දහතුනේ මාරකේ... Thirteen Lives

නිඳි කුමරිය ඉන්නේ නිඳාගෙනය. (අපේ සමහර දේශපාලුවන් වගේ නිදි වැදිලා හෙම නොවේ!) කිසිවෙක් ඇයගේ නින්දට බාධා කරන්නේ නැත. ඒ එයින් ඇය කෝපයට පත් වෙතැයි බියෙනි. ඇගේ කේන්තිය ඇවිස්සුනොත් කෙරෙන පළිගැනීම දරුණු එකකි. 2018 ජුනි 23 වෙනිදා සිදු වුණේත් එවැන්නක්ද?

‘වල් ඌරෝ’ යොවුන් පාපන්දු ක්‍රීඩකයන් 12 දෙනාත්, ඔවුන්ගේ යොවුන් පුහුණුකරුත් බිල්ලට ගැනීම කෝපවූ ‘නිදි කුමරිය’ගේ චේතනාව විණිද...

උතුරු තායිලන්තයේ, චියැං රායි ප්‍රාන්තයේ තාම් ලුආන්ග් නන්ග් නොන් (Tham Luang Nang Non) ගුහාවේ කොටු වුණු ළමා පාපන්දු ක්‍රීඩකයන් 12 දෙනෙකුත්, ඔවුන්ගේ යොවුන් පුහුණුකරුත් ‘බිල්ලට ගැනීම’ කෝපවූ ‘නිදි කුමරිය’ගේ චේතනාව විණිද...

ඇත්තම කියතොත් මේ පෝස්ටුව නම් ලියවෙන්නේ මගේ හෘදයාභ්‍යන්තරයේ තෙරපෙන හැඟීම් සමුදායකින් නිදහස් වීම පිණිසය; භාව විරේචනයක් කරගනු පිණිසය.
ඒ තරමටම පීඩනයකිනි, පසුගිය පැය කිහිපය මා ගෙවා ගත්තේ. ඒ සියල්ල ඇරඹුණේ, හරියටම මීට පැය 23 හමාරකට ඉස්සෙල්ලාය. (මේ ලියන මොහොත- 2022 අගෝස්තු 17 වෙනිදා උදේ 5.50ය.)

‘ආයුබෝවන් ! බයිස්කෝප්වාසි යාලුවනේ. කාලෙකට පස්සේ මට හිතුනා ආයෙත් බයිස්කෝප් එකට සබ් එකක් ලියන්න ඕන කියලා. එහෙම හිතාගෙන ඉන්න කොට තමයි මට අහම්බෙන් වගේ මේ ෆිල්ම් එක හම්බ වුනේ. ඉතින් මගේ පරණ සබ්වලට කමෙන්ට් දාපු හැමෝටම ගොඩක් ස්තුතියි.

මම අද අරගෙන ආවේ සුපිරිම සුපිරි ඇඩ්වෙන්චර් ෆිල්ම් එකක්. නිකම්ම නිකන් එකක් නෙමෙයි, පැය දෙකහමාරක් පුටුවෙන් නැගිටින්නේ නැතුව බලන්න පුලුවන් පිස්සු හැදෙන ෆිල්ම් එකක්. ඒකත් සත්‍ය සිදුවීමක් ඇසුරෙන් නිර්මාණය කරන ලද විශිෂ්ට ගණයේ චිත්‍රපටයක්. ඔයාලට මතකද 2018 වර්ෂයේ මුළු ලෝකෙම අවධානය දිනාගත් ඒ සිදුවීම....’ සුපුන් නිරෝෂන් (නීරෝ) එයාගේ පෝස්ටුව පටන් ගෙන තිබ්බේ එහෙම කියමින්.

සුපුන්ගෙ ලිපිය පළවී තිබුණේ ‘බයිස්කෝප් සිංහලෙන්’ අඩවියේ- ‘Thirteen Lives’ ෆිලුම ගැන පෝස්ටුවේ.

මං වහන්සේ film පිස්සෙක්, අත දරුවා කාලෙ හිටන්ම. ඒ පිස්සුව පෙර භවයක හිටම එනව වෙන්නැති. දැනටත් හැමදාම උදේට කම්පියුටරය ඉස්සරහින් වාඩි වුණාම, මං බයිස්කෝප් සිංහලෙන් අඩවියට යනවාමයි. එයාලා ලෝකෙ තියෙන හොඳම- අලුත්ම films ඔක්කොම එයාලගේ අඩවියෙන් දෙනව වගෙයි, මට නම් පෙනෙන්නේ; සිංහල subs එක්කම.

