අනුරට කෝටියක්- මමත් ඉන් එක්කෙනෙක්! තෙවෙනි කොටස

‘අනේ මං මාලිමාවට කැමති බව ඇත්ත. ටික වෙන්න කඩේ ගිය විත්තියත් ඇත්ත. ඒත් අරහෙම විශේෂ යාළුකම්- සම්බන්ධකම් මොකුත් මේ පුංචි සිංඤෝට නෑ!

හැබැයි එයාලා රට හදයි කියල විශ්වාසයක් මට තියෙනවා.
ඒත් මම මාලිමාව අදහන්නෙක් නං නෙවෙයි.

සුරංග ඉස්කෝල කාලෙම තනාගත්තු පෙම් ලෝකයේ කිරුළු පළඳින්න... (දැන් ඒ ලෝකයේ පුරවැසියෝ හතර දෙනෙක්....)

ඒ හින්දම සිද්ද වෙනදේ ඉවසිල්ලෙන් බලාගෙන ඉන්නත්, තේරුම් ගන්නට උත්සාහ කිරීමත් කරතෑකි. ආශ්චර්යයන් බලාපොරොත්තු වෙන්නේ නැතිව. කලබල වුණොත් කොරොස් කටේ වුණත් අත දමා ගන්න බැරි වෙනවනේ. අපි හැමෝටම තියෙන්නෙ ඉවසිල්ලෙන් බලාගෙන ඉන්නයි.’

‘අනුරට කෝටියක්- මමත් ඉන් එක්කෙනෙක්!’ පළමුවෙනි කොටස ලියනකොටම මං එහෙම කිව්වා. ඒත් හුඟක් දෙනා ඒ කාරණය එතරම් ගනිච්චියකට අරගෙන තිබ්බේ නෑ වගෙයි... මාලිමාවෙන්; අලුතින් පත්වුණු ජනාධිපතිතුමාගෙන් නැත්තං දැන් පවතින ආණ්ඩුවෙන් අහන්න ඕනෑ ප්‍රශ්න මගෙනුත් අහනවා. ඒත් දෙය්යනේ මේ පුංචි සිංඤෝ තමන්ගේ තරම දන්නවනෙ... ඒ හින්දා එව්වාට නොදන්නා පණ්ඩිත උත්තර දෙන්න යන්නෙ නෑ. ඒ ගැන කවුරුන්වත් අහිතක් හිතන්න එපා, හොඳේ?

තමන්ගේ තරම...
ඒ වගේමයි මම අනිත් අයගේ තරාතිරම හා ඔවුනගේ අදහස් දරන්නට ඔවුන්ට ඇති අයිතිය ගැනත් වෙසෙසින් සැලකිලිමත් වෙනවා. ඒ වගට මට තියෙන හොඳම සාක්කියක් මේ ‘අවුරුදු දොළහක් විතර පරණ කතන්දරේ’.

අපේ මානෙල් නංගිගේ එකම පුතණ්ඩියා ලලීන්ද්‍ර ශ්‍යාමන් (සුරංග) ඉස්කෝල කාලෙම තනාගත්තු පෙම් ලෝකයේ කිරුළු පළඳින්න සූදානං වුණා- කල වයසට ආවට පස්සේ...
එතකොට පුතාටත් ඉස්සෙල්ලා මංගල උත්සවේ ගැන plan කරන්න ගත්තේ කොල්ලගෙ අම්මයි! ඒ කිව්වේ අපේ නංගියි!! උන්දා මගෙත් එක්කත් ඒවා ගැන කියෙව්වා.
(සුරංග උත්පත්තියේ හිටන්ම මගේ එක්කත් ඉතාම සමීපයි. පළමුවෙනි වතාවේ; 1985 එංගලන්තයට ගිහිං හිටි මං, වීසා තියෙද්දිත් 1986 මුල ලංකාවට ආවේ සුරංග ඉපදෙන වෙලාවේ මානෙල් නංගිගේ ළඟ ඉන්න ඕනි නිසයි.)

