සතුටේ ‘සතුට’ සොයන ගමන්... - දෙවෙනි කොටස

ගුණසිරි කොළඹගේ මහත්තයා පළමු චිත්‍ර කතා පත්තරේ ‘සතුට’ට වක්‍රාකාරව දායක වී...

“නිමල් දන්නවද...? 1970 ට ඉස්සෙල්ලාත් මගේ පඩිය ලොකු ගණනක්. ඒ කාලෙත් ඇඩ්වර්ටයිසින් ෆීල්ඩ් එකේ, වැඩිම පඩි ගත්තු කෙනෙක් තමයි මං. එහෙම රස්සාවක් දාලා පත්තර කන්තෝරුවකට හිර වෙන්න... පත්තරවල මහ ලොකු පඩි දුන්නෙ නෑනෙ නිමල්.

අනෙක එයාලගේ නීති? ඒකයි මම ඒ වැඩේට නොගියේ.”

ඒ අවස්ථාව නොතකා හැරියද ගුණසිරි කොළඹගේ මහත්තයා පළමු චිත්‍ර කතා පත්තරේ ‘සතුට’ට වක්‍රාකාරව දායක වී තිබේ.

“සිරිමා බණ්ඩාරනායක ආණ්ඩුව කාලෙ ඇඩ්වර්ටයිසින්කාරයො ගොඩක් වැටුණා. කොම්පැනිවලට වැඩ නැතිව ගියා. ඒ කාලෙනේ සන්ලයිට් කෑල්ල සුදු කඩදහියක එතුවේ.... හඃ හඃ හා!
ඒ නිසා ආර්ටිස්ට්ලාටත් වැඩ අඩු වුණා.
එතකොට මම ඒ.ජේ.එන්. සෙනෙවිරත්න කොම්පැනියේ Creative Director. ඒකෙ Art Department එකේ හිටිය සීනීයර් ආර්ටිස්ට් අනුර විජේවර්ධනවයි තව එක්කෙනෙක්වයි මම යැව්වා ලේක්හවුස් එකට... අර චිත්‍ර කතා පත්තරේ පටන් ගන්න.”

“කොළඹගේ මහත්තයට අනිත් එක්කෙනාගෙත් නම මතකයි නේද?” මං වහන්සේ එතුමාගේ කතාවට උල්පන්දම් දෙමින්, පෝර දැම්මේ එහෙමය.

“අනුර විජේවර්ධන... ම්... ම්... අනෙක් එක්කෙනාාාා ගුණපාල හේමචන්ද්‍ර.”

ඒ අනුර විජේවර්ධනය ‘සතුට මංගල කලාපයේ මුල් පිට කවරය’ සිතුවම් කළේ!
මේ තොරතුරු ගැන ගුණසිරි කොළඹගේ මහත්මාට ස්තුතිවන්ත වෙමින් ඒ මහතාට දැනට සමු දෙන්නෙමි.
ඒත් මා එසේ කරන්නේ ඉතා ඉක්මනින්ම ‘පළමු ශ්‍රී ලංකේය සිංහල කෝපි මේස පොත’ ගැන ලියද්දී එතුමාව ආපහු කැඳවා ගන්නට හිතාගෙනය.

ශ්‍රී ලංකාවේ පළ වුණු ‘පළමු චිත්‍ර කතා පොත’ සුසිල් ප්‍රේමරත්නයන්ගේ ‘රන් දූපත’යි!

තව කවුරුන්ගේ හෝ මතකය අවුස්සලා සොයා ගන්නා තොරතුරු ලිව්වට පස්සේ, ඒ තොරතුරු ලබා දුන් කෙනාට ‘ලියූ දේ පෙන්වා’ වැරැද්දක් තිබේදැයි හෙවීම මගේ පුරුද්දකි.

ඒ වෙනුවෙන් කොළඹගේ මහත්තයාව contact කර ගන්නට බැලීමි. මහරගම, නාවින්නේ, පරණ පාරේ (ආයුර්වේදය කිට්ටුව ඉන්නා) එතුමා ‘කටුනායක නිවාස අඩස්සියේ’ය.

“හරි වැඩේ නිමල්.... මායි අපේ වයිෆුයි දෙන්නා අපේ දුවලගේ ගෙදර ආවා. වාහන දෙකක්ම තිබිලත් දැන් ඒවට තෙල් නෑ. ඉතිං අපට මෙහෙට වෙලා ඉන්නයි වෙන්නේ තෙල් නැව් එනකල්.... කමක් නෑ. ඔයා ලියපු ටික ඊමේල් කරන්නකෝ.” 2022 ජුලි පළමුවෙනිදා කොළඹගේ මහත්තයා ටෙලිෆෝනයෙන් කීවේය.
එහෙම යවලා, වඩාත් නිරවුල් කරලා අනුමැතියත් ලබා ගෙනය, ඒ තොරතුරු ඔබට ඉදිරිපත් කරන්නේ!

ඉතිං, ආයෙමත් ‘සතුට’ පත්තරේ වගතුගවලට යනවා නම්, ඉස්සෙල්ලාම කියන්නට වෙන්නේ,1972 අගෝස්තු 29 වෙනිදා පළ වුණු එහි මංගල කලාපයේ සැකැස්ම ගැනයි.
ටැබ්ලොයිඩ් size එකේ පත්තරයක් වුණු සතුටේ පිටු 16ක් තිබුණේය. එයින් 8ක් වර්ණ පිටුය. අටක් තනි පැහැයෙනි.

