හිනා වෙන්න හිනා - හත්වෙනි කොටස

එහෙම අව්‍යාජ හිනාවක foto එකක් තමයි මේ...

“මීයා නෙවෙයි? මීයා නෙවෙයි තමයි!

ඒත් ඉතිං ඕකට මීයා නොකියා xxx (ගැමි වහරේ මෙම අකුරු තුනේ වචනය පුරුෂ ලිංගයට මෙන්ම මඩිස්සලයටද යෙදේ.) කියන්නයැ? එහෙම කියයි xxxක් නොදැකපු එවුන්... මම නං නෙවෙයි!”

ඒ කතාවෙන් අවසන් වුණු ගියවර පෝස්ටුව කියවලා හිනාවුණාද?

‘හිනා වෙන්න පුළුවන් එකම සතා මිනිහා’ කියල කියනවනේ! එහෙම දැකගන්න පුළුවන් හිනා කොච්චරක් විවිධයිද? ඒවා අතරේ දකින කෙනෙකුගේ ඇහැට කඳුළක් එකතු කරවන්නට පුළුවන් හිනාවලුත් තියෙනවා. මං දැකපු එහෙම අව්‍යාජ හිනාවක foto එකක් තමයි මේ post එකේ උඩින්ම දැම්මේ.

ඒ වගෙමයි, හැබෑ ජීවිතේදී සිද්ධ වෙන සමහර දේවල් ප්‍රබන්ධවලට වඩා රසවත්. ‘වාසිතය’ බ්ලොගය රචනා කරන මිථිල, Ajith Fernandoගේ මුහුද අසල පාසලේ කතාවක් share කරගෙන, ඒකට එකතු කර තිබුණු කමෙන්ටුවත් එහෙම රසබර එකක්. අරිසෙන් අහුබුදු මහත්තයා ඒ කතාවේ ප්‍රධාන චරිතේ වීම තවත් වටිනාකමක් ඊට එකතු කරවනවා.

මෙන්න මිථිල ලියා තිබුණු විදිහටම:

‘අරිසෙන් අහුබුදු ගැන තව කතාවක් තියෙනවා. දවසක් ඉස්කෝලේ ළමයි අහුබුදුගෙන් අහලා ඇ කාරය තියෙන්නේ මොකටද ඒක වැඩක් නෑනේ කියලා. ගියේ යැ, කළේ යැ වගේ කියන එකෙන් වැඩක් නෑ කියලා හිතුන නිසයි එහෙම අහලා තියෙන්නේ.

ඉතින් අහුබුදු බෝඩ් එක ගාවට ගිහින් ළමයෙක්ව ඇන්දලු. මුහුදකුත් ඇඳලා එහා පැත්තෙන් ලිව්වලු "ළමයා වැල්ල අතගායි" කියලා.

ඇයගේ තුණු සපුවෙන් වැඩි කොටසක් හොඳින් නිරාවරණයවී.....

එහෙම ලියලා වැල්ල වචනේ ඇදය මැකුවා. ළමයි ටික කෑ ගහලා හිනාවෙන්න ගත්තලු. ඊට පස්සේ අහුබුදු කළු ලෑල්ලේ ළමයා ගාවින් පොල් වල්ලක් ඇන්දා, මොකද කළු ලෑල්ලේ "ළමයා වල්ල අතගායි" කියලා ලියලා තියෙන නිසා.’

අනුන් ලියන විහිළු වුණත් මගේ postsවලට ගන්නේ ඒවා හරිම රසවත් හින්දයි, හොඳේ. දැන් මෙන්න පොතේ යාන්ස්.

43. ගුවන් තොටුපළ

අතිශයින්ම රූමත් තරුණියක් නවීන පන්නයේ ඇඳුමකින් සැරසී රාත්‍රී සමාජ ශාලාවට පැමිණියාය. ඒ වෙනවිටත් සමාජ ශාලාවේ සිටි පිරිසෙන් වැඩිම දෙනෙක් ඇය දෙසට නෙත් යොමු කළෝ වූහ. ඒ, ඇයගේ තුණු සපුවෙන් වැඩි කොටසක් හොඳින් නිරාවරණයවී තිබුණු බැවිනි.