ඉතිං සුරංග මාව හම්බ වෙන්න ඇවිත් ඇහුවා ‘ලොකු මාමේ, කොහොමද මගේ wedding එක ගන්න හොඳ?’ කියලා. ඒ හාදයාගේ හිතේ තියෙන දේවල් ටිකකුත් කිව්වා.

“මිනිහෝ, කසාද බඳින්න යන්නේ තමුසෙ. කෙනෙක් කසාදයක් බඳින්නේ එක වතාවයිනේ. ඉතිං ඔයාගේ කසාදෙ ඔයාට ඕනි විදිහට; ඔයා කැමති විදිහකට කරනවා. මං දන්නවා ඔයාලගේ අම්මත් දැන් තියාම ඕන්නැති තරමටම ඇඟිලි ගහන්න පටන් අරගෙන බව. ඔයාගේ අම්මා වෙන්න කලින්නෙ එයා මගේ නංගි වුණේ... මම දන්නවනෙ එයාගේ හැටි!
ඔයාට ඕනි නං අම්මට කෙලින්ම කිව්වත් කමක් නෑ, මම මේ කියන දේවල්.
බය නැතිව ඔයාටයි ඉසංකාටයි ආස විදිහට මඟුල plan කරනවා හලෝ. හැබැයි, ඒකට අපෙන් කෙරෙන්න ඕනි දේවල් අපිට කියනවා.”

අනුර කුමාර දිසානායක ජනාධිපති තනතුරට පත් වුණේ ඔහු කෙරෙහි විශ්වාසය තැබූ අපේ ඡන්දයෙන් බව ඇත්තය. එහෙම වුණු පළියට අපි හැමෝම කියන-කියන දේවල්...

(දැන් වයස අවුරුදු පනස් හයක් වන) අනුර කුමාර දිසානායක ජනාධිපතිතුමාටත් එහෙම නිදහසක් දිය යුතු විත්තියයි, මට හිතෙන්නේ. ඔහු ජනාධිපති තනතුරට පත් වුණේ ඔහු කෙරෙහි විශ්වාසය තැබූ අපේ ඡන්දයෙන් බව ඇත්තය. ඒත් අපි හැමෝම කියන-කියන දේවල් කරන්නට ගියොත්... අපි හැමෝම ගහන-ගහන පදයට නටන්නට ගියොත්... නව ජනපතිතුමන්ට මොනවාවත්ම කර ගන්නට බැරි වෙනු ඇත.

ඒ නිසාමයි මගෙන් මෙහෙම කවි දෙකක් ලියැවුණේත්:   

අනුරට හිමි වුණේ ජය නොව මාවතය
ඒ මඟ දිගේ ගොස් ඔහු ජයගත යුතුය
ගමන අසීරුය, බාධක          අපමණය
ඒ අභියෝග අනුරල ජයගනු     ඇතිය

ඇලඩින්ගේ පහන නැත          පිරිමදින්නට
හොරු හතලිහට වැඩියෙන් ඇත මඩින්නට
පොදු ජන පැතුම් තියෙනව ඉටු   කරන්නට
ඒ කාරියට ඉඩ දෙමු                   මාලිමාවට

හැබැයි ඔය නිමල් දිසානායකගේ අදහස. ඒක දිව්‍ය භාෂිතයක් නෙවෙයි. මම වැරදි වෙන්නත් ඉඩක් නැතිවම නෙවෙයිනෙ.
ඒ වගේමයි, අනුර ගැන- මාලිමාව ගැන එච්චර පැහැදීමකින් නොහිටි සමහරුන්ගේ අදහස් වුණත් හෙමිහිට වෙනස් වෙන්න පටන් ගෙන...

‘//පොරගේ ඩවුන් ටු අර්ත් කෑල්ලක් තියනව සජිත්ට නැති//

මට ජෙප්පො එක්ක සෑහෙන ඇරියස් තිබ්බා. ඒත් දැන් ඒක වෙනස් වේගන යනවා.