දෙවෙනි පිටුවේ උඩ කොටසේ එඩ්වින් ආරියදාස ශූරීන් ලියූ ‘චිත්‍ර කතාව විසි දහස් වසරක කතාවකි’ ලිපියට වෙන්වී තිබිණි.
යට භාගය ‘ගෙදර විනෝදයට මැජික්’ ලිපිය සඳහායි. ඒ ලිපිය කවුරුන් ලියූවක්දැයි සඳහනක් නොවීම විශේෂ කරුණකි.

ආරියදාස මහත්තයාගේ ලිපියේ තිබුණු ‘... පැරණි ලෝකය පුරාම මේ චිත්‍ර කතා ක්‍රමය පැවති බවට ප්‍රබල සාධක සැපයෙන චිත්‍ර කතා පොතක් දකුණු ඇමෙරිකාවේ මෙක්සිකෝවේ තිබී සොයා ගන්නා ලදී. මේ චිත්‍ර කතා පොත අඳින ලද්දේ 1960 ටේ තරමි. එහි නම ‘ලියෙන්කෝ ද කැලැක්ස්’ය...’ යන සඳහනේ බරපතළ වැරැද්දක් සිදු වී තිබෙන්නට ඇතැයි මේ පෝස්ටුවේ පළමු කොටසේදී මම කිව්වෙමි.

එහෙම කිව්වේ මේ වගේ විස්තර ගොඩාරියක් දැන් වාර්තාවී; තොරතුරු update වී තියෙන හින්දාය!

අච්චු ගැහුණු මුල්ම චිත්‍ර කතාව විදිහට වාර්තා වෙන්නේ 'Kinkin sensei eiga no yume' (Master Flashgold's Splendiferous Dream) කියන ජපන් කතාවයි.

අච්චු ගැහුණු මුල්ම චිත්‍ර කතාව විදිහට වාර්තා වෙන්නේ 'Kinkin sensei eiga no yume' (Master Flashgold's Splendiferous Dream) කියන ජපන් කතාවයි. වඩා හොඳ රස්සාවක් හොයාගෙන යන දුප්පත් සමුරායිවරයෙකුගෙ කතාවක් ඇතුළත් ඒක පළ වුණේ, 1775 අවුරුද්දෙලු.

ඊට සෑහෙන කාලෙකට පස්සෙයි, යුරෝපා රටවල චිත්‍ර කතා පැතිරෙන්න පටන් ගෙන තියෙන්නේ.

‘සතුට’ තෙවෙනි පිටුව වැය කරලා තිබුණේ අනුර විජේවර්ධනගේ චිත්‍ර කතාවකට. චිත්‍රයි- කතාවයි දෙකම එයාගේ. ‘රත්තරං ඉල්ලම’ තමයි කතාවේ නම.

‘කළුවරින් ආ මනාලිය’- හතරවෙනි පිටුවේ අඩංගු වෙලා තිබුණු චිත්‍ර කතාව ඇන්දේ ගුණපාල හේමචන්ද්‍ර විසින්. හොල්මන් වර්ගයේ කතාවක් වුණු ඒක කාගෙ රචනයක්ද කියලා දාන්න චිත්‍ර ශිල්පියාට අමතක වෙලා. (මගේ මතකය හරි නම්, ඒ කතාව ගොඩාරියක් දිගට ඇදුණේ නෑ. කොටස් කීපයකින් හමාර වුණා. මට හිතුණේ ඒක මොකක් හරි horrer ෆිලුමක කතාවක් කියලයි.)

මේ සතුට පත්තරේ පළ වෙන කාලෙ, ලෝක සාහිත්‍යය ශ්‍රී ලංකාවේ ජනප්‍රියයි. උසස් සාහිත්‍ය කෘති ගොඩක්ම ඒ කාලෙ වෙනකොට සිංහලට පරිවර්තනය වෙලත් ඉවරයි. හැබැයි ඒ හුඟක් සංක්ෂිප්ත පරිවර්තන, නැත්නං අනුවාද. එහෙම වුණත්, ඒවාට තිබුණු නැඹුරුව ඉහළයි.
ඒ විත්තිය සතුටේ කර්තෘ බන්ධුල සමරසිංහ මහත්තයා සැලකිල්ලට ගත්ත බවයි, 5 වෙනි පිටුවෙන් හෙළි වන්නේ. ‘ලෝ පතළ කෙටි කතා’ විශේෂාංගය යටතේ ඕ. හෙන්රිගෙ කෙටි කතාවක් ‘චිත්‍ර ශිල්පියා සහ පරණ පාන්’ නමින් ප්‍රභාත් කුමාර විසින් සකස්කොට ගමගේ විසින් සිතුවම් කර තිබුණේ ඒ අනුවයි. ඒ කතාව ඒකාංගික චිත්‍ර කතාවක්; එක කොටසකින් හමාර වෙන.

පැරණි වෙන්න වෙන්න අගය වැඩිවෙන එක ජාතියක් තමයි ජනශ්‍රැති හා ජනකතා.
මාව නං එව්වයින් පෝෂණය කළේ අපේ ආච්චී; මඤ්ඤොක්කා ආච්චී. (ආච්චියෙ, ඔයාට නිවන් දකින්න ඒ පිනම ඇති!)

ඒත් මව් කිරි බීපු; ඇස් දෙක පෙනෙන; නාඩි වැටෙන ඕනිම කෙනෙකුට නිකම්ම පෙනුණා...

එහෙම අහල තිබුණු ජන කතාවක් තමයි, සතුටේ 6 වෙනි පිටුවට ඇඳල තිබ්බේ ඩී.කේ. සිරිපාල ශිල්පියා විසින් ‘රන්වන් අක්කා’ නම යටතේ.