සුළු වෙලාවකින්ම ඇය හා මිතුරු වුණු තරුණ පිරිසක් ඇය වටකොට ගත්හ. ඔවුහු අල්ලාප-සල්ලාපයේ යෙදෙන්නට වූහ. එහෙත් එක තරුණයෙක් පමණක් කතාබහට සහභාගී නොවී, ඇයගේ කරේ පළඳා තිබුණු සිහින් රන් මාලය දෙස ආසාවෙන් බලා සිටින්නට විය.
ඒ රන් දම්වැල අග කුඩා අහස් යානයක ආකෘතියක් එල්ලෙමින් තිබිණි.

තරුණිය මේ නිහඬ තරුණයාවත් කතාවට ඇද ගන්නට සිතා මෙසේ විමසුවාය.

“මට පෙනෙන්නෙ ඔයා අහස් යාත්‍රාවලට හරි ආසයි වගේ.... ඒක නේද මේක දිහා ඔච්චර ආසාවෙන් බලං ඉන්නේ?”

“නෑ, නෑ. මම බලන් හිටියේ අහස් යාත්‍රාව දිහා නෙවෙයි, ඒක නවත්තල තියෙන තොටුපළ දිහා.”

44. ආ-ගිය දිහා

කඩවසම් තරුණයෙක් කලබලයෙන් බාබර් සාප්පුවට කඩා වැදුණේය. කොණ්ඩය කපා ගැනීම සඳහා පැමිණි කිහිප දෙනෙක් ඒ වනවිටත් බාබර් සාප්පුවේ වූහ.

ඔච්චරටම කොණ්ඩේ කප්පව ගන්න  උවමනාවක් තියේ නං...

“ඉක්මනට මගෙත් කොණ්ඩේ කපා ගත්තැකිද?” තරුණයා විමසුවේය.

“බෑ සර්! මෙයාලගෙ කපල ඉවර වෙන්න පැය එකහමාරක් දෙකක්වත් යයි...” කරණවෑමියා එසේ පිළිතුරු දුන් වහාම තරුණයා බාබර් සාප්පුවෙන් පිටවී ගියේය.

ඊළඟ දිනයේත් තරුණයා පැමිණියේ ගනුදෙනුකරුවන් කිහිප දෙනෙකු සිටියදීය. එදිනද ඔහුගේ වාරය එළැඹීමට පැයක්-දෙකක් ගත වෙනු ඇතැයි කියවුණෙන් තරුණයා නික්ම ගියේය.

මේ සිදුවීම කිහිප දිනක්ම මේ අයුරින්ම සිදු විණි.

“මේ යකාට පුදුම තදියමක්නේ තියෙන්නේ... හැමදාම එන්නෙ කඩදාසිය ළිපේ දාලා ආව වගේ. ඔච්චරටම කොණ්ඩේ කප්පව ගන්න  උවමනාවක් තියේ නං වෙන වෙලාවක හරි එන්න එපැයි.... මොකක්ද දන්නෙ නෑ මේකෙ තේරුම...” බාබර්ට සිතුණි.

ඊළඟ දවසෙත් තරුණයා පැමිණියොත්, ඔහු පිළිබඳව සොයා බලන්නැයි බාබර් සිය මිතුරෙකුට පැවරුවේය.

තරුණයා ආවේය. පැරැණි පිළිතුරම ලැබිණි. කඩවසම් තරුණයා කඩිමුඩියේම පිටවිණි.
බාබර්ගේ මිතුරා තරුණයාට නොදැනෙනසේ ඔහු පිටුපසින් ගියේය.
විනාඩි දහයකදී ඔහු ආපසු ආවේය.

“මිනිහා කොහේ ඉඳල ආවද, යන්නෙ කොහාටද කියල බලා ගත්තද?” බාබර් මිතුරාගෙන් විමසුවේය.

“ආවෙ කොහේ ඉඳලද කියල නං දන්නෑ. ගියේ නං ඔහේලගෙ ගෙදරට.... ඔහෙගෙ හාමිනේ ඒ හාදයාව ටක් ගාලා ගෙට අරන් දොර වහගත්තා!” මිතුරා බාබර්ට දැන්වීය.

45. සවුත්තු මිනිස්සු

අමදෝරු මහත්තයා පාරෙ අයිනේ දාලා තිබුණු බලුකුණක් ළඟ ඉඳගෙන එතැනින් යන-එන හැමෝටම බනිනවා.

