Brighton Marathon - දිව්වද හයියෙන්

ලීලා ශ්‍රෝඩර්ට පවුලේ බාලම දරුවන් තිදෙනාවත් එංගලන්තයට අරගෙන යන්නට වීසා ලැබේවි යැයි බලාපොරොත්තුවක්වත්..... (සමන්ති, දීපානි, දීපාල් එංගලන්තයට ගිහින්)

‘සමන්ති’ නම එංගලන්තයට ඇල්ලුවේ නැතිය.
‘නිමල්’ නම වගේමය. එහෙ උදවිය Nimal උච්චාරණය කළේ නිමොල් කියලාය. 

ඉතිං සමන්තිගේ නමත් එහෙම එක-එක විදිහට කියවෙන්නට ගත්තාම එයා කළේ නමේ අන්තිමට තිබුණු anthi කෑල්ල හළලා දැමීමය. Sam නම කෙටිය;  උච්චාරණයටත් ලෙහෙසිය.
දිසානායක පවුලේ හත්වෙනි දරුවා ලෙස 1967 දෙසැම්බර් 5 වෙනිදා උපන් දැරිවියට, ඇයගේ ලොකු අයියා විදිහට ‘සමන්ති පද්මිණී දිසානායක’ කියලා නම තියද්දී, අනාගතයේ දවසක මෙහෙම අලකලංචියක් සිදු වේවියැයි මට හිතුණේ නැත!

කොහොම හිතන්නද?
ඊට අවුරුදු 9කට පස්සේ 1976දී සමන්ති පද්මිණීගේ අම්මා; දිසානායක හේවගේ ගුණපාලගේ බිරිය; රහුබැද්දේ විදානේලාගේ යසවතී හෙවත් ලීලාවතී එංගලන්තයට යැවෙයි කියලා සාංකාවක්වත් පහළවී නොතිබුණුකොට-

එහෙම ගිහින්, එංගලන්තයේදී සැසිල් ෆෙඩ්‍රික් ශ්‍රෝඩර් හා විවාහවී ‘හිරු නොබසින අධිරාජ්‍ය’යේ පුරවැසිකම ලබා එහේම පැලපදියම් වෙන බව හීනෙකින්වත්, නොහිතූකොට-
ඊළඟට (දිසානායක පවුලේ ලොකු දෝණියන්දෑ නෝනා; පුෂ්පා රංජනී දිසානායක වස බී සියදිවි නසා ගත්තාට පස්සෙ) ලීලා ශ්‍රෝඩර්ට පවුලේ බාලම දරුවන් තිදෙනාවත් එංගලන්තයට අරගෙන යන්නට වීසා ලැබේවි යැයි බලාපොරොත්තුවක්වත් නොතිබුණුකොට.... 

ජීවිතය එහෙමය!
ජීවිතය කියන්නේ අහම්බයන් ගොඩකි.
මේ පෝස්ටුවත් හරිම අහම්බයකි!!

අද උදේ සමන්ති නංගිගේත්, ලොකු පුතු ඩ්රූගෙත් foto එක දකිද්දී නං...

අද; 2021 සැප්තැම්බර් 13 වෙනිදා උදේ කම්පියුටරයට වාඩි වී fb යන තුරුමවත් මේ post එක ලියන්නට මගේ හිතක නොතිබිණි.

ඊයේ; 12 වෙනිදා fb එකෙන් ‘Dhru Patelගේ අම්මා’ මේ වතාවෙත් ‘බ්‍රයිට්න් මැරතන්’ එක දුවන බව දැකලා සුබ පතද්දීවත් මේ කාරණාව ගැන ලියන්නට මගේ හිතේ තිබුණේ නැත. (ඩ්රූ කියන්නේ Samගේ ලොකු පුතාටය.)

නමුත් අද උදේ සමන්ති නංගිගේත්, ඩ්රූගෙත් foto එක දකිද්දී නං මේක ලියන්නට ඕනිම කියලා හිත කිව්වේය! මෙහෙම සහලේ ඥාතීන් ඉන්නා එක ගැන මං වහන්සේ ආඩම්බර වෙන්නට ඕනෑය කියලාත්  හිතුණේය!! 

අපේ ආච්චිගේ ‘යකඩ ගතිය’ එහෙම පිටින්ම වාගේ Samට ලැබී ඇති බව මගේ විශ්වාසයයි.

‘... අපේ ගෙදර හැච්චෝ-බැච්චෝ-ඇටිකිච්චෝ සේරමත් පුළු-පුළුවන් විදිහට ඒ රාජකාරිය කරන්නට ඇවිත්ය. එයාලා හිස් බාල්දි, ජෝගු වගේ පුංචි දේවල්වල වැලි පුරවාගෙන ආවේ සෙල්ලමක් කරනවා වගෙය.

ඒ අස්සේ කොහෙද යන weසා පොළඟෙක් අපේ වැඩේ කඩාකප්පල් කරන්නට මාන බලමින් උන්නේය.

එතකොට සෑම්ට අවුරුදු හතවත් පිරිලා තිබුණේ නැතිය. සමන්ති නංගී ජෝගුවක් පුරවාගෙන වැලි ගෙනෙමින් හිටියදී අර වේsaවා එයාට දෂ්ට කළේය!

“අනේ දෙයියනේ.... සමන්ති නංගිව පොළ....” කවුදෝ අඳෝනා දෙන්නට කට ඇරියා විතරය.

“කට වහගන්නවා.... සමන්ති උඹත් කට ඇරියොත්  බලාගෙනයි ..... මොකටද කලබල වෙන්නේ. සමා, බය නැතිව හිටහන්. පොඩි බේතක් කරවපු ගමන් හරි. දන්නවනෙ ලොකාගේ හැටි? ඇඬුවොත් නං උඹට හොඳ පාරක් දෙනවා. 

ගමගේ අක්කේ... ඔයාලා සමන්ති නංගිව ළමා නිවාසෙට එක්ක යන්න.
ස්වර්ණා.... ටක් ගාලා සුනිලුත් එක්ක ගිහින් ඇලන් අක්කලාගේ දුවව එක්ක එන්න.
නිවාස වත්ත උඩින්ම දේවාල පාරට ළඟයිනේ......

ජීවත්වීම පවා අඩමාන වුණු Dhru උසස් අධ්‍යාපනයත් නිමාකොට, දැන්.... (පවන්, සෑම්, ඩ්රූ හා බිමල්)

... පට-පට ගාලා එයාලාව පිටත් කර හැරලා මං දිව්වේ ගෙදර දිහාවටය. ඒ ඊළඟට සිදුවෙනදේ....” කියලා දිග විස්තරයක්‘මෝස්‌තර එක්ක හත් වසරක් 13’ post එකේදී ලිව්වෙත් මේ සමන්ති නංගි ගැනය; මගේ ගෝරනාඩුවට බියවී හෝ නිසි ප්‍රතිකාර සේරම කෙරෙන තුරුම හෝ එදා අපේ සමා ඇඬුවේ නැත.

සෑම්ගෙන් ඒ යකඩ ගතිය Dhruටත් උරුමවී තියෙනවා වගෙය. (රංගන කණ්ඩම්බි හිතවතා මට පිදූ ‘Born Fighter’ අභිධානය සමන්ති නංගී, ඩ්රූ පුතා දෙන්නාටත් ගැළපෙයි. මං එහෙම කියන්නේ නිකම්ම නොවේ; හේතු ඇතිවය.

Dhru එංගලන්තයේ උපන් නිසාම ජීවිතය පවත්වාගෙන යන්නට, ජීවිතය දිනන්නට අවස්ථාව ලද්දේය. ඩ්රූ උපන් විගස, ඔහු සාමාන්‍ය ජීවිතයකට මුහුණ දෙනු ඇතැයි විශ්වාස නොකෙරිණි.

