තිස් එකේදී... -දහඅටවෙනි කොටස

“මට දුක නැද්ද Cecil... ඌ මගෙ මල්ලී. ඌ කොලුකාරයෙක් කියලා දැන ගත්තම මං දුක් වෙච්ච තරමක්... ඊළඟට ඌ අර කයිසරයෙක් එක්ක එක ගෙදරක පවුල් කන්න ගියාම...”

ෂැන්ඩි නැතිව neat ෂොට්ස්ම වත් කරගත් හින්දාද කොහෙද රෝයි අංකල් දොඩමලුවී හිටියි. ඒ විත්තිය තේරුම් ගත් සමන්තිලා හීන් සීරුවේ නීලියාගෙන් සමුගෙන උඩ තට්ටුවට යති.

“... එහෙම සහෝදරයෙක් ඉඳගෙන ලජ්ජා නැතිව කොහොමද සැසිල් මම යාළුවොන්ට face කරන්නේ? පොන්නයෝ!”
“අනේ නීලියා, Can you explain him please ඒක ඒ ළමයි ඉපදිලා තියෙන විදිහය කියලා. දෙවියන් වහන්සේගෙ කැමැත්තනේ ඒ”

සමහරවිට හැංගුණු දුකකුත් ඇති. එයාට ඕනි දෙයක් කියලා, එයාගේ හිතේ තියෙන බර release කර ගන්න ඉඩ දෙන්න...

සුමිත්‍රා ආන්ටි අන්තිම කෑල්ල කිව්වේ ටිකාක් හෙමින්ය; රෝයි අංකල්ට නෑහෙන විදිහටය.

‘සුමිත්‍රා ඇන්ටිගේ tone එක අඩු නොකළත් මොකෝ. රෝයි අංකල් අපේ ඩැඩාව නොනවතින කෝච්චියකට නග්ගගෙන නෙව.’

“සුමිත්‍රා, සමහර දේවල් තියෙනව අනේ- දෙවියන් වහන්සේම පෙනී හිටලා කිව්වත් මිනිස්සු පිළිගන්නේ නැති. මොකෝ රෝයි මෝඩයෙක්ද? මට හිතෙන්නේ රෝයි මෙතනදී නං ටිකක් arrogant වගේ කියලයි. පේනවනෙ, සැසිල් එක්ක කියන විදිහ... මම නං හිතන්නේ සුමිත්‍රා, just ignore his comments... එයා කියන දේවල් ඔයා ගණන් ගන්නම එපා! For me, Ashan is a nice guy! නමුත් මැචෝ පිරිමියෙක් විදිහට රෝයිට තරහ ඇති අශාන් ගැන. සමහරවිට හැංගුණු දුකකුත් ඇති. එයාට ඕනි දෙයක් කියලා, එයාගේ හිතේ තියෙන බර release කර ගන්න ඉඩ දෙන්න.”

නීලියාගේ කතාවෙන් මට නම් පසක් වුණේ, එයා මං හිතාගෙන හිටියාටත් වැඩියෙන් බුද්ධිමත් බවයි!

එදා රාත්තිරියේ මං වහන්සේ ඒ විත්තිය අම්මාට කිව්වේ මගේ අදහස ප්‍රකාශ කිරීමක් විදිහටය.
මොට්ට තකතිරු මං... මගේ ඔය කෙලින්ම කතා කරන පුරුද්ද හින්දා කිහිප වතාවක්ම ‘කෙළවී’ ඇතත් තවමත් මම ඒ මෝඩකම කරන්නෙක්මි. (මතකනේ, ‘මගෙන් මංගල යෝජනාවක්’ පෝස්ටුවේදී කිව්වෙත් ඒවායින් හොඳම මෝඩකමක් ගැනයි! අනූ වාගෙම...) එදා අපේ අම්මාත් අල්ලාගෙන තිබ්බේ මගේ කතාවේ වැරදි කොණයි.