ඇදගෙන යන්න.... තමුසෙට පයිත්තියන්ද?

“දැන් කාලේ ඉන්නේ මහ සවුත්තු මිනිස්සු!

බලනවා. එකෙක්වත් මේ බල්ලගෙ මළකඳට මොනවද කරන්න ඕනේ කියල බලනවද.... මේක කොහාට හරි ඇදගෙන ගිහින් වළ දාන්න ඕනෙ නේද?”

මේ කතාවට කන් දීපු එක්කෙනෙක් නැවතුණා!

“ඇයි ඉතිං ඔතැන කියව-කියවා ඉන්න වෙලාවේ, තමුසෙට බැරි මේ බලුකුණ තමුසෙලගෙ වත්තටම අරන් ගිහින් වළලලා දාන්න, මහන්සිය නොබලා?”

“අපේ වත්තට ඇදගෙන යන්න.... තමුසෙට පයිත්තියන්ද? මං අපේ වත්තේ ඉඳල නේන්නං මේක මෙහාට ඇදගෙන ආවේ... ඒ මහන්සිය මදිද....”

46. වනචරයට හොඳ වැඩේ!

‘ව්‍යාඝ්‍රා’ දන්නවද?
ව්‍යාඝ්‍රයා නෙවෙයි. ව්‍යාඝ්‍රයා කියන්නේ, හම පුරා දිගටි වයිරම් තියෙන කොටියා වගේ සතාටනේ. මේ කියන්න හදන්නෙ ‘ව්‍යාඝ්‍රා’ පෙත්ත සම්බන්ධ වෙච්චි කතාවක්.

මේ පෙත්ත බොහොම සැර එකක්ලු!
වාජීකරණ ගුණයකුත් තියෙනවලු!!
හම්පඩ නාකියෙකුට වුණත් ව්‍යාඝ්‍ර පෙත්තක් ගත්තාම, දහඅටේ- විස්සෙ ඉලන්දාරියෙකුගෙ විසේ ඇති වෙනවලු.... තරුණ මදයක් ඉහට ගහනවලු. ඔහොම තව-තව කතන්දර ගොඩයි.
ඒත් කරුණු-කාරණා දන්නා අය කිව්වේ, ව්‍යාඝ්‍රා පෙත්තක් ගත්තම මරණය වුණත් සිද්ධ වෙන්න පුළුවන් කියලයි. ඒ නිසාම ව්‍යාඝ්‍රා ගන්න ඕනි වෛද්‍ය උපදෙස් උඩලු!

නිකම්මත් නෙවෙයි; ව්‍යාඝ්‍රා පෙතිත් අරගෙනයි ගියේ.

හරීම උද්ධච්ච, නාාාාාාකි සංස්ථා සභාපති කෙනෙක් හිටියා. මිනිහ හරිම මනමාලයා... සභාපතිකමේ බලතල පෙන්නලා ලස්සන කෙල්ලො සෑහෙන ගණනාවකුත් අමාරුවේ දැම්මා.

එදත් මිනිහා මෙහෙම කෙල්ලෙක්වත් අරං හෝටලේකට රිංගුවා.... නිකම්මත් නෙවෙයි; ව්‍යාඝ්‍රා පෙතිත් අරගෙනයි ගියේ, වෛද්‍ය උපදෙස් නැතත්....

‘අද දෙන්නං!’කියලා සභාපතියා හෝටල් කාමරේට ගිය ගමන් ව්‍යාඝ්‍රා පෙත්තක් ගැහුවා. පෙත්ත වැඩ කළා...
හැබැයි නාකි මනමාලයා ‘සෙත්ත පෝච්චි!’.

කෙල්ල බය වෙලා හෝටලේ මැනේජර්ට සිද්ධිය කිව්වා. මැනේජර් මිනිහව දන්නවා. එයා රෙගියුලර් කස්ටමර් කෙනෙක් නිසා හෝටලේ නම්බුවයි, සබාපතියගේ නම්බුවයි දෙකම බේරා ගන්න ඕනිනේ....
මිනිහම ගිහිල්ලා, සභාපතිගේ නෝනාව හම්බ වෙලා, ලොකු ගෝරියක් යන්න නොදී වැඩේ ෂේප් කර ගත්තා.