ඔහුගේ මොළයේ දියර උනන රෝගී තත්ත්වයක් තිබිණි. සැත්කම් ගණනාවක් කෙරිණි. දිගටම ඒ දියර ඉනීම පවතින බැවින්ය, ඒ operations සිදු කෙරුණේ.  අන්තිමේදී, උනන දියරය ඉවත් කෙරෙන සේ මොළයේ සිට ආමාශය දක්වා (සිරුර අභ්‍යන්තරයෙන්) කෘත්‍රිම නලයක් සවි කෙරිණි.
ජීවත්වීම පවා අඩමාන වුණු Dhru උසස් අධ්‍යාපනයත් නිමාකොට, දැන් ක්‍රීඩා ගුරුවරයෙකු ලෙස සේවය කරයි. ඒ ගැන ඩ්රූම 2017 ජුලි 21 වෙනිදා කියලා තිබුණේ මෙහෙමය. 

‘Dhru Patel

21 July 2017  •

I know I posted yesterday but...

Many of you know when I was born, I was told I may not live a normal life, have trouble reading, writing and speaking. I was told I might not be able to play any sports. There was people who told me not to go to university because I would fail.

ඒත් එය මර්දනය කර ගන්නටත් සෑම්ට හයිය තිබුණේය. (2015 මට කීමෝතෙරපි ප්‍රතිකාර දෙන දිනවල)

BUT... After three tough but rewarding years at St Mary's, I've proved that I can overcome the doubt and the lack of belief in me, to graduate university with a Upper Second Class Honours Degree in Physical and Sport Education.

Mum, Dad, what you have done for me and continue to do for me, there are no words to describe how grateful I am. Endless amounts of support and love, thank you for everything, without your support, none of this would have been possible.

You guys are the real MVPs.’

සමන්ති නංගීත් අවුරුදු ගණනාවකට කලින්ම පිළිකා රෝගයට ගොදුරු වුණාය. ඒත් එය මර්දනය කර ගන්නට සෑම්ට හයිය තිබුණේය.

සමන්ති නංගි නොදැනුවත්වම මාවත් සූදානම් කරවලා තිබ්බා වගෙය. එයාට වැළඳුණු පිළිකාව ගැන අනුකම්පාවෙන් කෙරුණු කතන්දරවලට Sam කන් දුන්නේ ආසාවකින් නොවේ.
“බලන්නකො ලොකූ, අපි දිසානායකලා නේද? කොච්චර දේවල්වලට මුහුණ දුන්නත්, අපි දැන් හොඳට ඉන්නේ... සමහරු හිතන්නේ ‘පිළිකාවක් හැදුණාම සේරම ඉවරයි’ වගේ. I have to face! මං ඒක කරනවාමයි... ඔයාලගෙන් වගේම බිමල්ලගෙනුත් හම්බ වෙන ආදරේ තමයි ලොකූ, මාව strong කරන්නේ. අපි වගේ අයට අනුකම්පාව නෙවයිනෙ ඕනේ.... මට නං එහෙමයි!’
(සමා ඔව්වා කියන්නේ කැඩිච්චි සිංහලෙන් හෝ ඉංග්‍රීසියෙනි. කතා කරනවා කොහොම වෙතත් Samට සිංහල කියවීම නං හොඳටම අමාරුය.)

පැය ගණනාවක් වුණත් කතා කරමින් හිනා වෙන්නට තරම්... (බිමල්ගේ පවුලේ අය හා...)

අදහනු මැනවි. අද වෙන තුරුමවත් සමන්ති නංගිට වැළඳී තිබුණු පිළිකාව කුමක්දැයි මා අසා නැත. එයාගෙන් මට කියවිලාත් නැත. එව්වා කතා නොකළාට, පැය ගණනාවක් වුණත් කතා කරමින් හිනා වෙන්නට; සතුටු වෙන්නට තරම් දේවල් අපේම පවුල්වල තිබේ. අප කතා කරන්නේ එහෙම දේවල්ය.

හැමදාම වගේ උදේ පාන්දරින්ම fb එන මගේ මිතුරෙක් සිටියි. එයාගේ වෝලයේ හැමදාම උදේට ‘කොරෝනා update’ තොරතුරක් තියෙනවාමය. ‘ඔය පැත්තේ තත්ත්වේ කොහොමද නිමල් අයියේ’ කියලාත් මනුස්සයා සමහර විටෙක අහයි.
“යකෝ... ඔය විස්තර දැන ගත්තා කියලා මොකක්ද තමුසෙට වෙන හොඳේ.... ඒවා දැන ගත්තත් නැතත් පුළුවන් තරම් පරෙස්සමින් උපදෙස් පිළිපැදලා ඉන්න එකනෙ තියෙන්නේ....”

හොඳ දේවල් සොයන්නට, දැන ගන්නට අපේ මනස සුසර කර ගත්තාම අපට වැඩියෙන්ම ලැබෙන්නේ එහෙම newsය. ඒ ලෝක ස්වභාවයයි.
ඔබ මල් ආසනයක් වෙයි නම්, මොළේ කළඳක්වත් තියෙන මෙලෝ යකෙකු ‘ඒ පුදසුන’ මත තබා පර මල් පූජා කරන්නේ නැත!
ඔබ කසළ ගොඩක් වෙනවා නම්, අහක යන කුණු-කන්දලුත් ඒ ගොඩට එකතු වෙන එක වෙනවාමය.

නමුත් අප නොසිතන ‘අහම්බයන්’ සිදු වෙන අවස්ථාවන්ද තිබෙන්නට පුළුවන් බව අමතක නොකළ යුතුය.
එහෙම දෙයක් ගැන මට ලියන්නටත් සිදු විණි.

‘එයා ආවේය.
අහසෙන්ද, පොළොවෙන්ද, මුහුදෙන්ද ආවේ කියලා නම් නොදන්නෙමි. ආවේ මාරයාය!

අපේ බඩා මල්ලා විවාහ කරගෙන ඉන්නේ පිලිපීන ජාතික Pia ය. (2014 පීයා, මාකෝ, නිමල් හා දීපාල්)

මා ළඟට නොවේ. අපේ පවුලේ හතරවැන්නා ළඟටය. අනිල් ධර්මකීර්ති දිසානායක ළඟටය. ඒකෙන් වුණේ මැයි මාසයේදී වියෝවීම් දෙකකටම මුහුණ දෙන්නට අපේ පවුලේ අයට සිදුවීමය. අන්නාගෙ මරණ සහතිකයේ මරණයට හේතුව ලෙස ලියැවුණේ 'රෙස්පිරෙටරි ඇරස්ට් කාසිනෝමා ඊසොපැගස්' ය. අපේ දැනීම නම් අන්නා පිළිකාවෙන් මියගිය බවය. ඒ මැයි 29 වෙනිදාය.

අපේ සුනිල් මල්ලීගේ බිරිය මල්ලිකාත්, සමන්ති නංගිගේ සැමියා බිමලුත්, අනිල් මල්ලීත් එකම හේතුවකින් දැනටම පරලෝකප්‍රාප්තවී හමාරය. සමන්ති නංගීත්, මාත් ඒ පෝලිමේමය. පිළිකාව එතරම්ම ලාබ වෙලාය!

...... මල්ලිකා අවුරුදු හතක් පීඩා වින්දාය; බිමල් අවුරුදු එකහමාරක් විතරය; අනිල් වසරකට කිට්ටු කාලයකි.
පැරැණිම රෝගිණිය සමන්ති නංගිය. අවුරුදු හත-අටකටත් වඩා රෝගය යටපත්ව තිබී, මාස කිහිපයකට කලින් ආයෙම මතු වුණේය.
මාත් අවුරුදු හයක ප්‍රතිකාරවලින් පස්සේ ඉන්නේ ‘රෙමිෂන්’ මට්ටමේය.

