අනුරට කෝටියක්- මමත් ඉන් එක්කෙනෙක්! තෙවෙනි කොටස

‘අනේ මං මාලිමාවට කැමති බව ඇත්ත. ටික වෙන්න කඩේ ගිය විත්තියත් ඇත්ත. ඒත් අරහෙම විශේෂ යාළුකම්- සම්බන්ධකම් මොකුත් මේ පුංචි සිංඤෝට නෑ!

හැබැයි එයාලා රට හදයි කියල විශ්වාසයක් මට තියෙනවා.
ඒත් මම මාලිමාව අදහන්නෙක් නං නෙවෙයි.

සුරංග ඉස්කෝල කාලෙම තනාගත්තු පෙම් ලෝකයේ කිරුළු පළඳින්න... (දැන් ඒ ලෝකයේ පුරවැසියෝ හතර දෙනෙක්....)

ඒ හින්දම සිද්ද වෙනදේ ඉවසිල්ලෙන් බලාගෙන ඉන්නත්, තේරුම් ගන්නට උත්සාහ කිරීමත් කරතෑකි. ආශ්චර්යයන් බලාපොරොත්තු වෙන්නේ නැතිව. කලබල වුණොත් කොරොස් කටේ වුණත් අත දමා ගන්න බැරි වෙනවනේ. අපි හැමෝටම තියෙන්නෙ ඉවසිල්ලෙන් බලාගෙන ඉන්නයි.’

‘අනුරට කෝටියක්- මමත් ඉන් එක්කෙනෙක්!’ පළමුවෙනි කොටස ලියනකොටම මං එහෙම කිව්වා. ඒත් හුඟක් දෙනා ඒ කාරණය එතරම් ගනිච්චියකට අරගෙන තිබ්බේ නෑ වගෙයි... මාලිමාවෙන්; අලුතින් පත්වුණු ජනාධිපතිතුමාගෙන් නැත්තං දැන් පවතින ආණ්ඩුවෙන් අහන්න ඕනෑ ප්‍රශ්න මගෙනුත් අහනවා. ඒත් දෙය්යනේ මේ පුංචි සිංඤෝ තමන්ගේ තරම දන්නවනෙ... ඒ හින්දා එව්වාට නොදන්නා පණ්ඩිත උත්තර දෙන්න යන්නෙ නෑ. ඒ ගැන කවුරුන්වත් අහිතක් හිතන්න එපා, හොඳේ?

තමන්ගේ තරම...
ඒ වගේමයි මම අනිත් අයගේ තරාතිරම හා ඔවුනගේ අදහස් දරන්නට ඔවුන්ට ඇති අයිතිය ගැනත් වෙසෙසින් සැලකිලිමත් වෙනවා. ඒ වගට මට තියෙන හොඳම සාක්කියක් මේ ‘අවුරුදු දොළහක් විතර පරණ කතන්දරේ’.

අපේ මානෙල් නංගිගේ එකම පුතණ්ඩියා ලලීන්ද්‍ර ශ්‍යාමන් (සුරංග) ඉස්කෝල කාලෙම තනාගත්තු පෙම් ලෝකයේ කිරුළු පළඳින්න සූදානං වුණා- කල වයසට ආවට පස්සේ...
එතකොට පුතාටත් ඉස්සෙල්ලා මංගල උත්සවේ ගැන plan කරන්න ගත්තේ කොල්ලගෙ අම්මයි! ඒ කිව්වේ අපේ නංගියි!! උන්දා මගෙත් එක්කත් ඒවා ගැන කියෙව්වා.
(සුරංග උත්පත්තියේ හිටන්ම මගේ එක්කත් ඉතාම සමීපයි. පළමුවෙනි වතාවේ; 1985 එංගලන්තයට ගිහිං හිටි මං, වීසා තියෙද්දිත් 1986 මුල ලංකාවට ආවේ සුරංග ඉපදෙන වෙලාවේ මානෙල් නංගිගේ ළඟ ඉන්න ඕනි නිසයි.)

ඉතිං සුරංග මාව හම්බ වෙන්න ඇවිත් ඇහුවා ‘ලොකු මාමේ, කොහොමද මගේ wedding එක ගන්න හොඳ?’ කියලා. ඒ හාදයාගේ හිතේ තියෙන දේවල් ටිකකුත් කිව්වා.

“මිනිහෝ, කසාද බඳින්න යන්නේ තමුසෙ. කෙනෙක් කසාදයක් බඳින්නේ එක වතාවයිනේ. ඉතිං ඔයාගේ කසාදෙ ඔයාට ඕනි විදිහට; ඔයා කැමති විදිහකට කරනවා. මං දන්නවා ඔයාලගේ අම්මත් දැන් තියාම ඕන්නැති තරමටම ඇඟිලි ගහන්න පටන් අරගෙන බව. ඔයාගේ අම්මා වෙන්න කලින්නෙ එයා මගේ නංගි වුණේ... මම දන්නවනෙ එයාගේ හැටි!
ඔයාට ඕනි නං අම්මට කෙලින්ම කිව්වත් කමක් නෑ, මම මේ කියන දේවල්.
බය නැතිව ඔයාටයි ඉසංකාටයි ආස විදිහට මඟුල plan කරනවා හලෝ. හැබැයි, ඒකට අපෙන් කෙරෙන්න ඕනි දේවල් අපිට කියනවා.”

අනුර කුමාර දිසානායක ජනාධිපති තනතුරට පත් වුණේ ඔහු කෙරෙහි විශ්වාසය තැබූ අපේ ඡන්දයෙන් බව ඇත්තය. එහෙම වුණු පළියට අපි හැමෝම කියන-කියන දේවල්...