ඔන්න නෝනා මිනිය අවමංගල්‍ය සමාගමකට බාර දුන්නා, එම්බාම් කරලා- පෙට්ටියක දාලා ගෙදරට ගේන්න.

මිනිය එම්බාම් කරන්න ගිය මිනිහට ලොකු ප්‍රශ්නයක්!
මෙච්චර කාලෙකට හම්බ වෙච්චි කිසිම මළමිනියක මෙහෙම තිබිල නෑ. මළමිනියේ පුරුෂ ලිංගය කොඩි කණුව වගේ කෙළින් වෙලා.

මල් ශාලාවෙන් සභාපතිගෙ නෝනට කෝල් එකක්. එම්බාම්කාරයාම විස්තරේ කිව්වා...
“නෝනා! මේක මෙහෙම තියෙන්න දෙන්න බෑනේ... කපල දාන්නද?”

වෙඩිල්ල පත්තු විණි... තිදෙනාම දියට පැන්නෝය.

“කපල දාන්නද? ඔය මිනිහා මැරිලා වුණාට අවතාරයක් වෙලා හරි එයි- ඕක වීසි කළොත් එහෙම.... කැපුවට කමක් නෑ. පේන්නේ නැති වෙන්න බොඩියත් එක්කම ඒක තියනවා... හරිද?” නෝනා දත්මිටි කකා කිව්වා.

ඔන්න මිනියේ එම්බාම් වැඩ ඉවරයි.
නෝනා ආවා බොඩි එක ගෙනියන්න.

“අරකට මොකද කළේ?” නෝනා හෙමිහිට ඇහුවා.

“හරි හරි නෝනා! නෝනා කියපු නිසාම අපි ඒක වීසි කළේ නෑ....නොපෙනෙන තැනක ගැහුවා...” එම්බාම්කාරයා කිව්වා.

“කොහෙද?”
නෝනා තැනත් ඇහුවේ මිනිහා බොරු කියනවද කියලා බලා ගන්නයි.
මිනිහත් තැන කිව්වා.
මිනියේ පුරුෂ ලිංගය කපලා, ඒක මිනියෙම ගුද මාර්ගයේ ගහලා.
ඒක කිව්වා විතරයි නෝනාට මල්-මල් හිනාවක් ගියා.

“හොඳ වැඩේ! හොඳ වැඩේ!! කසාද බැඳපු දා ඉඳලම ඔය ජරා මිනිහා, මං කොච්චර එපැයි කිව්වත් අහන්නේ නැතිව ඕක ගැහුවනෙ මගෙ ....! දැන් ඒකම ආපිට පළ දීලා...” නෝනා කිව්වා.

47. තොප්පිය දාපු එකා

ආබාධිතයන් සඳහා වූ පිහිනුම් තරගයට සහභාගී වීම සඳහා තරගකරුවෝ තිදෙනෙක් ඉදිරිපත්වී සිටියෝය. පළමුවෙනියා අත් දෙකම අහිමි වූවෙකි. දෙවැන්නා පාද දෙකම රහිත වූවෙකි. තුන්වැන්නාට තිබුණේ හිසක් පමණි; ඔහුට දෑත්- දෙපා නොතිබුණා පමණක් නොව, කඳක් යැයි කිව හැකි කොටසකුත් නොතිබුණු තරම්ය.

තිදෙනාම පේළියට සිටියහ. වෙඩිල්ල පත්තු විණි... තිදෙනාම දියට පැන්නෝය.

‘කඩවුණු පොරොන්දුව’ දිගටම තිරගත වෙයි!

දෙඅත් අහිමිවූ තරගකරුවා වේගයෙන් පිහිනාගෙන ගියේය. දෙපා අහිමිවූ තැනැත්තාත් ඔහුට තියුණු  තරගයක් දෙමින් පිහිනුවේය.

එහෙත් තෙවෙනි තරගකරුවා පිහිනනු වෙනුවට කෙළින්ම තටාකයේ පත්ලටම ගිළී යනු පෙනිණි.

තරගය නිමා කළ දෙවැන්නා ඒ වහාම තටාකයේ පතුලට කිමිදුණේය. ඒ වනවිටත් සුළං බුබුළු පිට කරමින්; දඟලමින් සිටි තෙවැන්නාව ගොඩට ගැනීමට ඔහු සමත් විය.

