අවුරුදු දෙදොහක විත්ති

‘ගෝඨා ගෝ ගම’; ඒ ගමේ කෙරෙන තරුණ අරගලය....

සූර්ය දිව්‍ය රාජයා මීන රාශියේ සිට මේෂ රාශියට සංක්‍රමණය වුණේ 14 වෙනිදා. අලුත් අවුරුද්ද ලබන්නෙ එතකොටනෙ.

අපි පොඩි කාලෙ නං ඒ උත්සවයට කිව්වේ ‘සිංහල හින්දු අලුත් අවුරුද්ද’ කියල. දැන් ඒකට ‘සිංහල දෙමළ අලුත් අවුරුද්ද’ කියලා කියන්න පටන් අරගෙන. ඒ ඇයි?
අනේ දන්නා කෙනෙක් ඉන්නවා නං, මට කියා දෙන්න ඕනි. හොඳද!

ඉස්සර කිව්ව නම වෙනස් කෙරෙනවා නං, වෙනස් වෙන්න ඕනි ‘ශ්‍රී ලාංකේය අලුත් අවුරුද්ද’ කියල නේද? මට හිතුණේ එහෙම.

ඔව්වත් ප්‍රශ්නද කියලා කාට හරි හිතෙන්න පුළුවනි.
ඇත්ත! මේ දවස්වල මටත් තියෙන ලොකුම ප්‍රශ්නෙ අවුරුදු නෙවෙයි, ‘ගෝඨා ගෝ ගම’; ඒ ගමේ කෙරෙන තරුණ අරගලය. ඒ කොල්ලො- කෙල්ලො හැමෝම එහාට වෙලා fun ගන්නවා නෙවෙයිනෙ. ආතල් එහෙකුත් නෙවෙයිනෙ ඒ යුද්දෙ.
අව්වට කර වෙවී, මහ වැහිවලට තෙමි-තෙමී, ගිරිය කඩාගෙන ‘Gota go home’ කිය-කියා කෑ ගගහා ඉන්න එක ලේසි-පාසු වැඩක්ද?

ඊටත් දැන් දවස් හතක්ම ගෙවලත් ඉවරයි!
නිදියෝ, කටෙන් බතල හිටවන උඹත් කියයි! මට එහෙම හිතෙන්නෙ නිකම්ම නෙවෙයි.

ඒ උද්ඝෝෂණ මෙච්චර අගේ කළත්, මට තවම එහාට යන්නට හම්බ වුණේ නැති නිසා. හරියටම කියනවා නං නොගිය නිසා- හේතු සහිතව!
අප්‍රේල් තුන්වෙනිදා මහරගම තරුණ සේවා සභාව ඉස්සරහ තිබුණු උද්ඝෝෂණයට නං යන්තං යා ගත්තා. ගෙදරදීම ‘Go’ කියලා බෝඩ් එකකුත් ලියාගෙනයි මං ගියේ.
අනේ! ඉස්සර ලස්සනට අකුරු ලියූ නිමල් දිසානායකට, ඒ අකුරු දෙක ඇඳ ගන්නත් පොඩි පහේ යුද්ධයක් නෙවෙයි කරන්න වුණේ.

එදා ඉගෙනගත්තු ඒ පාඩම නිසාය මං මෙතෙක් ‘ගෝඨා ගෝ ගම’ට නොගියෙත්.

ඉතිං, එදා මහරගමට ගිහින් බලනකොට එතැන 99%ක්ම ඉන්නේ තරුණ කොල්ලො- කෙල්ලො. ‘මේ මැන්ටලේ මොකට අපේ අස්සට ආවද?’යි එයාල හිතාවි කියලා මට ලජ්ජාවකුත් හිතුණ.

කොරෝනාව නිසා සිද්ද වුණු එක හොඳක් මට හරිහැටිම තේරුණේ එදා ඒ වෙලාවෙ. Mask එක. මාස්ක් එකක් දාගෙන ගිය නිසා පේන්නෙ මුහුණෙන් බාගයක්නෙ. ‘Black හෙනා’වලට පිං සිද්ද වෙන්න කොණ්ඩේත් කළුයි. තට්ටෙ තියෙන්නෙත් පස්සෙන්නෙ.
මාවත් කොල්ලෙක් වගෙ පෙනෙන්න ඇති නේද?