..... අපේ බඩා මල්ලා විවාහ කරගෙන ඉන්නේ පිලිපීන ජාතික Pia ය. “ලොකූ, උඹලගේ පවුලේ අය විතර ස්ට්‍රෝන් කට්ටියක් මට නං මෙච්චර කාලෙකට හම්බවෙලා නැහැ. දැන් ඔයා..... සෑම්....
දන්නවද, මේ සැරේත් සෑම් ලන්ඩන් මැරතන් එක දිව්වා. සෑම්ට කීමෝතෙරපි පටන්ගත් දවසෙත් බැඩ්මින්ටන් ගහන්න ගියා. අනිල් අයියාත් හැම තිස්සෙම හිනා වේගෙන ඉන්නේ කොච්චර අමාරුකම් තිබ්බත්.....” පීයා ළඟදී දවසක කිව්වාය.....

.... සමන්ති නංගී නැවත අසනීපවී ඉන්නා බව දැනගත්තාම නිමලුත්, මාර්කෝත් සමන්ති නැන්දාට කියූ දේවලට සෑම් දීලා තිබ්බේ කදිම; ගීතවත් උත්තරයකි. පීයා එය මට පෙන්නුවාම නම් නොහඬා ඉන්නට බැරිවිණි. අනේ, සමාවෙන්න. මට තවමත් එය පරිවර්තනය කරන්නට හිත දෙන්නේ නැත. (සෑම්, මේවා පීයාගෙන් ඉල්ලා ගත්තේ ඔයාගේ අසනීපය ආයෙමත් මතුවී තියෙන බව මට හංගාගෙන හිටි දවස්වලය!)’

කෙස්වැටිය තිබුණත් නැතත් මම - මමම නේදෝ - නැතිය වෙනසක්

‘වීරයා ගෙදරද 4’ පෝස්ටුවට ලියා තිබුණු වචන 228 ආයෙමත් මෙතනට එබුවේ 2019දීත් මේ කාරණාවලින් ටිකක් ලියැවුණු බව සනාථ කරන්නටය; http://nidigepanchathanthare.blogspot.com/2019/06/blog-post.html

එදා පරිවර්තනය නොකළ ‘Samගේ වදන්’වල අදහස අදවත් ඡායානුවාදයක් ලෙස සිංහල බසින් ලියන්නට හිතාගෙනය.

‘කෙස්වැටිය තිබුණත් නැතත් මම
 මමම නේදෝ - නැතිය වෙනසක්
 ගණන් ගන්නේ, කවුද පිළිකා -
 නොවෙමි ඒකට නටන කෙනෙකුත්

 මගේ රිස්සට - මම කැමති ලෙස
 ගෙවමි දිවියම සතුට විඳිමින්
 සහනෙ ගෙන දෙයි - මිතුරු ඇසුරද
 ප්‍රාණවත් කෙළි සෙල්ලමද මට!

 ඇයි, දිවුම මට සුවැති හැඟුමක්
 දෙවයි නැත, අමතක කරන්නේ!
 කිසිම ලෙඩකට- නතු නැතිය මා
 මට පමණි මා වග කියන්නේ

 සොඳුරු හමුවට, සතුටු සාදෙට
 පිළිසඳරකට වුව මාත් ඔට්ටුයි
 අවුලකදි ගැටලුවකදීවත්
 මගේ නම් වෙනසක් නොවේමැයි
 සහය දෙන්නට සැරසිලා ඉමි
 ‘ලෙඩ’ට මා නැවතිය නොහැකි වෙයි’

එහෙම හිතේ හයියක් ඇතිව හිටි සමන්ති නංගි වඩාත් අසරණ වුණේ ඇයගේ හබියා; බිමල් මහේන්ද්‍ර භායි පටෙල්ටත් මුඛ පිළිකාව වැලඳී තිබෙන බව දැන ගත්තාමය. පවුලේ කටයුතුවලට කාලවේලාව මදි වෙන නිසා බැංකු කලමනාකාරියක ලෙස ලැබුණු උසස්වීම පවා බාර නොගෙන හිටි Sam, සැමියා වෙනුවෙන් රැකියාවටද තාවකාලිකව සමු දුන්නාය. බිමල්ගේ පවුලේ නෑදෑ-හිත මිතුරන්ගේත්, ඩ්රූ- පවන් දෙපුතුන්ගේත් උදව් හා ආශීර්වාද නොඅඩුව ලැබුණත් Bimal අකාලයේ වියෝ වුණේය. 

සමන්ති නංගි ‘බ්‍රයිටන් මැරතන්’ තරගයට සහභාගි වන්නී අරමුදල් රැස් කිරීමකද යෙදෙන්නීය!

දුවන්නට තියෙන ලැදියාව පිළිකා රෝගීන්ගේ යහපත වෙනුවෙන් යොදවන්නට Sam හිතාගෙන තිබුණේ ඉන් පසුවය. අපට පැමිණුණු විපතක් වුවද අන්‍යයන්ගේ යහපත උදෙසා යමක් කරන්නට නිමිත්තක් කරගත හැකි නම්...

ඒ කරුණ සපුරා ලමින් සමන්ති නංගි ‘බ්‍රයිටන් මැරතන්’ තරගයට සහභාගි වන්නී, අරමුදල් රැස් කිරීමකද යෙදෙන්නීය!
වෙනදාට Sam දුවන ‘ලන්ඩන් මැරතන් තරගය’ කොරෝනා උවදුර නිසා පැවැත්වෙන දිනය කල් ගොසින්ය. පැවැත්වුණේ Brighton Marathon තරගයයි. 

‘2021 Brighton Marathon

12  Sep 2021

I’m raising as much as I can to beat cancer & Barclays Bank will match your donations!

In memory of
My Amazing Bim.

Cancer has claimed the lives of so many special people in my life, including my wonderful husband Bim. He was an amazing person, kind, caring and selfless. Cancer ripped our family apart & took away our happiness. I want to raise money so we can stop someone else going through the same suffering as us!

 Cancer you are so cruel & callous.
 You take away those who are so precious.
 You don’t care about our pain or our tears,
 Or about the broken hearts & shattered dreams.

 We are certainly not giving up on our hopes,
 Nor are we about to give up on our fights.
 I know one day we will be victorious,
 Together we will find a cure for all cancers! 

මේ තරගයට මේ වතාවේ එංගලන්තයේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයෙකුත් සහභාගි වෙලා. ඒ Bolton West and Atherton කොට්ඨාශ නියෝජනය කරන Chris Green මන්ත්‍රීතුමා.

 රුදුරු පිළිකාවෙනි දයා නැති
 බොහෝ අගනා අයද ගෙනියන
 ඔබට කම් නැත, අපේ කඳුළැල් වේදනාවන්-
 බිඳෙන හදවත්- බොඳව යන සිහිනයන් ගැනවත්!

 නමුදු සුබවාදීය අප සැම - තවම ඇත පැතුමන් පතාගෙන
 දැනට පසුබැස සිටිනමුත් අප - දිනනවාමයි නැතිය කිසි සැක
 එකට එකතුව මානවයො කැළ - සොයා ගනු ඇත
 ඔබ මඩින ඔසු; පිළිකා නසන ඔසු!

Sam xx’

(ශ්‍රී ලංකාවේ අපට නුහුරු යෙදුමකි, මේ කතිර ගැහිල්ල. සමන්තිලා ලිපියක අගට කතිරයක් ගහන්නේ ‘ඔයාට ආදරෙයි- love you’ කියලා හඟවන්නටලු.
අප කතිරය ගහන්නේ මනාපය පළ කරන්නටය. එහෙම මනාපය දෙන්නේ වැරදි මිනිසුන්ටම නිසා ඡන්ද පොළේදී X ගැහීමේ වැරද්දකුත් නැතුවා වගෙය.)