පිහිනුම් තටාකයෙන් පිටතට දැමූ තෙවැනි තරගකරුවා තමාට පෙවී තිබුණු වතුර වමාරන්නටත්, නහයේ පිරී තිබුණු වතුර ඉවතට පිඹ හරින්නටත් පටන් ගත්තේය. මහත් ආයාසයක් දරා හුස්ම ගන්නට පටන් ගත් විගසම තෙවෙනි තරගකරුවා මහ හඬින් දෙස්-දෙවොල් තබන්නට පටන් ගත්තේය.

“මම බොහොම අමාරුවෙන්... අවුරුදු ගාණක් තිස්සේ කන් දෙකෙන් පීනන්න පුරුදු වුණේ... කවුද යකෝ තරගෙ පටන් ගන්න යන අන්තිම මිනිට්ටුවේ මට ස්විමින් කැප් එකක්* දැම්මේ?”

(*පිහිනුම් තොප්පියට කන් දෙකද වැසී යයි.)

අපේ පළමු කතානාද සිංහල චිත්‍රපටය ‘කඩවුණු පොරොන්දුව’ තිරගත වුණේ 1947 ජනවාරි 21 වෙනිදාය. එහි ගීත 12කි. එයිනුත් හතරක්ම විකට ගීතයි. මනප්පු (එඩී ජයමාන්න) තනිව ගයන ගීයකුත්, ජොසී (ජෙමිනි කාන්තා)- මනප්පු දෙන්නා එක්ව ගයන ගී තුනකුත් වශයෙනි. එයින් සමහරක් අදටත් ජනප්‍රියය.
හිනා වෙන්නට අපේ තියෙන කැමැත්තේ තරම එයින් පෙනෙනවා නේදැයි මට හිතේ. 

තලංගම ජයසිංහයෝ නොබෝදා 85 වෙනි වියට පා තැබූහ. ඒ වෙනුවෙන් පර්සි ජයමාන්න මහතා අපූරු සටහනක්....

එදා හිටම පත්තර, සඟරාවලටත් හිනාව නැතිවම බැරි විණි. පස්සේ කාලයක විහිළුවලට වෙනම පත්තර- සඟරා ආවත් පුවත්පත්වලින් ‘කාටූන්’ හැළී ගියේ නැත. ඒවායේ අපූරු හසරැලි මවන්නන් තවමත් විරාජමානය!

  ඉහළම තාක්ෂණයෙන් නිම කෙරුව      තනා
  වාහනයකට දෙන්නට රැකවරණ           මනා
  දෙහි ගෙඩි දෙකට පුළුවන් යයි සිතන ගොනා
  බත් කනු බලා ගොන්නුන්ටත් හතර      හිනා

  සිටියත් මොන පිලේ අයටම රට            කෑව
  කතිරය ගසමු අපි ගොස් වනමින්           බාව
  වළිගය තිබෙන සිව්පාවකු හට                දාව
  ඉපැදුණු බවක් කියවෙයි              සිංහලයාව

ඒ කවි දෙක ලියවී තිබෙන්නේ ‘තලංගම ජයසිංහ’ කාටූන් ශිල්පියාගේ පන්හිඳෙනි.
තලංගමයෝ නොබෝදා 85 වෙනි වියට පා තැබූහ. ඒ වෙනුවෙනි, පර්සි ජයමාන්න මහතා අපූරු සටහනක් ඔහුගේ ‘මල් කැකුළු’ බ්ලොගයේ පළකොට තිබුණේ. අර කවි දෙක මං උපුටා ගත්තේ එතැනිනි.

ඒ තලංගම, පර්සි මහත්වරුන් දෙදෙනාම මගේ වීරයන් බැවිනි. ඔවුන් දෙදෙනා ලියූ දේවලින් නිදි ඉගෙනගත් දේවල් බොහෝය. ඉතිං මෙහෙමවත් ඔවුනට කෘතවේදී වෙන්නට ලැබීම වාසනාවකි!

48. මෝඩකමට බෙහෙත්

පිස්සන් කොටුවේ තාප්පය උඩට වෙලා හිටිය පිස්සු ජිනේ බොහොම ඕනෑකමින් බලාගෙන හිටියේ වයසක මහත්තයා කරන දේ දිහා.

