තිස් එකේදී... තිස්හතරවෙනි කොටස

මයිඩාස් රජතුමාත්, මෙඩුසාත් ගැන ප්‍රසිද්ධ කතන්දර දෙක නොදන්නා කෙනෙකුට ඒ රූපය අප්‍රබංශයක් විතරකි... කියලයි පසුගිය කොටස නැවැත්තුවේ. ඒ කතන්දර දෙක නොදන්න කෙනෙකු නැති තරං වුණත්... ඒ ග්‍රීක කතන්දර දෙක ඉතා කෙටියෙන්වත් නොකියා හිටියෝතින් හිතට ‘මදි මදි’ වගෙයි නෙව.

ග්‍රීක වීරවර පර්සියස් මෙඩුසාගේ හිස කපන්නේ ඔහුගේ පළිහෙන් පෙනුණු මෙඩුසාගෙ ප්‍රතිබිම්බය දිහාව බලාගෙන.

මයිඩාස් රජ්ජුරුවෝ හෙණ කුණා; වස්තු පෙරේතයා. (අපේ රජවරු වගේ හිටිය ගොඩක් දෙනාත් එහෙම තණ්හාපති පෙරේතයෝනේ.) දවසක් දෙයියෙක් ඒ රජතුමාට වරයක් දෙන්නං කියල කිව්වා. රජතුමා චුට්ටක්වත් පරක්කු නොවී මෙහෙම කිව්වා. ‘අනේ දෙයියනේ, මම අත තියන ඕනෑම දෙයක් රත්තරන් වෙන විදියේ බලයක් මගේ අත්වලට දෙන්න.’ එවෙලේම වරය ලැබුණා... ඉතිරි හරිය කියන්න ඕනේ නැහැ නේද? හිතා ගත්තැකිනෙ.

මෙඩුසා පුදුම බලයක් තිබුණු අමනුෂ්‍යයෙක්. එයාගේ හිසේ කොණ්ඩය වෙනුවට හිටියේ දඟර ගැසුණු සර්පයෝ. කවුරුන් හරි මෙඩූසා දිහා බලනවද, ඒ සැණෙන් බලන කෙනා ගලක් බවට පත් වෙනවා. (ග්‍රීක වීරවර පර්සියස් මෙඩුසාගේ හිස කපන්නේ (කෙලින්ම නොබලා) ඔහුගේ පළිහෙන් පෙනුණු මෙඩුසාගෙ ප්‍රතිබිම්බය දිහාව බලාගෙන).

ඉතින්, කොහොමට හිටීද ඔය කියපු මයිඩාස් - මෙඩූසා දෙන්නාගේ හමුවීමක් සිද්ද වුණොත්?

ඒ පුරාණෝක්ති දෙකම දන්නා කෙනෙකුට පසුගිය කොටසේ අන්තිමට යොදා තිබුණු පින්තූරය දැකපු ගමන්ම ගොඩක් දේවල් තේරුම් ගන්න පුළුවනි.
ඒ වගේම නිදිගෙ පංච තන්තරේ ලියන ‘නිදි’ ගැනත්, ගොඩක් විස්තර දැන් ඔයාලා දන්නවා- නිමල් දිසානායකගේ ජීවන අත්දැකීම් කියවීම මඟින්. ඒ ජීවන අත්දැකීම්වලින් සමහර දේවල් මං කිව්වේ සෘජුවම; කෙලින්ම. සමහර ඒවා වක්‍රව... සමහරක් ව්‍යන්ග්‍යයෙන්... එහෙම දේවල් අල්ලගන්න ඇහැක් වුණේ යටි පෙළත් තේරුම් ගන්න හැකියාව ඇති අයටයි!

කොහොමෙන් හරි මොකෝ, එහෙම කියාගෙන ආව කතන්දරයේ විදිහට අපි දැන් ඉන්නේ 1985 දෙසැම්බරයේ මුල; එංගලන්තයේ.