වර්තමානයේ භාවිතයේ නැති, බරපතළ ඉංග්‍රීසි කෑලි දාලා කතා කරන්න ගිහිල්ලා, "චොයිස් ඔෆ් වර්ඩ්ස්" අනාථ කරගෙන සජිත් නාගන්නවා මම වරක් දැක්කා. පොෂ් ඉංග්‍රීසි = බුද්ධිමත්කම කියල හිතන්නෙ මෝඩයො. අනුර පළමු කතාව සිංහලෙන් කළා. විදේශිකයො ට්‍රාන්ස්ලේෂන් එක ඇහැව්වා. මම ඒකට කැමතියි (ලෝකෙ අනිත් නායකයො කරන්නෙත් ඒක). විවෘත භාවය, අවංකකම සහ නිහතමානීකම තියෙනව නං වරදින්න විදිහක් නෑ. ඔහු කිව්වා, මට මැජික් කරන්න බෑ, මට ඔබෙන් උදව් අවශ්‍යයි කියලා. මම නොදන්න දේ, දන්න අයගෙන් අහගන්න ඕනෙ කිව්වා. මම අනුර ගැන පැහැදුනේ ඒකයි. ඔහු හොඳ ආදර්ශවත් නායකයෙක් වේ යැයි හිතෙනවා. මෙච්චරකල් කම්බා හොරු හිටපු රටක, සමාජමය ආකල්ප වෙනස් කර ගන්න, මේක හොඳ ආරම්භයක්.’

Comment එකකින් එහෙම කියල තිබ්බේ බස්සා. කොළඹ ගමයා අඩවියේ ‘නොලියා බැරි නිසා ලියමි’ post එකේ කමෙන්ටු තීරුවට.

ඒ තීරුවේ දැනට comments 86ක් තියෙනවා. අලුත් වෙනස blogsවල comments තීරුවලටත් බලපාලා වගෙයි... වැඩි පාඨක පිරිසක් එයාලාගේ අදහස් දක්වනවා! ඒක කොයිතරම් හොඳ ප්‍රවණතාවක්ද? හැබැයි එහෙම අදහස් දක්වන හුඟ දෙනෙකුට තියෙන්නෙ පුදුමාකාර නොඉවසිල්ලක් විත්තියයි මට පේන්නේ.

හොරු හතලිහට වැඩියෙන් ඇත මඩින්නට!

අනෙක එයාලා මස් රාත්තලම ඉල්ලා හිටින ෂයිලොක් වංශයේ අය වගෙයි. තව කාරණයක්. ‘උපමා කැඩපත’ පොතේ කියවෙන මේ අපූරු කවියත් එයාලට ඇහැ ගැහිලා නැති පාටයි.

තද     සැර  තමයි  සැරයෙන් වැඩි හෙණ  සැරය
වෙඩි  සැර  තමයි  ඊළඟ සැරයෙන්           සැරය
රාම   සැර  තමයි  උත්තම මහ                 සැරය
හීන්   සැර  තමයි  හැම සැරටම                සැරය

කලබල වුණාම කොරස් කටටවත් අත දා ගන්න බැරි වෙන විත්තිය මතකෙ තියාගෙන; රාම සැරයටත් වැඩියෙන් හීන් සැරය බලගතු බව තදින්ම හිතේ ධාරණය කරගෙන අලුතින් පත් වුණු ජනාධිපතිතුමා නං වැඩ කරන විදිහයි මට පෙනෙන්නේ.    