මහත්තයා ආවේ කාර් එහෙක. තාප්පේ ළඟදි කාර් එකේ රෝදයක් ගැලවිලා වීසි වුණා. මහත්තයත් කාර් එක නවත්තලා බලනවා.

ඉතිං කොහොමද මම යන්නේ....

“ෂ්... ෂ්... මහත්තයා!”

මහත්තයත් හැරිලා බැලුවා. පිස්සන් කොටුවේ තාප්පේ උඩ පිස්සෙක්.

“මොකද වුණේ?”

“කාර් එකේ රෝදෙක ඇණ ටික ගැලවිලා ගිහින්....”

“ඉත්....තිං....”

“ඉතිං කොහොමද මම යන්නේ.... රෝද තුනෙන් යන්නයැ? මේ රෝදේ හයි කරගන්න ඇණත් නෑ. ඒකයි මේ බැලුවේ.” මහත්තයා අහස-පොළොව ගැටලන්න වගේ කල්පනා කර-කර කිව්වා.

“සිම්පල් කේස් එකක්නෙ මහත්තයා... ඔය අනිත් රෝද තුන තියෙන්නේ, ඒවාගෙන් එක ඇණේ ගාණෙ ගලවලා අරන් රෝදෙ හයි කර ගන්න පුළුවන්නෙ.” පිස්සු ජිනේ තත්පරයෙන් උත්තර දුන්නා.

“හරි නේන්නං!” මහත්තයා ඉක්මනට පිස්සු ජිනේ කියපු විදිහටම කළා.
එහෙම කරන අතරෙත් වයසක මහත්තයට කල්පනා වුණෙම මේ පිස්සගෙ මොළේ ගැන. ඔන්න මහත්තයා යන්නයි ලෑස්තිය.

“මේ ළමයා....”

“ඇයි?”

“අච්චර හොඳට කල්පනා කරන්න පුළුවන් තමුසෙ අහවල් එහෙකටද මේ පිස්සන් කොටුවේ කොටුවෙලා ඉන්නේ?” මහත්තයා එහෙම අහනකොටම පිස්සු ජිනේ හිනා වුණා.

“මම මෙහෙට වෙලා ඉන්නෙ මගේ පිස්සුවට බේත් කරන නිසා. මට පිස්සු තිබුණට මෝඩකම නැහැනෙ...”

ඒ කාලේ පිස්සන් කොටුවේ හිටියේ මොළේ ඇති පිස්සෝ. අද කාලේ ඉන්නේ මොළේ නැති පිස්සෝ. අපේම කැමැත්ත දිනාගෙන ගිහින්, එයාලා ඉන්නේ.... (කොහෙද හැබෑටම?)

ඒකට ලෝකේ හැම රටකම රාජ්‍ය නායක-නායිකාවන්....

49. ඩුප්ලිකේට්

කෝපන්හේගන් සමුළුව තිබුණනේ. ඒකට ලෝකේ හැම රටකම රාජ්‍ය නායක-නායිකාවන් සහභාගී වුණා.
එහෙම සමුළුවක් පවත්වන එක පොඩිපහේ වැඩක් නෙවෙයි. ඔක්කොම තදයොනෙ එන්නෙ. ලොකුම; බැරෑරුම්ම රාජකාරිය පැවරිලා තිබුණේ ජාත්‍යන්තර පොලීසියට; ඉන්ටර්පෝල් එකට. එයාලට තමයි සේරම රාජ්‍ය නායක-නායිකාවන්ගෙ ආරක්ෂාව භාර වෙලා තිබුණේ.

ඉන්ටර්පෝල් එකෙන් ඒ සඳහා සුවිශේෂ ක්‍රමවේදයන් ගණනාවක්ම සකස් කරලා තිබුණා. ඒවාගෙනුත් අතිශයින්ම සැලකිල්ලෙන් යුතුව ක්‍රියාත්මක වුණේ ඩුප්ලිකේට් රාජ්‍ය නායක-නායිකාවන්ව භාවිත කිරීම.
සමුළුවට එන හැම රාජ්‍ය නායක-නායිකාවක් වගේම තවත් කෙනෙක් ඉන්ටර්පෝල් එකෙන් ලෑස්ති කරවලා තිබුණා. උස-මහත, හැඩ-වැඩ, ගමන-බිමන, කතා-බහ, ඇඳුම-පැළඳුම මේ හැම දෙයක්ම ඉතාමත් සියුම්ව නිරීක්ෂණය කරලයි, මේ ඩුප්ලිකේට්ලව සූදානං කරවලා තිබුණෙත්.