“ඒකනෙ රංජි මම ඔයාට කිව්වේ. නීලියා හොඳ කෙල්ල. ටිකක් විතර ඔයාට වැඩිමල් ඇති... මියුරියල්ට වැඩිය ඔයා නීලියාට කැමතියි නේද? ලජ්ජා වෙන්න ඕනි න්න්න්...”

“මඟුලක් කතා කරනවා!” කියාගෙන එතනින් පිට වුණු මං කාමරයට වැදුණා මිස, පහුවදා වෙනතුරු එළියට ආවේ නැත.

කාමරය- මගේ කාමරය... මගේ කාමරය තිබ්බේ උඩ තට්ටුවේය. අම්මලාගේ Council Flat එකට තිබුණේ කාමර තුනකි. ඒ උඩු මහලේය. ඒ කාමරවලින් ලොකුම එක අම්මාටත්, ඩැඩාටත්ය. ලොකුයි කිව්වාට ඒකෙ තිබ්බෙත් සොච්චම් ලොකුකමකි. අම්මලාගේ double bed එකත්, වෝඩ්රොබ් (wardrobe) එකත්, කුඩා කැබිනට්ටුවකුත් නිත්‍ය පදිංචිකරුවන් වෙලා හිටි ඒකේ- ඉතිරිව තිබුණේ කෙනෙකුට එහා මෙහා යන තරමේ ඉඩක් විතරකි.
(වාසනාවට වාගේ ඒ කැබිනට්ටුව සැරෙන් සැරේ ලොකු වෙන්නේ නැති එකකි! ලංකාවේ කැබිනට්ටුව නං ගෙම්බන් පනින වාරයක් ගණනේ පිම්බෙයි.)

ඔය ගඟේ ළිඳේ නානකොට වගේ හතර අතේ වතුර විසි කර-කර මෙහෙදී නාන්න බෑ!

අන්නාත් මාත් එංගලන්තයට යන්නටත් කලින්මය, බඩා මල්ලියාගේ පුංචි නිදන කාමරය මට වෙන්කොට තිබ්බේ. වෙනසක් නොකෙරුණේ සමන්ති- දීපානි දෙන්නගෙ නිදන කාමරයයි.

“අනිල් අයියේ, ඔයාටයි මටයි දෙන්නට Sleeping bags දෙකක මෙතන නිදියන්නයි වෙන්නේ.” දීපාල් පෙන්නුවේ යට තට්ටුවේ මිනි බාරයටත්, සෝෆාවටත්, පියානෝවටත් ඉදිරියෙන් තිබුණු බිම්කඩයි.

“Anil, ප්ලීස් බී කෙයාර්ෆුල් when you are smoking at nights.” එතකොට ඩැඩාත් හොට දැම්මේය. ඊළඟට අම්මා.

“ඔව් ඔව් අනිල්, සිගරැට් එක පත්තු කරගෙන නිඳියන්න ගිය කීප දෙනෙක්ම- සිගරැට් කොටේ කාපට් එක උඩට වැටිලා ගිනි අරං මැරිලා තිබුණලු.”
එහෙ දැඩි සීතල නිසා හැම ගෙදරකම බිමට කාපට්ස් අතුරා තිබෙන බව මම කලින්ම ඔබට කීවෙමි.

“අඩ නින්දෙ හිටිද්දී සිගරැට කොටේ කාපට් එක උඩට වැටුණම ගිනි දැල් මතු වෙන්නේ නැතුවට- කාපට් එක දුම් දදා පිච්චෙන්න ගන්නවලු. ඒ දුම නිසා එතැන ඉන්න අයට සිහි නැති වෙන එකලු මුලින්ම වෙන්නේ. ඊට පස්සේ ඉතිං...” අම්මා කියන්නේ දිග විස්තරයකි.
(එවැනි අර්ධ දහනයකදී නිකුත් වෙන කාබන් මොනොක්සයිඩ් විෂ වායුව නිසා කෙනෙකු ක්ලාන්ත වෙන බව; මරණයට පවා පත්වෙන බව මං දැන ගත්තෙත් ඉන්පසුවය.)