(දැන් වයස අවුරුදු පනස් හයක් වන) අනුර කුමාර දිසානායක ජනාධිපතිතුමාටත් එහෙම නිදහසක් දිය යුතු විත්තියයි, මට හිතෙන්නේ. ඔහු ජනාධිපති තනතුරට පත් වුණේ ඔහු කෙරෙහි විශ්වාසය තැබූ අපේ ඡන්දයෙන් බව ඇත්තය. ඒත් අපි හැමෝම කියන-කියන දේවල් කරන්නට ගියොත්... අපි හැමෝම ගහන-ගහන පදයට නටන්නට ගියොත්... නව ජනපතිතුමන්ට මොනවාවත්ම කර ගන්නට බැරි වෙනු ඇත.

ඒ නිසාමයි මගෙන් මෙහෙම කවි දෙකක් ලියැවුණේත්:   

අනුරට හිමි වුණේ ජය නොව මාවතය
ඒ මඟ දිගේ ගොස් ඔහු ජයගත යුතුය
ගමන අසීරුය, බාධක          අපමණය
ඒ අභියෝග අනුරල ජයගනු     ඇතිය

ඇලඩින්ගේ පහන නැත          පිරිමදින්නට
හොරු හතලිහට වැඩියෙන් ඇත මඩින්නට
පොදු ජන පැතුම් තියෙනව ඉටු   කරන්නට
ඒ කාරියට ඉඩ දෙමු                   මාලිමාවට

හැබැයි ඔය නිමල් දිසානායකගේ අදහස. ඒක දිව්‍ය භාෂිතයක් නෙවෙයි. මම වැරදි වෙන්නත් ඉඩක් නැතිවම නෙවෙයිනෙ.
ඒ වගේමයි, අනුර ගැන- මාලිමාව ගැන එච්චර පැහැදීමකින් නොහිටි සමහරුන්ගේ අදහස් වුණත් හෙමිහිට වෙනස් වෙන්න පටන් ගෙන...

‘//පොරගේ ඩවුන් ටු අර්ත් කෑල්ලක් තියනව සජිත්ට නැති//

මට ජෙප්පො එක්ක සෑහෙන ඇරියස් තිබ්බා. ඒත් දැන් ඒක වෙනස් වේගන යනවා.

වර්තමානයේ භාවිතයේ නැති, බරපතළ ඉංග්‍රීසි කෑලි දාලා කතා කරන්න ගිහිල්ලා, "චොයිස් ඔෆ් වර්ඩ්ස්" අනාථ කරගෙන සජිත් නාගන්නවා මම වරක් දැක්කා. පොෂ් ඉංග්‍රීසි = බුද්ධිමත්කම කියල හිතන්නෙ මෝඩයො. අනුර පළමු කතාව සිංහලෙන් කළා. විදේශිකයො ට්‍රාන්ස්ලේෂන් එක ඇහැව්වා. මම ඒකට කැමතියි (ලෝකෙ අනිත් නායකයො කරන්නෙත් ඒක). විවෘත භාවය, අවංකකම සහ නිහතමානීකම තියෙනව නං වරදින්න විදිහක් නෑ. ඔහු කිව්වා, මට මැජික් කරන්න බෑ, මට ඔබෙන් උදව් අවශ්‍යයි කියලා. මම නොදන්න දේ, දන්න අයගෙන් අහගන්න ඕනෙ කිව්වා. මම අනුර ගැන පැහැදුනේ ඒකයි. ඔහු හොඳ ආදර්ශවත් නායකයෙක් වේ යැයි හිතෙනවා. මෙච්චරකල් කම්බා හොරු හිටපු රටක, සමාජමය ආකල්ප වෙනස් කර ගන්න, මේක හොඳ ආරම්භයක්.’

Comment එකකින් එහෙම කියල තිබ්බේ බස්සා. කොළඹ ගමයා අඩවියේ ‘නොලියා බැරි නිසා ලියමි’ post එකේ කමෙන්ටු තීරුවට.

ඒ තීරුවේ දැනට comments 86ක් තියෙනවා. අලුත් වෙනස blogsවල comments තීරුවලටත් බලපාලා වගෙයි... වැඩි පාඨක පිරිසක් එයාලාගේ අදහස් දක්වනවා! ඒක කොයිතරම් හොඳ ප්‍රවණතාවක්ද? හැබැයි එහෙම අදහස් දක්වන හුඟ දෙනෙකුට තියෙන්නෙ පුදුමාකාර නොඉවසිල්ලක් විත්තියයි මට පේන්නේ.

හොරු හතලිහට වැඩියෙන් ඇත මඩින්නට!

අනෙක එයාලා මස් රාත්තලම ඉල්ලා හිටින ෂයිලොක් වංශයේ අය වගෙයි. තව කාරණයක්. ‘උපමා කැඩපත’ පොතේ කියවෙන මේ අපූරු කවියත් එයාලට ඇහැ ගැහිලා නැති පාටයි.

තද     සැර  තමයි  සැරයෙන් වැඩි හෙණ  සැරය
වෙඩි  සැර  තමයි  ඊළඟ සැරයෙන්           සැරය
රාම   සැර  තමයි  උත්තම මහ                 සැරය
හීන්   සැර  තමයි  හැම සැරටම                සැරය

කලබල වුණාම කොරස් කටටවත් අත දා ගන්න බැරි වෙන විත්තිය මතකෙ තියාගෙන; රාම සැරයටත් වැඩියෙන් හීන් සැරය බලගතු බව තදින්ම හිතේ ධාරණය කරගෙන අලුතින් පත් වුණු ජනාධිපතිතුමා නං වැඩ කරන විදිහයි මට පෙනෙන්නේ.    

fb එකේ ඉන්න ගොඩක් දෙනා වුණත් තලත්තෑනි; ඉහ නිකට පැහුණු උදවිය නෙවෙයිනෙ.
පුරාතන ගද්‍ය-පද්‍ය පොත්පත්වලිනුත් ඈත් වුණු පරම්පරාවකටයි එයාලා අයිති. ඒ මදිවට ඒ පරම්පරාවේ වැඩි දෙනෙකුට හිතන්න- විමසා බලන්න හුරු කරවලත් නෑ... රටේ පාලක පැලැන්තියට උවමනා කරලා තිබුණෙත් එහෙම ‘අංශභාග’ පරම්පරාවක් හදා ගන්නයිනෙ.
අනුකාරක උගතුන්- කොඳු කඩාගත් වියතුන්- හෘදය සාක්ෂියක් නැති මිනිසුන් වැඩි-වැඩියෙන් බිහි කෙරෙන අතරේ වුණත් ‘නියම බුද්ධිමත්; සවිමත් කොන්දක් සහිත; හැබෑ මිනිසුනුත්’ සෑහෙන්නට බිහි වෙලා තියෙන විත්තිය පෙනෙන්නේ දැන්... වෙනසක් වෙන්නට පටන් ගන්නවත් එක්කම ඔවුනුත් කලඑළියට එන්න පටන් අරං... ඔවුනගේ මති-මතාන්තරත් සමාජගත කරන්නට පටන් අරං.