ඔයාලා blog ලිපි වගේම comments හෙමත් කියවනවා නම් anonymesලා ගැන නොදැන ඉන්න විදිහක් නැහැ. එයාලා comment කරන්නේ නමක් නැතිව. මං ඒකට කියන්නේ ‘නොනමින්’ කියල. තව සමහරුන් තමන්ගේ නියම නම නැතිව ‘ආරූඪ නමකින්’ ප්‍රතිචාර දක්වනවා. එහෙම කරන්නට තරම් සාධාරණ හේතු එයාලට ඇතිනෙ.
මම නම් මොනවා කිව්වත්- කෙරුවත් මගේ හැබෑ නමින්මයි ඒක කරන්නේ. සමහර විට මං වහන්සේගේ මොට්ට එඩිතරකම හින්දද මන්දා, මං කරන- කියන දේවල වගකීම ගන්නත් මම පැකිළෙන්නෙ නෑ!

ඒ චූර්ණිකාව කිව්වෙ ‘සතුට මංගල කලාපයේ’ 7 වෙනි පිටුවට පෙරවදනක් වශයෙන්. ඒ පිටුවේ තිබ්බ කතාවේ නම ‘අළු යට ගිනි’. කතාව හා චිත්‍ර වසන්ත යනුවෙනුයි කියා තිබුණේ. ඒත් මව් කිරි බීපු; ඇස් දෙක පෙනෙන; නාඩි වැටෙන ඕනිම කෙනෙකුට නිකම්ම පෙනුණා, ඒ වසන්ත කියන්නේ කවුද කියලා.
ඒ පත්තරේම වෙනත් චිත්‍ර කතාවක් එක්ක සැසඳුවොත්, ඔන්න ඔයාලටම දැන ගත්තැකි කවුද ඒ වසන්ත කියලා.

දන්නවැයි, මහරගමින් මං වහන්සේ වගේ ‘විකලා කාරයන්’ බිහි වුණා වගේම, නියම කලාකාරයන් ගොඩකුත් බිහි වෙච්චි බව?

මගේ මතය අනුව නම් එයිනුත් ප්‍රතිභාපූර්ණ කලාකරුවක් තමයි හර්බට් රංජිත් පීරිස් කියන්නේ. හිටියේ මහරගම ඇල්හේන පාරේ.
එයාත් චිත්‍ර ශිල්පියෙක්; වෙළෙඳ දැන්වීම් නිර්මාණය කළ කෙනෙක්; පොත් කංචුක නිර්මාපකයෙක්; වගේම සිනමාකරුවෙක්. පස්සේ ඉතාම ජනප්‍රිය ටෙලි නාට්‍ය ගණනාවකුත් හැදුවා.
ඒ සේරෝටම වඩා පුදුමාකාර හිත හොඳ මනුස්සයෙක් හා අනුනට අත-හිත දෙන්නෙක්!

‘හා, හා. නිමලෝ- ඔය ඇති!’ මගේ හිත කියනවා. ‘... ඒ අත්දැකීම් වෙනම post එකකින් ලියපං.’ ඔන්න මම හිතට එකඟ වී, ඒකටත් කීකරු වෙනවා.

ඒ පිටු දෙකේ යට තීරුව ‘කැමිලස්ගෙ ගජමෑන්’ට. ඒ හාස්‍යමය චිත්‍ර කතාවේ කොටුවලින්...

සතුටේ 8/9; මැද පිටු දෙකේ උඩ භාගය අර හර්බට් රංජිත් පීරිස්ට දීලා තිබ්බා; ‘සැණකෙළිය’ චිත්‍රපටයේ කතාව චිත්‍රණය කරන්න. එයාගේ පළමු සිනමා අධ්‍යක්ෂණය සැණකෙළියයි. කතාව / තිර නාටකය / දෙබස් සේරම හර්බට්ගෙ. Film එකේ පිටපත් නං ඉතිරි වෙලා නැති විදිහයි. මරු සිංදු කීපයක් නං තවම ඇහෙනවා. ඉන්ද්‍රානි පෙරේරා- මිල්ටන් මල්ලවාරච්චි ගයන ‘සමනල රෑනක් සේ’ එයින් එකක්!

ඒ පිටු දෙකේ යට තීරුව ‘කැමිලස්ගෙ ගජමෑන්’ට.
ඒ හාස්‍යමය චිත්‍ර කතාවේ කොටුවලින් නිර්මිත කතාව කියන්නට කැමිලස් උදව් කරගෙන තිබුණේත් ඒ කාලෙ ජනප්‍රිය ගීතවල කොටස් ගණනාවක්.

‘අහන්න මගෙ හොඳ පුංචි පුතේ/ ඕ... අව්ව පායලා/ ආදරේ කරන්න දන්නෙ නෑ/ මදු මල ලෙස මුදු/ අම මාදරෙයි/ ලෝකය පෙරළෙයි.../ සොඳුරී! ස්වාමී!! සුවිනීත මිහිරි සොඳුරී/ සංසාර ගමනේ තණ්හා ආශා/ මේ දෑස මගේ පින්වන්තයි/ කෝ මාගෙ ජීවන ගීතේ/ (ඒ ගීතයේම තවත් කොටසක්) ඔය දෑස සැංගීලා ආවේ/ අපි ආදරෙ කරමූ ආදරවන්තයො වාගේ/ ඉන්න බැහැ, මට ඉන්න බැහැ ඔබ දාලා’ තමයි ඒවා.