පහුගිය කොටසේදී කිව්වනේ, අපේ සමන්ති නංගිගේ 18 වෙනි උපන් දිනේ දෙසැම්බර් 5 කියලා. “අම්මේ, සමන්තිගේ උපන් දිනේට මොකක් හරි මතක හිටින තෑග්ගක් දෙන්න ඕන.” ඊට සතියකට විතර ඉස්සරින් දවසක මම අම්මට කිව්වා.
“මතක හිටින?” අම්මා මගෙන් ඇහුවා. “ඔසරියක් දෙමුද? Sam තවම සාරියක් ඇඳලත් නැහැනෙ.”

“කීයක් විතර යයිද? අනෙක අම්මේ, මෙහෙ කොහෙන්ද ඔසරි? ඔසරිය අඳින්නෙත් සාරියෙන්මනේ...”
“ඇයි රංජි, ඔයා ආච්චිට බතික් ඔසරියක් කරලා දුන්නේ... කෑලි තුනේ ඔසරිය මතක නැද්ද?”

“හරි නේන්නං!”
“රංජි, ඔයා ඩැඩාට අඬ ගහන්න South Hall ගිහිං එමුයි කියල. එහෙන් ලාබෙට රෙදි ගන්න පුළුවන්. මම අඬ ගැහුවොත් නං ඔය මනුස්සය බැඃ කියනවාමයි.” අම්ම යෝජනා කළා.
සවුත් හෝල්වලට සමහරුන් කිව්වේ ‘පුංචි ඉන්දියාව’ කියලයි. ඒ තරමටම ඒ පැත්තේ ඉන්දියානුවන් හිටියා. ඒ වගේමයි, ඉන්දියන් බඩුමුට්ටු විකුණන කඩසාප්පු. ඒවා විතරමද මන්දා ඒ පැත්තේ  තිබ්බේ.

‘මසාලා චායි’ නං රසයි. වෙන දවසක අහගන්න ඕනි හදන විදිහ. කුළුබඩු ඔක්කොම දාල වගෙයි; දෙහි- මිරිස්- ගොරකා විතරයි වෙන්නැති දාලා නැත්තේ.

“Let’s go!” අම්මගෙ යෝජනාව ඩැඩාට ඉදිරිපත් කළ ගමන්ම ඩැඩා කැමැත්ත පළ කළා. “නිමොල්, Next few days, you have to go to South Hall.” කියලත් කිව්වා. අම්මත් අහගෙන උන්නේ ‘මොකුත් නොදන්න තොත්ත බබා’ වගෙයි.

“ඒ මොකටද ඩැඩී?”
“My friend Joe is living there. He wants you to decorate his house!”
“සැසිල්, ඔයා කියන්නේ අර chemist එකේ ජෝද? ඒ මිනිහා ඉන්දියන්කාරයානේ.”

“ඉතින්? What’s wrong? ඉන්දියාව කියන්නේ උඹලගේ අල්ලපු රට. අසල්වැසියෝ...
ලීලා, උඹට ඉන්දියන් බනාසේලා හොඳයි... ඉන්දියාවෙම ජෝ නරකයි. I can’t understand your principle.”

“Enough daddy, අම්මත් කට පියා ගන්නකො ටිකකට. Daddy ප්ලීස්- මට කියපන්කො ජෝ ගැන. මටත් තව මාස දෙකයි තියෙන්නේ. ඒ මාස දෙකේදී තව කීයක් හරි හොයා ගන්නම වෙනවා.”
“ජෝ ඉන්නෙ සවුත් හෝල්වල වුණාට මිනිහගේ කෙමිස්ට් ෂොප් එක තියෙන්නේ Hounslowවල. මට හැමදාම එයාව මීට් වෙනවා, කොෆී shop එකට යන ගමන්... උඹලගේ අම්මට එයාව රුස්සන්නෙ නැත්තේ, මෙයා ඉල්ලන සමහර බෙහෙත් ඒ මනුස්සයා නොදෙන හින්දයි. Without doctor’s බෙහෙත් තුණ්ඩුවක්, මෙහෙ කෙමිස්ට්ස්ලා බේත් දෙන්නෑ ලංකාවේ වගේ. කොහෙද... උඹලගේ අම්මමනෙ වෙලාවකට ඩොක්ටර් වෙන්න යන්නෙ...”