තුමුල හෙට්ටිආරච්චිත් එයින් එක්කෙනෙක්. මේ එයාගේ විශ්ලේෂණයකින් කොටහක්:
‘... 06. හොරු ඇල්ලුවද දැන් මෙයා හිරේද වගේ කතාවලට මේ ටික ලියාගෙන යන්නම්.
ආවට ගියාට නඩු දාලා ලිස්සන්න පාරවල් ඉතුරු කරලා මුන්ට ලේසියෙන් බේරෙන්න බේරිලා ආයේ වීරයෝ වෙන්න තරම් මේ ආණ්ඩුව ඉඩක් තියයි කියලා මම හිතන්නේ නෑ. දාන නඩු හරියට වෙලාවට තිතට මෙච්චර කල් එකතු කරගන්න බැරුව මුන් හංගපු සාක්ෂිත් හොයාගෙනම වෙලාවට වැටෙයි කලබල නොවී ඉන්න.

07. අන්තිමට මේ ටික ලියන්න හිතුවා. අලුත උපන් දරුවෙක් වේගෙන් ලොකු උනාට අවුරුදු 76ක් එක එක විදියට මරලා දාපු මළකඳකට පණ දෙන්න; ආයේ මිනිහෙක් කරන්න දවසෙන් දෙකෙන් පුළුවන් වෙයි වගේ විකාර හිතේ තියන් ඉන්න එපා.

මුත්තා කිව්ව වැල් පාලම් කතා අපිට කියලා සැපේ සනීපේ සෙට් එක එක්ක ආතල් ගත්තට, ගෙදර ගිහිල්ලත් මිනිහට උයන්න කෝකියෝ 16ක් ඉල්ලුවට... සැබෑම වැල් පාලමේ යන්න වෙලා තියෙන්නේ වත්මන් ආණ්ඩුවට හා මහජනතාවට. ඒ නිසා කල්පනාවෙන් හැම අඩියක්ම තියාගෙන පරිස්සමට මේ ගමන ගියොත් දැනට දැනෙන වෙනස වගේ සිය ගුණයක වෙනසක් දැනෙන රටක් අවුරුද්දක් යන්න කලින් හදාගන්න බැරිවෙන එකක් නෑ.

මේක ලේසි මැච් එකක් නොවේ!

ඒ නිසාම එකතුවෙමු... ශක්තිමත් බලයක් දෙමු... පුරවැසියෝ විදියට හැමදේම විමසිල්ලෙන් හොයමු... අපි අපේ රට හදමු...

මේක ලේසි මැච් එකක් නොවේ!’

ඔව් තුමුල, මේක කොහෙත්ම ලේසි මැච් එකක් නෙවෙයි. මේ සෙල්ලම ඊට වඩා හාත්පසින්ම වෙනස්. සංකීර්ණ එකක්. භයානකම එකක්... ඒක කරන්න වෙලා තියෙන්නෙ කකුල්වලින් අදින- වෙට්ටු දාන- ලෙඩ දමන ‘බලලෝභී’ පිරිවරක් එක්කයි.

අද; ඔක්තෝබර් 8 වෙනිදා හවස පහයි පනස් පහට විතර Ano කෙනෙකුගෙ කමෙන්ටුවක් වැටිලා තිබ්බා, මේ ලිපි පෙළේ දෙවැන්නට- පහුගිය කොටසට.

‘නිමල් අංකල්, මංචි බිස්කට් ඇතුලු නිෂ්පාදන කරන CBL ආයතනයේ ලොක්කා ඔන්න සතොස සභාපති ලෙස පත් කරලා අනුර දිසානායක ජනපතිවරයා? ඇයි ඒ?

CBL එක SPAR සුපර් මාකට්වල දේශීය හවුල්කරු වන නිසා මෙතන දැඩි conflict of interest එකක් තියෙනවානේ? එහෙම වෙද්දි ඇයි මෙහෙම කරන්නේ?

විස්කෝතු හදන එකාට රිටෙල් ෂොප් දෙනවා. බිස්නස් එක හාබර් එකේ තියන එකාට හාබර් එක අයිති පළාතේ ආණ්ඩුකාරකම දෙනවා.

අප්පට සිරිවෙන සිස්ටම් චේන්ජ්..

විකුණන්නේ නැහැ රාජ්‍ය ආයතන. කොම්පටිටර්ලට දෙනවා එයාලගේ බිස්නස් එක්ක මර්ජ් කරගෙන යන්න..

හරි පුදුමයිනේ මේ වගේ පාදඩකරණය කරන්නේ ඇයි රජයේ ආයතන? මේවටද ඔයාලා මාලිමාවට ඡන්දය දුන්නේ? කෝ මේවට විරුද්ධව කතා නොකරන්නේ ඇයි? කෝ මේවට උත්තර? ඔයාලා මාලිමාව ඇතුලේ කතා කළාම මොනවද මේකට හේතු විදියට දුන්නේ?’

මෙතැනදී මේ පෝස්ටුවේ මුලින්ම කිව්ව කරුණු කිහිපයක් ආයෙමත් අවධාරණය කරන්නයි මට සිද්ද වෙන්නේ!