ඕනිම පත්තරේකට අරුත්බර කතුවැකියකුත් තිබුණා ඒ කාලේ.

පත්තරේකට ලියන ලේඛකයන්ගේ භාෂාව, ශෛලිය, ව්‍යාකරණ කොහොම වුණත් ‘කතුවැකිය’ නම් නිවැරදිවම ලියැවෙන්න ඕනෑ බවයි මාත් හිතන්නේ. මොකද, එන්.එම්. පෙරේරා ටීචර් වගේ අය අපට ඉගැන්නුවේ පත්තරෙනුත් සිංහල ඉගෙන ගන්න හැකිය කියලයි.

ඉතිං, සතුටේ කතුවැකිය පළ වෙලා තිබුණේ 9 වෙනි පිටුවේ උඩ කෙළවරේ.    

‘කර්තෘගෙන්

ශ්‍රවණයට වඩා සැණින් හැඟීම් පහළ වන්නේ දර්ශනයෙනි. විශේෂයෙන්ම ගැටවරයන්ගේ මනස කෙරෙහි මෙය වැඩියක්ම බලපාන්නේය.

පුංචි දරුවාද මුලින්ම කරන්නේ යම් කිසිවක් ඇඳීමය. මේ නිසා මනස හැඩ ගැස්සීමෙහිලා චිත්‍රය ප්‍රධාන වෙයි.

රූප කතා මගින් අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමේ මාධ්‍යය ආදි යුගයෙහි පටන් පැවැත ආ නමුදු චිත්‍ර කතා කලාව අද තරම් මානව සංස්කෘතියෙහි ඉතා තදින් පැතිර ගිය යුගයක් තවත් නැති තරමි. දියුණු රටවල චිත්‍ර කතා කලාව පාසල් ඉගෙනීමටද ඇතුළුවී ඇත.

චිත්‍ර කතාව ලොකු කුඩා කාගෙත් විනෝදය ඔස්සෙන් දැනුම වඩවන ප්‍රධානතම කලාව වී...

ෂූල්ස් නම් චිත්‍ර කතා ශූරයාගේ ‘පී නට්ස්’ චිත්‍ර කතාවේ දර්ශනය ගැන විශාල ග්‍රන්ථයක්ද පළවී ඇත.

චිත්‍ර කතාව ලොකු කුඩා කාගෙත් විනෝදය ඔස්සෙන් දැනුම වඩවන ප්‍රධානතම කලාව වී ඇත්තේය. මේ අතින් අපේ රට තවම කෝඩුය. එය සපුරා ලමින් කාටත්, විශේෂයෙන්ම ගැටවර පරපුරට සෑහෙන අන්දමට සතුට ගෙන දීමට අපේ බලාපොරොත්තුවයි.

විනෝද කතා මෙන්ම ගැඹුරු සාහිත්‍යයද ඉතා ලිහිල්ව එසේ සතුට මුල්කොට ගෙන චිත්‍ර කතා මඟින් ඉදිරිපත් කරමු.

ලක්දිව පුවත්පත් ඉතිහාසයෙහි පළමුවන වරට චිත්‍ර කතා  පුවත්පතක් බිහි කොට ඔබ හැමටම සතුට බෙදා දීමේ සතුට විඳීම් වස් ඔබත් අපත් මේ මංගල අවස්ථාව මුල්කොට ගනිමු.

බන්ධුල සමරසිංහ’

9 ට පස්සේ තියෙන්නේ 10 නෙව?
පිළිවෙල වරද්දා ගන්න, අපි දැන් ඉන්න දේශපාලුවෝ නෙවෙයිනෙ... එහෙනං! උන්දැලට නං දවස් වරදිනවා- ගණන් වරදිනවා- අමතක වෙනවා.... කෙළවරක් නෑ. අනෙ අනෙඃ, සතුට ගැන කියන අස්සේ, මොකටද ලේ කෝප කරවන- අසමත්ජාති කඩප්පුලි එවුන් ගැන කතා කරන්නේ.
ඔන්න නැවැත්තුවා!

10 වනි පිටුවේ චිත්‍ර කතාවේ නම ‘අඳුරු සෙවණැලි’. එස්.එම්. ජයසේකර ඇඳපු කතාවක්.

ලෙනාඩ් වුල්ෆ් මහත්තයා හම්බන්තොට රාජකාරි කරන කාලෙ අපූරු අත්දැකීම් ගොඩකට මුහුණ දුන්නයි කියනවනේ. ඒවා එකතු කරගෙන උන්නැහේ 1913 ලිව්වා අපූරු පොතක්. The Village in the Jungle කියලා. (ඒ පොත ‘බැද්දෙගම’ නමින් සිංහලයට පරිවර්තනය වුණා වගේම, 1981 අවුරුද්දේ චිත්‍රපටයකටත් නැඟුණා.) අන්න ඒ ඉංග්‍රීසි නවකතාව ඇසුරෙන් තමයි සතුට මංගල කලාපයේ ‘සිලිඳු’ චිත්‍ර කතාව ඇඳලා තිබුණේ; ඩී.කේ. සිරිපාල චිත්‍ර ශිල්පියා විසින්, 11 වෙනි පිටුවට. ඒ පිටුව වර්ණ එකක්.