“ඒකට කමක් නෑ. මමත් එනවා ඔය මිනිහගේ ගෙදර යන දවසට. මටත් සවුත් හෝල් යන්න උවමනාවක් තියෙනවා.”
“Doesn't matter, you can come with us. නමුත් ලීලා, උඹ අපේ job කතාබහ මැද්දට පනින්නේ නැතිව ඉන්න ඕනි. Agree?”

මෙන්න වදේ වැඩක්! මගේ දිනපොත අහනවා ‘ඊළඟ විස්තර චුට්ට’ එයාම කියන්නද කියලා. පව්නෙ... එයාගෙත් ආසාවනෙ. ඔන්න ඔන්න එයාටත් ඉඩ දෙනවා!

‘අම්මයි, සමන්තියි, ඩැඩායි එක්ක සවුත් හෝල් ගියා. ඉස්සෙල්ලම Joeලගේ ගෙදරට. ගේ ලොකුයි. අහමඩ්ලගේ පුතාගෙ පලේම චූටි පුතෙක් ජෝටත් ඉන්නවා. ජෝගේ පවුලටත් ඉංග්‍රීසි  බෑ.... එහෙන් මෙහෙන් ගැට ගහ ගන්න විතරයි පුළුවනි. එයාලගේ ගෙදරින් දීපු ‘මසාලා චායි’ නං රසයි. වෙන දවසක අහගන්න ඕනි හදන විදිහ. කුළුබඩු ඔක්කොම දාල වගෙයි; දෙහි- මිරිස්- ගොරකා විතරයි වෙන්නැති දාලා නැත්තේ.

-මෙහෙත් Wallpapers අලවන්නයි තියෙන්නේ.

-වැඩේට කීයක් ඕනිද කියලත් ඇහුවා. ඩැඩා බෝලෙ එයාටම පාස් කළා. ‘මම දන්නවනේ Joe, උඹ යාළුවෙකුගේ step sonට අසාධාරණයක් කරන්නේ නැහැයි කියලා’. අම්මට නං ඒ කතාවට තරහයි වගේ.
ඉක්මනටම වැඩ පටන් ගන්න වෙයි.

“It’s great. Let’s go to a studio and get a family foto.” ඩැඩා කිව්වා. (ඩැඩා, අම්මා, අනිල්, සමන්ති, දීපාල්, දීපානි හා මං)

-අම්මෝ!  සවුත් හෝල් කඩවල තිබ්බ බඩු කන්දරාව. ලංකාවට යනකොට ගෙනියන්න පොඩි පොඩි තෑගි ටිකකුත් මෙහෙන්ම හොයා ගන්න පුළුවන් වෙයි වගේ. සමන්තිට ඔසරිය මහන්න පොලියෙස්ටර් රෙද්දකින් යාර හයක් ගත්තා. රෝසපාට- මල් රෙද්දක්. යාරයක් පවුමයි! අම්මා කියනවා රෙද්ද පළල එකක් නිසා දීපානිට ගවුමකටත් ඇති වෙයි කියලා.’

ඊළඟ දවස් ටිකේ අපේ හවස් ජාමය ගෙවුණේ සමන්තිගේ ඔසරිය මහන්න. අම්මයි හැට්ටය මැහුවේ.
අම්මා මිම්මට රෙද්ද කපලා දෙන අතරේ, දීපානිගේ ගවුම මැහුවෙ නං ‘නිමල් දිසානායක ටේලර් උන්නැහේ’.