fb එකේ ඉන්න ගොඩක් දෙනා වුණත් තලත්තෑනි; ඉහ නිකට පැහුණු උදවිය නෙවෙයිනෙ.
පුරාතන ගද්‍ය-පද්‍ය පොත්පත්වලිනුත් ඈත් වුණු පරම්පරාවකටයි එයාලා අයිති. ඒ මදිවට ඒ පරම්පරාවේ වැඩි දෙනෙකුට හිතන්න- විමසා බලන්න හුරු කරවලත් නෑ... රටේ පාලක පැලැන්තියට උවමනා කරලා තිබුණෙත් එහෙම ‘අංශභාග’ පරම්පරාවක් හදා ගන්නයිනෙ.
අනුකාරක උගතුන්- කොඳු කඩාගත් වියතුන්- හෘදය සාක්ෂියක් නැති මිනිසුන් වැඩි-වැඩියෙන් බිහි කෙරෙන අතරේ වුණත් ‘නියම බුද්ධිමත්; සවිමත් කොන්දක් සහිත; හැබෑ මිනිසුනුත්’ සෑහෙන්නට බිහි වෙලා තියෙන විත්තිය පෙනෙන්නේ දැන්... වෙනසක් වෙන්නට පටන් ගන්නවත් එක්කම ඔවුනුත් කලඑළියට එන්න පටන් අරං... ඔවුනගේ මති-මතාන්තරත් සමාජගත කරන්නට පටන් අරං.

තුමුල හෙට්ටිආරච්චිත් එයින් එක්කෙනෙක්. මේ එයාගේ විශ්ලේෂණයකින් කොටහක්:
‘... 06. හොරු ඇල්ලුවද දැන් මෙයා හිරේද වගේ කතාවලට මේ ටික ලියාගෙන යන්නම්.
ආවට ගියාට නඩු දාලා ලිස්සන්න පාරවල් ඉතුරු කරලා මුන්ට ලේසියෙන් බේරෙන්න බේරිලා ආයේ වීරයෝ වෙන්න තරම් මේ ආණ්ඩුව ඉඩක් තියයි කියලා මම හිතන්නේ නෑ. දාන නඩු හරියට වෙලාවට තිතට මෙච්චර කල් එකතු කරගන්න බැරුව මුන් හංගපු සාක්ෂිත් හොයාගෙනම වෙලාවට වැටෙයි කලබල නොවී ඉන්න.

07. අන්තිමට මේ ටික ලියන්න හිතුවා. අලුත උපන් දරුවෙක් වේගෙන් ලොකු උනාට අවුරුදු 76ක් එක එක විදියට මරලා දාපු මළකඳකට පණ දෙන්න; ආයේ මිනිහෙක් කරන්න දවසෙන් දෙකෙන් පුළුවන් වෙයි වගේ විකාර හිතේ තියන් ඉන්න එපා.

මුත්තා කිව්ව වැල් පාලම් කතා අපිට කියලා සැපේ සනීපේ සෙට් එක එක්ක ආතල් ගත්තට, ගෙදර ගිහිල්ලත් මිනිහට උයන්න කෝකියෝ 16ක් ඉල්ලුවට... සැබෑම වැල් පාලමේ යන්න වෙලා තියෙන්නේ වත්මන් ආණ්ඩුවට හා මහජනතාවට. ඒ නිසා කල්පනාවෙන් හැම අඩියක්ම තියාගෙන පරිස්සමට මේ ගමන ගියොත් දැනට දැනෙන වෙනස වගේ සිය ගුණයක වෙනසක් දැනෙන රටක් අවුරුද්දක් යන්න කලින් හදාගන්න බැරිවෙන එකක් නෑ.

මේක ලේසි මැච් එකක් නොවේ!

ඒ නිසාම එකතුවෙමු... ශක්තිමත් බලයක් දෙමු... පුරවැසියෝ විදියට හැමදේම විමසිල්ලෙන් හොයමු... අපි අපේ රට හදමු...

මේක ලේසි මැච් එකක් නොවේ!’

