හරෝහරා හයවෙනි වරටත් සහ කීටෝ - පළමුවෙනි කොටස

කඳ සුරිඳුන් වහන්සේ මෙව්වා දන්නවාද කියන්නට; දිව්‍ය නේත්‍රා යුග්ම හයක් ඇති උන්නාන්සේට මේවා පෙනෙනවාද  කියන්නට නං නොදන්නෙමි!

2024 ජුනි මාසයේ අන්තිම දවස් කීපයේ අප හිටියේ යුද්ධයකය.

අපේ ඒ යුද්දේ, ඒ දවස්වල කතරගම දේවාලයේ කපු මහත්වරුන් අතරේ හටගෙන තිබණු ‘මහා යුද්ධය’ විදිහේ එකක් නං නොවේ. කපු උන්නැහේලා එහෙම සටන් වැදී උන්නේ උග්‍ර දේව භක්තිය නිසාවෙන් නං නොවෙන හැඩය; ‘කාසි වඳවෙන’ කාලයක වාසිය හිමි කර ගන්නට වගේ කියලාය මට හිතුණේ. ඒ  තොරතුරු තිස්ස රවීන්ද්‍ර පෙරේරා මාධ්‍යවේදියාණන් වාර්තාකොට තිබුණේ මෙහෙමය:

පෙරහර කාලේ කෝටි හය හතක ආදායම බෙදා ගන්න තමයි මේ මරා ගැනිල්ල වෙන්නේ. බැතිමතුන් තමයි තීරණය කරන්න ඕන...

‘කතරගම මහා දේවාලයේ කපු පරපුර දෙකක් අතර ගැටුමක් 

කතරගම ඇසළ මංගල්‍යය ආරම්භ වීමත් සමග පූජා වට්ටිවලින් ලැබෙන රුපියල් කෝටි ගණනක මුදල් සහ රන් ආභරණ වෙනුවෙන් රුහුණු කතරගම මහා දේවාලයේ කපු පරපුර දෙකක් අතර දේවාලයේදී පෙරේදා (30 වැනිදා) පස්වරුවේ ගැටුමක් ඇති වී තිබේ.

දේවාලයේ තේවාව භාර රත්නායක කපු පරපුර හා ආරාපක්ෂ කපු පරපුර අතර මෙම ගැටුම ඇති වී තිබේ.

මෙම මාසය බාර කපු මහතකු වන ගයාන් ආරාපක්ෂ පහරදුන් බව පවසා රත්නායක කපු පරපුරේ උපුල් රත්නායක යන අය ප්‍රතිකාර සඳහා කතරගම රෝහලට ඇතුළත් වී තිබේ. තවද මෙම පහරදීම සම්බන්ධයෙන් කතරගම පොලිසියට ලැබුණු පැමිණිල්ලක් මත පරීක්ෂණ ආරම්භ කරන ලදී.

මේ සම්බන්ධව කතරගම පොලිසිය මගින් ගයාන් ආරාපක්ෂ නමැති කපුවා ඊයේ (01 වැනිදා) පොලිසියට කැඳවා අත්අඩංගුවට ගෙන තිස්සමහාරාම මහෙස්ත්‍රාත්වරයා හමුවට ඉදිරිපත් කළ පසු රුපියල් ලක්ෂ පහක ශරීර ඇප මත මුදා හැර තිබේ.

පෙරහර සමයේ මෙම පරම්පරා දෙක අතර ගැටුම පවතින බවත්, පෙරහර සමයේ පූජා වට්ටිවලට එකතුවන රුපියල් කෝටි හය හතක මුදල වෙනුවෙන් මෙම ගැටුම පවතින බවත් හෙළි වී ඇත. ‘පූජා වට්ටියේ සම්පූර්ණ ආදායම කපු මහත්වරු ගන්නවා. ඒ මුදල බෙදා ගන්න බැරි වුණාම පෙරහර සමයේ එක එක ගැටුම් හටගන්නවා’ යැයි රුහුණු මහා කතරගම දේවාලයේ බස්නායක නිලමේ ඩිල්ෂාන් ගුණසේකර ‘‘අරුණ’’ කළ විමසුමකදී පැවැසීය.