කාගෙ-කාගේත් පිනටද කොහෙද මොකුත්ම අතුරු-ආන්තරාවක් නැතුව ඔන්න සමුළුව ඉවර වුණා. අර තරම් සූක්ෂ්ම විදිහට අධ්‍යයනය කරලා සූදානම් කරවපු ඩුප්ලිකේට්ලාගෙන් සත පහක වැඩක් වුණේ නෑ!

ඔය ගැන හිතපු ජාත්‍යන්තර පොලීසිය මොකද කළේ, ලෑස්ති කළා අපූරු තරගයක්!

සමුළුව අවසානයේ සියලුම රාජ්‍ය නායක-නායිකාවන්ගෙ ප්‍රීතිය උදෙසා විශේෂ චිත්‍රපට දර්ශනයකුත් පවත්වන්න නියමිතව තිබුණා. ඉන්ටර්පෝල් එකෙන් ඒ දර්ශනයට ඩුප්ලිකේට් රාජ්‍ය නායක-නායිකාවන් සේරමත් සහභාගී කරවන්න තීරණය කළා.
එතැනදී තමයි තරගය පැවැත්වෙන්නේ!

.... ඩුප්ලිකේට් නායකයෙකුව නිවැරදිව හඳුනා ගැනීම!

මොකක්ද තරගෙ?

පොලිසියෙ නිලධාරීන් සඳහායි මේ තරගෙ. එයාලට කරන්න තිබුණේ, චිත්‍රපට දර්ශනයට ආපු අයගෙන් කවුරුන් හෝ ඩුප්ලිකේට් නායකයෙකුව නිවැරදිව හඳුනා ගැනීම. එහෙම අඳුනාගත්තොත් එයාට දිනුමක් හිමි වෙනවා.

චිත්‍රපටය පටන් ගත්තා.... විවේකෙත් එළඹුණා... චිත්‍රපටය ඉවරත් වෙලා, දැන් ඔන්න සේරමලා එළියට එනවා. තවම කාටවත්ම කිසිම ඩුප්ලිකේට් කෙනෙක්ව අඳුනා ගන්න බැරිව ළත වෙනවා. ඒ අතරේ ඔන්න එක පොලිස් නිලධාරියෙක් දුවගෙන ගිහිල්ලා එක්කෙනෙකුව අල්ලගත්තා.

“මෙයා තමයි ඩුප්ලිකේට් චන්ද්‍රිකා!” මිනිහා කිව්වා.

බලපුවාම වැඩේ ඇත්ත! පොලිස් නිලධාරියාට ෆුල් හැපි. උසස් නිලධාරියනුයි, අනිත් අයයි, මාධ්‍යවේදීනුයි එයාව වට කරගෙන ෆොටෝ ගන්නවා; ප්‍රශ්න අහනවා, කෙළවරක් නෑ.

“ඔබ කොහොමද මෙයාව හරියටම අඳුනාගත්තේ?” එක මාධ්‍යවේදියෙක් ඇහුවා.

ඔන්න රජෝ, අද නං ‘හිනා වෙන්න හිනා -7’ පෝස්ටුව නවත්තන්නේ කතාවේ අවසන් ඡේදය පළ කරන්නේ නැතිවයි. තමුන්නාන්සේලා බැන්නත් කමක් නැහැ කියලයි එහෙම අන්දොස් වැඩක් කරන්න හිතුවේ, ජොලියට!

නිකමට වගේ ලියන්නකෝ comment එකක් ‘පොලිස් නිලධාරියා’ අර මාධ්‍යවේදියාට දෙන උත්තරේ විදිහට.... ලියනවා නේද? මට විශ්වාසයි එහෙම ලියාවි කියලා. දැන්මම සහෘද පාඨක ඔයාලට ස්තුතියි කියලත් කියනවා එහෙම ‘රසාලිප්ත උත්තර ලිවීම’ වෙනුවෙන්!