ඔව් තුමුල, මේක කොහෙත්ම ලේසි මැච් එකක් නෙවෙයි. මේ සෙල්ලම ඊට වඩා හාත්පසින්ම වෙනස්. සංකීර්ණ එකක්. භයානකම එකක්... ඒක කරන්න වෙලා තියෙන්නෙ කකුල්වලින් අදින- වෙට්ටු දාන- ලෙඩ දමන ‘බලලෝභී’ පිරිවරක් එක්කයි.

අද; ඔක්තෝබර් 8 වෙනිදා හවස පහයි පනස් පහට විතර Ano කෙනෙකුගෙ කමෙන්ටුවක් වැටිලා තිබ්බා, මේ ලිපි පෙළේ දෙවැන්නට- පහුගිය කොටසට.

‘නිමල් අංකල්, මංචි බිස්කට් ඇතුලු නිෂ්පාදන කරන CBL ආයතනයේ ලොක්කා ඔන්න සතොස සභාපති ලෙස පත් කරලා අනුර දිසානායක ජනපතිවරයා? ඇයි ඒ?

CBL එක SPAR සුපර් මාකට්වල දේශීය හවුල්කරු වන නිසා මෙතන දැඩි conflict of interest එකක් තියෙනවානේ? එහෙම වෙද්දි ඇයි මෙහෙම කරන්නේ?

විස්කෝතු හදන එකාට රිටෙල් ෂොප් දෙනවා. බිස්නස් එක හාබර් එකේ තියන එකාට හාබර් එක අයිති පළාතේ ආණ්ඩුකාරකම දෙනවා.

අප්පට සිරිවෙන සිස්ටම් චේන්ජ්..

විකුණන්නේ නැහැ රාජ්‍ය ආයතන. කොම්පටිටර්ලට දෙනවා එයාලගේ බිස්නස් එක්ක මර්ජ් කරගෙන යන්න..

හරි පුදුමයිනේ මේ වගේ පාදඩකරණය කරන්නේ ඇයි රජයේ ආයතන? මේවටද ඔයාලා මාලිමාවට ඡන්දය දුන්නේ? කෝ මේවට විරුද්ධව කතා නොකරන්නේ ඇයි? කෝ මේවට උත්තර? ඔයාලා මාලිමාව ඇතුලේ කතා කළාම මොනවද මේකට හේතු විදියට දුන්නේ?’

මෙතැනදී මේ පෝස්ටුවේ මුලින්ම කිව්ව කරුණු කිහිපයක් ආයෙමත් අවධාරණය කරන්නයි මට සිද්ද වෙන්නේ!

මම මාලිමාවට සහය දුන්නේ සහ ඉදිරියටත් සහාය දෙන්නට හිතාගෙන ඉන්නේ;
ජනපතිවරණයේදී අනුර කුමාර දිසානායකට ඡන්දය දුන්නේ;
එළඹෙන නොවැම්බර් 14 පැවැත්වෙන මහ මැතිවරණයේදීත් මාලිමාවට ඡන්දය දෙන්නේ මේකයි.

අනෙක් උදවියට හා අනෙක් පක්ෂවලට සාපේක්ෂව මාලිමාව හොඳ බව පෙනෙන නිසයි; දැනෙන නිසයි. නමුත් එයින් (මම නම්) අදහස් කරන්නේ නෑ එයාලා සර්වතෝභද්‍ර උදවියය කියලා. Perfectම මිනිසුන්ය කියලා.

එයාලා අනෙක් අයට සාපේක්ෂව වඩාත් හොඳ විත්තියයි මගේ අදහස!
එයාලා අනිත් හැමෝටම වඩා අවංක බවයි මම හිතන්නේ. මාලිමාවේ පිරිස දූෂණවලින් තොරවීම හා කැපවීම අතින් උපරිම වීම වුණත් කොයිතරම් සාධනීය කාරණාවල්ද?

ඒත් දැන් තත්ත්වය එච්චරටම නරක නැතුවා වගෙය. වෙනස් වෙන්නට; වෙනසක් කරන්නට තිබුණු බිය අතුරුදහන් වී ගොසිනි.