“It’s great. Let’s go to a studio and get a family foto.” ඩැඩා කිව්වා. “ඒක හොඳ සමරුවක් වෙයි!” ඉතිං, සමන්ති නංගිගේ 18 වෙනි උපන් දිනය දවසේ තමයි ඉහළින් තියෙන foto එක අරගත්තේ. ඩැඩා කිව්වා වගේම දැන් ඒක හොඳ සමරුවක්! (විශේෂයෙන් අපේ අනිල් මල්ලී හරිම කඩවසම් විදිහට ඉන්න නිසා.)

ඔන්න, ජෝලගේ ගෙදර වෝල්පේපර්ස් අලවපු රාජකාරිය ගැන වැඩි විස්තර නං කියන්න යන්නෙ නෑ. කියන්න තරං සුවිශේෂ දේවලුත් නැති හින්දයි ඒ. හැබැයි, ඒ දවස්වල උදේ South Hall බස් එකෙන් බැහැල ජෝල ගෙදරට ඇවිදගෙන යන අතරේ දකින්න ලැබුණු දෙයක් ගැන නං නොකියම බැහැ. ‘මිනිස් අශූචි’. පාර අයිනේ තැන් දෙක තුනකවත් මළපහ ගොඩවල් තිබ්බා, හුඟ දවසක.
‘මොක්කුද යකඩෝ මේ නොසන්ඩාලයෝ? මුන්ට ටොයිලට් තියෙන ගෙවල් නැද්ද ඇත්තටම?’ මට හිතුණා.
“Bloody බාස්ටඩ්ස්! ඔන්න ඔය නිසා තමයි මං කියන්නේ Englandවලට පිටින් මිනිස්සු එන එක නවත්තන්න ඕනියි කියලා. උන්ගෙ රටේ පුරුදු අතාරින්න බැරිව කරන දේවල්නෙ ඔය. They ruin my country!” මං ඒ විස්තර කිව්වම අපේ ඩැඩා පුපුරා හැලුණේ, ගේ පුරාම ඇවිදිමින්.

ඩැඩාගෙ ඒ කතාව කොච්චර ඇත්තද කියලා මට හිතුණේ මේ මෑතකදී. Hindi චිත්‍රපට කිහිපයක් බැලුවට පස්සේ. විශේෂයෙන් Toilet : Ek Prem katha කියන ෆිලුම!

ජෝලගේ ගෙදරින් මට පුරුදු වුණු දෙයක් තමා ‘කොත්තමල්ලි කොළ’. (බනාසේ ගෙදරිනුයි ඉස්සෙල්ලම එව්වා දමපු කෑම ජාති ලැබුණේ!)
එහෙන් හැමදාම වගේ දවල්ට කෑමට ලැබුණේ චපාති. ඒ එක්ක තිබ්බ චිකන් කරියට වුණත්, Lamb කරියට වුණත්, පරිප්පු කරියට වුණත් Coriander leaves යහමින් එකතු කරලා තිබ්බා. එයින් ලැබුණු සුවඳටත්; රසයටත් මම නං කැමතියි. ඒත් ලංකාවේ සමහර දෙනෙකු ඒ aroma එකට කැමති නෑ. මගේ එක මිත්තරයෙකුට කොත්තමල්ලි කොළ දාපු පරිප්පුවලින් සංග්‍රහ කළ දවසක එයා කිව්ව දේ මට තවම මතකයි. “හොදි එකට පැඟිරෙක්* වැටිලය කියලයි මං හිතුවේ”.
(*පැඟිරා - ගොඩාරියක් පුංචි කෘමි සතෙක්; පොඩි වුණාම තද ගඳක් වහනය වෙනවා.)

ඒ මනුස්සයා කුස්සියට ගියා. උළුහාල් අහුරක් ගෙනත් පෙන්නුවා. ‘මේති’  කියන්නේ උළුහාල් පැලවලටලු!

ජෝ මහත්මිය උයද්දී පොල් කිරි පාවිච්චියක් නැතිම තරං. හැබැයි තක්කාලි යහමින් දැම්මා. ඒ වගේමයි ගිතෙලුත්! ඉඟුරු, සුදුළූණු එහෙමත් වැඩියෙන් පාවිච්චි කරන නිසා වෙන්නැති තෙල්වල අගුණ මැකෙන්නේ!