කාලගෝලයා ‘මියෙම්වා රැකෙම්වා’ කියලා වතුරට බැස්ස විදිහ මතක් කරගෙන, මං වහන්සේත් පේළියේ පරතරයක් තිබ්බ තැනක හිට ගත්තා; බෝඩ් එකත් දිග ඇරගෙන.
මළ කෙළියයි; ජුලි හතයි!

මගේ දකුණු අතේ වෙවිලිල්ල ගැන මොට්ට මට කලින් කල්පනා නොවෙච්චි හැටි. නැවතිල්ලක් නැතිවම දකුණත වෙවුලන්න ගනිච්චි! එතකොට බෝඩ් එකත් වෙවුලන්නෙ සිටි-සිටි ගාගෙන.
‘අනෙඃ! ඔන්න ඔය වෙවිලිල්ල කවුද බලන්නේ’ කියලා හිතාගෙන හිටි පියවරේම විනාඩි දහයක්වත් ඉන්න වුණේ නෑ....
පට්ට අව්ව නිසා මගේ ඉහින් කනින් දාඩිය බේරෙන්නත් ගත්තම දැනුණු සැප. අත් දෙකෙන්ම බෝඩ් එක අල්ලගෙන ඉන්න හින්දා, ලේන්සුව එළියට ඇදගත්තත් වැඩක් ඇතැයි...

මෙන්න ඊළඟ බැරියර් එක!
එක කකුලක මස් පිඩුවක් රිදුම් දෙන්න ගත්තා- ‘ගණන් ගන්න එපා නිමලෝ!’....
තව එකක්... තවත් එකක්. ‘එකම ඉරියව්වකින් වැඩි වෙලාවක් ඉන්නට බැරිකම තියාගෙන මොකට මෙහෙම තැනකට ආවද මොට්ට හරකෝ?’ මං හිටියේ දත කාගෙන. වැඩි වෙලාවක් ඒ වික්‍රමය කරන්නටත් බැරි පාටයි.
චුට්ට වෙලාවක් හරි වාඩි වෙන්න හිතාගෙන, ටිකක් පස්සට වෙල බලද්දි පෙනුණේ, ඒ තැන්වල තියාගෙන බෝඩ් අඳින තරුණයන්.

මම ආපසු ගෙදර ආවෙමි.
ඔරලෝසුව මට කිව්වේ ‘මහ ලොකුවට උද්ඝෝෂණේ කරන්න ගියා. තමුසේ පැයයි එතැන හිටියේ’ කියලාය.

එදා ඉගෙනගත්තු ඒ පාඩම නිසාය මං මෙතෙක් ‘ගෝඨා ගෝ ගම’ට නොගියෙත්.

හිතෙන් ගෝඨා ගෝ ගමේ ඉඳිද්දී මට මතක් වෙන්නේ නසරානි දේවල්ය.

එහෙම මගේ පංචස්කන්ධය ගෙදර නවත්තගෙන හිටියත්, මගේ හිත නං වැඩි හරියක්ම හිටියේ එහාට ගිහිල්ලා, එයාලත් එක්කල.

අපේ තාත්තා නං අපට ගොඩාරියක් දේවල් පුරුදු පුහුණු කෙරෙව්වේ අපි පොඩි සන්දියේදීම. ‘ඇත්ත කියන්නයි බිම ඉඳ ගන්නයි බය වෙන්න එපා’ වගේ ගොඩාරියක් දේවල්...
මහරගම ආච්චී ඊටත් වැඩිය දේවල් ව්‍යංග්‍යයෙන් මට ඉගැන්නුවේ කතන්දර කියා දිදී. ‘ලජ්ජා බය කියන්නේ දේව ධර්මයට, පුතේ!’ මහිංසාස කුමාරයාගේ කතාන්දරය (දේව ධර්ම ජාතකය) කියන අතරේ ආච්චී උලුප්පල කිව්ව.
“හතර දෙනෙක් කාට හරි හොඳයි කිව්වොත්, හතර වරම් දෙවිවරුත් එයාට ආශිර්වාද කරනවා රංජි!” ආච්චී නිතරම කිව්වේ නිකම්ම වෙන්න බෑ.