ඉතිං, එහාට ගොඩ වැදුණම මගේ වෙලාවත් ඉතිරියි; ඩේටාත් ඉතිරියි! හොඳ films ගැන දැන ගන්නත් පුළුවනි.

ඒ මදිවට film එකේ ට්‍රේලරයත් බැලුව නිසා පොඩි කසන දැවිල්ලකුත් හැදිල තිබ්බා...

එහෙම දැනගෙන තමා ‘සමුදුරු මූර්තිය’,
‘හරි හුරතල් විනාකිරි සංග්‍රාමය’ වගේ posts ලියැවුණේත්. ඊට පස්සෙත් හොඳ films නම් ගොඩක් බැලුණා, ඒ site එකෙන් අරං.

ඒත් නිදිගෙ පංච තන්තරේ අඩවියට ඒ ඔක්කොම ගැන ලියන්න විදිහක් නැහැ නෙව; මං වහන්සේ ලියන්නෙ මගේ ජීවිත අත්දැකීම් එක්ක මුහු කරන්න යමක් තියෙනවා නම් විතරයිනෙ. එහෙම තිබුණු නිසා තමයි ‘විරූපීට රැවටෙන්නේ සුරූපී කියලා’,
‘ප්‍රේමණීය චාරිකාවක්’ වගේ posts එහෙම ලිව්වෙත්.

ඒ පුරුද්දට, ඊයේ; 16 වෙනිදා පාන්දර ඒ අඩවියට ගියාමයි, ඒ අලුත්ම post එක දැක්කේ.

‘...2018 ජුනි මාසයේ උතුරු තායිලන්තයේ චියැං පළාතේ තාම් ලුආන්ග් නන්ග් නොන් ගුහාවට පිරිමි ලමුන් දොළොස් දෙනෙකුගෙන් යුත් පාපන්දු කණ්ඩායමක් සහ ඔවුන්ගේ පුහුණුකරු ඇතුළු වෙනවා. මෙයාලා ඇතුලට ගිහින් ටික වෙලාවකට පසු ධාරානිපාත මෝසම් වැසි ඇද හැලීමට පටන් ගන්නවා. කන්ද මුදුනට පතිතවන එම ධාරානිපාත දියදහරා ටිකෙන් ටික කන්ද ඇතුලට ඇවිත් මේ ගුහාවේ ජල මට්ටම ඉහල යාමට පටන් ගන්නවා.

-ගුහාවට ඇතුළු වන ස්ථානයේ සිට කිලෝමීටර් 4ක් පමණ ගුහාවේ ඇතුලත දැඩි අඳුරු ස්ථානයක මේ පුහුණුකරු ඇතුළු සිසුන් දහ දොළොස් දෙනා සිර වෙනවා. නොනවත්වා ඇදහැලෙන ධාරානිපාත වර්ෂාවත් කෝප වූ සොබාදහමේ හිරිහැරත් විඳිමින් ලෝකයෙන්ම එකතුවුණු ඇති දක්ෂ කිමිදුම්කරුවන් සහ ස්වෙච්ඡාවෙන් ඉදිරිපත් වුණු ස්වෙච්ඡා සේවකයන් සමග තායි හමුදා නිලධාරීන් ඇතුළු ධෛර්යවන්ත මිනිසුන්ගේ මුදා ගැනීමේ මෙහෙයුමයි මේ...’

එවෙලේම ‘බයිස්කෝප් ඩවුන්ලෝඩ්’ සයිට් එකට ගියා.
... එතැනින් තමයි මම ගොඩ වෙලාවට films බාගන්න ඕනි links හොයා ගන්නෙ. ලොකු files, පොඩි files... ‘Thirteen Lives’ ෆිලුමට එතැන දීල තිබ්බා MB 800 ඉඳලා 2.1 GB දක්වා බරැති files ගොඩක links.

මක්කටෙයි සුනංගු වෙන්නේ, ෆිලුම බාගත්තා.

.

ඊයේ උදේ මොකුත් ලියන mood එහෙකත් නෙවෙයි මං හිටියේ. ඒ මදිවට film එකේ ට්‍රේලරයත් බැලුව නිසා පොඩි කසන දැවිල්ලකුත් හැදිල තිබ්බා. Film එක බැලුවා ඉතිං!

අපේ මිතුරු රෑනේ සේරම එහෙම උදවියයි!