තෙල් කියන්නේ... එයා උයද්දී මස් කිලෝවකට නම් බී ළූණු ගෙඩි හය-හතක්වත් කපා ගන්නවා. ඒවා ළා දුඹුරු පාට වෙනකල් තෙම්පරාදු කරගෙන (බැදගෙන නෙවෙයි) බ්ලෙන්ඩර් කරලයි හොද්දට දමන්නේ.

(මේ දවස්වල නං බී ළූණු රත්තරං වගේ වෙලා. ඊයේ කිලෝව 650/- වෙලා තිබ්බා! ජෝ මහත්මිය ලංකාවේ හිටියා නං කෑම උයන්න ගිහිං සකල අමාරුවක වැටෙනවා!)

එහෙදිම තව ලස්සන වැඩක් වුණානෙ. දවසක් පරිප්පු හොද්දකට පළා වර්ගයක් දාල තිබ්බ. විදිහ නිවිති වගෙයි; ඒත් කොළ පුංචියි මුරුංගා කොළවලටත් වඩා. “මොනවද මේ?” මං ඇහුවා.
“මේති!” එයා කිව්වා. “You like Methi?” ඒ එයාගේ ඊළඟ ප්‍රශ්නය.
“I want to know about it.” මං උත්තර දුන්නා.

අනේ, එතකොට ඒ අංගනාව හොඳටෝම පැටලිච්ච විදිහයි පෙනුණේ.
“You want... or... you no want?” එයා තතන තතනා වචන ගැට ගගහ එකතු කළා!

මොට්ට මට සිද්ද වුණා, ඉංග්‍රීසි නොදන්න අංගනාවකට ‘එකම විදිහට කියවෙන No හා Know වචන දෙකක් ඉන්ගිරිස්වල තියෙන විත්තිය’ තේරුම් කරලා දෙන්න. ඊට පස්සෙයි මම එයාගෙන් ඇහුවේ ‘Methi (මේති’ ගැන. ඒක අහපු ගමන්ම ඒ මනුස්සයා කුස්සියට ගියා. උළුහාල් අහුරක් ගෙනත් පෙන්නුවා.) ‘මේති’ කියන්නේ උළුහාල් පැලවලටලු!

අපේ රටේ නම් එච්චර දෙනෙකු තවමත් මේති ගැන නොදන්න විදිහයි.

(හැබැයි හැට්ටර් මල්ලී නං ඒක දන්නා විත්තිය කියන්ඩම වෙනවා.
මේ අවුරුද්දෙ මුල් කාර්තුවේ ලංකාවට ආව හැට්ටර් මල්ලී නිදිට call කළා. “ඔයාව දකින්න ආසයි. මේ ඉරිදා හවස මට පැයක් දෙකක් විතර විවේකයක් තියෙනවා. Pra Jay එදාට එනවා මාව හම්බ වෙන්න... එයාට කියන්නද නිදිවත් එක්කගෙන එන්න කියලා.”
මමත් හා කිව්වා. අපි දෙන්නයි, තට්ටයා මහත්තයයි- තුන්දෙනා එහාට ගිහිං, හැට්ටර් මල්ලී එක්ක ‘රසබර කතන්දර පැය කීපයක්’ ගත කළා.
ආපහු එන්න හදනකොට අපිට තෑගිබෝගත් හම්බ වුණා! “නිදි කෑම ජාති ගැන උනන්දු නිසා මේක ඔයාට දෙන්නේ!” කියමින් හැට්ටර් මල්ලී දුන්නේ ‘වියළි මේති කොළ’ පැකට්ටුවක්!
ඒ ගමන ගැන අපි හතර දෙනාට අපිම ස්තුති කරගත්තා එදාම. ඒත් මොකෝ. මං ආයෙමත් ස්තුති කරනවා!
කොච්චර ස්තුති කළත් වැඩි වෙන එකක්යැ. ළඟකදී ඒ ගැන ඉයන්ගේ අඩවියේ  ‘කළ දෙයින් සතුටුවීම’ කියලා පංකාදු post එකකුත් තිබ්බේ.