ලන්ඩන් මැරතන් ධාවන තරග තියන්නේ දිනන අය තෝරා ගන්නම නෙවෙයි; උත්තම අරමුණු රාශියක් සපුරා ගන්නයි.

එහෙම අරමුණුවලින් යුතු ගොඩාරියක් කට්ටිය සද් චේතනාවලින් යුතුව මේ ධාවනයට එකතු වෙනවා.

1981 වසරේ, මලල ක්‍රීඩක Chris Brasherගේ මූලිකත්වයෙන් පටන් ගත්තු මේ තරගයට මේ වතාවේ එංගලන්තයේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයෙකුත්  සහභාගි වෙලා. ඒ Bolton West and Atherton කොට්ඨාශ නියෝජනය කරන Chris Green මන්ත්‍රීතුමා.

කොරෝනා මර්දනය කරන්නට කෙරෙන එන්නත ගැනත් ‘තම-තමුන් වහන්සේලාගේ (පඩත්තල) නම්- පට්ටම් සේරම දාලා පෝස්ටර් ගහන්නට තරම් විලි ලජ්ජාවක් නැති එවුන්’ ඉන්නා අපේ රටේ මෙහෙම අරමුදල් රැස් කරන මැරතන් ඉසව්වක් තිබ්බොත්.......?
දුවන්නට කොහොම වෙතත් අරමුදලේ භාරකාරයන් වෙන්නට නම් අපේ රටේ ලොකු මහත්තැන්ලා පොර කකා එනවා සැක නැත!

අම්මේ! ඔයා ගැන කොයි තරම් ආඩම්බර වෙන්න පුළුවන්ද?

ඉතිං අද උදැහැනැක්කේ මං දැක්කේ ඒ අම්මයි පුතයි දෙන්නා; සෑම්- ඩ්රූ දෙන්නා Brighton Marathon ධාවන තරගයට එකතුවී සිටි අයුරුයි.

ඒ සමඟම Dhru ඉංග්‍රීසියෙන් සටහනකුත් තබා තිබිණි.

'කොච්චර අපූරු දවසක්ද අම්මේ! ඔයා ගැන කොයි තරම් ආඩම්බර වෙන්න පුළුවන්ද?

මමත් ඒකට ආවේ ඔයාගේ උදව්වට විතරක් නෙවෙයි අම්මෙ. මටත් කවදාවත්ම අමතක නොවෙන මතකයක් ගන්න; ඔයා යන පාරේම යන්නයි- සත්තයි!

කොහේ හරි ඉඳගෙන තාත්තා තවමත් ඔයා දිහා බලාගෙන ඉන්න බව මම දන්නවා, අම්මෙ.

ඔයා අද සම්පූර්ණ කළේ ඔයාගේ හතරවෙනි මැරතන් දිවුම. මොන දේවල් වුණත්, ඔයා පවුම් 1200ක්* පිළිකා සමාජ සත්කාරක කටයුතු වෙනුවෙන් එකතු කළා. පවුලක් විදිහට ඒක කොතරම් දෙයක්ද?

මෙතෙක් ඒ වෙනුවෙන් ආධාර කළ හැමෝටමත් ස්තුතියි!

ඔයා හැමෝටම පාර පෙන්වන පහන් තාරකාවක්, අම්මේ!

Dhru’
(*ඒ සටහන තියද්දී ලැබී තිබුණු පරිත්‍යාග දැන් ගණනින් ඉහළ යමින් තිබෙන්නේ.)

ඔව් Dhru, අම්මා විතරක් නෙවෙයි ඔයාත් එහෙමයි. මතකයිද අවුරුදු දෙකකට ඉස්සෙල්ලා; 2019 ඔක්තෝබර් 28 වෙනදා ඔයා fb එකේ පළ කරලා තිබ්බ මේ සටහන.

‘23 has been by far the most challenging year but as my Dad once said, go and achieve your dreams/goals, that's exactly what I've done! 

ඩ්රූ 2019 ජුලි 25 වෙනිදා මැරතන් තරගයට සහභාගී වෙමින්...

 ☑️ Passed my NQT year

 ☑️ Started a new job teaching PE with a House Leader role

 ☑️ Raised £1500 for Cancer Research in memory of my Dad.

 23 you've taught me to be strong through the difficult times, let's see what 24 has in store!’

ආදරණීය තාත්තේ,

ඔයා මට කිව්වා 23 වෙනි අවුරුද්ද අභියෝගාත්මක අවුරුද්දක් වෙයි කියලා. ‘... යන්න. ගිහින් ඉලක්ක දිනා ගන්න!’ කියලත්. ඒකම තමයි තාත්තේ මම කළෙත්. 

 ☑️ NQT; Newly Qualified Teacher -වසරක අභියෝගය ජය ගත්තා.

 ☑️ PE; Sports- Physical Education -ගුරුවරයෙකු විදිහට රැකියාව පටන් ගත්තා.

 ☑️ තාත්තාව මතක් කරලා, පිළිකා පර්යේෂණ කටයුතු වෙනුවෙන් ස්ටර්ලින් පවුම් 1,500ක මුදලක් මේ (2019) වසරේදී එකතු කරලා දුන්නා.

ඔව් තාත්තේ, 23වෙනි අවුරුද්ද මට ඉගැන්නුවා කොහොමද අසීරු අවස්ථාවන්ට මුහුණ දෙමින් ශක්තිමත්ව නැඟී හිටින්නේ කියලා. බලමුකො, 24 අවුරුද්ද වෙනුවෙන් මොනවද එන්න තියෙන්නේ කියලත්!’

අද; 2021 සැප්තැම්බර් 17 වෙනිදා Sam මට කතා කළාය.

“අනේ ලොකූ, ඔයාගේ post එක මට කියවන්න බෑ, දුක හිතෙනවා..... Bim වෙනුවෙන් අපි හැමෝම කරන්න පුළුවන් දේවල් ඔක්කොම කරනවා..... මේ අවුරුද්දේ දැනට ස්ටර්ලින් පවුම් 4,500ක් එකතු වෙලා තියෙනවා. මොකද අපේ fund එකට වැටෙන හැම සල්ලියක්ම ‘බාක්ලේස් Bank’ එකෙන් ඩබල් කරන නිසා. අපේ ටාර්ගට් එක තව පවුම් 250ක් එකතු කර ගන්න. එතකොට ඒකත් ඩබල් වුණාම පන්දාහේ ඉලක්කය හරි යනවා.”
 

ඒ සමහර දේවල් මටත් අදාළ වුණත් ප්‍රධාන චරිත වෙන්නේ... 

සමන්ති කියන විදිහට නම් දැන් එංගලන්තයේ ‘කොරෝනා සීමා - තහංචි’ ලිහිල් වීගෙන එයි. “මායි, පුතාලා දෙන්නයි අර්ජුන් කුමාරුයි- ඩ්රුතීයි ඔක්කොමලා අගෝස්තුවෙදීම ලංකාවට එන්නයි plan කරගෙන හිටියේ.... තවම එච්චර ඉඩ දීල නැහැනෙ ලොකා.........” සෑම් කීවාය.

Sam ලංකාවට ආවට පස්සේ මූණට මූණ ඉඳගෙන කතා කරලා- එයාගෙන් අවසර අරගෙනම ලියන්න දේවල් ගොඩාරියක් මගේ හිතේත් පිරිලා- ඉතිරිලා දොරේ ගලමින් තිබේ.