“... චින්තාමනී චිත්තරපටිය මිනිස්සුන්ව පිස්සු වැට්ටේව්ව කාලෙ, හැම දේටම චින්තාමනී කියල නම් දාන්න පටන් ගත්තා. චින්තාමනී සාරි, චින්තාමනී කුඩ වගේ දේවල් විතරක් නෙවෙයි රංජි, චින්තාමනී කඩල කියල කඩල ජාතියකුත් විකුණන්න ගත්ත.”
අපේ ආච්චී අතීතයේ පෙන්නාපු ඉන්දියානු ෆිලුමක් ගැන කියද්දී මට කියා දුන්නාය. එතැන තිබුණු බිස්නස්  ට්‍රික් එක වගේ දෙයක් සතුට පත්තරෙනුත් අල්ලාගෙන තිබ්බේය.

කලින් කී ‘ට්‍රික්’ එක හෙවත් උපක්‍රමේ පාවිච්චියට ගෙන තිබ්බේ...

ඒ දොළොස්වෙනි පිටුවේදීය

ඒ පිටුවේ උඩ බාගේ තිබ්බේ විශේෂාංග ලිපියකි. ‘හෙළිදරව්ව’ විශේෂාංගය යටතේ ඇමෙරිකාවේ නිදහසේ ප්‍රතිමාව ගැන තොරතුරුය, එහි පළ වුණේ.
යට බාගේය, මං කලින් කී ‘ට්‍රික්’ එක හෙවත් උපක්‍රමේ පාවිච්චියට ගෙන තිබ්බේ. මේ එතැන දක්වා තිබුණු විස්තරයෙන් ටිකකි:

‘චිත්‍රකතා සම්පූර්ණ කිරීමේ තරගය

ආධුනික චිත්‍ර ශිල්පීනටද තැනක් දීමට “සතුට” බලාපොරොත්තු වෙයි. ඒ වෙනුවෙනි මේ තරගය පැවැත්වෙන්නේ. මේ තරගය මගින් ඔබේ හැකියාවන් දියණු කැරගත හැකිය. ඒ අතරම මින් වනුයේ හැංගුණු දක්ෂ චිත්‍ර ශිල්පීනටද අත දීමකි. එයද “සතුට”ට සතුටකි.

මේ තරගයේ ඔබ කළ යුත්තේ මේ ටිකය.

ඔබ ඇඳිය යුතු චිත්‍රයේ ප්‍රමාණය උස අඟල් 15ක් සහ පළල අඟල් 10ක්ය. එය තුළ ඔබ ඇඳිය යුතු චිත්‍ර කතාවේ කොටසක් ඔබේ පහසුවට මෙහි මුල පුරා ඇත. ඔබ කළ යුත්තේ එතැන සිට කතාව හදා,   චිත්‍ර ඇඳ පුරවා එවීමය. තනි පිටුවෙන් කතාව නිම විය යුතුය.....’
එහි දක්වා තිබුණු ආකාරයට, ඒ තරගයෙන් ජයගන්නා නිර්මාණය ‘සතුට’ පත්තරයේ පළ වෙන අතර ජයග්‍රාහකයාට රුපියල් පනහක තෑග්ගක්ද හිමි වෙයි!

1972ත් 2022ත් අතර කාලය අවුරුදු පනහකි.
ශ්‍රී ලංකාවේ රුපියල් පනහට තිබුණු වටිනාකම අවුරුදු පනහක් තිස්සේ හිටු කියා down the පල්ලම් ගිහින්ය. ඒ විස්තර හොයා බැලීම කොහොමට රසවත් ව්‍යායාමයක් වේවිද? මේ තියෙන්නේ මට හමු වුණු දත්ත කිහිපයකි:

1970 වසරේදී රාත්තලේ පාන් ගෙඩියක මිල සත 35කි, සීනි රාත්තලක් සත 72කි; වියලි මිරිස් කරල් රාත්තලක් රුපියල් 4.50කි; හාල්මැස්සන් රාත්තලක් රුපියල් 2.40කි! කොණ්ඩය කැපීමේ ගාස්තුව සත 75කි!!
එදා 1972 සතුට මංගල කලාපයේ මිල සත පනහකි. ‘සතුට’ අද අච්චු ගැහෙනවා නං මිල කීයක් වේවිද?

දැන් පාන් ගෙඩියක්- රාත්තලක් නොවේ; ගෙඩියක් නම් ගෙඩි රුපියල් 190/-කි.

1970 වසරේදී රාත්තලේ පාන් ගෙඩියක මිල සත 35කි, සීනි රාත්තලක් සත 72කි; වියලි මිරිස් කරල් රාත්තලක් රුපියල් 4.50කි; හාල්මැස්සන් රාත්තලක් රුපියල් 2.40කි!

 ‘නිදිගෙ පංච තන්තරේ’ blog අඩවියේ ලියවෙන්නේ මං වහන්සේගේ ජීවිතයටත් සම්බන්ධ දේවල් ගැන විතරය. මේ ‘නිදි’ වැඩිම කාලයක් රස්සාව කරලා තියෙන්නේ printing ක්ෂේත්‍රයේය. එයිනුත් එක තැනක රැඳුණු දිගම කාලය අවුරුදු 13කි. ඒ රස්සාව මට අඬ ගහලා දුන්නු එකකි. එහෙම අඬ ගැහුවේ චිත්‍රකතාත්- පොතුත් හින්දාය! ඒ අතිනුත් මං චිත්‍ර කතාවලට ණයය.

ඒ ‘පුරාණයන්’ ඉදිරියේදී වෙනම posts විදිහට ලියන එකය, හොඳ.