බොන මිනිස්සු හරිම කැමතියිනෙ, දන්න කියන හැමෝමත් බොනව නං.
මම කිව්වේ තේ- වතුර වගේ දියර ජාති බීම ගැන හෙම නෙවෙයි, හොඳේ.

“ටිකක් හරි බීල බලනවා හලෝ!” අනන්තවත් මිතුරන් මට කියා තිබේ. තවමත් කියනු ලැබේ. “නිකම්ම අරක්කු- කසිප්පු කියලා තමුසේ මේවා පාච්චල් කළාට එහෙම කරන්ඩ වටින්නේ නෑ...” ඔවුන් කියන්නේ මගේ සමච්චල් ඉසිලිය නොහැකි තැනය. මොන labelsවලින් තිබුණත්, ඉහළම brands යැයි කියා ගත්තත්, ඒවා කණකට ගන්නේ මේ නිදි නොවේ. මට ඒ සේරම ‘අරක්කු- කසිප්පු’ය.

මං ඒවා බොන්නේ නැතත්, එයාලගේ අර පුරුද්ද නං මටත් තිබේ. හොඳ පොතක් කියෙව්වාම; රසබර ගීයක් ඇහුවාම; හොඳ නාට්‍යයයක්- ටෙලි නාට්‍යයක්- ෆිලුමක් නැරඹුවාම පුළුවාාාාාාං තරම් කට්ටියවත් ඒ ගොඩටම ඇද ගන්නටය, මං දත කන්නේ. විහිළුවක් වුණත් ඒ ටිකමය. අපේ මිතුරු රෑනේ සේරම එහෙම උදවියයි!

ෆිලුම ගැන කීම නවත්තලා, (මේ දැන් ලැබුණු) ලියවිල්ලක්,මට ලැබුණු විදිහටම- ඔබේ රසාස්වාදය උදෙසා මෙතනට ඔබනවාට, අමනාප නෑ නේද?

‘ශීලා, අගමැති/ජනාධිපති සහන අරමුදලට රුපියල් 5000ක් පරිත්‍යාග කළා...
අනික් අතට පණ්ඩු, රුපියල් 5000ක් වටිනා විස්කි බෝතලයක් ගත්තා...

ප්‍රශ්නය වන්නේ, වැඩිපුර දායක වූයේ කවුද...??

01. ශීලා පරිත්‍යාග කළ රුපියල් 5000ට ඇයට 30%ක බදු සහනයක් ලැබිණි. එම නිසා, ඇයට ඇත්තටම රුපියල් 1500 ආපසු උපයා ගැනීමට හැකි විය. වෙනත් වචන වලින් කිවහොත්, රු. 5000 පරිත්‍යාග කිරීමෙන් ඇය රුපියල් 3500 ක ශුද්ධ දායකත්වයක් ලබා දුන්නාය...

02. මධ්‍යසාර මත, එකතු කළ මුළු බදු (සුරාබදු සහ GST) දළ වශයෙන්. MRP (නිෂ්පාදකයා සඳහන් කරන මිළ) වලින් 72%. ඉතින්, පණ්ඩු රුපියල් 5000ක් ගෙවනකොට රුපියල් 3600ක් රාජ්‍ය භාණ්ඩාගාරයට ගියා.
ඒ වගේම විස්කි පෙග් 12.5ක් රස විඳීමේ සතුට ඔහු ලැබුවා...!!!

මාගේ මේ පෝස්ටුව ලිවීමේ ව්‍යායාමය ඒ අපයෝජන ගැන කීමට නොවේ!

ඒ නිසා පණ්ඩු වැඩි දායකත්වයක් ලබා දුන්නා පමණක් නොව, ඔහු ස්කාගාරයේ රැකියා ද, ඒවායේ ලේබල්, බෝතල්, කැප්, යන්ත්‍රෝපකරණ ආදිය සපයන්නන් ද, අලෙවිකරණ සමාගමේ රැකියා ද, වයින් ස්ටෝර්ස් එකේ රැකියා ද ආරක්ෂා කිරීමට දායක වූවා සේම ඊට අමතරව, ඔහුට උසස් විනෝදාත්මක හැඟීමකින් යුතුව කාලය ද ගෙවිය හැකි විය.

අනෙක් අතට, ශීලාගේ සල්ලි කොහෙ ගියාද කියා ඇයවත් හරි හැටි දන්නේ නැහැ.......

සිතන්න...!