අප එංගලන්තයට පැමිණි දවසෙම අපේ අම්මා අන්නාටත් මටත් මේ කාපට් ගැන ලොකු විස්තරයක් කිව්වාය. “මේ කාපට් තෙමුණොත් ඉවරයි! ඒ හින්දා හරිම පරෙස්සමින් නාන්න- ඇඟ හෝදන්න ගියාමත්.” අම්මා කිව්වේ නාන කාමරයේ කුඩා කබඩ් එකක තිබුණු ඉටි රෙදි කිහිපයක් දිග හරිමිනි.
“මේවා පෙනෙනවනේ. මේවා බිමට එළලා ඉවර වෙලා, bath tub එකට බැහැලයි නාන්නේ. ඔය ගඟේ ළිඳේ නානකොට වගේ හතර අතේ වතුර විසි කර-කර මෙහෙදී නාන්න බෑ. නාල ඉවර වෙලා, මේ ඉටිරෙදිවලට ඉහිරිලා තියෙන වතුරත් පරෙස්සමින් අයින් කරලා- මේවා ආපහු තිබ්බ තැනින්ම තියන්න ඕනි.”

“ඔව්වා සේරම කරන්න සෑහෙන වෙලාවක් ඕනිනෙ අම්මෙ.”
“එහෙම තමයි අනිල්. තව වැඩක්! මතක ඇතිව නාලා ඉවර වුණාම බාත් ටබ් එකත් හොඳට හෝදලා සුද්ධ කරන්නම ඕනි ඔන්න...” අම්මා අවධාරණයෙන්ම කිව්වාය.

ඒ D.G.M. බස්සා මහත්තයාගේ ඉල්ලීම් කිහිපයක්ම මතක් වුණු නිසාය. බකමූණු කතා අඩවිය රචනා කරන බස්සා මහත්තයා අසා තිබුණේ...

“ලොකාට තමයි වැඩේ වෙන්නේ. දවසට දෙපාරක් නාන්න ඕනි කෙනානේ... හෙහ් හෙහ් හෙහ්!” අනිල් සිනාසෙයි. “... මම නං දැන්මම හිතා ගත්තා, මීට පස්සේ දවස් දෙක තුනකට පාරයි, මම නාන්නේ.”

“ඒක ඔයාගේ වැඩක්! හැබැයි මෙච්චරකල් මෙහෙ bath room එක තිබ්බ වගේම ක්ලීන් එකට- පිළිවෙලට නොතිබුණොත් නං ඩැඩාට තරහ යයි.” අම්මා අනිල්ට කිව්වේ තරහෙනි.

“අම්ම ‘ක්ලීන් එකට- පිළිවෙලට’ කියද්දී මට මතක් වුණේ තාත්තා කියපු ‘බදුල්ලේ කණ උන්දැගේ විස්තරේ’.” මට කියැවුණේ නිකංමය. “ඒ මනුස්සයා ගැන අනිල්ටත් කියල දෙන්න වෙලාවක...”

මේ විස්තර ටික මෙතැනට ලියවෙන්නට හිතේ පෙළ ගැසෙමින් තියෙද්දී; මුහුදට හත් ගව්වක් තියෙද්දී නොව ගව්වක් විතර තියෙද්දී, මම අමුඩයක් ගසා ගත්තෙමි. ඒ D.G.M. බස්සා මහත්තයාගේ ඉල්ලීම් කිහිපයක්ම මතක් වුණු නිසාය. බකමූණු කතා අඩවිය රචනා කරන බස්සා මහත්තයා අසා තිබුණේ ‘... මේ කියන "ආණ්ඩුවේ ප්ලැට්" එකක පෙනුම, සැලැස්ම තියෙන පිංතූරයක්/කටු සටහනක් නැත්ද?’ කියලාය.