“නිමල්, මං උදව් කරන පැත්තේ අය දිනුවොත් විතරක් නෙවෙයි- විරුද්ධ පැත්තේ ඉන්න අය දිනලා ආණ්ඩුවක් ආවත් මට රේඩියෝ එකේ බණ කියන්න හම්බ වෙන්නේ නෑ. ඒක මම දන්නවා. ඕන්නං වැඩිම වුණොත් එකම එක බණක් කියන්න පුළුවන් වෙයි...” කෝට්ටේ ශ්‍රී නාග විහාරාධිපති මාදුළුවාවේ සෝභිත හාමුදුරුවන් වහන්සේ වතාවක් මගෙත් එක්ක කිව්වා.

(ඒ මං අමද්‍යප තරුණ පුහුණු මුද්‍රණාලයේ මැනේජර්කම කරන සංදියේ. චින්තන පර්ෂදයේ මහාචාර්ය නලින් ද සිල්වා, ගෙවිඳු කුමාරතුංග, ගුණදාස අමරසේකර වගේ මහත්වරුන් මට නිතර හමුවෙන කාලයේ. අපි ගණිත ගැටේට අහු වුණෙත් ඒ වකවනුවෙමයි.)

“ඇයි හාමුදුරුවනේ, එහෙම කිව්වේ?”
“මොකා වුණත් බලයට එන්න කලින් කියන දේවල් නෙවෙයිනෙ බලේට ආවට පස්සේ කරන්නේ... එහෙම දේවල් දැක දැක කට පියාගෙන ඉන්නද? එව්වා විවේචනේ කරන්න ගත්ත ගමන්ම මට වැදෙනවනෙ ‘ආණ්ඩු විරෝධී හංවඩුව’. එතකොටම මට රේඩියෝ බණ නොදී අරිනවා...” උන්වහන්සේ කිව්වේ එදා තිබුණු තත්ත්වයයි. 2024 අවුරුද්දේ මාස 9ක් ගෙවෙන තුරුත් තිබුණේ එහෙම වාතාවරණයකි.

ඒත් දැන් තත්ත්වය එච්චරටම නරක නැතුවා වගෙය. වෙනස් වෙන්නට; වෙනසක් කරන්නට තිබුණු බිය අතුරුදහන් වී ගොසිනි.

දැන් රහසිගත games ගැහිල්ල ලේසි නැත; හොරාකෑම ලේසි නැත. පාලකයනුත් දූෂණ විරෝධීන්ය.
සමාජ මාධ්‍ය බලවත්ය; බහුලය. විචාරාක්ෂි; විමංසනාක්ෂි එමටය. උකුසු ඇස් හැම තැනමය.
බලය තිබියදී කරන නොපනත්කම් ප්‍රසිද්ධ නොවුණත් බලය නැතිව ගිය විගසින්ම ඒවා ප්‍රශ්න කෙරෙයි; වාර්තා කෙරෙයි.

‘යෝෂිත, ජොනී, සේනාධිපතිට මෙතරම් ගිනි අවි කුමටද?

හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාගේ දෙවැනි පුත් යෝෂිත, හිටපු අමාත්‍ය ජොන්ස්ටන් ප්‍රනාන්දු සහ හිටපු මේජර්වරයකු වන නිශ්ශංක සේනාධිපති යන අය පසුගිය රජය සමයේ ආයුධ විශාල ප්‍රමාණයක් ලබාගෙන ඇති අතර ඒවා හැකි ඉක්මනින් ආපසු භාර දෙන ලෙස ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශය උපදෙස් දී ඇත.