මම මාලිමාවට සහය දුන්නේ සහ ඉදිරියටත් සහාය දෙන්නට හිතාගෙන ඉන්නේ;
ජනපතිවරණයේදී අනුර කුමාර දිසානායකට ඡන්දය දුන්නේ;
එළඹෙන නොවැම්බර් 14 පැවැත්වෙන මහ මැතිවරණයේදීත් මාලිමාවට ඡන්දය දෙන්නේ මේකයි.

අනෙක් උදවියට හා අනෙක් පක්ෂවලට සාපේක්ෂව මාලිමාව හොඳ බව පෙනෙන නිසයි; දැනෙන නිසයි. නමුත් එයින් (මම නම්) අදහස් කරන්නේ නෑ එයාලා සර්වතෝභද්‍ර උදවියය කියලා. Perfectම මිනිසුන්ය කියලා.

එයාලා අනෙක් අයට සාපේක්ෂව වඩාත් හොඳ විත්තියයි මගේ අදහස!
එයාලා අනිත් හැමෝටම වඩා අවංක බවයි මම හිතන්නේ. මාලිමාවේ පිරිස දූෂණවලින් තොරවීම හා කැපවීම අතින් උපරිම වීම වුණත් කොයිතරම් සාධනීය කාරණාවල්ද?

ඒත් දැන් තත්ත්වය එච්චරටම නරක නැතුවා වගෙය. වෙනස් වෙන්නට; වෙනසක් කරන්නට තිබුණු බිය අතුරුදහන් වී ගොසිනි.

“නිමල්, මං උදව් කරන පැත්තේ අය දිනුවොත් විතරක් නෙවෙයි- විරුද්ධ පැත්තේ ඉන්න අය දිනලා ආණ්ඩුවක් ආවත් මට රේඩියෝ එකේ බණ කියන්න හම්බ වෙන්නේ නෑ. ඒක මම දන්නවා. ඕන්නං වැඩිම වුණොත් එකම එක බණක් කියන්න පුළුවන් වෙයි...” කෝට්ටේ ශ්‍රී නාග විහාරාධිපති මාදුළුවාවේ සෝභිත හාමුදුරුවන් වහන්සේ වතාවක් මගෙත් එක්ක කිව්වා.

(ඒ මං අමද්‍යප තරුණ පුහුණු මුද්‍රණාලයේ මැනේජර්කම කරන සංදියේ. චින්තන පර්ෂදයේ මහාචාර්ය නලින් ද සිල්වා, ගෙවිඳු කුමාරතුංග, ගුණදාස අමරසේකර වගේ මහත්වරුන් මට නිතර හමුවෙන කාලයේ. අපි ගණිත ගැටේට අහු වුණෙත් ඒ වකවනුවෙමයි.)

“ඇයි හාමුදුරුවනේ, එහෙම කිව්වේ?”
“මොකා වුණත් බලයට එන්න කලින් කියන දේවල් නෙවෙයිනෙ බලේට ආවට පස්සේ කරන්නේ... එහෙම දේවල් දැක දැක කට පියාගෙන ඉන්නද? එව්වා විවේචනේ කරන්න ගත්ත ගමන්ම මට වැදෙනවනෙ ‘ආණ්ඩු විරෝධී හංවඩුව’. එතකොටම මට රේඩියෝ බණ නොදී අරිනවා...” උන්වහන්සේ කිව්වේ එදා තිබුණු තත්ත්වයයි. 2024 අවුරුද්දේ මාස 9ක් ගෙවෙන තුරුත් තිබුණේ එහෙම වාතාවරණයකි.

ඒත් දැන් තත්ත්වය එච්චරටම නරක නැතුවා වගෙය. වෙනස් වෙන්නට; වෙනසක් කරන්නට තිබුණු බිය අතුරුදහන් වී ගොසිනි.

දැන් රහසිගත games ගැහිල්ල ලේසි නැත; හොරාකෑම ලේසි නැත. පාලකයනුත් දූෂණ විරෝධීන්ය.
සමාජ මාධ්‍ය බලවත්ය; බහුලය. විචාරාක්ෂි; විමංසනාක්ෂි එමටය. උකුසු ඇස් හැම තැනමය.
බලය තිබියදී කරන නොපනත්කම් ප්‍රසිද්ධ නොවුණත් බලය නැතිව ගිය විගසින්ම ඒවා ප්‍රශ්න කෙරෙයි; වාර්තා කෙරෙයි.

‘යෝෂිත, ජොනී, සේනාධිපතිට මෙතරම් ගිනි අවි කුමටද?

හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාගේ දෙවැනි පුත් යෝෂිත, හිටපු අමාත්‍ය ජොන්ස්ටන් ප්‍රනාන්දු සහ හිටපු මේජර්වරයකු වන නිශ්ශංක සේනාධිපති යන අය පසුගිය රජය සමයේ ආයුධ විශාල ප්‍රමාණයක් ලබාගෙන ඇති අතර ඒවා හැකි ඉක්මනින් ආපසු භාර දෙන ලෙස ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශය උපදෙස් දී ඇත.

යෝෂිත රාජපක්ෂ  මිලිමීටර් 9 පිස්තෝල 6ක් ඇතුළු ගිනි අවි 7ක් රැගෙන ගොස් ඇති අතර, හිටපු අමාත්‍ය ජොන්ස්ටන් ප්‍රනාන්දු මහතා මිලිමීටර් 9 පිස්තෝල තුනක් සහ බෝර රිපීටර් පහක් ලෙස ගිනි අවි 8ක් පසුගිය රජයෙන් ලබාගෙන තිබේ.  නිශ්ශංක සේනාධිපති මහතා පිස්තෝල 7ක් (මි.මී. 9) සහ බෝර රිපීටර් 2ක් ඇතුළුව ගිනි අවි 09ක් ලබාගෙන ඇත.