ඒ සමහර දේවල් මටත් අදාළ වුණත් ප්‍රධාන චරිත වෙන්නේ එයාලනෙ. එහෙම වෙලාවක එයාල දැනුවත්ව ඒක කරන එකනෙ නේද, මගේ යුතුකම.
කොහෙද, කොරෝනාවක් නිසා Sam විතරක් නෙවෙයි අපේ අම්මටත් අවුරුදු දෙකක් තිස්සෙම ලංකාවට එන්න බලාගෙන ඉන්නයි වෙලා තියෙන්නෙ.

ගතවෙමින් පවතින්නේ එතරම්ම අවිනිශ්චිත කාල වකවනුවකි. නමුදු ලෝකය හැමදාමත් මේ වගේමය; කොයි මොහොතේ, කාට, කුමක් වේදැයි කියන්නට හැකියාවක් ලොව කිසිවෙකුට නැත. අපි ඒ අනියත බව ගණනකට නොගනිමින් සිටින්නමෝ නොවෙමුද?

ඒ නිසාමදෝ කොරෝනා ඇවිත්, ඒ අවිනිශ්චිත බව අපේ මූණටම ඇනලා; මුහුණේ උලා පෙන්වා දෙමින් හිටියි.

 ‘.... නිසල නැතේ- සසල වෙතේ
 නොතිර සසර සාගරේ

 කුමට නැටුම් කෙළි කවට සිනාදා//
 මරුට නොමැත කිසි විටෙකදි බාධා
 ඔබට නොදන්වා මරු මෙහි ආදා
 යන්නට සිදු වන්නේ - ඉන්නට බැරි වන්නේ
 නොතිර සසර සාගරේ....’

වාර ගණනාවක් ආශාවෙන් අසා ඇති මුත් ඒ ගීතයෙන් කියවෙන අරුත සිත රඳවාගෙන ඇත්තේ කීයෙන් කී දෙනෙක්ද?

ඉතිං... දෛවය මට කාරුණික වන්නේ නම් සමන්ති නංගිව මුහුණට මුහුණ හමුවී, එයාලා ගැනම පෝස්ටුවක්- දෙකක් අනාගතයේ දිනෙක ලියන්නෙමි෴

හිනා තවත් හිනා - පළමුවෙනි කොටස

එහෙනං පොරොන්දුවක් ඉෂ්ට සිද්ධ කරන්නයි ලැහැස්ති වෙන්නේ.

මේ දවස්වල හිත සැහැල්ලු කරන දේවල් තමයි අහන්න ඕනි; කියවන්න ඕනි; බලන්න ඕනි. හිතන්න ඕනිත් එහෙම දේවල්. එහෙමයි තතු දත් අය උපදෙස් දෙන්නේ!

හිනා වෙන එක සැහැල්ලු වෙන්න හොඳම ක්‍රමයක්ලු. සිනාව හිත වගේම ලේත් පිරිසුදු කරනවය කියන්නේ.
හැබැයි, ‘සිනාසී තර වෙනු’ කියන කතාව නං අදට වලංගු නැහැ වගේ. දැන් කාලේ මහත-දෙහෙත අයව රූමත් අය විදිහට නෙවෙයිනේ දකින්නේ. මං වගේ මිට්ටන්ට වුණත් No place! අඩි 5 1/2 කටවත් වැඩිය උස වෙන්න ඕනි, slim වෙන්නෝනි... සුදු වෙන්න ඕනි.
පිස්සුද මන්දා, මට නම් හිතෙන්නේ ‘ලස්සන තියෙන්නේ බලන කෙනාගේ ඇස් දෙකේ’ කියලමයි.  

ඉස්සර නං ‘ඇඟ මහත් වෙන්න මොටද බෙහෙත් බොන්නේ - කෝ හිනා වෙන්න හිනා වෙන්න එතකොට තර වෙයිනේ’ කියලා බොහොම විනෝදබර- නැටවෙන අපූරු සිංදුවකුත් තිබ්බා.

මක් කිව්වා? අහල නෑ.... ඔන්න එහෙනං මේං මේ වචන උඩින් click කරලා සිංදුව අහලා ඉන්නකෝ, කැමති නං. 

ංආ නෝනා මහත්තුරුනේ, එහෙනං පොරොන්දුවක් ඉෂ්ට සිද්ධ කරන්නයි ලැහැස්ති වෙන්නේ. ඉස්සෙල්ලා මේ කතාව කියවලා ඉඳිමුකො, විස්තරේ කියන්න.

1. තාත්තාට අපලයි!

සල්ලි හම්බ කරන්නම නැහි-නැහී හිටපු සේතං මුදලාලි කසාද බැන්දේ ඉහ-නිකට පැහෙන්න ගත්තම. ඒත් මුදලාලිගේ වාසනාවට හම්බ වුණේ සිරිදේවි වගේ ළමිස්සියෙක්. ඒ ළමිස්සී මුදලාලිව බැන්දේ මුදලාලිගේ වස්තු කන්දරාවට තණ්හාවෙන්ය කියලා රට්ටු කිව්වට මුදලාලි ඒවා කනකටවත් ගත්තේ නෑ.

ඔහොම යද්දී ඔන්න මුදලාලිගේ නෝනාට පුතෙක් උපන්නා, කුළුඳුලේම. මුදලාලිගේ ඉහේ මලක් පිපුණු ගාණයි!

කීය ගියත් ඒ මනුස්සයා ලවාම බේබිගෙ උපන් වෙලාව බලවගමු!

“මුදලාලි මහත්තයා, බේබිගෙ වේලාපත්කඩය හදවා ගන්න නියම මනුස්සයෙක් ඉන්නවා. කියන ඒවා අකුරටම හරි යනවා. කීය ගියත් ඒ මනුස්සයා ලවාම බේබිගෙ උපන් වෙලාව බලවගමු!” මුදලාලිගේ ගෙදරම නැවතිලා ඉඳං, කාර් එක එළවන තරුණ රියැදුරා මුදලාලිට යෝජනා කළා.

මුදලාලිත් කැමති වුණා. දෙන්නා ගමනටයි ලැහැස්තිය. එතකොටම මුදලාලි නෝනා දිග බඩු ලැයිස්තුවකුත් අරගෙන දුවන් ආවා.

“ඔයාලා වැඩිය පරක්කු වෙන්නෙ නෑනෙ.... මේවත් අරං එන්න එන ගමන්...”

‘හොඳයි!’ කියලා ආවට මොකද, හඳහන් බලන තැන දිග පෝලිමක්.

“පේනව නේද මුදලාලි. ගොඩ දුර ඉඳලා මේ සමහරු එන්නෙ... මනුස්සයගෙ වැඩ කිරි ගහට ඇන්නා වගෙ නිසා!” ඩ්‍රයිවර් සිරිපාල මුදලාලිට කිව්වා.

“ඒ වුණාට සිරිපාල, මේ පෝලිමේ ඉඳලා එනකොට නෝන මහත්තයට ගේන්න කියපු බඩු ගෙනියන්න පරක්කු වෙයිනෙ.” මුදලාලි විස්සෝපයෙන් කිව්වා.

“මුදලාලි මහත්තයා නැවතිලා වැඩේ කර ගන්න. මං ඔය බඩු ටික ගෙනිහින් දීලා ආපහු එන්නං....” සිරිපාලගේ යෝජනාවට සේතං මුදලාලිත් කැමති වුණා. සිරිපාල ගියා.

පෝලිමේ ඉඳලා සේතං මුදලාලිගේ වාරෙත් ආවයි කියමුකෝ. හඳහන් බලන කෙනා ඇඳලා, ලියලා, ගැණල- ගැණලා කියාපු දෙයින් සේතං මුදලාලිගේ හිත චාං-චඃ වෙලා ගියා.