හිතෙන් ගෝඨා ගෝ ගමේ ඉඳිද්දී මට මතක් වෙන්නේ නසරානි දේවල්...

එයාලගේ දරු-මුණුපුරන්ට එහෙම දැනමිතිකම්- ගුණ ධර්ම කියා දෙන්නට තරං නිදහසක් ඩී.ඒ. රාජපක්ෂ මහත්තයාට, දෝන දන්දිනා මාතාවට හෙම තියෙන්ඩ නැතුවැති.

ඩී.එච්. ගුණපාල උන්නැහේ, මොන ඇන්නෑවකටද ඔහේගෙ අතිජාත මේ ලොකු පුතාට ඉගැන්නුවේ ‘පැත්තක් ගියත් ඇත්තම කියපං!’ කියලා.
ඔයාටත් තිබ්බනේ ‘රාජපස්ස පරම්පරාවේ අය වගේ ලජ්ජා නැතිව ඉන්න’ හැටි මට උගන්නන්න.
  ‘හිතක් පපුවක් නැතිව අනුන්ට ඕනි හෙණයක් වෙච්චාවේ- අපේ මල්ල පිරෙනවා නං’ වගේ දර්ම උගන්නන්න.
  ‘හිතට එකඟව වැඩ කරපං!’ කියලා උගන්නන්නේ නැතිව ඉන්න...

‘රට කාපු මුන්ට හෙණ හතම වදින්න ඕනි!’ කියලා දිගටම කියන්න ගනිද්දී...

ඔව් තාත්තෙ, හෘද සාක්ෂියට එකඟව වැඩ කරන්න ගිහින් මට කොච්චර වාසි නැති වුණාද? කොච්චර දේවල් මඟ ඇරුණාද?

වැඩිය එපා, මේ අවුරුද්දේ....
අප්‍රේල්වලට මාසෙකටත් කලින් ප්‍රියන්ත මට කිව්වේ ‘අවුරුද්දට පානම තැනක් බුක් කළා’ය කියලා.
“13 උදේ ගිහින් 16 එන්නේ. ඔන්න නිමල් වෙන වැඩ එහෙම දාගන්න එපා!” කියලත් කිව්වා. අතින්-මිටින් සතයක්වත් වියදම් කරන්න දෙන එකක්යැ- එව්වත් එයාගෙන්මනේ! මාත් වචනෙ දුන්නා.

එතකොට මෙහෙම ‘ගෝටා ගෝ හෝම්’ කතන්දරයක් තිබ්බෙ නෑනෙ. කොච්චර හරි ‘13 උදේ මඟදී තමයි නිමල් අයියේ, අපි උදේට කන්න හිතාගෙන ඉන්නේ’ කියල බබිතා නංගි කිව්වම මං පොරොන්දුත් වෙලා හිටියේ පරිප්පු කරියක් උයාගෙන එනවයි කියල.

රටේ හැමෝම වගේ මමත් හිතාගෙන හිටියෙ අපේ ජනාධිපතිතුමාට, අගමැතිතුමාට එහෙම ලජ්ජා- බය දෙක යන්තංවත් තියෙනවයි කියල, එයාලගේ මොන වැරදි- මොන අඩුපාඩු තිබ්බත්.
  රට පුරාම මිනිස්සු ගෑස් පෝලිම්වල දෙස් දෙවොල් තියද්දී,
  කන-බොන බඩුවල මිල අහස උඩට යනකොට රට්ටු සාප කරද්දී,
  තෙල් පෝලිම්වල දවස් ගණන් තපින උදවිය ‘කරන්න බැරි නං දාලා පලයව්!’, ‘රට කාපු මුන්ට හෙණ හතම වදින්න ඕනි!’ කියලා දිගටම කියන්න ගනිද්දී - නෑහුණා වගේ හිටියත්.....
  රට වටේම කොල්ලො- කෙල්ලෝ එකම තැනකට එකතු වෙලා, එක හඬින් කියනකොට හරි ඒ මිනිස්සුන්ට ඇහෙයි; දැනෙයි කියලයි මමත් හිතුවේ.