“කතරගම දේවාලයේ යතුර බස්නායක නිලමේ බාරයේ මෙච්චර කාලයක් තිබුණා. බස්නායක නිලමේ මාස ගණන බෙදලා දුන්නා. මට ඉස්සෙල්ලා හිටපු බස්නායක නිලමේගෙන් කපු මහත්තුරු යතුරු උදුරා ගත්තා. එයාට ගහලා නිලමේකමින් එලෙව්වා. මගේ කාලයේත් යතුරු උදුරාගත්ත. මම ගැටුමකට යන්නේ නැතිව උසාවි ගියා. දැන් නඩුව උසාවියේ යනවා. එතකම් ඒ අය ඕනෑ විදියට රාජකාරි බෙදා ගන්නවා. ඒ නිසා ඒ අය අතර ගැටුම් ඇතිවෙනවා. පෙරහර කාලේ කෝටි හය හතක ආදායම බෙදා ගන්න තමයි මේ මරා ගැනිල්ල වෙන්නේ. බැතිමතුන් තමයි තීරණය කරන්න ඕන මේ අයට ගහමරාගන්න මුදල් දෙනවද කියලා’’ යැයි බස්නායක නිලමේ ඩිෂාන් ගුණසේකර වැඩිදුරටත් පැවැසීය.

‘පවුල් තුනකට කෝටි ගණන් වටිනා රන්,රිදී,මුදල් පූජා වට්ටියේ තබා නොදී මෙම මුදල් පිළිකා රෝහලට හෝ ඉගෙන ගන්නා දිළිඳු දරුවන් වෙනුවෙන් පූජා කරන ලෙස’ බැතිමතුන්ගෙන් ඉල්ලා සිටින බව මෙම කපුවන්ගේ දූෂණයට එරෙහි රජයේ නිලධාරීහු ‘අරුණ’ට පැවැසූහ.

මේ වංගියේ පාද යාත්‍රාවේ යෙදුණු අපි: (වමේ සිට) තමීර, නෙවිල්, නමී, නිමල්, මර්වින්, අයස්මන්ත හා ප්‍රියන්ත

“පසුගිය වතාවේ කපු පවුල් කිරි වෙහෙරේ නායක හාමුදුරුවන්ටත් ගැහුවා. මේ පාර පෙරහර පටන් ගන්නත් කලින් කුලප්පු වෙලා ගහගන්නවා.’’ යැයි එම නිලධාරීහු පෙන්වා දුන්හ.

රුහුණු මහා කතරගම දේවාලයේ තේවා කටයුතු රත්නායක පරපුර,ආරාපක්ෂ පරපුර, මුණසිංහ පරපුර යන පරම්පරා තුන කටයුතු කරන අතර ඇසළ මංගල්‍යයේදී තේවාව ගැනීම සඳහා වසර ගණනක පටන් මෙම පරපුරවල් අතර ගැටුම් පැවතුණ බව අනාවරණ වේ.

මෙම ගැටුම් හේතුවෙන් මෙවර පෙරහර කාලයේ පොලිසියේ සහයට ශ්‍රී ලංකා යුද හමුදාවද කැඳවීමට බස්නායක නිලමේවරයා තීරණය කර ඇත.’

ඒ උන්නැහේලාගේ යුද්දේ ඇතිවී තිබුණේ පාර්ශව තුනක් අතරේ වුණත්, අපේ යුද්දෙට හය දෙනෙක් මැදිවෙලා හිටියෝය.
දොස්තර අයස්මන්ත පීරිස්, මර්වින් බොතේජු, තමීර බෝගහවත්ත, නෙවිල් අනුරසිරි, නමින්ද පරණගම හා නිමල් දිසානායක ඒ හයදෙනාය. මේ වතාවේ පාද යාත්‍රා ගමනට අපි හය දෙනාත්, දෙබරවැවින් ප්‍රියන්ත ගුණසේකරත් යන්නටය සූදානම් වෙලා හිටියේ.

අයස්මන්ත- නෙවිල්- නිමල් තුන්දෙනා මීට කලින් 5 වතාවක් පාද යාත්‍රාවේ ගිහිං තිබෙන අයයි. මර්වින් 4 වතාවකි. තමීර- ප්‍රියන්ත, නමී 3 වතාවක් මේ පා ගමන ගිහිං පළපුරුදු උදවියයි.