නිශ්ශංක සේනාධිපති මහතා ආයුධ ලබාගෙන ඇත්තේ ඔහු විසින් පවත්වාගෙන යනු ලබන ඇවන්ගාඩ් නමැති සමුද්‍ර ආරක්ෂක ආයතනය සඳහා බව පැවසේ.

හොරකමින්- වංචා හා දූෂණවලින් තොර රටකට යන මාවත...

තනතුර අතහැර පළා ගිය හිටපු ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතාගේ නායකත්වයෙන් යුත් පසුගිය රජය රට පුරා පුද්ගලයින් 1,500කට ආයුධ 1,690ක් නිකුත් කර ඇති බව වැඩි දුරටත් වාර්තාවේ...’

එඩිතරව මෙවන් දේ වාර්තා කරන්නටත්- ප්‍රශ්න නඟන්නටත් මෑත අතීතයේ ඉඩක් තිබිණිදැයි අමුතුවෙන් මතක් කරගත යුතු නැත.
මේ නිදහසම වුවද මට නම් අමිලය! හොරකමින්- වංචා හා දූෂණවලින් තොර රටකට යන මාවත දැන් විවෘත වී තිබෙන බවට හොඳම සාක්ෂියකි ඒ.

ඔය කිව්වේ මට හිතුණු දේවලුයි. මේ posts කියවපු සමහරුන් හිතන්නේ මං දාර ජෙප්පෙක් කියලයි. අනේ නෑ. මම අඩුම තරමින් මාලිමාවේ සාමාජිකයෙක්වත් නෙවෙයි. මම පිටිං ඉඳගෙන ඔවුන්ට සහාය දෙමින් මගේ අදහස් පළ කරනවා විතරයි. උපදේශන දෙන්නෙත් නෑ...

ඔවුනගේ සමහර ක්‍රියා- පිළිවෙත් ගැන මගේ එතරම් ප්‍රසාදයක් නැතත් මට ඒවාත් ඉවසාගන්නට හැකියි- ආණ්ඩුවකට හිතුමතේ වැඩ කරන්න පුළුවන්යැ? නීති-රීති තියෙනවනේ...

ඒ වගේමයි, පුහුදුන් මට වගේම ඔවුන්ටත් හැමදේම එක සැරේ කරගන්න බැරි බව මට නං තේරුම් ගත්තැකි.
ඒ වගේමයි, මම නොදන්නා දේවල් එමටයි. ඒ බව හොඳින්ම දන්නා කෙනෙකු හැටියට, මට හිතාදර පාඨක ඔයාලා අහන සමහර දේවලට උත්තර දෙන්නට හැකියාවක් නැති බව කනගාටුවෙන් වුණත් කියන්නම වෙනවා.

හැබැයි ඔහොම හුරස්-පරස් කොච්චර තිබ්බත්, මම තවමත් මාලිමාවට කැමැතියි. ඔවුනගේ ප්‍රතිපත්තිවලට කැමතියි. ඉදිරියේදී පැවත්වෙන පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයේදී ඔවුන්ට වැඩි බලයක් ලැබෙනවාටත් කැමැතියි.
ඒ එයින් රටටම යහපතක් වේවි කියල හිතන නිසයි!
ඒ නිසයි ‘අනුරට කෝටියක්- මමත් ඉන් එක්කෙනෙක්’ කියලා අවංකවම ප්‍රාර්ථනා කරමින් මෙහෙම blog posts තුනක්ම ලිව්වේ෴0෴

අනුරට කෝටියක්- මමත් ඉන් එක්කෙනෙක්! දෙවෙනි කොටස

අපේ හොඳම හිතවතෙක් (සැප්තැම්බර් 21 ජනාධිපතිවරණ) ඡන්දයෙන් තේරී පත් වුණු අනුර කුමාර දිසානායක මහත්තය තනතුරේ දිවුරුම් දෙන්නත් කලින් මරු වැඩක් කරල තිබුණා.

තත්පර 31ක ඉතාම කෙටි වීඩියෝවක් දාලා, එයාලගේ ‘whatsapp මිතුරු සමූහයකට. වීඩියෝවේ තියෙන්නෙ ජාතික ජන බලවේගයේ සමන්ත විද්‍යාරත්න මහත්මා කරන දැනුම් දීමක්. (මාත් ඒ වීඩියෝව දැක්ක.)

මට ඕනි වුණේ දැන්වත් අපේ පාර්ලිමේන්තුවට educated, ඩීසන්ට් කට්ටිය යවන්න වෙනවා කියන එක කියන්නයි...

මං වහන්සේ මොබයිල් ෆෝන් පාවිච්චියක් නැති කෙනෙක්නෙ. හැබැයි, අර group එකේ ඉන්න ඔක්කොමලම වගේ මගෙත් යාළුවො. ඉතිං ඒකෙ හුවමාරු වෙන වැදගත් පණිවිඩ ගැන; බෙල්ල ගහල යන දේවල් ගැන කවුරුන්ම හරි මාවත් දැනුවත් කරනවා. 2024 සැප්තැම්බර් 23 වෙනිදා උදෙත් එහෙම දැනුම් දීමක් කෙරුණයි කියමුකො. ඒ කතන්දරෙයි මේ.

සමන්ත විද්‍යාරත්න සහෝදරයා වෙනදා විදිහට ප්‍රේක්ෂකයන් සිනහ ගන්වන ස්වරූපයකින් නෙවෙයි, ඒ දැනුම්දීම කරන්නේ.
‘... සවස අනුර සහෝදරයා ජනාධිපති ලේකම් කාර්යාලයේදී ඉතා චාම් උත්සවයකදී... දිවුරුම් දීම සිද්ධ කරනවා... එතකොට මේ දිවුරුම් දීමත් එක්ක අපි උඩ සැලසුම් කරලා තියෙනවා ඔක්කොම... අලුත් ජනාධිපති ලේකම් කෙනෙක් පත් වෙනවා. අමාත්‍යංශ 15ක් තාවකාලිකව අපි පත් කරනවා. ලේකම්වරු 15ක් පත් කරනවා. අනුර සහෝදරයගෙ...’