ඊළඟ වතාවේ, ඔබ මධ්‍යසාර බෝතලයක් මිලට ගන්නා විට, ඔබ ඔබේ ජාතියට සේවය කරන බව සිතට ගන්න...!!!
වගකීම් සහිත පුරවැසියෙකු වන්න. ඔබට මෙම වැසි බර මෝසම් කාලය උණුසුම්ව ගත කිරීමට වාසනාව ලැබේවා...!!!

උපුටා ගන්නා ලදී...’
කවුරුන් හෝ වේවා ඒ ලියවිල්ල සකස් කළ කෙනාගෙත්, එය share කළ අයගෙත් චේතනාව රසිකයන්ට වින්දනයක් ලබා දීම කියලයි මට හිතෙන්නේ.

(මට නං එහෙම දෙයක් කියවද්දීත් මතක් වෙන්නේ අපි ගෙවන කෙළවරක් නැති බදු හිතුමතේට අපයෝජනය කෙරෙන ක්‍රම ගැනයි!)

මාගේ මේ පෝස්ටුව ලිවීමේ ව්‍යායාමය ඒ අපයෝජන ගැන කීමට නම් නොවේ; හුදෙක්ම මගේ අභ්‍යුදය උදෙසාත් නොවේ; ආදරණීය රසික-රසිකාවන්ගේ රසාස්වාදයට ඉතාම ගැලපෙතියි මට සිතෙන චිත්‍රපටයක් ගැන ටිකාාාාාක් කියාාාාා.... මගේ උමතුව ඔබ සැමටත් බෝ කිරීම පිණිසය!

“මේ චිත්‍රපටය නොසිඳෙන අප්‍රතිහත ධෛර්යයත්, මිල කළ නොහැකි ස්වෙච්ඡා සේවයත් කියාපාන සුසමාදර්ශයක්.

-නිමක් නොපෙනෙන මර උගුලකට හසු වුණු යෞවනයන් පිරිසකගේ දිරියත්- කිමිදුම්කරුවන්ගේ අමිල කැපවීමත්- ලෝකයේ හතර දෙසින්ම පැමිණි මානව හිතවාදීන් හා එක්වුණු තායි බලධාරීන්, නිලධාරීන්, පුරවැසියන් ආදී දහස් ගණනකගේ වෙහෙසවීමත් පෙන්වන්නක්.” කියලයි, ෆිලුමේ අධ්‍යක්ෂ රොන් හාවර්ඩ් වරෙක කියා තිබුණේ.

දරුණු ගැටලුවකදී මානවයාට සියලු භේද පසෙකට ලා එකට එකතුවී වෙහෙසෙනවා නම් කළ නොහැක්කක් නොමැතියි!! 

“මනුෂ්‍යත්වයේ මහිමය උරගා බලන කදිම ආදර්ශයක් මේ!

-දරුණු ගැටලුවකදී මානවයාට සියලු භේද පසෙකට ලා එකට එකතුවී වෙහෙසෙනවා නම් කළ නොහැක්කක් නොමැතියි!! ඒ බව මේ සිදුවීමෙන් සනාථ වෙනවා.” චිත්‍රපටයට නිෂ්පාදන දායකත්වය සැපයූ Van Sandwijk කියා තිබ්බෙත් ලොකු ඇත්තක්.

ඒ ගැටවර ළමයින් කණ්ඩායම හිර වුණේ, තායිවාසීන් කියන විදිහට නම් ‘නිදි කුමරියගේ කඳු යායේ’ තාම් ලුආන්ග් නන්ග් නොන් ගුහාවේ.
‘Wild Boar’ (වල් ඌරෝ) පාපන්දු කණ්ඩායමේ ගැටවර ළමයින් 12 දෙනෙක්.... (අවුරුදු 11 ඉඳලා 16 දක්වා වයසෙයි එයාලා හිටියේ.) එයාලා ගුහාව බලන්න යනවා, ඒ ගොල්ලන්ගෙ පුහුණුකරුවත් එක්ක. ඒ coach හාදයා; Ekapol Chanthawong වුණත් එච්චර මෝරපු වයසක කෙනෙක් නෙවෙයි. අවුරුදු 25යි වයස.