“ඕන දවසක මම රෙඩි, ඩොක්ටර්.” ප්‍රියන්ත අපේ අයස්මන්තට කියා තිබිණි.
‘දවස් පහක් හරි හයක් හරි නිවාඩු ගන්නකොට කල්තියා කියන්න වෙනවනේ!’ තමීර- නෙවිල් සහ නමී කියමින් සිටියහ.
“මචං, මට වුණත් ප්‍රශ්නයක් නැතුව නෙවෙයිනෙ. ලලිතා විතරයිනෙ ගෙදර... ඒ ගැනත් මොනව හරි පිළිවෙලක් යොදන්න වෙනවනේ... ඒකයි හරියටම යන දවස දැනගන්න ඕනේ.” මර්විනුත් අයස්මන්තට කීවේය.

“යකෝ, මම නෙවෙයි කුමනින් ගේට්ටුව අරින දවස තීරණේ කරන්නේ. මමත් පුළුවන් තරම් මහන්සි වෙනවා හරියටම පාද යාත්‍රාව පටන් ගන්න දවස කවද්ද කියලා දැනගන්න. සැරයක් කියනවා ජුනි 30 කියලා. ආයෙම කියනවා ජුලි 2 කියලා. පෙනෙන විදිහට යාල, කුමන, කතරගම අය විතරක් නෙවෙයි දැන් ඔව්වා ගැන තීරණ ගන්නේ...” ඒ අයස්මන්තගේ පැත්තයි.

අවුරුදු සිය ගණනාවකට කලින් හිටය, පාද යාත්‍රා වන්දනා ගමන ඇරඹිලා තිබෙන්නේ. ඒ දමිළ බැතිමතුන්ගේ කැපවීමෙනි. එයාලා මේ ගමන ගියාය කියන්නේ කැලේ කපාගෙන- කටු පඳුරු අස්සෙන් රිංගාගෙන- මැකී ගිය අඩිපාරවල් පාදාගෙනය; ජීවිතේ පරදුවට තියලය.
2023 පාද යාත්‍රාවේ යෙදෙන අතරෙත් දෙදෙනෙකුට දිවි අහිමි විණි. වල් අලි ප්‍රහාරයකින් හා නාග දෂ්ටයකින්...

ඒ කාලයේ වනජීවී -වන සංරක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තු තිබ්බේ නැත. ප්‍රාදේශීය සභා- පළාත් සභා තිබ්බේ නැත. ගෝනි කනක්කුවේ මන්ත්‍රී උන්නැහේලා උන්නෙත් නැත. ඒ නිසාමදෝ පාද යාත්‍රාවේ යන උදවියට පහසුකම් සපයන කමිටු ආදිය තිබ්බෙත් නැත. නමුත් කතරගම ඇසළ පෙරහර කෙරුණේය. පෙරහරට කප් සිටුවන විටම පාද යාත්‍රාව පටන් ගන්නා දිනය ගණන් බලා ගන්නටත් අර දමිළ බැතිමතුන්ට ඇහැක් වුණේය.

වතුර බවුසරයක් එනකොටම මේ මිනිස්සු වතුර පුරවගන්න තියෙන කලබලේ...

දැන් කමිටු ගොඩකි; සංවිධානත් ගොඩකි; සමහරක් අයිති අම්පාරටය; තව සමහරක් කතරගමටය- මොනරාගලටත් කොටහක් අයිතියිද මන්දා... ඒ අස්සට දේශපාලන උත්තමයන් වහන්සේලාගෙන් කෙරෙන ඇඟිලි ගැහිලිත් එකතු වෙලා තිබෙන බව අහන්නට ලැබිණි. ඒ අතරමඟදීය.