ඔය වීඩියෝ clip එක දාලා විනාඩියකට පස්සේ පටන් ගත්ත ගිනි ඇවිළුණු පණිවුඩ හුවමාරුවේ මුල්ම ටිකයි; අටුවා ටීකා ටිප්පණි විස්තරයි තමා මේ:

A: මගේ එකම ප්‍රාර්ථනය මේ වගේ මැන්ටල් පාර්ලිමේන්තු නොඒවා කියන එක.

විනාඩි 3 පසු ප්‍රතිචාරයක් ලැබෙනවා Bගෙන්. (A, B සහ D තුන්දෙනාම එකටම උසස් අධ්‍යාපනය හැදෑරූ, එකම වෘත්තියේ නියුතු අය විත්තියත් ඔයාලගේ දැනගැනීම උදෙසා දැන්මම කියල තියන්නංකො.)
B: (Aට) උඹ වගෙ මැන්ටලයක් යකෝ මෝඩ මූසලයෙක්.

B කියන්නේ වාමාංශික අරටුවක්. මේ වතාවේ එයා මාලිමාවට සහය දෙන්න ඇත්තේ. ඒ නිසාම වෙන්න ඇති- එයා ඔය විදිහෙ දැඩි ප්‍රහාරයක් ක්ෂණිකවම, Aට එල්ල කළේ.

ඊට විනාඩි 3 පසුව A යවනව Bට පිළිතුරක්, මෙහෙම කියලා.
A: මම ඡන්දෙ දුන්නෙ අනුර කුමාරට B.
ඔබේ දේශපාලන භාවිතයටත්, හැකියාවන්ටත්, බුද්ධියටත් මම හැමදාමත් ගරු කලා. ගරු කරනවා මචන්.

විනාඩියකින්...
B: හරි මචන් විහිලුවට කිව්වෙ

ඒ පණිවිඩය දැම්මා විතරයි- විනාඩියකින් return එකත් ලැබෙනවා.
A: අපි එක බෝඩිමේ එක බත් එක බෙදාගෙන කාපු එවුන්. මොනවා කිව්වත් කවදාවත් තරහ නැහැ මචෝ. අපි හැමෝම ආස මේ රට ගොඩ යනවටනේ.

ඒකට උත්තර එන්නේ විනාඩි දෙකකින්.
B: උඹ වගෙ එවුන් ඉස්සරහට එන්න ඕන මචන්. මම දුඉශෙන්
(තමන් දුයිෂෙන් යැයි කියාගන්නා මේ B උන්නැහේ විශේෂයෙන් දේශපාලන කටයුතුවලදී හැසිරෙන්නේ න්‍යායාචාර්යවරයෙකු වගෙයි. හැබැයි- මගේ නිරීක්ෂණය අනුව නං එතුමාගේ ‘පුද්ගලික හැසිරීම’ එච්චර මිතුරු; අවංක එකක් නෙවෙයි. තරමක් ආත්මාර්ථකාමී- ‘වචීපරම’ ජාතියේ එකක්.)

බිතු සිතුවම් රූ මෙන්...

ඔය දෙන්නා ගැනමත්, අවුරුදු 20-30ක අතීතය ගැනත් හොඳින් මතක තියෙන තුන්වැන්නෙක් මේ සංවාදය දැකලා (විනාඩි හතරකින්) අවවාදයක් කරලා තිබ්බා.

C: මචන්ලා දේශපාලන මතවාද නිසා යාලුකන් සහෝදරකන් පලුදු කරගන්න එපා.

විනාඩි 14 කින් පස්සේ හතරවෙනි මිතුරා මෙහෙම ලියනවා.
D: (Cට පිළිතුරු ලෙස) මම චන්දය දුන් බොහෝ මැතිවරන ජය ගතිමි. ඒ මම චන්දය දුන්නේ ඉන්න එකාව එලවන්නයි. නැතිව ගෙන්න ගත්ත එකා කරයි යන අදහසින්ම නොවේ. නමුත් මම පරාද උනා. මම චන්දය දීපු එකා දිනුවාට මොකද ඒ දීපු පොරොන්දු කඩ වූ නිසා. රටම පරාදයි. මෙවරද මම දීපු චන්දය දිනු සෙයක් මට පෙන්නේ. ඒත් මම තාම දිනල නෑ. මොකද මම දිනන්නේ රට දිනුවොත් පමනි. ඉතින් මචෝ මම සමරන්නේ රට දිනූ දවසටයි. මම අදටත් පාවෙන චන්දදායකයෙක්මි. ක්ෂනික මෝචනය මට නං දැං නැත....

මිතුරු තුමෝ දුක සැප දෙකෙහිම පැවති
බිතු සිතුවම් රූ මෙන් පිටු නොපෑවිති...

ඒ මත හුවමාරුව ගැන දැනගත්තාම මං වහන්සේ Aගෙන් ඒ ගැන ඇහුවා. එහෙම ඇහුවේ එයා එතරම් දැඩි දේශපාලන මතධාරියෙකුත් නෙවෙන හින්දයි.
“අනේ අයියේ මගෙත් මෝඩකම. මමත් අරහෙම නොලියන්නයි තිබ්බේ. මට ඕනි වුණේ දැන්වත් අපේ පාර්ලිමේන්තුවට educated, ඩීසන්ට් කට්ටිය යවන්න වෙනවා කියන එක කියන්නයි... හැබැයි- මට B එවපු උත්තරෙන් පස්සෙ මම හිතා ගත්තා ඊළඟට එන චන්දෙදි නං මාලිමාවට නොදී ඉන්න.” A කිව්වා.

නවවෙනි විධායක ජනපතිවරයා තෝරන ඡන්දයෙන්- පළමු වටයේදීම මාලිමාවට ලැබුණු ඡන්ද 56,34,915න් එකක්, අලුත් ජනාධිපතිතුමා දිවුරුම් දෙන්නත් කලින්ම අඩු වුණේ එහෙමයි.
දේශපාලනය නිසා සමහර මිතුරුකම් දෙදරා යන්නෙත් එහෙමයි... එහෙම සිදුවීම ඛේදවාචකයක් නේද?