මොන?
  ‘ගෝඨා ගෝ ගම’ ජාත්‍යන්තරේට ගියා; ලජ්ජා හිතුණෙ නෑ.
  ඉන්දියාවේ හිඟන මනුස්සයෙකුත් අපේ රටට ආධාරයක් එව්වා: ලජ්ජා හිතුණෙ නෑ!!
  ලෝකේ පුරාම රට-රටවල ඉන්න මිනිස්සුත් ‘Gota go home’ කියමින් පෙළපාලි යන්න ගත්තා; ඒත් ලජ්ජා හිතුණෙ නෑ!!!
  රටේ නම ගිය කලාකාරයෝ, ක්‍රීඩකයෝ, නීතිවේදියෝ, වෘත්තිකයෝ, සාහිත්‍යධරයෝ වගේ කොච්චර දෙනෙක් ‘ගෝඨා ගෝ ගම’ට ඇවිත් Go Home Gota කිව්වද? ඒත්- තවමත් ලජ්ජා නැතිව ඉන්නවා....

   දැන් ‘ගෝඨා ගෝ ගමේ’ ශාඛාවන් රට පුරාම බිහි වෙන්න පටන් ගෙන!

ගෝඨා ගෝ ගමේ පළමුවෙනි ශාඛාව පටන් ගත්තේ බදුල්ලෙන්!

ඔයා දන්නවද තාත්තේ, මාත් හෙණ ආඩම්බරෙන් ඉන්නේ.

ගෝඨා ගෝ ගමේ පළමුවෙනි ශාඛාව පටන් ගත්තේ බදුල්ලෙන්! මීගහකිවුල ඉස්කෝලෙදිත් කිව්වා වගේ බදුල්ලේ ඉපදිච්ච කොල්ලෙක් විදිහට ආඩම්බර වෙන්න බැරිද ඉතිං?

‘බදුල්ලට ඉස්සෙල්ලාම කෝච්චිය එනකොට උඹලගෙ සීයලත් තණකොළ මිටි අරං ස්ටේසමට ආවා බං’ කියලා ඔයා ඒ දවස්වලත් බදුල්ලේ සීයාට අපහාස කළාට, දැන් ඌවෙ බින්තැන්නේ අලුත් පරම්පරාවත් හෙණ දියුණුයි තාත්තේ.

එයාලා ඉංගිරිසි දන්නවා. ලෝකෙ වටේ සිද්ද වෙන දේවල් දන්නවා. ලංකාවේ ඈත එපිට ගම්මානෙක සිද්ද වෙන දෙයක් වුණත් තත්ත්පර ගාණක් යන්න කලින් දැනගත හැකි තරමට දැන් තාක්ෂණේ දියුණුයි. ඒ තාක්ෂණ පකීර්ලත් එක්කයි දැන් ලොක්කොන්ට වැඩ කරන්න වෙලා තියෙන්නේ.

දැන් ඉන්න දේශපාලන නායකයෝ හැමෝම නාකි මැන්ටල්නෙ....

අපේ ජනාධිපතිතුමාලත් අලුත් පරම්පරාව ගැන වැරදි තක්සේරුවකින් ඉන්නේ.

ඒකෙ පුදුමෙකුත් නෑ. දැන් ඉන්න දේශපාලන නායකයෝ හැමෝම නාකි මැන්ටල්නෙ, මං වගේ!

තාත්ත දන්නවද, ‘ගෝඨා ගෝ ගමේ’ ඊළඟ ශාඛාත් මහනුවරදි- ගාල්ලෙදි පටන් අරං!

ආරංචිවල හැටියට නං, පිටරටවලත් මේ ශාඛා පටන් ගන්න යනවලු.....