“ඔව්වයේ අගමුල හොයාගන්න කතරගම දෙයි හාමුදුරුවන්ටවත් බෑ මහත්තයෝ.
ඉස්සර නං කතරගම පෙරහරට දවස් දාහතරකට කලින් කුමන ගේට්ටුව ඇරියා, වන්දනාකාරයන්ට යන්න. මේ සැරේ මුලින්ම කිව්වා ජුලි 2 ගේට්ටුව අරිනවය කියලා. ඒකත් වෙනදා වගේ උදෙන්ම නෙවෙයි. දහයටද කොහෙද... එහෙම කරන්න ගියේ ඔය දේශපාලුවෙකුට සුබ පළ අත් වෙන්න නැකතක් තිබ්බේ ඒ වෙලාවට නිසාලු කියලත් ආරංචියි.
එයාලාට සුබ වෙන්න වන්දනාකාර අපි පරිප්පු කන්න ඕනිද?
ඇයි මහත්තයෝ- හාල් තුනපහ, හට්ටි මුට්ටි වළන් සේරම උස්සගෙන උදෙන්ම ගමන පටන් ගන්න එක නෙව කොයි කාගේත් පුරුද්ද. යාන්තං බිමට එළිය වැටෙනකොටම ගමන පටන් අරං, අව්ව පායනකොට හෙවණක් යට නැවතෙන එක නෙව අපි මෙච්චරකල් කළේ.
දැන් දැන් ඒකටත් හෙනහුරා ලබලා. ගේට්ටුව අරින්නේ දේසපාලුවෝ ආවට පස්සේ. උන්නැහෙලා ඕනි කෙනෙක් ආවාවේ... ඕනි විවුර්තයක් කර ගත්තාවේ. හැබැයි පරක්කු නොවී. එවුන් එන්නේ උන්ටෝනි වෙලාවටනෙ... ඒකයි වැරැද්ද. එකෙක් දෙන්නෙක් හින්දා මේ දාස් ගාණක් අපි කරදරේ වැටෙන්න ඕනිද?” පාද යාත්‍රාවේ යන්නට පැමිණ හිටි ඒ මනුස්සයා ගොඩාරියක් දේවල් දන්නා පාටය.

“අපිටත් මුලින්ම ආරංචි වුණේ ජුලි දෙක ගේට්ටුව අරිනවා කියලයි.”

“ඔතැනදී ලොකු කඹ ඇදිල්ලක් ගිහිං. නියම විදිහටම නං ජුනි 30 තමයි පාද යාත්‍රාව පටන් ගන්න ඕනි කියලා කට්ටියක් කියලා. අන්තිම මොහොතේදී තමයි තිස්වෙනිදාට ගේට්ටුව අරින්න තීරණේ වෙලා තියෙන්නෙ, මහත්තයෝ.”

“එහෙනම් ඒක තමයි මේ!”
“එක පැත්තක උදවිය ඒකට අකැමති වෙලත් තියෙනවලු. එයාලා කිව්වලු, මේ සැරේ වැඩි දෙනෙක් පාද යාත්‍රාවේ එන විදිහයි පෙනෙන්නේ- පහසුකම් දෙන්න වැඩියෙන් මහන්සි වෙන්න වෙයි- ඒකට ලැහැස්ති වෙන්න ඕනි නිසා දෙවෙනිදාටම ගේට්ටුව අරිමුය කියලා.
මේවා මෝඩ විහිලුනේ මහත්තයෝ. පහසුකම් කිව්වට ලොකුවටම කෙරෙන්නේ පාර දිගේ තැනින් තැන ලොකු වතුර ටැංකි තියලා වතුර පුරෝන එක නෙව. මහත්තයල ගිය වතාවෙත් ආවද? ආවා නං දකින්න ඇතිනේ, දෙවෙනි දවසේ මඩමේතොට ඉඳලා ළිං තුනට යනකොට වතුර තිබ්බද කියලා...
මහත්තයලටත් පේන්නැතිනෙ වතුර බවුසරයක් එනකොටම මේ මිනිස්සු වතුර පුරවගන්න තියෙන කලබලේ...”

නිකමට බලනවකො අර දෙමළ මිනිස්සු උස්සගෙන යන බඩු කන්දරාව. අපි වගේද?

අපි නං ගමනට සැලසුම් හැදුවේ- කල් තියාම කිසි කලබලයක් නැතිවය. හැබැයි, සුපුරුදු විදිහටම අප අතරේ වාද-විවාදත් නොතිබුණා නොවේ!

“අයියේ, ඔයා කවදද අපි ගෙනියන බඩු ලැයිස්තුව හදන්නේ...”
“මගෙන් අහන්නේ? නෙවිල්ගෙන් අහන්න. ගිය වතාවෙම මං කිව්වනේ- ආයෙම නං මම ලැයිස්තුව හදන්නේ නෑ කියලා. මොකටද නිකං දොස් අහන්නේ.” මං කිව්වේ අමනාපයෙන් වගෙය. (ඒත් නඩේ කට්ටිය මට දොස් නැඟීම සාධාරණය!)