“මේ උපන් වෙලාවේ හැටියට පියාට අපලයි.. හොඳටෝම අපලයි!”

“ඈ ගුරුන්නාන්සේ, තව පොඩ්ඩක් බලනවද තරහ නැතිව...” සේතං මුදලාලි මුහුණ නරක් කර ගෙන යෝජනා කළා.

මේ මොහොත වෙනකොට මේ ළමයාගේ පියා ජීවතුන් අතර ඉන්නවා නං, මම මගේ කන කපලා බල්ලට දානවා.

“තව පොඩ්ඩක් නෙවෙයි, ශේෂයක්වත් බලන්න දෙයක් නෑ. මේ උපන් වෙලාවේ හැටියට මේ ළමයාගේ පියාට හොඳටම අපලයි... මාරක අපලයි! මේවා මං කියන්නේ ඉරිසි භාවිතාවේ හැටියට. මේ මොහොත වෙනකොට මේ ළමයාගේ පියා ජීවතුන් අතර ඉන්නවා නං, මම මගේ කන කපලා බල්ලට දානවා.” ගුරුන්නාන්සේ පුපුරා හැලුණා.

මුදලාලිට ඊටත් එහා කේන්තියි. කේන්තිය පිටම මුදලාලි සිරිපාල ආපහු එනතුරුවත් නොඉඳ ටැක්සියකින් ගෙදර ගියා.

ඒ යනකොටයි දැක්කේ, මුදලාලිගෙ ගේ දොරකඩදීම කාර් එක හැප්පිලා. ඩ්‍රයිවර්  සිරිපාල එතැනම මැරිලා.

2. දුර හා ළඟ

ගැහැනුන් එතරම් ‘දුරට’ විශ්වාස කළ නොහැකි යැයි පිරිමි කියති.

පිරිමින් එතරම් ‘ළඟට’ විශ්වාස කළ නොහැකි යැයි ගැහැනු කියති.

මීට කලිනුත් ‘නිදිගෙ පංච තන්තරේ’ පෙරළන ඇත්තෝ නං දන්නවා ‘රතු පාටින් තියෙන කොටස් ටික’ -හිනා තවත් හිනා- පොතෙන් උපුටා ගත්තු ඒවා බව. ඒ දැනුම් දීම අලුතින් මෙහාට එන පාඨක භවතුන් වෙනුවෙනුයි!

3. රිදී ජුබිලි තෑග්ග

ඒ ඔවුන්ගේ විවාහයේ රිදී ජුබිලියයි.

“අදට අපි බැඳලා අවුරුදු විසිපහයි. ඔයාට මොනවද ඕනේ?” සැමියා බිරිඳට කිව්වේය.

“ආනේ.... ඔයාට ඒක හොඳට මතකයි නේද? ම්... ම්....” හොඳින් කල්පනා කළ බිරිඳ මෙසේ කීවාය. “... ඔයා අද මාව කොහාට හරි එක්කං යන්න!”

“හරි. ඔයාව කොහාටද එක්ක යන්න ඕනේ?”

“ම්... ම්...මං මෙච්චර කාලෙකට නොගිය දිහාවකට...” බිරිඳ කීවේ තොඳොල් වෙමිනි.

“එහෙනං ඩාලිං, යමු අපේ කුස්සියට!”

පිස්සුද යකෝ! අපේ තාත්තා සිරිපාල. සීයගෙ නම නං මාටින් තමයි. උන්දෑ ගැරේජ් එකක්...

ඔන්න ‘හිනාවෙන්න කියවන්න’ පොත් පෙළේ දෙවෙනි පොතෙනුත් කතන්දර තුනක් ඔයාලට කියවන්න සැලැස්සුවා! මං ඉතිං පරණ දේවල් වගේම නවීන දේවලුත් රස විඳින මනුස්සයානේ. මේ අලුත් කතාවක්. කියවලා බලන්නකො!

අටවන මාටින් පරම්පරාව

“ඒයි! උඹලගෙ සීයාගේ නම මොකක්ද බං?”

“අපේ සීයට තමයි අටවන මාටින් කියන්නේ!”

“අම්මට සිරි, උඹල රාජකීය පරම්පරාවක්නෙ අඩෝ! අපිට කිව්වෙවත් නෑ. එතකොට උඹේ තාත්තා නවවන මාටින්... නේහ්”

“පිස්සුද යකෝ! අපේ තාත්තා සිරිපාල. සීයගෙ නම නං මාටින් තමයි. උන්දෑ ගැරේජ් එකක් කරන්නේ. හදන්න එන වාහන සේරම අටවලා යවන හින්දයි ‘අටවන මාටින්’ කියන්නේ!”

යාන්ස්; හිනා කතන්දර ලියනකොට තියෙන හොඳේ තමයි, තමන් දන්නා එහෙම කතන්දර ලියල එවන්නට කියවන රසික ජනතාවටත් හිතෙන එක.
‘හිනා වෙන්න හිනා’ posts මාලාවේ comments අතරේ එහෙම ලියලා එවපු කතන්දර කොච්චරයිද? මේ පෝස්ටුවලටත් එහෙම ‘පෙරාපු රත්තරං’ වගේ ‘යාන්ස්’ ලියා එවනවා නේද? 

පෙරන කියද්දී මතක් වුණේ, මේ ලැයිස්තු කතාව:
අට ආකාර පෙරන්නෝ

1. තුන් වරක් පෙරන්නා: තෙවරප්පෙරුම
2. අල දමා පෙරන්නා: අලහප්පෙරුම
3. ආඩම්බරයෙන් පෙරන්නා: මාන්නප්පෙරුම
4. මෝඩ විදිහට පෙරන්නා: පොන්නප්පෙරුම

සුමනසිරි පිටිසරබද ගොවිපොළකට ගොඩ වැදුණේය.

5. වීරයෙක් වගේ පෙරන්නා: වීරප්පෙරුම
6. ඩියුටිය විදිහට පෙරන්නා: කාරියප්පෙරුම
7. ඉල ඇදෙන්න පෙරන්නා: ඉලේපෙරුම
8. අව්වේ පෙරන්නා: සූරියප්පෙරුම

ම් ම් ම්..... අද කියාපු දේ හෙට වෙනකොට මතක නැති කරලා, කටේ නරි වාදම් දොඩමින් රෙද්ද පල්ලෙන් 'පෙරා ගන්න' වාචාලයන්ට කියන නමකුත් තියෙනවද කියලයි මං මේ කල්පනා කළේ, මෙතැනටම එකතු කරන්න.... එහෙම අය හිටියට එයාලට වෙනම නමක් නෑ නේද?

ඔන්න ආයෙමත් පොතට.

4. පුදුමයි නේන්නං!

ඉහළම පෙළේ කෘෂිකර්ම උපාධියක් ලැබූ සුමනසිරිට කෘෂිකර්ම අමාත්‍යංශයේ උපදේශක තනතුරක් ලැබිණි. ඇමැතිතුමා සමඟ ක්ෂේත්‍ර චාරිකාවක නිරත වෙමින් සිටියදී සුමනසිරි පිටිසරබද ගොවිපොළකට ගොඩ වැදුණේය. එහි සිටියේ මහලු ගොවියෙකි.

“අයියෝ, සීයගෙ ගොවිපොළේ ඔක්කොම තියෙන්නේ හණමිටි කාලේ වැඩනෙ. එහෙම බෑ. එහෙම බෑ. නූතන ක්‍රම අනුගමනය කරන්න ඕනෑ. දැන්... මේ ගහෙන් සීයට පුළුවන්ද අලිපේර ගෙඩි දහයක්වත් ගන්න?”

“බැහැනෙ මහත්තයෝ!”