ඒ සිදුවීම හොඳට විග්‍රහ කරලා බැලුවොතින් තව ගොඩාරියක් දේවල් ඔයාලටම හමු වේවි කියලා මට හොඳටම විශ්වාසයි.

ඔයාලා දන්නවද වැඩක්? මේ post එකේ ගොඩ හරියක් ලියලා තිබ්බේ ගිය සතියේ අඟහරුවාදා වෙද්දී. ඒත් වෙනත් වැදගත් කරුණු ගොඩක් එකතු වෙච්ච නිසා ඒවාට මුල් තැන දුන්නා, පළමුවෙනි කොටස ලියද්දී... චුට්ටක් පහු වුණයි කියලා හැම දේම එක්ස්පයර් වෙන්නෑනෙ...

සැප්තැම්බර් 23 දවල්- නව ජනාධිපති දිවුරුම් දුන්නට පස්සේ; මං හිටියෙ කොට්ටාවේ- අපේ මානෙල් නංගිලාගේ ගෙදර. එයත් මේ ඡන්දෙට බැහැල වැඩ කළානෙ. සැරෙන් සැරේ එයාගෙන් දැනගත්තු විදිහට මාලිමාව නියමෙට නිලේ අල්ලගෙන තියෙන විත්තිය මුල් දවස්වල හිටම මට තේරුණා.
මේ වතාවේ මාලිමාවේ වැඩවලට වැඩි-වැඩියෙන් කාන්තාවන්ව සහභාගී කරවාගෙන...!
‘ඉස්සරම කාලෙ ජවිපෙන් පංති පහ පැවැත්තුවා වගේ’ සැරෙන් සැරේ අපේ නංගිලාට මහජන සබඳතා පැවැත්විය යුතු හැටි- තෙල බෙදිය යුතු හැටි උගන්නලා...

මේ වතාවේ මාලිමාවේ වැඩවලට වැඩි-වැඩියෙන් කාන්තාවන්ව සහභාගී කරවාගෙන!

“එයාලා අපිට කියල දුන්න ලොකා, ගෙයක් ගාණේ යන වෙලාවට වුණත්, කිසිම කෙනෙක් එක්ක තරහෙන් වාද කරන්න යන්න එපා කියලා. එයාල කියන දේවල් ඉවසිල්ලෙන් අහගෙන ඉන්න කියලා.” මානි කිව්වේ කලින් දවසක. ඒ අම්මණ්ඩිටත් මට වගේමයි, කියව කියවා ඉන්න ගත්තම මෙලෝ සිහියක් නෑ.

ලබාගත්තු ජයෙන් උද්දාම වෙලා සැරෙන් සැරේ ඇවිත් විස්තර කිව්වේ, උයන වැඩෙත් නවත්ත-නවත්තා.

“ලොකා, ඔයාට මතකයිනෙ අපේ බතික් වැඩපොළේ හිටි ශිරන්ති අක්කා. කලින් දවසක එයාට කතා කළාම එයා කිව්වා
-අනේ නංගි, අපි හම්බ කරගත්තොත් අපිට කාල ඉන්න පුළුවන්. මොකා ආවත් එච්චරයි. අපිට දේශපාලනෙන් ඇති වැඩක් නෑ- කියලා. එතකොට නං මම කිව්වා,
අනේ ශිරන්ති අක්කේ, කන්න ඇති වෙන්න හම්බ කර ගන්න පුළුවන් විදිහට නෙවෙයිනෙ වැඩ සිද්ද වෙන්නේ... අපි විතරක් කාලා හරි යන්නේ නැහැනෙ... දැන් රටේ හුඟක් අයට කන්න නෙවෙයි ලෙව කන්නනේ සිද්ද වෙලා තියෙන්නෙ කියලත්. ඒ හිංදා අපේ පැත්තේ නං ඔක්කොම ගෑනු කට්ටිය මේ සැරේ ගෙවල්වලිනුත් එළියට බැහැලා අනුර කුමාරට වැඩ කියලා...

ඊයේ අනුර කුමාර දිනලා කියල news එක ගියා විතරයි, ශිරන්ති අක්කා මට කෝල් එකක් දුන්නනෙ ලොකා, ලජ්ජ නැතුව.
-මානෙල් නංගිලා බැහැල වැඩ කරපු නිසා මාලිමාවෙන් මටත් පොඩි උදව්වක් ඉල්ලලා දෙන්න පුළුවන් නේද- කියල අහන්න. මට යකා නැග්ගා ලොකා. ඒත් ඒක නොපෙන්නා මම එයාට කිව්වා- අක්කේ, අපි එක්කෙනෙක්වත් මාලිමාවට වැඩ කළේ අපිට උදව් ගන්න බලාගෙන නෙවෙයි, රටට යහපතක් වේවි කියල හිතාගෙනයි කියලා.
බලන්නකො ලොකා, රට මෙච්චර හරියකට වැටිල තියෙද්දිත් මේ මිනිස්සුන්ට ගාණක් නැති හැටි!”

මට ඒ වෙලාවේ මතක් වුණේ 1970, 1977 කාලෙ අපි දේශපාලන වැඩ කරපු හැටි. එතකොට වැඩිම දෙනෙක් ඒවාට එකතු වුණේ ආණ්ඩුවෙන් රස්සාවක් ගන්න. නැත්තං වෙන මොකක් හරි උදව්වක් ගන්න...    

උදව් කොහොම වෙතත් දැන් හුඟක් උදවියට මාලිමාවෙන් ගොඩක් දේවල් කරවා ගන්න තියෙන්නෙ පුදුම තදියමක්! අනුර කුමාර මහතා ජනාධිපති වෙලා තවම සතියයි. “මා ඉන්ද්‍රජාලිකයෙකු නොවෙයි; මැජික්කාරයෙකු නොවෙයි” කියලයි අලුත් ජනාධිපතිතුමා වැඩ පටන් ගත්තේ. 76 අවුරුද්දක් තිස්සේ නොකෙරුණු දේවල් සේරම දවසෙන් දෙකෙන් කරතහැකියැ?