පහුගිය පස් වතාවෙම අපි උස්සාගෙන ගිහිං තිබුණු හාල්- තුනපහ- එළවලු වගේ දේවල් ගොඩාරියක් පාවිච්චියට ගැනුණේ නැත.
“දිසානායකට පුළුවනිද මචං හරියට වැඩක් කරන්න. දැන් බලපං... මේ යකා list එක හදලා ගත්තු දේවල් ඔක්කොම උස්සගෙන යන ඕනේ අපිනේ. ඊළඟ සැරේ මම හදන list එකටයි බඩු ගන්නේ. එතකොට නිමල් දිසානායකට පෙන්නන්නංකො තරුණ නායකත්වයේ වැඩත් කොහොමද කියලා...” ගිය වතාවේ ගමනේ අන්තිමටම ඉතිරිවී තිබුණු චව්-චව් වගේ දේවල් කැලයට විසි කරද්දී නෙවිල් නෝක්කාඩු කිව්වේය.

“ඔව්, ඔව්. නෙවිල් අයියා ඒ රාජකාරිය බාර ගන්න.”
“ඔන්න දැන්මම කිව්වා. දිසානායක- මගේ කකුලෙන් අදිනවා හෙම නෙවෙයි.”

“කකුලෙන් අදින්න මේ මම? නිකමට බලනවකො අර දෙමළ මිනිස්සු උස්සගෙන යන බඩු කන්දරාව. අපි වගේද? ඔන්න දැන්මම කිව්වා, ඔයාලත් සාක්කි. ලබන සැරේ ගේන list එක හදන්නේ නෙවිල්.”

මේ වංගියේ ඒ කතාව මතක් කළත් වැඩක් වුණේ නැත. “මේ නිමල් අයියේ, ඔයයි නෙවිල් අයියයි ඕනි තරං වෙලාවක් රණ්ඩු කරලා හරි කමක් නෑ- අපිට list එක හදලා දෙනවලා.” අයස්මන්ත මහත්තයා කිව්වාම? බැහැයි කියන්නද?
අනෙක ඒ සොච්චම් වැඩේ විය-පැහැදම්වලට විතරය මා උර දෙන්නේ.

නෙවිල්- මර්වින්- නමී- තමීර එහෙමත් ඒකට සම්මාදම් වෙන්නට හැදුවත් මං වහන්සේ ඒකට ඉඩ දුන්නේ නැත.
ගමනට යාන-වාහන, නවාතැන්, පූජාවන් ආදී සේරටම බරපැන දරන අයස්මන්තත් බොහොමයක්ම ඒවා කරන්නේ තනියමය!  

“කොහොමද නෙවිල් අපි කෑම ලැයිස්තුව හදන්නේ- ඔයාලා තුන්දෙනා කීටෝ ඩයට් එකෙන් යනවයි කියලනේ පීරිස් මහත්තයා කියන්නේ. අපි හතර දෙනාට විතරයිනෙ බත් උයන්න වෙන්නේ. ඔයාලට මොනවද හදන්නේ?” ලැයිස්තුව හැදිල්ල පටන් ගන්නට කලින් සොයා විමසාගත යුතු කාරණයක් මම නෙවිල්ට කිව්වෙමි.

“ඒකනේ, පීරාට බැහැයි කියන්න බැරි නිසයි මමත් මේ ටිකේ කීටෝ ඩයට් එකෙන් යන්නේ. පේ වෙලා හින්දා මස් මාළු බිත්තර මොකුත් කන්නත් නෑ...  කොයි වෙලාවේ හරි මාව කලන්තේ දාල වැටෙනවා... දෙහිවල site එකේ බිල්ඩිම තට්ටු හතක්. හරිහමන් කෑමක් නැතිව ඉන්න අස්සේ තට්ටු හතක උඩ-පහළ යනවා කිව්වම... පීරා කොහොම ඉස්පිරිතාලේ වැඩ කරනවද මංදා. තමීර ඔයාට මොනවත් කිව්වේ නැද්ද?”

එකටම එක ගමනක් යන...

“තමිරත් සෑහෙන අමාරුවෙන්ලු ඉන්නේ. එදා ඇවිදින්න ආව වෙලාවේ මට කිව්වා. ඒත් එයාටත් බර අඩු කරගන්න ඕනි නිසා කාගෙන ෆාස්ටින් කරනවලු.”