එයාලා ගුහාව ඇතුළේ ඉන්න අතරේ මොර සූරන මෝසම් වැස්සක් ඇද හැලෙන්න පටන් ගන්නවා. ධාරානිපාත වරුසාව නිසා තැන්-තැන්වල එකතු වෙන වතුර කන්දරාව, ගුහාව ඇතුළට පිරෙන්න පටන් ගන්නවා... ඒ විත්තියක් නොදැන ගුහාවේ ඇතුළටම යන ‘වල් ඌරෝ’ ෆුට්බෝල් කණ්ඩායම ගුහාවේම හිර වෙන්නේ, වතුර මට්ටම ඉහළ නඟින්න ගත්තමයි!
ඔවුන් කොටු වෙන අභ්‍යන්තර ගුහාවේ ඉඳලා, ගුහා සංකීර්ණයේ ප්‍රවේශ වෙන තැනට දුර කිලෝ මීටර 4ක්!

වචනවලින් මේක කියනව වගේ නෙවෙයි, එහෙම තැනකට ගිහිල්ලම බලන්න වෙනවා.

මට නං ඒ වගේ ගුහා සංකීර්ණයක් මොන වගේද කියලා බලා ගන්න හම්බ වුණා; ලංකාවෙදිම, අවුරුදු 35කට විතර ඉස්සර. (මුදිත කරුණාමුනි හිතවතා තමයි අපට එතැන ගැන ඔත්තුව දීලා පාර පෙන්නුවේ. ඒ වෙනුවෙන් මුදිතට කොච්චර ස්තුති කළත් මදි. මොකෝ, දැන් වගේ විස්තර හොයා ගන්න අන්තර්ජාල පහසුකම් ඒ කාලෙ අපට තිබ්බයි කියලයැ?)

අවුරුදු දහස් ගණනාවක් පැරණියි කියලා කියවෙන, ස්වභාවික ප්‍රධාන හුණුගල් ගුහාව හා සම්බන්ධ කුඩා ගුහා දොළහක්! වැඩි ඈත දුරකත් නෙවෙයි, ඇඹිලිපිටිය පාරේ, පල්ලෙබැද්ද කුංතොට හන්දියේ ඉඳල කිලෝ මීටර් 12ක් දුරින්. පාර නොකිව්වත් ‘වවුල්පනේ’ කිව්වම නං ඔයාලට මතක් වේවි.

වවුල්පනේ හුණුගල් ගුහාව මැදිනුත්... (අපට ඔත්තුව දුන් මුදිතට ස්තුතියි!)

(මම ආයෙම වවුල්පනේට යැවෙනවා නං හෙම නොවැරදීම යැවේවි, ගොඩකවෙල ඉන්න නොදුටු හිතවතෙක් හමු වෙන්නත්! එයා, නයා වගේ වුණාට blog ලියන අපි කාගෙත් හිතවතෙක්.... ඊට වඩා නම්- ගං- තෝම්බු ඕනි නෑනේ...) 

වවුල්පනේ හුණුගල් ගුහාව මැදිනුත් ‘හල්විනි ඔය’ නිසංසලේ ගලාගෙන යනවා. හල්විනි ඔයේ වතුර වැඩියි නං වවුල්පනේ ගුහාවලට ඇතුළු වෙනව බොරු.
(1987 විතර අපි යනකොට නොතිබුණු පහසුකම් ගොඩක් දැන් එහෙ තියෙනවා වගෙයි.) ඔය ගලාගෙන යන පාර දිගේම ගිහින්; බඩ ගාගෙන තමයි අපි ගුහාවෙන් එළියට ආවේ. එතකොට අපි හැමෝම වවුල් බෙටිවලින් නෑවිලා හිටියෙ....

වවුල්පනේ ගුහා සංකීර්ණය තුළ අඳුරේ, වවුලන් ලක්ෂ ගාණක් නොනැවතී එහා-මෙහා ඉගිලෙමින් ඉන්න නිසා, මොන ජගතෙකු වුණත් ඒ වවුල් බෙටි ප්‍රහාරවලින් බේරෙනවා බොරු!

ඒ අන්ධකාර ගුහාව හරහා (විදුලි පන්දම් දෙකක එළියෙන්) යන්න අපට ගත වුණේ පැයක් විතර! ඒ වෙලාවේ මට දැනුණු සංවේදනාවන් සිය දහස් ගුණයකින් දැනෙන්න ගත්තා, ‘Thirteen Lives’ බලන වෙලාවේ. මේ film එක හෘදයාබාධ තියෙන කෙනෙක්- කාටත් තේරෙන සිංහලෙන් කියනවා නං ‘හාර්ට් ඇටැක්කාරයෙක්’ බලන්න ගත්තොත් මොනව වෙයිද මන්දා...