'Bohemian Rhapsody (2018) සහ Live Aid‘ පෝස්ටුව  කරුණු දෙකක් නිසා මට වැදගත් වුණේ…

පංකාදු post එකක් කියද්දී මතක් වුණේ. මීට අවුරුද්දකට විතර ඉස්සෙල්ලා; 2023 ජනවාරියේ නමී ලියලා තිබ්බ නියම post එකක්. මං ඒ ගැන කෙටි සඳහනකුත් කරගෙනයි, තියාගෙන හිටියෙ. යටින් තියෙන මේ ඡේදය කියෙව්වම ආදරණීය ඔයාලට පෙනෙයි, මොකද නමීගේ ‘Bohemian Rhapsody (2018) සහ Live Aid‘ පෝස්ටුව  කරුණු දෙකක් නිසා මට වැදගත් වුණේ කියලා.

‘... Freddie ලොක්කට AIDS හැදෙනවා (හැමෝම දන්න විදිහට)... විශ්වාසදායී ලිංගික සහකරුවන් එකකට හෝ දෙතුන්දෙනෙකුට පමණක් සීමා නොවුන නිසා. මේ කාලෙම වාගේ දැවැන්ත ප්‍රසංගයක් පැවැත්වෙනව ලන්ඩනේ අර සහනයාත්‍රා අදහසින්. දිනවකවානු ගත්තොත්... 1985 ජූලි 13. බිලියන ගණනක් වූ රූපවාහිනී ප්‍රේක්ෂක පිරිසක් වගේම සජීවී ප්‍රේක්ෂක පිරිසේ ප්‍රමාණයත්... අති විශාලයි. ඒ හේතුවෙන් මෙතක් පවත්වපු ප්‍රසංග අතුරින් දැවැන්තම එකක් ලෙස 1985හේ Live Aid සංගීත ප්‍රසංගය ගැනෙනව....’

1. ලන්ඩන්වල වෙම්බ්ලි ක්‍රීඩාංගණයේ ‘ලයිව් ඒඩ්’ ප්‍රසංගය තිබ්බ දවසට පහුවදා උදේ මාත් එතනින් ගියා! අපි වගෙම තමයි- කොන්සර්ට් එක බලන්න ආව රසිකයො අවට පාරවල් සේරමගෙත් කුණු විසිරුවලා තිබ්බේ!

අපෙයි සුද්දන්ගෙයි දෙගොල්ලන්ගෙම වැඩි වෙනසක් නෑ නේද? පොඩි ඉඩක් ලැබිච්ච ගමන් එයාලගෙත් ‘Real කළු ගති සොබාව’ එළියට පනිනවා.

2. AIDS රෝගය හා Freddie Mercury.
මාරාන්තික ඒඩ්ස් රෝගයට මගේ තිබුණු ‘බය’ කොච්චරක්ද කියනවා නම්, ඒ දවස්වල ‘නිමල් දිසානායක’ උන්නැහේත් ‘බ්‍රහ්ම චරියාව’ 100%ක්ම සුරකිමින් උන්නේ. (ඒ නොකඩවා ලිංගික වශයෙන් ගොඩාරියක් ක්‍රියාශීලීව හිටිය අවුරුදු 19කට පස්සේ... මං වහන්සේ එහෙම කළා කියනවට වැඩිය හොඳයි ‘මට එහෙම නොකර බැරි වුණා’ කියලා කියන එක... එහෙම කියන්නේ අහමඩ්ගෙ යහළුවා වගේ තවත් දෙතුන් දෙනෙකුගෙන්ම ‘ලෛංගික ප්‍රේමාරාධනා’ ලැබෙද්දීත් මං නිහඬවම හිටි නිසයි.