පාද යාත්‍රාව පටන් ගන්නා දිනයක් ගැන නිශ්චිතවම තීරණයක් නැතිව තිබෙද්දීය, අයස්මන්ත මහත්තයා තවත් පර්යේෂණාගාර මීයන් දෙන්නෙකුත් එක්කලා ‘කීටෝ ඩයට්’ එකෙන් යැපෙන්නට තීරණය කළේ. “නිමල් අයියටත් කරන්න පුළුවන් නම් හොඳයි නෙවිල් අය්යේ. කොහෙද... මෙයා බත්ම ගිලිනවනේ...”

“අනේ අම්මේ, පුළු-පුළුවන් විදිහට මම කරන දවසකට පැය 16 උපවාසේ හොඳටම ඇති- අද හෙට යන්ඩ ඉන්න මට ඔච්චර මැරෙන්ඩ බෑ!” කියමිනි මං වහන්සේ ඒ ‘යහපත් උගුලෙන්’ ගැලවුණේ.

කීටෝ ඩයට් එකේදී සිරුරේ ඇති මේදය ඉක්මනින්ම දහනය වෙයි.
Six Pack බොඩි එකක් හදා ගන්නට වෙර දරන නෙවිලුත්, සිරුරේ බර අඩු කර ගන්නට වෙහෙසෙන අයස්මන්ත- තමීර දෙන්නාත් ‘පාද යාත්‍රාවේ’ යෙදෙන මුල් පැය 80 (අසූව) තුළත් Keto ඩයට් එක අනුගමනය කරන බව අන්තිමේදී තීන්දු වුණේය.

“එතකොට තමුන්නාන්සේලාට කෑම එපා?”
“අපේ කෑම අපි බලා ගන්නං.”
“එහෙම කොහොමද? එකටම එක ගමනක් යන හත් දෙනෙක්ගෙන් තුන් දෙනෙක් නොකා ඉන්නකොට, අපි හතර දෙනෙකුට විතරක් කන්න පුළුවන්ද යක්ෂයො?” මං කෝන්තර කිව්වේ, මගේ හිත වද කළ බැවිනි.

“නිමල් අයියේ. ඔයා ඒ ගැන වද වෙන්න එපා. දොස්තර මහත්තය ඒකට වැඩක් set කරලයි තියෙන්නෙ.” තමිර කිව්වේය.
“මොකක්ද වැඩේ?”
“දැන් ඉතිං මෙයාට කියපල්ලකෝ සේරම විස්තරේ... යකෝ- අපිට කෑම වෙනම හදවාගෙන යනවා පොළොස් ඇඹුලුයි, අඹ කරියකුයි, කෙසෙල් මුව බැදුමුයි, සුදුළූණු කරියකුයි, රටකජු බැදුමකුයි, පොල් සම්බෝලෙකුයි.”
“දිසානායකට උයාගන්න වෙන්නේ තමුසෙලා හතර දෙනාට විතරයි.” නෙවිලුත් පීරිස් මහතාට උඩගෙඩි දුන්නේ එහෙමය.

“මිනිහෝ, තමුසෙලාට බඩ යන්න පටන් ගනියි ඔව්වා ගෙනිහිල්ලා කෑවොත්. උයපු දවසේ නෙවෙයිනෙ කන්නේ- පරණ වෙලානේ. කුමනයි, යාලයි දෙකේ තියෙන රස්නේ... ඔව්වා ඉක්මනටම නරක් වෙයි!”

“හඃ හඃ හඃ! ඔන්න මචං- දිසානායක දන්න තරම. මිනිහා තවම ඉන්නේ බර කරත්ත යුගේ.”
“මේකගේ ප්‍රශ්න පත්තරේට උත්තර දෙන්න තමිරටම කියමු... පේනවනේ තමීර- ටිකක් කියලා මෙයාගෙන් බේරෙන්න බැරි බව...
නිමල් අයියේ, ඒවා උයලා එක වේලකට ඇතිවෙන ඇතිවෙන විදිහට වෙන් කරලා- වැකුම් පැක් (vacuum pack) කරලයි ගෙනියන්නේ. ඔය පිටරට ඉන්න අයට යවන්නේ එහෙමනේ...” දොස්තර  මහත්තයා කිව්වේ උජාරුවෙනි.