ගුහාව අස්සේ හිර වුණු කට්ටිය තවමත් පණ පිටින්ද නැද්ද කියලා කිසිම ආරංචියක් නැති දවස් දහයක්!
ජුලි දෙවෙනිදා තමයි එයාලා පණ පිටින් ඉන්න බව හොයා ගන්නෙ.

ඒ මොහොත film එකේදී එළඹෙන්නේ විනාඩි 40ක් ගියාට පස්සේ. (කොහොමද චිත්රපටකාරයන්ගේ දස්සකම; උපක්‍රම? එවෙලේ පැය බාගයක් විතරම මගෙ පස්ස තිබ්බේ පුටු ගැට්ටේ!)
එතැන ඉඳලා තමයි 'මයිල් ඉස්මයිල් වෙන' රියල් fight එක!

ඊයේ උදෙත් ‘මොකක් ගැනද මීළඟට ලියන්න යන්නෙ?’ කියලා නමී මගෙන් අහලයි තිබ්බේ. 

‘මෙම ගලවා ගැනීමේ ප්‍රයත්නයට කිමිදුම්කරුවන් 100කට වැඩි පිරිසක්, ගලවා ගැනීමේ සේවකයින් විශාල සංඛ්‍යාවක්, රාජ්‍ය ආයතන 100ක පමණ නියෝජිතයන්, පොලිස් නිලධාරීන් 900ක් සහ සොල්දාදුවන් 2,000ක් ඇතුළු 10,000කට වැඩි පිරිසක් සම්බන්ධ වූහ. පොලිස් හෙලිකොප්ටර් 10ක්, ගිලන් රථ හතක්, කිමිදුම් සිලින්ඩර 700 කට වැඩි ප්‍රමාණයක් සහ ගුහාවලින් ජලය ලීටර් බිලියනයකට වඩා පොම්ප කිරීම අවශ්‍ය විය...’ කියල හරිම කෙටියෙනුයි ඒ ගැන සුපුන් නිරෝෂන් ලියල තිබුණේ.

ඒ විස්තරයෙ නොතිබුණු ටිකක් මේ. ඒ මෙහෙයුමට රටවල් 17 කින්- ස්වේච්ඡා සේවීන් විදිහට පැමිණි 5,000කට වැඩි පිරිසකුත් ඇතුළත්.

බයිස්කෝප් සිංහලෙන් අඩවියේ පළ වෙන ලිපි කොපි කරගන්න බෑ නෙව. සුපුන්ගේ ලිපියෙනුත් තොරතුරු ගත යුතු නිසා, මම විස්තරත් කියලා ‘නමියගේ වීදියේ’ නමීගෙන් ඇහුවා, ඒකට ක්‍රමයක් ගැන.
ඊයේ උදෙත් ‘මොකක් ගැනද මීළඟට ලියන්න යන්නෙ?’ කියලා නමී මගෙන් අහලයි තිබ්බේ. එයා හරි සතුටෙන් ඉන්නේ ‘මැංචෝසන් චාරිකා’ පෝස්ටු වැල ඉවර වෙන බව දැකලා. (මිනිහට ඒක එච්චර අල්ලලා ගිහිං නෑ!)

මේ post එක ලියන්නට හිතන එක ගැන දැනගත්ත ගමන් ඒ හාදයා, සුපුන්ගේ ලිපිය අලුතෙන්ම කොටලා- මට එවලත් තිබ්බා ඊයෙම හවස. ස්තුතියි නමී!

අර 13 දෙනාගෙන් කාටවත් මොකුත් නොවී බේරා ගත්තු බව දැනගෙන හිටියා වුණත්...

දවස් දහයක් තිස්සේ කෑමක්- බීමක්- එළියක් නැති අඳුරු ගුහාවක හිර වුණු ගැටවරයන් දොළොස් දෙනාව කෙලින්-කටින්; පණ පිටින් තියා ගන්න අර ක්‍රීඩා පුහුණුකරුවා මොන-මොන දහංගැට ගහන්න ඇද්ද?
ඒ අතරේ විටින්-විට මතුවෙන ගැටලු ගැන නම් හිතා ගන්නවත් බැරි තරම්...
ඔව්! ගැටලු තමා. ඒ ළමයින්ගෙන් සමහරෙකුට පීනන්නවත් බෑ, කිමිදෙනවා තියා. එයාලා හිර වෙලා ඉන්න තැන හිට, එළියට එන්න පැය හයක් යනවා, පළපුරුදු කිමිදුම්කරුවන්ට වුණත්....
ඒකට මොකද කරන්නේ? කොහොමද එයාලව එළියට ගෙනෙන්නේ- පණ පිටින්!