ඇමෙරිකාවේ නං දැනටමත් ‘GOTA ENA GAMA’ කියලා බෝඩුත් හයි කරලා ඉවරයි!

ඉතිං තාත්තේ, මට අර කියාගෙන ආපු දේ කියන්න බැරි වුණා නෙව.
Trip එක යන්න කලින්; 13 වෙනිදාට කලින් විසඳුමක් වෙයි කියලයි මං හිතුවේ.
‘වැස්සකට තෙමෙන්නත් අකමැති විප්ලවකාරයෝ තමයි ලංකාවේ ඉන්නේ’ කියලනෙ මමත් විශ්වාස කරගෙන හිටියෙ.
අම්මට සිරි!
මේ අරගලේ කරන ලක්ෂ ගාණක් අව්වේ කර වෙවී ඉන්න හැටි දැකලා, වැස්ස වලාහක දෙයියන්ටත් දුක හිතලද කොහෙද... හිටගෙන පුම්ක හෝදන සයිස් එකට වස්සවපි..... ඒත් අරගලේ හිටපු අය No හෙල්ලුම්!

එතකොට නං මගේ හිත කුයි-කුයි ගාන්න ගත්තා.

‘අරහේ ලක්ෂ ගාණක් අව්ව වැස්ස නොතකා, රෑ දවල් නොතකා කට්ට කන්නෙ උන් වෙනුවෙන් විතරද?
  උන් එච්චර දුකක් විඳිද්දී උඹලා විනෝද වෙන්න යන එක හරිද නිමලෝ?
  මහ ලොකු සහකම්පනේ කියන්නේ ඕකටද?
  හදවතින් ඔබ තනි කළේ නැත කියන්නේ ඕකටද බං?’ හිත දිගටම අහන්න ගත්තා.

හිතක්-පපුවක් තියෙන ඇති-පැති අය ‘ගෝඨා ගෝ ගම’ට කෑම- බීම- වතුර බෝතල් වැහි වස්සවන්න පටන් ගෙන!

මගේ මොළෙත් නිකං හිටියෙ නෑ. විරුද්ද තර්ක කෝටියයි....

‘තමුසේ ගෙදර හිටියයි කියල උද්ඝෝෂණේට මොකක්ද වෙන යහපත?
  කොල්ලො තාප්පවල චිත්‍ර අඳින වෙලාවෙ වගේ කිඹුල බනිස් ගිහින් දෙන්නද?

  fb එකේ #GoHomeGota2022 කියන posts එමට share කරන අය අවුරුදු කන්නෙ නැතුව ඉඳියිද?
  ඕයි, අපි නැතිවට ඕනි තරං මිනිස්සු ඉන්නවා, fight කරන්න!’

මං හිටියේ දෙගිඩියාවක.
මාත් හිතුවේ උද්ඝෝෂණේ රැල්ල ඉක්මනටම ඉවර වෙයි කියල. කවුද හිතුවේ රැල්ල සුනාමියක් වෙයි කියල.

වෙන එකක් තියා- මේ වෙද්දී ආදි වාසීනුත් උද්ඝෝෂණයට එකතු වෙලා! හොයල බලද්දී ගෝඨා ගෝ ගමට හෝ ගාලා උදව් ගලනවා.

වැරදි පරම්පරාවක් එක්කයි ‘හිස් Excellency’ලා පැටලිල තියෙන්නේ.

වැරදි පරම්පරාවක් එක්කයි ‘හිස් Excellency’ලා පැටලිල තියෙන්නේ.

Tents, වැසිකිළි විතරක් නෙවෙයි- පුස්තකාල පවා ඉදි වෙලා.

ප්‍රසිද්ධ ආයතනවලින් ෂෝට් ඊට්ස්, පාන්, බනිස් වගේ දේවල් ගෙනැත් දෙන්න පටන් අරං... හිතක්-පපුවක් තියෙන ඇති-පැති අය, කෑම- බීම- වතුර බෝතල් වැහි වස්සවන්න පටන් ගෙන.