මං කළේ (ගිය මාසයේ අපේ අසනීප අම්මාව ලංකාවට එක්කගෙන ආ) බඩා මල්ලාව අල්ලා ගැනීමයි.
කලකින් නොදුටු ලංකාවේ කප්පරක් යහළුවන් මුණ ගැහෙන්නට දවසේ පැය 24 මදිවී සිටින ඒකාව- එක තැනක තියා ගන්න වෙච්චි මහන්සියක්! “මල්ලා, මට අපේ ඩැඩාලගෙ Hounslow ගෙයි plan එකක් ඇඳලා ඕනි. දැන්...”

“දැන්මමද ලොකූ?”

ඔච්චර මහන්සි වෙලා ඕවා කරන්නේ මොනවටද හලෝ? කවුද ඕවා බලන්නේ? 

“දැන්ම... දැන්මම නේන්නං ... නැත්තං තමුසෙව අල්ල ගන්න මට තව අව්රුද්දක් විතර බලන් ඉන්න වෙයි.”

“ලොකූ, ඔය දන්නවද... ඔය flats ඇවිල්ලා Prefabs. ඩැඩාගේ යාළුවෙක් අපේ ගෙදරදි දවසක් කිව්වේ.”
“මොන ෆැබ්ස්? මොකක්ද මොකක්ද ඒ කතාව?” මම හාරා ඇවිස්සුවෙමි.

“සෙකන්ඩ් World War එක ඉවර වෙනකොට ඉංගලන්තෙ මිනිස්සුන්ට ඇතිවෙන්න ගෙවල් තිබිල නෑනෙ. ගෙවල් හදන්න කල් යන නිසා වෙනම ෆැක්ටරිවල කෑලි කෑලි හදල ගෙනත් fix කරලලු ඔය flats හැදුවේ. ඒකයි එව්වට Prefabricated homes කියලා තියෙන්නේ.” දීපාල් මට කියා දුන්නේය.

“ආර්. ප්‍රේමදාස මහත්තයත් ඔය වගේ වැඩක් කරලයි ලංකාවේ නමක් හදා ගත්තේ. පූට්ටු ගෙවල් කියලයි ඒ දවස්වල ඒ project එකට කිව්වේ...” පෙරළා දීපාල්ටත් තොරතුරු සංග්‍රහයක් කරමින්ම, මම කඩදාසියත් පෑනත් ඔහුට දික් කළෙමි.

ඒවා එයාගේ අතට වඩම්මන්නට පෙර සූදානමකිනි, මං වහන්සේ හිටියේත්.
ඉතිං, අප දෙන්නාගේ ඔළුගෙඩි දෙකේ තිබුණු සැලැස්මවල් එක කටු සටහනක් වුණේ එහෙමය. ඒක blog එකට ගැලපෙන විදිහට හරි ගස්සන රාජකාරියට උර දුන්නේ අපේ නමිනං උන්නැහේය.

“නමී, ඊළඟ post එකට දාන්න මට මේ plan දෙක ඉක්මනටම ඇඳල දෙන්න ඕනි.”
“එච්චර ඉක්මනට ඕනිද නිදි?”
ඒ පැවැරුම නමීට බාර දෙද්දී එතැන හිටි නෙවිල්ලා කට්ටියටම සිනා වෙන්නට කටවල් මදි වුණු පාටය. “අපි උඹට කිව්ව නේද නමී, නිමල් අයියත් එක්ක යාළු වෙන එක යකා බැඳ ගත්ත වගේ වෙයි කියලා.” / “දැන් ඉතිං පුතෝ, තමුසෙගෙ වැඩ ඔක්කොම පැත්තකට දාලා කරනව මෙයාගේ වැඩේ!” / “ඔච්චර මහන්සි වෙලා ඕවා කරන්නේ මොනවටද හලෝ? කවුද ඕවා බලන්නේ.”*