මේ පෝස්ටු ලියන මොට්ටයා ඇත්ත ඇති සැටියෙන් දකින්නටත්, කොතරම් දුක්බර වුණත් ඒ ඇත්ත පිළිගන්නටත් සූදානම්ය. ඒ නිසාම චිත්‍රකතා ලෝලී පොහොසත් මහත්තයෙකු අලුතින් චිත්‍රකතා පත්තරයක් පටන් ගන්නට කතා කළාම, ඉතා කරුණාවෙන් ඒ වැඩේ නොකෙරෙන තැනට උපදෙස්ද දුන්නේය! (මට හිතෙන්නේ ඒ ගැන ඉක්මනින් ලියවේවි කියලාය.)

ඔන්න තව එකක්! ඒත් ඊට කලින් මේ ලියන එව්වා ඉවර කරලා හිටපංකො නිදි!!!

හා හා හාාාාාා...! සතුට මංගල කලාපයේ 13 වෙනි පිටුවේ නිර්මාණයට දායක වෙලා තියෙන්නෙත් ‘නායක’ලා දෙන්නෙකි. දිසානායකලා නොවේ; දසනායකලාය. ‘ගෝනුස්සෝ’ කතා රචනය පියරත්න දසනායකගෙනි. චිත්‍ර නන්ද දසනායකගෙනි.

14 වෙනි පිටුව කී දෙනෙකුගේ හිතට ඇල්ලුවාද කියලාය එදාත් මට හිතුණේ. කතාවේ ප්‍රස්තුතය නං ප්‍රශස්ත එකක් විත්තියයි, නමෙන් පෙනුණේ. ‘ලෝකය..? ක්‍රිස්තු වර්ෂ 30,000!’ චිත්‍ර කතාව ලියන්නට මේරි ද සිල්වාත්, අඳින්නට එස්. ගුණසේකරත් දායකත්වය දීලාය. ඒ චිත්‍ර නං...

සදාචාරේ!! ඒ දවස්වල විතරක් නොවේ, තවමත් එහෙමය. අපි ඉතා සදාචාරවත්; ආඳා මාළු ඉරට්ටෙන් මිස අතින් නොකන තරමේ සුසිල්වත් ජාතියක් වන්නෙමු!!!

ඒකාංගික චිත්‍ර කතාවක් වුණු ‘ආදරය තුළ ආදරයක්’ කතාව මල්ලිකා රාණිගෙනි. චිත්‍ර ලිලන්තගෙනි. අසම්මත ආදරයක් ගැන කියැවෙන ඒ කතාවටය, 15 පිටුව වැයවී තිබ්බේ. එහිදී තහනම් ආදරයක බැඳෙන දෙදෙනාම විවාහකයෝ වෙති.

ඒ චිත්‍ර කතාවේ නිර්මාතෘවරුන් දෙන්නාම ඔවුනොවුන්ගේ නම් පවා සඟවන්නට ඇත්තේ කතාවේ plot එක නිසා වෙන්නැති! මට හිතෙන්නේ එහෙමය- සදාචාරේ!! ඒ දවස්වල විතරක් නොවේ, තවමත් එහෙමය. අපි ඉතා සදාචාරවත්; ආඳා මාළු ඉරට්ටෙන් මිස අතින් නොකන තරමේ සුසිල්වත් ජාතියක් වන්නෙමු!!!

අපේ ජාතිය ගැන එහෙම විවේචනාත්මකව කිව්වත්, විද්වතුන් කියන්නේ ‘ස්වභාවයෙන්ම මිනිසා කල්ලි  ගැහෙන්නට; රංචු ගැහෙන්නට කැමැතිය’ කියලයි.

දේශ, ජාති, ආගම්, කුල, පාට විදිහට මෙතරම් බෙදිලා හිටියත්, අපට ඒකත් මදි තරම්ය!

ඉගෙන ගත්තු ඉස්කෝලේ, පදිංචිවී ඉන්නා පාරේ; ගමේ; නගරයේ, රස්සාව කරන තැන වගේ තව-තව විදිවලටත් අපි බෙදෙන්නෙමු.
පහුගිය ටිකේ ඉන්ධන පිරවුම්හල්වලදී මේ තත්ත්වය හොඳටම මතු වෙමින් ආ බවත් ඔයාලට රහසක් නෙවෙයි නේද? ‘මේ ෂෙඩ් එකෙන් තෙල් ගහන්න ඕනි මේ ඒරියා එකේ පදිංචිකාරයන්ට විතරයි!’ නොනිල නීති පැනවිණි. එව්වා කොච්චර කාලයකට වලංගුව තිබ්බාද කියා හොයන්නට වටින කාරණය.

තමන්ගේ ආදරණීය පාඨකයනට ඔහොම බණ දෙසන මේ මොට්ට ලියන්නාත්, ගමේකම ඉස්මතු කර ගන්නටය මේ තටමන්නේ.

ඒ තවමත් ඌට නොතේරෙන කාරණයක් ගැන කියමිනි; ‘තලංගම ජයසිංහ’ මහත්තයා ගැන. ඒ කාලයේත් තලංගම ජයසිංහ මහතා ලේක්හවුසියේ රාජකාරි කළේය. ඒත් උන්නැහෙව ‘සතුට’ට තෝරාගෙන තිබුණේ නැත! එයා සතුටට චිත්‍ර කතාවක් අඳින්නට ගත්තේ පස්සෙන් පහු කාලයකය.

ඒ කාලයේත් තලංගම ජයසිංහ මහතා ලේක්හවුසියේ රාජකාරි කළේය...