ඒත් එහෙම ඉන්න අතරතුරෙත් මං වහන්සේ සිල් බිඳ ගත්තා.
ඒ ඉඳහිට ‘කර කර්මය’ කරමින්. ඉංග්‍රීසියෙන් ‘ඕනෑනිසම්’ කියන; බයිබලයේ උත්පත්ති පොතේ කියවෙන ‘පාපක දුෂ්ට දුර්දාන්ත ක්‍රියාවේ’ යෙදෙමින්... (මතකයිද ඒ ගැන ‘දොළහ වෙද්දී - තෙවෙනි කොටසෙ’ මෙහෙම සඳහන් වුණා.

දෙතුන් දෙනෙකුගෙන් මට ලැබුණු ශෘංගාරය වෑහෙන…

“කාමුක ඇතැම් තරුණයන් විසින් රහසේ කාම චේතනාවෙන් යුක්තව තමන්ට ප්‍රිය වූ කිසියම් ස්ත්‍රියෙකු හා සංසර්ගය සිහි කරමින් ස්වකීය ලිඟුව අතින් පිරිමැද ශුක්‍ර මෝචනය කරගනු ලබයි. ඊට අයථා ශුක්‍ර මෝචනය හෙවත් හස්තෝපක්‍රමයයි කියත්.

(හස්තෝපක්‍රමයෙන් සුකුරු වගුරුවන බැවින් මීට ‘කර කර්මය’යිද නමක් වේ.)

මෙය ප්‍රථම කොට ‘ඕනන්’ නම් අයෙකු විසින් කරන ලද බැවින්  ‘ඕනෑනිසම්’ යයි ඉංග්‍රීසියෙන් නමක් ඇති වේ.

මෝසෙස් විසින් ලියන ලද ක්‍රිස්තියානි බයිබලයේ උත්පත්ති නම් පොතේ 38 වෙනි පරිච්ඡේදයේ 9 වෙනි සහ 10 වෙනි පදයන්හි මෙසේ දක්වා ඇත්තේය.

‘ඕනන් ඒ වංශය තමාගේ නොවන්නේ යයි දැනගත් බැවින්, 

තමාගේ සහෝදරයාගේ භාර්යාව කරා එළඹෙන කල්හි තමාගේ සහෝදරයාට වංශය නොදෙන පිණිස, ශුක්ල භූමියෙහි වත්කළේය.’ යනුයි. 

මෙම භයානක පාපක දුෂ්ට දුර්දාන්ත ක්‍රියාව ලොවට ප්‍රථමයෙන් පහළ කළ............”

ඒ දවස්වල ජෝලගේ ගෙදරින් දිගටම කෑව ගිතෙල් වැඩි කෑම නිසා මගේ  සිරුරේ ‘ශුක්‍ර ධාතු නිෂ්පාදනය’ වීමත් වැඩියෙන් කෙරුණද මන්දා... අනෙක් කාරණේ ‘පද්මේ’ වගේ දෙතුන් දෙනෙකුගෙන් මට ලැබුණු ශෘංගාරය වෑහෙන ලියුම්. ගොඩක්ම erotic ලියුම් එව්වේ රැකියාවක් කරන්න ඇමෙරිකාවට ගිහිං හිටි මගේ පරණ යහළුවෙක්. මගේ ‘රහසිගත විශ්වයේ ඉහළ පෙළේ පුරවැසියෙක් වුණු එයා’ කාම සාස්තරේ කෙළ පැමිණි අනංග දෙයියෙක්... ජිම්නාස්ටික් නිපුණයෙක් වගෙයි...

‘රංජි මල්ලී, ඔයත් මෙහෙ කිට්ටුවක හිටිය නං...
එපාවෙන සීතලේ දෙන්නට දෙන්නා බදාගෙන තුරුල් වෙලා... එහෙනං ඔයා මට රෑට නිඳා ගන්න වෙලාවක් තියෙනෙකක් නෑ...’
à ඊළඟ කොටසට...