“ඕකනෙ මම කිව්වේ.... හොඳ රසායනික පෝරක් දැම්මොත් නම් මේ ගහෙන් අලිපේර ගෙඩි සිය ගාණක් කඩා ගන්න පුළුවන් වෙයි!” සුමනසිරි ආඩම්බරයෙන් කීවේය. “එතකොට සීයටම පුදුම හිතෙයි!”

කට ඇරියොත් මෙතැනම බාවනවා!

“පුදුම නොවී ඇහැකිද රත්තරං මහත්තයෝ? කොහෙද මේ සැපතිල්ල ගහේ අලිපේර හැදෙන පෝර ජාතිය ගන්න තියෙන්නේ?”

5. මොනවා කළත් ඉවසගෙන ඉන්න

‘අති භයානක මිනීමරුවෙකු හා මංකොල්ලකාරයෙකු වෙන චණ්ඩි සුදා අද සන්ධ්‍යාවේ සිර ගෙදරින් පැනගිය බව වාර්තා වෙයි.’

ප්‍රවෘත්ති නිවේදිකාව ඒ කොටස කියද්දීමයි ජනේලේ ඇරුණේ. කිත්සිරියි දමයන්තියි ජනේලය දිහාවට හැරුණේ රූපවාහිනී ප්‍රවෘත්ති බැලිල්ල පැත්තක තියලා. ජනේලේ ඇරිලා, ජනෙල් රාමුව මැද්දෙන් පෙනුණේ චණ්ඩි සුදාගෙ මරුමුස් මූණ.

“කට ඇරියොත් මෙතැනම බාවනවා!”

පිස්තෝලයක් මානාගෙන චණ්ඩි සුදා ජනේලයෙන් ගෙට පැන්නා. කිත්සිරිගෙයි දමයන්තිගෙයි උගුර-කට වේළිලා. කෑ ගහන්න ඕනෑ වුණත් සද්දෙ පිට වෙන්නෙ නෑ!

තවමත් හිර ගෙදරට ඇඳගෙන හිටිය ජම්පරය පිටින්ම ඉන්න චණ්ඩි සුදා වටපිට බැලුවා. “ගෙදර තව කවුද ඉන්නේ?”

“කවුරු..ව..ත්... නෑ..” කිත්සිරි හෙමීට කිව්වා.

“බොහොම හොඳයි!”

ඊට පස්සේ චණ්ඩි සුදා අතට අහුවෙච්ච සාරියක්, බෙඩ් ෂීට් එකක් වගේ දේවල්වල උදව්වෙන් කිත්සිරිව පුටුවකට තියලා බැන්දා... දමයන්තිටත් ඒකම කළා.

“මට යකෙක් කන්න බඩගිනියි!”

“අපේ කුස්සියේ කෑම තියෙනවා!” දමයන්ති කිව්වා.

අපි දෙන්නා වෙනුවෙන් ඔයා ඒ ඕනෑම දෙයක් ඉවසාගෙන ඉන්න... හොඳේ!

“පේනවනෙ?” චණ්ඩි සුදා තුවක්කුව වැනුවා.

“මං හොඳට හොඳයි.. තේරුණාද. මීක් කියලා හරි සද්දයක් ඇහුණොත් උඹල දෙන්නටම ඩිෂුම්! ඩිෂුම්!!” චණ්ඩි සුදා වෙඩි තියන හැටිත් රඟපාලා පෙන්නුවා.
ජෝඩුවම ඔළු වනලා තේරුණු බව පෙන්නුවා.

කුස්සියට ගිය චණ්ඩි සුදා කෑම පිඟානත් අරන් ඇවිත් කිත්සිරිලාව පේන මානෙන් වාඩි වෙලා කෑවා.
ඊට පස්සේ දමයන්ති ළඟට ගිහින් එයාගේ මූණටම මූණ ළං කළා. කිත්සිරිට පෙනුණේ  යාන්තමට දමයන්තිව ඉම්බා වගෙයි. ඊළඟට චණ්ඩි සුදා ආපහු ගේ ඇතුළට ගියා.

“කොහෙද අර යකා ගියේ?” කිත්සිරි හෙමිහිට ඇහුවා.
“නාන කාමරේට...” දමයන්ති කෙඳිරුවා.

“දම්මි, ඔයා මොකුත් හිතන්න එපා.
ඌ මහ මිනීමරුවෙක්නේ. අවුරුදු ගාණක් හිරේම ඉඳලා දැන් ඔයාව දැක්කම ඒකට මදන විසේ ගහලා වගේ. මං දැක්කා..., ඌ ඔයාගේ මූණත් ඉම්බනෙ.
ඌ දැන් නාන කාමරේට ගිහින් ඇවිත් ෂුවර් එකටම ඔයාව දූෂණය කරයි.
අනේ ඩාලිං... අපි දෙන්නා වෙනුවෙන් ඔයා ඒ ඕනෑම දෙයක් ඉවසාගෙන ඉන්න ... හොඳේ!” කිත්සිරි බොහොම යාප්පුවෙන් වගේ කිව්වා.

“ඌ මාව ඉම්බ එකක් නෑ.” දමයන්ති කිව්වා.

“හිරේදිවත් ඔයා වගේ සුදු කොල්ලෙක්ව හම්බ වුණේ නෑ කියලා, ඌ ඇහුවා වැස්ලින් කුප්පිය කොහෙද තියෙන්නේ කියල. ඒක ගේන්නයි ඌ නාන කාමරේට ගියේ....
ඔන්න, අපි දෙන්නම වෙනුවෙන් ඔයාට තමයි ඌ මොනව කළත් ඉවසගෙන ඉන්න වෙන්නේ.”

සසර කතරින් එතෙර වෙන්න පුළුවන් නං මේ සයුරෙන් එතෙර වෙන එක....

6. හරි වයස

“එක්දාස් නවසිය හැත්තෑවේ ඉපදිච්ච කෙනෙකුට  දැන් වයස කීයද?”

“උපන්නෙ පිරිමියෙක් නං හතළිස් දෙකයි. ගෑනියෙක් නං තිහක් විතර... නිළියෙක්  නං විස්සසට කිට්ටුයි!”

7. විකිණෙන තරම

අලුතෙන් කවි පොතක් මුද්‍රණය කරවූ කවියාට ඔහුගේ මිතුරෙකු මුණ ගැසිණි.

“දාපං මචං අත! මෙන්න මගේ සුබ පැතුම්. මං දැක්කා හැම පත්තරේකම වගේ දාලා තිබුණා, උඹ කවි පොතක් ගැහුවා කියලා. ඉතිං.... ඉතිං. දැන් කොච්චර විකිණිලාද මචං?” මිතුරා ඇසුවේය.

“තවම නං විකිණුණේ කරේ තිබිච්ච චේන් එකයි, අත් ඔරලෝසුවයි විතරයි... ළඟදීම අතේ තියෙන මුද්දත් විකිණෙයි!”කවියා කීවේය.

8. තමන්ගෙ රැහේ එකා

ත්‍රාසජනක විනෝද චාරිකාවකට එක්වූ ඔව්හු මෝටර් බෝට්ටුවක නැඟී දියඹට ගියහ. අවාසනාවක තරම!
හදිසියේම බෝට්ටුවේ එන්ජිම ක්‍රියා විරහිත විය.

“දැන් මොකද කරන්නෙ?” වෛද්‍යවරයෙකු වූ පළමුවැන්නා අනෙක් දෙදෙනාගෙන් විමසුවේය.

“අපි හබල් ගගහ යමු. සසර කතරින් එතෙර වෙන්න පුළුවන් නං මේ සයුරෙන් එතෙර වෙන එක මහ වැඩක්යැ.” පූජකවරයෙකු වූ දෙවැන්නා ප්‍රශ්නය විසඳුවේය.