තලංගම මහත්තයා පදිංචි මහරගම විද්‍යාකර මාවතත් එකල, දැන් වගේ ඇල්හේන පාරට එකතුවී තිබ්බේ නැත. ඒ පාරවල් දෙකම එක වෙල් යායක දෙපැත්තෙන් කෙළවරවී තිබිණි. ඒ ඉසව්වේ තඩි කුරුඳු ලන්දක්ව තිබුණු ඉඩම හෙළි-පෙහෙළිවී ‘ජාතික තරුණ සේවා සභාව’ වෙනුවෙන් ගොඩනැඟිලි හැදෙන කාලේ මේ පාරවල් දෙක එකට සම්බන්ධ කෙරෙමින් වෙල ගොඩ කෙරිණි.

(හරියටම තැනත් එක්කම කියනවා නම්, ජාතසේ ඇතුළුවීමේ දොරටුව හරියේ තිබුණු) ‘මහරගම අම්බලම’ත් ඒ එක්කම අතුරුදහන් වුණේය! ඊට පස්සේ ‘මහරගම නගර සභා පිට්ටනිය’ත් විතැන් වුණේය. 

‘සතුට’ මංගල කලාපයේ 16 වෙනි පිටුව තලංගම මහත්තයාගේ චිත්‍ර කතාවකින් හැඩ වුණා නං!
අදටත් මට හිතෙයි.
ඒ පිටුවේ තිබ්බේ ‘මන්ඩු’ කතාවයි. මැටිල්ඩා ද සිල්වා මියගේ රචනයක් චිත්‍රණය කොට තිබ්බේ ජී. සමරසිංහ ශිල්පියායි.

ඉතිං, මේ posts දෙක ලියන්නට මං වහන්සේට හිතුණේ; මගේ මතකයන් ඇවිස්සුණේ ජාලයේ සැරි සරද්දී ‘සතුට මංගල කලාපය’ හම්බ වුණාමය. ඒ ‘ඉපැරණි සිතුවම් එක මිටකට - හෙළ රූ’ අඩවියෙනි! එහාට ගිහිල්ලා බලන්නටම වටියි. ඒ තරමටම ඒ අඩවිය සරුසාරය.

‘සතුට මංගල කලාපය’ එහෙම පිටින්ම බාගත් මං, ඒ අඩවියේ ‘දමිත් කුමාර මහතාගෙන්’ ඒවා මගේ post එකකට පාවිච්චි කරන්නදැයි ජුනි 24 වෙනිදා විමසා යැව්වේ- එහෙම නොකර හොඳ නැති නිසාය.

“... ඔබගේ බ්ලොග් අඩවිය තුල සතුට පුවත්පත හෝ ඒ හා සම්බන්ධ තොරතුරු හෝ වෙනත් ඕනෑම තොරතුරක් උපුටා ගැනීම පිළිබඳ ව මාගේ කිසිදු විරුද්ධත්වයක් නොමැති බව දන්වා සිටිමි. ඔබට ජය...” ජුනි 26 වෙනිදාම දමිත් මහත්තයාගෙන් උත්තර ඇවිදින්ය.

සමහරුන්ට පතරංග ආසාවන් ඇතත්, සමහරුන්ට තියෙන්නේ ඉතාම පුංචි; හින්නිකිතර ආසාවන්ය! 

හිතාදර පාඨක ඔබත් චිත්‍ර කතා ගැන හොයනවා නම්, මං ගොඩ වදින fb ග්රූප්ස් දෙකක් ගැනත් නොකියා බැරිය.

Sri Lankan Comics (ශ්‍රී ලංකා චිත්‍ර කතා) හා සුපිරි ගේ කොලම ඒ දෙකයි.

ඔබට එහෙම මං සලකුණු කියන්නට මට කල්පනා වෙන්නේ, අප කවුරු-කවුරුන් තුළත් ගැලවෙන්නට බැරි තරං අතීත කාමයක් ගබඩා වෙලා තිබෙතියි මේ අන්දොස්කාරයාට හිතෙන නිසාවෙනි. ඒකත් එක විදිහක ආසාවකි. සමහරුන්ට පතරංග ආසාවන් ඇතත්, සමහරුන්ට තියෙන්නේ ඉතාම පුංචි; හින්නිකිතර ආසාවන්ය. එහෙම අයට සිල්ලර දෙයකින් වුණත් මහමේරුවක් තරමේ සතුටක් ලැබිය හැකි වෙයි.
මට නං එහෙමය!
(නොකරපු මඟුලක් නැති මේ නිමල් දිසානායකයා කතාව ලියා- චිත්‍රත් ඇඳපු ‘මුව දඩයම’ චිත්‍ර කතාව ‘ජනතා’ පත්තරයේ පළවී තිබෙනවා දැක්කාම- ලජ්ජාවේ පණ ගියා වුණත්, ඌ හිතුවේ රටක්-රාජ්ජයක් ලැබුණා කියලාය.)  

මේ ගෙට ගෙවැදුණු දවසේ හිට, නිඳා ගන්නට නිඳි යහනට ගොඩ වැදෙන විටත් මේ නිදිට චිත්‍ර කතාවක් මතක් වෙයි.

‘සඳ කුමරිය’ තීරු චිත්‍ර කතාවයි ඒ!
එය පළ වුණේ දිනපතා ලංකාදීප පත්තරේය. ඇන්දේ පුරවිජය ෆොන්සේකා මහත්තයාය.
(මට කතාවේ චරිතවල නම් මතක නැත.)
අභ්‍යවකාශගාමී තරුණයෙකු සිහිනයෙන් පෙම් බැඳගන්නේ ‘සඳ කුමරිය’ සමඟිනි. හඳට ගොඩ බසින ඔහු ඇයගේ සයනාගාරයට පිවිසෙයි. රූමත් සඳ කුමරිය නිඳා සිටින්නී දුහුල් මදුරු දැලකින් ආවරණය වුණු විසල් යහනකය.