පෙළක් වෙලාවට අපේ පීරිස් උන්නැහේ පිෂ්ට වර්ගවල ජන්මාන්තර හතුරෙකු වගෙය!    

“එතකොට තමීරගේ රොටි දොළදුක...”

කෑම ලැයිස්තු හදන්නට සැරසෙනකොටම තමීර මට කිව්වේ ‘ස්ට්‍රින්ග්ස්’ එපා කියලාය. ගිය වතාවේත් අරගෙන ගිය ස්ට්‍රින්ග්ස් හදන්නට ලේසිය!
“ඇයි- මොකෝ ස්ට්‍රින්ග්ස් එපා?”
“මම ඉඳියාප්පවලට කැමති නෑ. ඒකයි... වේල් දෙකක්ම හරි රොටි හදමු.”

තමීරගේ යෝජනාව ගැන මම අයස්මන්ත පීරිස්ට සිහිපත් කළෙමි.

“පැය 80කට පස්සේ රොටි බැරි නං ඕනි බම්බුවක්. බතුයි පිටි ජාතියි ඇරෙන්න යුෂ්මතුන්ලට වෙන කන්න දෙයක් ඇත්තෙම නැද්ද හැබෑටම?” පෙළක් වෙලාවට අපේ පීරිස් උන්නැහේ පිෂ්ට වර්ගවල ජන්මාන්තර හතුරෙකු වගෙය!
“මෙහෙමයි මචං- උඹලා දෙන්නයි මමයි ගමන පටන් ගන්න කලින් Ketones එකක් වෙන β hydroxy buterate බොන්න ඕනි. එතකොට ඇඟේ muscle breakdowns වෙන්නෑ. මේ xකෝරිස්ලා බත් ගිලින වෙලාවට අපිට කන්න පුළුවන්, අපි වැකුම් පැක් කරලා ගෙනියන උයපු කෑම. ඒවා සේරම non caloric foods!”

ගමනේ අන්තිම හරියේදී; කටගමුවෙදී secrets of nature චැනලයේ අනුරාධ හිතවතා එක්කලා කෙරුණු සාකච්ඡාවලදීත් අයස්මන්ත මේ කීටෝ ඩයට් එක ගැන ගොඩාරියක් විස්තර කියන්නට අමතක නොකළේය.  

ගමනේ අන්තිම හරිය ගැනත් කියවුණාට මොකද, අපට ගමනේ මුල හරියට ආයෙම යන්න වෙනවා.

හැබැයි මෙදා සැරේ ගමනේ විස්තර නං කියන්න වෙන්නේ අඩුවෙන්. මොකෝ දන්නවද? හරෝහරා නමින් පාද යාත්රාව ගැන සීරීස් තුනක්ම ලිව්වනේ.
හරෝහරා නමින් posts 18කින් යුතු ලිපි මාලාවක්,
හරෝහරා! හතරවෙනි සැරේටත්... මාතෘකාවෙන් කොටස් 6ක්, 
හරෝහරා - පස්වෙනි සැරේටත්... කියලා කොටස් 7ක්... ලියල තියෙනවා
අප්පච්චියේ- පාද යාත්‍රා ගැන එහෙම posts 31ක් ලිව්වට පස්සෙත් තව ලියන්න දේවල් ඉතිරි වෙනවයැ, නේද?

හැබැයි, ඉතිං අලුතින් සිද්ද වෙච්ච දේවල් තියෙනවනේ... ඒවා ලියන්නං. හොඳේ.
ඉස්සෙල්ලම ගෙනිච්ච බඩු. නෙවිල් අනුරසිරිගේ තරුණ නායකත්වය යටතේ හරි ගස්සපු බඩු ලයිස්තුවේ තිබ්බේ හාල් කිලෝ දෙකයි, පරිප්පු 750යි, පාන් පිටි කිලෝ 1 ½ යි වගේ හින්නිකිතර දේවල් ටිකක්.

“මට නං ලජ්ජාවේ බෑ. හදිස්සියෙවත් වෙන නඩේක මනුස්සයෙකුට බත් කටක් දෙන්න වුණොත් කොහොමද හලෝ දෙන්නේ මෙහෙම බඩු ගෙනිහිං?” මම නහයෙන් ඇඬුවෙමි...
à දෙවෙනි කොටසට...