සමහර උදවිය හාල්- පොල්- තුනපහ- හැලි-වළං- ළිප් පවා පොදි බැඳගෙන ඇවිත් ගෝඨා ගෝ ගමේදීම උයල -පිහල උද්ඝෝෂණය කරන කට්ටියට කන්න දෙනවා.

දඩි-බිඩියෙ වෛද්‍ය පහසුකම්- නීති ආධාර දෙන තැනුත් ගෝඨා ගෝ ගමේ ඇරඹිලා. ආයුර්වේද මධ්‍යස්ථානයක් පවා.....

එයිට හපං, 69 ලක්ෂයක් බිහි කරවන්න දර-දිය ඇදපු ඔක්කොමලම වගේ ‘එදා තමන් කළේ වැරැද්දක්’ය කියමින් එක දිගට ජනතාවගෙන් සමාව ඉල්ලන්න පටන් අරං....

ඇටිකිචි මං මොනව කියල කරන්නද, trip එකත් නොගිහින් ගෙදර නැවතිලා.
අනෙක මම ප්‍රියන්තට පොරොන්දු වෙලයි හිටියෙත්- ගමනට එනවයි කියල.
ඔයාමනේ තාත්තේ අපට ඉගැන්නුවෙ ‘අම්මව දෙනවයි කිව්වා නම්, තාත්තව ගස් බැඳලා හරි දියල්ලා’ කියලත්.

මොකද කරන්නේ?
  පොරොන්දුව රකිනවද-
  හෘදය සාක්ෂියට අනුව වැඩ කරනවද....

මේ අරගලයෙන් තරුණ පෙළ ලබන දැනුම සිරි ලක් මාතාවගේ යහපත හා දියුණුව පිණිස වේවා!

මං දෙවෙනි option එක තෝරා ගත්තා.
පරිප්පු කරියත් හදල යවලා, මම ගෙදර නැවතුණා.

මගේ මෝඩකම වෙන්නැති; 14 වෙනිදා කිරිබත් ටිකක්වත් උයන්න හිත දුන්නෙ නෑ. කාටවත්ම සුබ පැතුවෙත් නෑ. හැබැයි, මට සුබ පතපු  හැමෝටම ‘එසේම වේවා!’ කියලා නං කිව්වා!

දැන් තියෙන්නේ බලාගෙන ඉන්නයි.

2015දී රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව ඇද වැටීමත් එක්කම හනික කටුනායක ගුවන් තොටුපලින් පැනල ගිය එක්කෙනා, මෙදා සැරෙත් කොවිඩ් ආසාදිතයි කියලා ලංකාවෙන් පනියිද?

මෙච්චර කල් කසාය බීපු ගොළුවෝ වගේ විරවගෙන හිටි අයගෙ කට දැන් ඇරිලා.
‘උගන්ඩානු රජයේ ඉල්ලීමකට අනුව පසුගිය 2021 වසරේදී එරට එන්ටබේ ගුවන් තොටුපොළ වෙත උගන්ඩා මුදල් නෝට්ටු ප්‍රමාණයක් රැගෙන ගිය බව ශ්‍රී ලංකන් ගුවන් සමාගම දැන් පවසයි.....’. තව ඉස්සරහට මොන-මොන දේවල් හෙළි වෙයිද; පිළිගැනෙයිද?

පුරවැසි අපට තියෙන්නේ හොඳ සිහි කල්පනාවෙන් බලා ඉන්න එක විතරක්ද?

‘ලක්වාසී ලෝවාසී සියලුම ශ්‍රී ලාංකිකයන්ට සුභ අරගලයක් වේවා!’
මේ අරගලයෙන් තරුණ පෙළ ලබන දැනුම සිරි ලක් මාතාවගේ යහපත හා දියුණුව පිණිස වේවා!!
කියලා පතමින්; අනාගතය දිහා ඉතාම සුබවාදීව බලමිනුයි මම නං,
මේ අවුරුදු දෙදොහක විත්ති පෝස්ටුව ලියන එක මෙතැනින් නවත්වන්නේ෴සිද්ධි රස්තු෴