ඒ කොටස දුටු දවසේ සිටම මොට්ට මටත් ඒ පන්නයේ මදුරු දැලකින් වට වුණු; ඒ පන්නයේ විසල් ඇඳක සැතපෙන්නට ආසා හිතිණි.
එතකොට මං නිඳා ගත්තේ පැදුරකය.

රටටම ගිනි තියලා තමන් බේරෙන අදුරුමිෂ්ට; බියගුල්ලන්ට කොහෙදි වුණත්, හොඳට නින්ද යනවා ඇද්ද?

ඊට අවුරුදු තිහකට විතර පස්සෙය මං ඒ ආසාව මුඳුන් පමුණුවා ගත්තේ!

“සුනිල්, මට මහල දෙන්න ඕනි, මේ ඇඳ වටේටම හිටින විදිහේ මදුරු දැලක්. විකුණන්න තියෙන ඒවා මදි. අනෙක, කොහොමද... ඒ දැල එල්ලන්නේ...” අලුත් ගෙදරට double bed එකක් ගෙනැල්ලා මම සුනිල්ට කිව්වෙමි.

“අයියට ඕනි විදිහට කරන්න නං ඇඳක් අලුතෙන් හදව ගන්නයි තිබ්බේ. දැන්... මෙහෙම කරමු. L ඈන්ගල් ටිකක් ගෙනල්ල ඇඳ වටේටම හතරැස් වට්ටුවක් ගහන්නං... ඒක වටේට උඩින් තියෙන frame එකට මදුරු දැල හයි කරනවා... එතකොට හරිනේ....” අයිඩියානන්ද පරම්පරාවේ දෙවෙනි මුණුබුරා එදා මගෙන් ඇහුවේය. “හැබැයි අයියේ... ඔයා කියන විදිහට ලෝබ නැතිව රැලි තියෙන හැටියට දැල මහන්න නං මදුරු දැල් රෙදි ගොඩක් ඕනි වෙයි.” කියලාත් දැනුම් දුන්නේය.

“තමුසෙ ඕනි දේවල්වල ලැයිස්තුවක් හදල දෙනවකො...” මම කිව්වෙමි.

අපේ ලොකු මලයණ්ඩි  සුනිල් ඒ රාජකාරිය අපූරුවට කරලාත් දුන්නේය!
අදටත් මං වහන්සේ නිඳා ගන්නේ, එදා ‘සඳ කුමරිය’ සැතපී හිටි ඇඳ වගේ එහෙක ‘ෂපාන් එකේ’ය. එහෙම ඇඳක් නැති වුණත් මට නං හොඳට නින්ද යයි. ඒ චිත්ත සමාදානය ඇති බැවිනි. රටට ජාතියට- අරයාට මෙයාට ගිනි ගෙඩි දුන්නා යැයි හිතේ බරක් නැති බැවිනි.

රටටම ගිනි තියලා තමන් බේරෙන අදුරුමිෂ්ට; බියගුල්ලන්ට කොහෙදි වුණත්, හොඳට නින්ද යනවා ඇද්ද?

 ‘කලුන්ගාහි ශාපය’ ඒ තරම් ලස්සනය. ස්තුතියි නමී!

අපි කාට නින්ද ගියත් නමීට නං ඊයේ; ජුලි 15 වෙනිදා රෑ නින්ද ගිහින් නැති පාටය!

ඔව් ඔව්, නමී කිව්වේ ‘නමියගේ වීදිය’ blog එක ලියන හාදයාටය; Blog අඩවිවලට උපරිම සප් එකක් දෙමින්, අලුතින් එන අයගේ links අපේ අඩවිවල comments විදිහට පළ කරන්නාටය.
නමී ‘නිදිගෙ පංච තන්තරේ’ සැකැස්මටත් අලුතින් කෑලි-බෑලි ටිකක් හෙම එල්ලලා දුන්නේය; spam වෙලා තියෙන comments ගැනත් කියා දුන්නේය.

ඉතිං, ඒ යක්ෂ පැටියා ඊයේ රෑ එකොළහට මට call එකක් දුන්නේය.
එතකොට මං වහන්සේ හිටියේ, අර කියාගෙන ආ මගේ යහනාවේ සැතපී- සුපුරුදු ලෙසින් ඊස්ට්මන් colour ඉමිහිරි සිහින දකිමිනි. (මට පෙනෙන්නේ පාට-පාට හීනය.)

“නිදි, මං අර Wild Boy වැඩේ ඉවර කරමින් ඉන්නේ. තව ටිහකින් දාන්න පුළුවන්!” නමියා කීවේය.

මොන යකා වුණත් මගේ නින්ද කඩනකොට මට යකා නඟියි. එහෙම මාව කේන්ති ගැස්සුවත්, අද උදෙන් එහාට ගොඩ වෙලා බලද්දී දැක්කේ නමී තිතට; ලස්සනට job එක කරලා තියෙන විත්තියයි.
‘කලුන්ගාහි ශාපය’ ඒ තරම් ලස්සනය. නියමයි නමී!

මදැයි, දිගම දිග posts දෙකක් ලිව්වා. ඉතිං, දැනුත් මගේ සූජානම කොම්පියුටරේ නිවා දමා, අර ඇඳට ගොඩ වැදෙන්නටය෴