“හරි! එක්කෙනා විනාඩි දහය ගණනේ හබල් ගාමු. මාරුවෙන් මාරුවට.” තුන්වෙනියා වූ නීතීඥයා එසේ කියා හබල අතට ගත්තේය.

තිදෙනා මාරුවෙන් මාරුවට හබල් ගසමින් යද්දී වෛද්‍යවරයා අතින් හබල ගිළිහී එය මුහුදට වැටිණි.
‘හරි ජංජාලේ!’ හබල ඈතට පාවී යද්දී වෛද්‍යවරයා කබාය උනා තබා, මුහුදට පැනීමට සැරසුණේ හබල අල්ලා ගැනීමටය.
එවිටම මුහුදෙන් මතු වූයේ මිනී කන මෝරුන් රංචුවකි.

“මුන්ගෙන් මට විතරක් නෙවෙයි, ඔය ගොල්ලන්ටත් තුවාල වෙන්න පුළුවන්! පේනවනෙ.. එහෙම වෙලාවක දොස්තර කෙනෙකුගේ සේවය අත්‍යවශ්‍ය වෙනවා. ඒ නිසයි මම මුහුදට නොපනින්නේ....” නිදහසට කරුණු කියූ වෛද්‍යවරයා බෝට්ටුවේ මැදින් වාඩි වුණේය.

“අපොයි ඔව්! සමහර විට මාරාන්තික තුවාල වෙන්න වුණත් ඉඩ තියෙනවා.....අවාසනාවකට හරි එහෙම දෙයක් වුණොත් ඉතිං, අන්තිම මොහොතේ හිත සැනසෙන වචනයක් කියන්න- පව් සමා කරවන්න මගේ උදව්වත් ඕනෑ වෙනවනේ... ඉතිං, මාත් මුහුදට පැනල කොහොමද?” පූජකවරයාත් ආචාරශීලීව කීවේය.

එහෙම කියන්නේ ‘ළිං මැඩි’ මගේ නිරීක්ෂණය අනුවය.

කිසිවක් නොකියූ නීතීඥවරයා කබාය ගලවා තබා, මුහුදට පැන්නේය. මෝරු රංචුව පලා ගියහ. පීනා ගිය නීතීඥවරයා හබලත් රැගෙන ආපසු පැමිණ බෝට්ටුවට ගොඩ වූයේ සතුටෙන් ඉල්පෙමිනි.

“පේනවනෙ! සත්තු සාමාන්‍යයෙන් තමන්ගෙම රැහේ එකෙකුට කරදරයක් කරන්නේ නෑ කියලා.” නීතීඥයා මිතුරන් දෙදෙනාට කීවේය.

ඒ තියරිය වලංගු නොවෙන සත්ත්ව කොට්ඨාශයක්ද ඉන්නවා වගෙය. ලෝකයේ උපහාස කතන්දර වැඩියෙන්ම නිර්මාණයවී තියෙන්නේ ඒ සතුන් පදනම් කර ගනිමිනි. එහෙම කියන්නේ ‘ළිං මැඩි’ මගේ නිරීක්ෂණය අනුවය. එය වැරදි වීමටද ඉඩ තිබේ.

හැබැයි, මේ කතාවත් ඒ සත්ත්ව කොටස පාදක කර ගත්, කලින්-කලට මතුව එන නිර්මාණයකි.

හොඳ වැඩේ!

සඳුදා දවසක පාන්දරින්, සැලූන් එක අරිනකොටම කොණ්ඩේ කපා ගන්න ආවා මනුස්සයෙක්. බාබර් එයාගේ කොණ්ඩය කපන අතරේ කියවුණා, ඒ මනුස්සයා මස් කඩයක වැඩ කරන කෙනෙකු බව. කොණ්ඩේ කපලා ඉවර වෙලා, බාබර් එයාගෙන් සල්ලි ගත්තෙ නෑ.
“ඔයාත් කොච්චර සේවයක්ද මේ ටවුමේ අයට කරන්නේ. මට සල්ලි එපා.... මේක ඔබේ සේවය අගය කිරීමක්!”

ඊළඟ දවසේ සැලූන් එක විවෘත කරන්නත් කලින් අර මනුස්සයා දොර ළඟට වෙලා බලා හිටියා. නිකම්ම නෙවෙයි, අපූරු මස් ගාතයකුත් අරගෙන.

මෙන්න බොලේ, ඊට පහුවදා උදේ අර මනුස්සයා සැලූන් එකට එනවා කේක්, පාන්, බනිස් තොගයක්....

“බාබර් උන්නැහේ, ඔහේ ඊයේ කරපු හොඳ වැඩේට මගෙන් කෙරෙන අගය කිරීම තමයි මේ!” මස් ගාතය බාබර්ට තෑගි කරමින් ඒ මනුස්සයා කිව්වා.

සුමාන දෙක තුනකට පස්සේ සඳුදා පාන්දරක කොණ්ඩේ කපා ගන්න ආවා තව එක්කෙනෙක්.
“සුබ උදෑසනක්! මම තීරණය කරලයි තියෙන්නේ ඉඳහිට සඳුදා දවසක උදෙන්ම එන කස්ටමර්ට ෆ්‍රී හෙයාර් cut එකක් දෙන්න, සමාජයට මගෙන් දෙන සේවයක් හැටියට... අද ඔබ තමා ඒ වාසනාවන්තයා.”
බාබර් එහෙම කියලා අර මනුස්සයාගෙනුත් සල්ලි නොගෙන, කොණ්ඩේ කැපුවා!

මෙන්න බොලේ, ඊට පහුවදා උදේ අර මනුස්සයා සැලූන් එකට එනවා කේක්, පාන්, බනිස් මල්ලක පුරවාගෙන. “මෙන්න මචං මගෙන්. මං බක්කරේ කෙනෙක්. ඔයා වගේ හොඳ වැඩ කරන අයව තව-තවත් උනන්දු කරවන්න ඕනි! ඒකටයි මේ! මාත් ඔයාව ආදර්ශෙට ගන්නවා.”

තුන්වෙනි වතාවෙත් බාබර් උන්නැහේ තමන්ගේ ‘සමාජ සත්කාරය’ කළා, සඳුදා උදේක.

ඒ අඟහරුවාදා පාන්දර බාබර් උන්නැහේ සැලූන් එක අරින්න එනකොට, එතැන සෙනඟ පොදි කනවා. ඒ මැද්දේ ඉන්නවා, කලින් දවසේ ‘ෆ්‍රී සර්විස්’ එක ලබපු කෙනාත්. බාබර්ව දැකපු ගමන් මනුස්සයා හිනා වෙලා ඉස්සරහට ආවා.

ජය වේවා! ජය වේවා!! අපේ....

“තමුන්නාන්සේට මතකයි නේද මාව. මේ ඔක්කොම මගේ පවුලේ අය, හිතවත්තු, නෑදෑයෝ! ඔන්න මාත් ඔයාගේ සමාජ සත්කාරයට දායක වෙන්න හිතුවා. තමුන්නාන්සේට පුළුවනි නොමිලේම මෙයාල ඔක්කොමලගෙත් කොණ්ඩ කපන්න!” ඒ මනුස්සයා කිව්වා විතරයි, “ජය වේවා! ජය වේවා!! අපේ ........තුමාට ජය වේවා!!!” කියලා අර පිරිවරම ඔල්වරසන් දුන්නා!

ඉතිං, ඔයාලට කෙරුණු මගේ සත්කාරයත්, අදට ඇති වගේ....

හැබැයි, අද නං මම නවතින්නේ බ්ලොගය කියවන හිතාදර ඔයාලට ප්‍රශ්නයකුත් ඉතිරි කරලා. තිත් තියෙන තැනට යොදන්නට සුදුසුම ‘තුමා’ කවුද?