කොහොමද එයාලව එළියට ගෙනෙන්නේ- පණ පිටින්!

ඒ අතරේ ආයෙමත් වැස්ස අද හැලෙන්නයි හදන්නේ...
එතකොට... සින්ක් හෝල්! එහෙමයි තායිලන්තයේදී කඳු වැටියේ ඉඳලා ගුහාව ඇතුළට වතුර ගලා එන තැන් හඳුන්වන්නේ.

මගේ මතකය එක සැරේම ගියේ ‘අඩාරය’ ළඟට.
වවුල්පනෙත් තියෙනවා ලොකු ‘සින්ක් හෝල්’ එකක්. එතෙන්ට තමා අඩාරය කියන්නේ.

“මේ පැත්තෙන් කන්දට නැග්ගම මහත්තයලට ගුහාව ඇතුළට බහින්න පුළුවන්... ගුහාවට උඩින් පොළොව දිගේ ගලාගෙන එන වතුරවලින් එතන පොඩි දිය ඇල්ලකුත් හැදිල තියෙනවා. ගෑනු අයට නං එතැනට බහින්න බෑ... ඒත් මහත්තයලට මොකද බැරි? කොල්ලොනෙ...” එදා වවුල්පනේදී අපට පාර පෙන්නූ හිතවතා කිව්වේය.
“වැස්ස කාලෙට නං ඒකත් බෑ!”

එදායින් පස්සෙත් කිහිප වතාවක්ම එහාට ගියත්, එතැනින් ගුහාව මැදට බහින්නට නම් අපෙන් කවුරුන්වත් එඩිතර වුණේ නැත. 

එදා උඩින් ගුහාව ඇතුළට බැහැලා, ටෝච් එළියෙන් වටපිටාව බලද්දී අපි දැක්කේ කොණක ඉන්නා පෙණ ගොබය විහිදුවා ගත් නාගයෙකි!
‘අහක යන නයි ඉන්න ගුහා අස්සට දෙවනි සැරේටත් බැහැලා කවා ගනිල්ලකො!’

මට හිතෙන්නෙම වවුල්පනේ හුණුගල් ගුහාව බලන්න ගිහින් තියෙන කෙනෙකුට, මේ film එක හොඳටම විඳින්න පුළුවන්ය කියලයි. ඒකට හොඳම හේතුව මේ ෆිලුම හදද්දී ඉතාම; ඉතාම ක්ෂුද්‍ර කාරණා පවා ඉතාම; ඉතාම සැලකිල්ලෙන් අධ්‍යයනය කරලා තිබීමයි.
Film එක ගැන මං කියවූ එක ලිපියක තිබුණා, මේ සිනමාකරුවන් ‘ජලය තුළදී ශබ්දයේ ගමන් වේගය හතර-පස් ගුණයකින් වැඩිය’ කියන කාරණයත් සැලකිල්ලට ගෙන තිබෙන බව.

ඔයාලටත් ඒ ලිපිය කියවන්න දෙන්න ඇහැක් නං...

‘උගුලෙන් බැරි නං හබකෙන්!’ කිව්වලු.  

‘අනේ බූරුවා! ඒ Anatomy of a Miracle: The Making of Thirteen Lives පෝස්ටුවේ කොච්චර බර- බර ඉංගිරිස් වචන තිබ්බද උඹට නොතේරුණු? උඹ ලියන්නෙත් සිංහලෙන් නේද? පුළුවන් නං පරිවර්තනේ කරලම ලියපංකො’ මගේ හිත මටම අභියෝග කළා.

‘උගුලෙන් බැරි නං හබකෙන්!’ කිව්වලු.
එක පාරටම...

එක පාරටම මට කල්පනා වුණා fb එකට ලියන චිත්‍රපටලෝලී හිත හොඳ කොල්ලෙක් ගැන. ගෝඨා ගෝ ගමේදී පැය 68 උපවාසය කරන්න ගියාට පස්සෙයි, මං එයාව අඳුන ගත්තේ. එයා ලියන දේවල් කියවලා තිබ්බා විතරයි, ඊට කලින්. එයාට පුළුවන් වෙයිද; කැමති වෙයිද මේ වැඩේට අත ගහන්න...
‘මට ලොකු උදව්වක් කරනවද?’ මම එයාට විස්තරේ කිව්වා. එයා බිසි- කොරියන් විභාගෙකට සූදානම් වෙමින් ඉන්නේ. එතකොටම මතක් වුණා, විභාගයක් ඉවර කරලා ඉන්න; බොග දාන සද්ධි විහාරික සගයෙක් ගැන.