‘ඒක නේන්නං!’ කියමින් ඒ පැත්තටත් සැනසෙන්නට රුකුල් දුන් නමී, අපේ ආදරණීය blog පාඨක සහෘදයන් වෙනුවෙන් ගොඩාරියක් මහන්සි වුණේය. Plan එක අඳිමින්, විස්තර අසමින්, වෙහෙසී එය වඩාත් විචිත්‍ර කර යළි සකස්කොට එවමින් ‘සැලසුම අඳින රාජකාරිය’ තිතටම නිම කළේය. (එහි වැරද්දක් වෙතොත්, ඒ උපදෙස් දුන් මගෙන් සිදු වුණු එකකි!)
ගොඩාක් ස්තුතියි නමී!

මේ තියෙන්නේ ඒ plan එකයි!
බිම් මහලේ හා උඩ තට්ටුවේ සැලසුම් දෙකම. (මටම වැටහෙන අඩුපාඩුවකුත් මේ plan එකේ තිබේ. නිවසේ අනුපාතයන් එතරම්ම නිරවද්‍ය නොවේ.)

ඒ නිවාස ඒකකයන් ගැන යම්කිසි අදහසක් හෝ ඇති කර ගන්නට මේ සැලැසුම් උදව් වෙන බව... 

ඒත් ඒ නිවාස ඒකකයන් ගැන යම්කිසි අදහසක් හෝ ඇති කර ගන්නට මේ සැලැසුම් උදව් වෙන බව මට විශ්වාසය.

උඩ තට්ටුවේ කුඩාම කාමරය මා වෙනුවෙන් වෙන්කර තිබිණැයි මම ඔබට කීවෙමි.
“නිමොල්, look at the sky... ඔය ජනේලෙන් අහස දිහා බලාගෙන හිටපං විනාඩි පහක් විතර...” එහි ගිය මුල්ම සතියේ දවසක ඩැඩා මට කිව්වේය. ඇත්තය! එය බලා හිඳින්නට තරම් වටිනා දසුනකි.
“Do you know, අද ලෝකෙ වැඩියම බිසියස්ට් එයාර්පෝට් එක මොකක්ද කියලා...” ඩැඩා ඇසුවේය.

උත්තරය නොදැන හිටියත් මම කණාපල්ලම් පාරක් ගැසුවෙමි. “හීත්රෝද?”

“නෑ. ඇම්ස්ටර්ඩෑම්. Second one is හීත්‍රෝ!” ඩැඩා අපේ නිවසේ ජනේලයෙන් පෙන්නුවේ හීත්‍රෝ ගුවන් තොටුපළට යන එන ගුවන් යානා තොගයයි.
ඒ කාමරයේ සිට බලන විට වම් කෙළවරෙන් මතුවෙන ගුවන් යානයක් දකුණු කෙළවරින් නොපෙනී යන්නට කලින් තවත් එකක් ඔබේ දර්ශන පථයට ඇතුළු වෙයි! රෑ-දවල් කියා වෙනසක් නැතිව, දවසේ පැය 24 පුරාම දිගටම එය එසේ සිද්ද වෙයි!!

“අපේ ගෙවල්වලට double glass windows දාලා තියෙන්නෙත් ෆ්ලයිට්ස්වල සද්දෙ වැඩි නිසා.” එවෙලේ ඩැඩා පැවසුවේය.

ඒ නිසාම 1985 කාලයේ හවුන්ස්ලෝ පැත්තේ නිවාසවලට වැඩි ඉල්ලුමක් තිබ්බේ නැත. ඒ බව අජිත් ධර්ම හිතවතාත් මේ පෝස්ටු මාලාවේ අටවැන්නට comment එකකින් කියා තිබිණි.
‘ඒ පැත්තේ ගෙවල් ගණන් ගියේ අඩුවෙන් කියලයි මම අහල තියෙන්නේ. හීත්‍රෝ එක ළඟ නිසා.’ නමුත් දැන් ඒ තත්ත්වය වෙනස්වී තිබෙන බව Anonymous කෙනෙකුගේ පිළිතුරකින් කියැවිණි.
‘Not anymore Ajith, Hounslow prices have risen very fast in the last few years.’

