක ඇත්තා.

එහෙව් පුරවැසියන් ගොඩාරියක් දැන් හොඳ සටන්කාමියෝ!

‘නෝණ්ඩි නොවී වැඩේ කරගන්න’ අවසරත් ලැබිලා.... තවමත් කට්ටිය මගෙන් නං ලුණු ඇඹුල් ඇතිව ‘අහ ගන්නවා’ ඔය අඩියක් පස්සට ගැනීම ගැන කතා කරද්දී.

අපරාදේ කියන්න බෑ. එහෙව් පුරවැසියන් දැන් fb එකේ හෙම හොඳ සටන්කාමියෝ! ඒකට නං එයාලටත් ‘එකඟයි’ කියන්නම වෙනවා!

55. හරි එකඟයි!

“නීතා, දැන් අපි දෙන්නෙක් නෙවෙයි, එක්කෙනෙක්ය කියලා හිතන්න ඕනේ.... අපිටම කියලා ගෙයක්-දොරක් හදා ගන්න තියෙනවා. ඊටත් පස්සේ, ඔයාගෙයි මගෙයි චූටි දරු පැටව් ටිකක්... ඔයාට තේරෙනවනේ, ඒ නිසා අපි දෙන්නම එකට කතාබහ කරල, අපි දෙන්නගෙම අනවශ්‍ය වියදම් ඔක්කොම එහෙම පිටින්ම අතහැරල දාන්න ලෑස්ති වෙමු!”

ලැබෙන හැම සතයක්ම අනවශ්‍ය ලෙස ඇඳුම්-පැළඳුම්  හා විවිධ රූපාලංකරණ ද්‍රව්‍ය සඳහා වියදම් කරන බිරිඳට ඔහු එසේ කීවේ, උපායෙන් ඇයගේ වැරැද්ද නිවැරදි කර ගන්නා අටියෙනි.
ඇය එකඟත්වය පළ කළාය. “හරි, එකඟයි!”

ඔවුහු පළමු සාකච්ඡාව ඇරැඹූහ.

ඔහුට දුම් බීම අතහැර දැමීමට සිදු විය!

56. තුනෙන් ඉස්සෙල්ලා එක?

‘ටිං!’
සීනුව නාද විය. ප්‍රතිකාර ගැනීමට පැමිණ සිටි මැදිවියේ මහතා දොස්තරගේ කාමරයට ඇතුළු වූයේය.

“වාඩි වෙන්න.”

“තෑන්ක්ස් ඩොක්ටර්!”

“නම?

මේ වෙනකල්ම මහා සද්දෙට ඩෝං-ඩෝං ගාලා වාතෙ යැව්වා. ඒත්.... 

“එන්. පලිහවඩන....”

“වයස?”

“පනස් අටයි!”

“හරි! .... මොකක්ද මිස්ටර් පලිහවඩනට තියෙන අසනීපෙ...?”

පලිහවඩන මහතා මඳක් පැකිළෙමින් සිට කතාව පටන් ගත්තේය. වෛද්‍යවරයා නළල රැලි කොටගෙන අසා සිටියේය.

“ඩොක්ටර්, මට පුංචි අසනීපයක් තියෙන්නේ.... බොහොම පුංචි එකක්. විනාඩි බාගෙන්- බාගෙට වගේ මට වාතයක් යනවා.
හැබැයි ඒක ගණන් ගන්න තරම්වත් දෙයක් නෙවෙයි. කිසම සද්දයක් ඇහෙන්නෙත් නෑ... ගඳකුත් නෑ...
ඒත් ප්‍රශ්නේ, මට දැනෙනවනෙ ඩොක්ටර්... විනාඩි බාගෙන්- බාගෙට වගේ වාතෙ පිට වෙනවා.
ඩොක්ටර් විශ්වාස කරයිද මන්දා, මම දැන් මෙතනට ඇවිත් ගතවෙච්ච විනාඩි තුන-හතරටත් දහ-දොළොස් වතාවක්ම වාතෙ පිටවුණා කිව්වම!
මට ඉතිං හරි මොකක්ද වගේ....
ඒ හින්දමයි මේ අසනීපෙට බේතක් ගන්න ඕනියි කියලා හිතුවෙත්.... ඩොක්ටර්ට තේරෙනවනේ....”

මහත් අපහසුවකින් මෙන් විස්තරයට සවන් දෙමින් හුන් වෛද්‍යවරයා හිස සැලුවේය.

“හරි, මිස්ටර් පලිහවඩනට ලෙඩ තුනක් තියෙනවා... අපි ඉස්සෙල්ලා එකකට බේත් කරලා ඉඳිමු... ඊට පස්සේ පුළුවන් අනිත් ලෙඩ දෙකට ට්‍රීට් කරන්න!:
වෛද්‍යවරයාගේ කීමෙන් පලිහවඩන මහත්මා බෙහෙවින්ම පුදුමයට පත් වූයේය.

“ලෙඩ තුනක්?”

ඔහොම ගඳකුත් නොදැනෙන්නේ මිස්ටර්ගේ නාසයේ; ආඝ්‍රාණ පද්ධතියේත්....

“හ්ම්!” හිස සැලූ වෛද්‍යවරයා මෙසේ කීවේය.

“මිස්ටර් පලිහවඩන මේ කාමරේට ආපු වෙලාවේ ඉඳලා මේ වෙනකල්ම මහා සද්දෙට ඩෝං-ඩෝං ගාලා වාතෙ යැව්වා. ඒත් මිස්ටර් පලිහවඩනට ඒවා ඇහිලා නෑ. ඒ කියන්නේ කන්වල ආබාධයක් තියෙනවා....එතකොට එකයි!
ඒ වාතෙ යන වෙලාවට මිස්ටර්ට ගඳක් දැනෙන්නේ නෑ කිව්වනේ...

-මිස්ටර්! මෙච්චර වෙලා කාමරේ ගඳ ගහන-ගහන සැරේට ඒක ඉවසගෙන ඉඳලා; කුණු බිත්තර ගඳ උහුලාගෙන ඉඳලා දැන් මට ඔළුවේ කැක්කුමකුත් හැදිලයි තියෙන්නේ....
ඔහොම ගඳකුත් නොදැනෙන්නේ මිස්ටර්ගේ නාසයේ; ආඝ්‍රාණ පද්ධතියේත් බරපතල ආබාධයක් තියෙන නිසා... එතකොට ලෙඩ දෙකයි.

-වාතෙ පිටවෙන එකත් එක්ක ලෙඩ තුනයි. ලෙඩ තුනෙන් කොයිකටද ඉස්සෙල්ලම බෙහෙත් කරන්න ඕනේ?”

එහෙනං.... ඊළඟට....