මං උන්නැහේටත් කතන්දරේ කීවා.

“මගේ පෝස්ටුව ඕනවට වැඩිය දික් කරන්නත් බෑ. කොටස් දෙකකට දාලත් බෑ. ඔයා මේ ලිපිය translate කරලා, මගේ post එක ගැනත් කියලා ලිපියක් publish කරන්න. මමත් ඔයාගෙ post එක ගැන මගේ ලිපියේ ලියන්නං... එකම දවසේ, එකටම, අපි දෙන්නගෙ posts දෙක publish කරමු. එතකොට කැමති කෙනෙකුට posts දෙකම කියවල ඉවර වෙලාම film එක බලතෑකිනෙ...”

මගේ යෝජනාවට ‘ඩ්‍රැකී’ එක හිතින්ම මනාපය දුන්නේය.

(Netflix මේ ෆිල්ම් එක රිලීස් කළේ අගෝස්තු 5. බයිස්කෝප් සිංහලෙන් අඩවියේ මේ ෆිලුම ගැන post එක වැටුණේ අගෝස්තු 15. දැනටම එතනින් සිංහල සබ්ස් ඩවුන්ලෝඩ් කරගෙන තියෙනවා 4,407 දෙනෙක්. ඒ අපේ පෝස්ටුවල වැඩ කෙරෙන අතරේය.)

වල් ඌරෝ කට්ටිය මරු කටෙන් බේරී අවුරුද්දකට පස්සේ...

‘ඩ්‍රැකී’ ඒ පරිවර්තන කාරිය කරන අස්සේ, (එංගලන්තයේ ඉන්නා) අපේ කොළඹගමයා; අජිත් ධර්මකීර්ති මහත්තයාටත් චිත්‍රපටයක් ගැන ලියන්නට හිතිලය; ලියලය, ‘වේදිකාව - The Platform - අරගලයක - විනාශයක - බලාපොරොත්තුවක -වේදිකාව’ නමෙන්.

ඒක ස්පාඤ්ඤ ෆිලුමක් වගෙම, ප්‍රේක්ෂකයන් හොල්මන් කරවන එකක් වගෙත් නිසා.... මම බැලුවේ ‘බයිස්කෝප්’ අඩවියෙන් ඒ film එකට subs දීලා තියෙද කියාය. දීලනේ! අද ඊයේ නෙවෙයි, අවුරුදු තුනකට කලින්!!

ඉතිං, ඒකත් බලන්න එපැයි... මූඩ් එක හොඳ වෙලාවක. (ට්‍රේලරය බැලුවමයි ඒ තීරණේ ගත්තේ.)

ඉතිං ඉතිං, මේ පෝස්ටුව කියවූ ඔබ ‘Thirteen Lives’ ෆිලුම බලන්න නේද හිතුවේ. එහෙම නං ඊට කලින් ‘ඩ්‍රැකීගෙ අඩවිය’ට ගිහින් නොවරදවාම ‘ප්‍රාතිහාර්යයක ඇනටොමිය’ පෝස්ටුවත් කියවලා ඉන්නවද?

අර බර-බර ඉංගිරිස් වචනවලට සිංහල තේරුම් දීලා- ඩ්‍රැකී ලියලා තියෙන සරල සිංහල post එකේ draft එක අද; අගෝස්තු 29 උදේම එවල තිබුණා. ඒ අනුවාදිත ලිපිය කියෝපුවම මට උණක් හැදුණා; ඩ්‍රැකීගෙ ලිපිය ආයෙමත් කියවල- අනෙක් සේරම කටයුතු පැත්තකට දාල ආයෙමත් වතාවක් Thirteen Lives බලන්න උණක්!

Film එකට වඩා රසවත්; පුදුම සහගත ‘ෆිලුම හැදීමේ විශ්වකර්ම වැඩ ටික’ ඒ post එකෙන් දැන ගන්නට ඇහැකිය.
මගේ කාරුණික ඉල්ලීම නං ‘අනේ, එහෙම දැනගෙන අහක වෙලා චිත්‍රපටය නරඹන්නට වාඩි වෙන්නැයි’ කියන එකය෴0෴