පෙරේදා publish කරපු මේ post එකට ඊයෙ මසුරං වටින link එකක් එවලා තිබුණා Anonymous මහත්තයෙක්. ඒ Brookwood Roadවල නිවාස සැලැස්මක් හා ෆොටෝස්...

***Blog එක ලියන්න අරගෙන පළමුවෙනි වතාවට post එකකට අලුතින් foto එකකුයි විස්තරයකුයි එකතු කරන්නයි යන්නෙ. ඒක තමයි ඔය උඩින් තියෙන්නේ.

පෙරේදා publish කරපු මේ post එකට ඊයෙ මසුරං වටින link එකක් එවලා තිබුණනෙ Anonymous මහත්තයෙක්. ඒ Brookwood Roadවල නිවාස සැලැස්මක් හා ෆොටෝස් වගයක් තියෙන තැනක ලින්කුවක්. ඒ comment එකයි, ඒකට මම දුන්නු උත්තරෙයිත් මේ post එකේ යටින් එහෙමම තියෙනවා.
ඒ, මෙතනට ඇතුළු කරන්නේ house plan එක විතරක් නිසයි. Foto බලන්න නං තරහ නැතිව ඒ link එකට යන්න.

මේ මෙහෙයුම කෙරුණේ- Ano, බස්සා, නමී මහත්වරුන් තිදෙනාගෙම සහයත් ඇතිවයි. ඒ නිසයි, මේ තුති පොදිය මෙතැනදී ඒ තිදෙනාටම පිරිනමන්නේ. 

හත් ඉලව්වයි!
නීලියා ගැන අපේ අම්මගේ කතාවෙන් උරණ වුණු මා කාමරයට වැදුණු විත්තිය එහෙම පිටින්ම අමතක වෙන තරමට වෙනත් විස්තර මං ලියලය. ආපහු නියම පීල්ලට වරෙං නිදි.
එන්නං, එන්නං. මේ චුට්ටත් ලියලා.

වෙනත් විස්තරත් ලිවීම... එසේ කිරීම ඔබෙන් කවරෙකු හෝ ප්‍රිය නොකරන්නේ නම් ඒ ගැන කමා වෙනු මැනවි. මට වැටහෙන විදිහට, මගෙ දයාබර පාඨකයෝ වැඩි දෙනෙක් ඒ විස්තර දැනගන්නටත් කැමැත්තෙන් සිටිති.
එපමණක්ද, මගේ ජීවනාන්දරය ලියද්දී ඒ හා බැඳුණු පසුබිමත්- අදාළ කාල සීමාවේ තතුත් ලිවීම ඉතිහාසයක් ලියා තැබීමකුත් වෙයි. එබැවිනි ඒ වගතුගත් ලියැවෙන්නේ.

හොඳම කෑල්ල ලියල නෑ!      

ඉතිං, ඒ සති අන්තයේ අපි නැෂනල් තියටර් වෙත ගියෙමු. වෝටර්ලූ පාලම නැරඹුවෙමු. මං නම් වැඩියෙන්ම පුදුම වුණේ රඟහල් සංකීර්ණ භූමියේ පිරීතිරී යන තරමට සිටි ජනකාය දැකීමෙනි. එතරම් නාට්‍ය ලෝලීන්? ඒ මදිවාට එතැන එකම සැණකෙළි අසිරියකි තිබ්බේ.