යෝෂිත රාජපක්ෂ  මිලිමීටර් 9 පිස්තෝල 6ක් ඇතුළු ගිනි අවි 7ක් රැගෙන ගොස් ඇති අතර, හිටපු අමාත්‍ය ජොන්ස්ටන් ප්‍රනාන්දු මහතා මිලිමීටර් 9 පිස්තෝල තුනක් සහ බෝර රිපීටර් පහක් ලෙස ගිනි අවි 8ක් පසුගිය රජයෙන් ලබාගෙන තිබේ.  නිශ්ශංක සේනාධිපති මහතා පිස්තෝල 7ක් (මි.මී. 9) සහ බෝර රිපීටර් 2ක් ඇතුළුව ගිනි අවි 09ක් ලබාගෙන ඇත.

නිශ්ශංක සේනාධිපති මහතා ආයුධ ලබාගෙන ඇත්තේ ඔහු විසින් පවත්වාගෙන යනු ලබන ඇවන්ගාඩ් නමැති සමුද්‍ර ආරක්ෂක ආයතනය සඳහා බව පැවසේ.

හොරකමින්- වංචා හා දූෂණවලින් තොර රටකට යන මාවත...

තනතුර අතහැර පළා ගිය හිටපු ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතාගේ නායකත්වයෙන් යුත් පසුගිය රජය රට පුරා පුද්ගලයින් 1,500කට ආයුධ 1,690ක් නිකුත් කර ඇති බව වැඩි දුරටත් වාර්තාවේ...’

එඩිතරව මෙවන් දේ වාර්තා කරන්නටත්- ප්‍රශ්න නඟන්නටත් මෑත අතීතයේ ඉඩක් තිබිණිදැයි අමුතුවෙන් මතක් කරගත යුතු නැත.
මේ නිදහසම වුවද මට නම් අමිලය! හොරකමින්- වංචා හා දූෂණවලින් තොර රටකට යන මාවත දැන් විවෘත වී තිබෙන බවට හොඳම සාක්ෂියකි ඒ.

ඔය කිව්වේ මට හිතුණු දේවලුයි. මේ posts කියවපු සමහරුන් හිතන්නේ මං දාර ජෙප්පෙක් කියලයි. අනේ නෑ. මම අඩුම තරමින් මාලිමාවේ සාමාජිකයෙක්වත් නෙවෙයි. මම පිටිං ඉඳගෙන ඔවුන්ට සහාය දෙමින් මගේ අදහස් පළ කරනවා විතරයි. උපදේශන දෙන්නෙත් නෑ...

ඔවුනගේ සමහර ක්‍රියා- පිළිවෙත් ගැන මගේ එතරම් ප්‍රසාදයක් නැතත් මට ඒවාත් ඉවසාගන්නට හැකියි- ආණ්ඩුවකට හිතුමතේ වැඩ කරන්න පුළුවන්යැ? නීති-රීති තියෙනවනේ...

ඒ වගේමයි, පුහුදුන් මට වගේම ඔවුන්ටත් හැමදේම එක සැරේ කරගන්න බැරි බව මට නං තේරුම් ගත්තැකි.
ඒ වගේමයි, මම නොදන්නා දේවල් එමටයි. ඒ බව හොඳින්ම දන්නා කෙනෙකු හැටියට, මට හිතාදර පාඨක ඔයාලා අහන සමහර දේවලට උත්තර දෙන්නට හැකියාවක් නැති බව කනගාටුවෙන් වුණත් කියන්නම වෙනවා.

හැබැයි ඔහොම හුරස්-පරස් කොච්චර තිබ්බත්, මම තවමත් මාලිමාවට කැමැතියි. ඔවුනගේ ප්‍රතිපත්තිවලට කැමතියි. ඉදිරියේදී පැවත්වෙන පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයේදී ඔවුන්ට වැඩි බලයක් ලැබෙනවාටත් කැමැතියි.
ඒ එයින් රටටම යහපතක් වේවි කියල හිතන නිසයි!
ඒ නිසයි ‘අනුරට කෝටියක්- මමත් ඉන් එක්කෙනෙක්’ කියලා අවංකවම ප්‍රාර්ථනා කරමින් මෙහෙම blog posts තුනක්ම ලිව්වේ෴0෴