වීදි නැටුම් ශිල්පීන්, වාදකයන්, මැජික්කරුවන් හා එක එක දේවල් අලෙවි කරන්නන් ගොඩක්... ඒ හැම කෙනෙකු වටේම එක්රොක් වුණු ප්‍රේක්ෂකයන් රැසකුත්...
“Let’s go there... අතැනටයි නීලියා එනවයි කිව්වේ. හැබැයි එයා එනවයි කිව්ව වෙලාවට තව කල් තියෙනවා... නිමොල්... ඒ දවස්වල මේ වගේ සෙනඟ වට කරගෙන කතා පවත්තපු හැටි උඹට මතක් වෙනවද, මෙතැන දැක්කම.” ඩැඩා අහන්නේ මැජික්කරුවෙකු පෙන්වමිනි. 

“දැන් මට ලොකු help එකක් ඕනෑ, මෙතැන ඉන්න childrenල තුන් දෙනෙකුගෙන්... ඊළඟ මැජික් එකට...” ඒ මැජික් ශිල්පියාත් කියන්නේ මැජික් තුවාන් වගේමය. නමුත් මැජික් තුවාන්  මාමා ඔහුට උදව් වෙන්නැයි කිව්වේ ශ්‍රී ලංකාවේ වැඩිහිටි ප්‍රේක්ෂකයන්ටය. ඒ වැඩිහිටියෝ නම් එකෑවර ඉදිරිපත් නොවුණෝහ; පසු බැස්සෝහ; වෙනින් කවරෙකු හෝ ඉදිරිපත් වෙනතුරු බලා සිටියෝහ.
නමුත් එංගලන්ත ශිල්පියා උදව් කරන්නැයි ඉල්ලුවා විතරකි. හුරුබුහුටි දරු-දැරියෝ හත්-අට දෙනෙක්ම පෙරට ආහ. මැජික්කරුවා එයින් තිදෙනෙකුය තෝරා ගත්තේ.

වටේට රොක්වී සිටියවුන් සිනා ගන්වමින් මැජික්කරු විමසූ ප්‍රශ්නවලට ඒ ළමෝත් නොපැකිළ පිළිතුරු දුන්හ. අහා... එහෙම forward සිඟිත්තන්... බුහුටි දරුවන්...

“සොරි සැසිල්, two මිනිට්ස් පරක්කු වුණා. ලීලා, අපි යමු එහෙනං. මිනිස්සුන්ව ඇතුල් කරන්න පටන් ගත්තා.” දිගටම කියාගෙනය, නීලියා අප සිටි තැනට ආවේ.

පසුගිය කොටස කියවූ සහෘද Lalith කමෙන්ටුවක් එවමින් කියා තිබුණේ ‘චැ... හොඳම කෑල්ල ලියල නෑ... නාට්‍යාගාරයේදී නීලියා නිදි ගාවින්ම ඉඳගනී කියල මන් හිතන්නේ....’ යනුවෙනි. අපේ අම්මා දත කෑවෙත් එහෙම කරවන්නටය. ඒත් ඒ උත්සාහයට නීලියා රුකුල් නොදුන්නීය. ඇය හිඳ ගත්තේ එක කෙළවරකට වෙන්නටය; මගේ ළඟින් නොවේ.

“බෑ ලීලා, මම ඔහාට ඇවිත් බෑ. මගෙ ළඟින්ම එහා පැත්තෙ සීට් එක book කරල තියෙන්නෙත් මගෙ යාළුවෙක්!”

(පසු සටහන:
කවුද ඕවා බලන්නේ.* ඒ ප්‍රශ්නයට හොඳම උත්තරය ලබා දී තිබෙන්නේ ‘නිදිගෙ පංච තන්තරේ’ පෙරළන දයාබර රසික-රසිකාවියන් වන ඔබ විසිනි. දැන් මේ blog අඩවියේ Hit Counter එක දෙලක්ෂ පනස්දාස් පන්සිය හතත්; 2,50,507ත් ඉක්මවා ගිහින්ය. හිතාදර පාඨකයිනි, නිදිගෙ පංච තන්තරේ දිගටම කියවන ඔබ සැමට ඉතාමත් ස්තුතියි!)
à ඊළඟ කොටසට...