අනුර අපිව පැදුරෙන් ඇඳට ගනීද? 

මානිලගේ ගෙදරින් සප්පායම් වෙලා, එන්න හදද්දී එයා නෙවිල්ටයි, මටයි දෙන්නට රෑ කෑමටත් බත් ගෙඩි දෙකක් බැඳලා දුන්නා. මාව මහරගමටම ගෙනත් දාලයි නෙවිල් ගියේ. මඟ දිගටමත් අපි කතා වුණේ දැන් දේශපාලන වැඩ කෙරෙන හැටි ගැනයි; මිනිස්සු ගැනයි.

ඒ ඇවිත් කොම්පියුටරේට වාඩි වෙලා- අලුත් news බැලුවා. fb ගියා...
මගේ මිතුරෙකුවත් නොවෙන සුජීව ප්‍රේමරත්නගේ ලියැවිල්ලක් කියවන්නට හම්බ වුණේ එවෙලෙයි.

‘අනුර අපිව පැදුරෙන් ඇඳට ගනීද

මගෙ යාලුවො බහුතරය රනිල් වාදියෝ, අනුරට කැමති අයට වඩා සජිත් වෙනුවෙනුත් හිටියා. මමත් රනිල් රට බාරගත්තු එක ගැන සන්තෝස වුණා, දැනෙන යමක් කරයි කියලා හිතුවා!

බිම හිටපු අපිව රනිල් පැදුරට ගත්තා, නමුත් ඇඳට දාන්න එයා වැඩ කළේ නෑ. පැදුරේ ඉඳලා ඇඳට දාන්න ගිහින් ආයි බිමට වැටෙයි කියන පරිස්සමේ හිටිය වෙන්නත් පුළුවන්.

ගාඩ් එක පරිස්සම් කරං යන ක්රමයට රට ගොඩ ගන්න බෑ. රනිල් වැනි ඡන්දයකින් පත්වෙන්න බැරි, ගෙනියන්න දෙයක් නැති කෙනෙක් කළ යුතුව තිබුණේ Do or Die ගේමක් ගහන එක.

පාර්ලිමේන්තුවට තර්ජන දාලා නව ව්යවස්ථාව සම්මත කරගෙන මැතිවරණ ක්රමය වෙනස් කරලා මහ මැතිවරණයකට යා යුතුව තිබුණා. පාර්ලිමේන්තුවට බලය පවරලා ceremonial president කෙනෙක් වෙන්න තිබුණා.

ආර්ථිකය ගැනත් එකවුන්ට් එක බැලන්ස් කරනවට එහා ගිහිං රටේ ආදායම වැඩි කරන්න අත්තිවාරම දාන්න තිබුණා, ආනයන පාලනයට අමතරව රාජ්ය වියදම අඩු කරන ක්රම ක්රියාත්මක කරන්න තිබුණා. ඒවා කරේ නෑ, අවුරුදු දෙකම වැල් පාලමේ පරිස්සමට ගියා විතරයි.

දක්ෂිණාංශික ලිබරල් වාදියෙක් විදියට රනිල්ට සහයෝගය දිය යුතු මම අනුර වෙනුවෙන් පෙනී ඉන්න හේතු කලින් කියල ඇති. ඒවා පෞද්ගලික හේතු නෙමෙයි රට ගැන හිතලා ගත්තු තීරණ.

දැන් අනුරට පුළුවන්ද කියල යාලුවෝ අහනවා. තරහ වෙලා කතා නොකරන යාලුවොත් ඉන්නවා. බොක්කේ යාළුවෙකුත් ඉන්නවා පෝන් එක තියපු. ඒ ගැන හරිම කණගාටුයි!

අනුරලා ස්වභාවයෙන්ම වැඩේ ශේප් කරගෙන යන මිනිස්සු නෙමෙයි. මහින්දගේ ආණ්ඩුවෙන් එළියට ඒම, 52 day ආණ්ඩුව වෙලාවේ රනිල්ට සහයෝගය දීම ආදියේ සිටම තියන තත්ත්වය පිළිගන්න ලෑස්ති නැති බව පෙන්නුවා.

ඒ වගේම පසුගිය මාස කිහිපය තුළ සමහර වාමාංශික ප්රතිපත්ති U turn ගන්න බවත් පෙන්නුවා. කරන්න බැරිවුනත් අනුරලා අල්ලං ඉන්න ජාතියේ නෙමෙයි කියලා මං හිතනවා.

විපක්ෂ නායක තනතුර ඉසිලූ සජිත් ප්‍රේමදාස මහත්තයාට...

අනුර තඹුත්තේගමට ආයි කෝච්චියෙන් යන්න තරං ගටක් තියෙන මිනිහෙක්.

ගෙනියන්න පරම්පරාවක් නැති රනිල්ට risk ගැනීම වඩාත් පහසුවෙන් කළ හැකිව තිබුණා.

මේක හදන්න බැරි රටක්වත් කරන්න බැරි දෙයක්වත් නෙමෙයි. ලේසි නෑ. හරි සංවර්ධන ප්රතිපත්ති, හරි ක්රමවේද, හරි උපදේශකයෝ එක්ක අනුරට පැදුරෙන් ඇඳට නගින ගේම ගහන්න පුළුවන් යැයි මම විශ්වාස කරනවා!’

සුජීව ලියලා තියෙන්නෙ මගේ හිතෙත් වරින්-වර මතුවෙන දේවල්. මොකටද මාත් එව්වා අමුතුවෙන් අකුරු කරන්නට මහන්සි වෙන්නේ? ඒකයි ඒ ලියැවිල්ල එහෙම පිටින්ම ඉහළින් එබුවේ. (ස්තුතියි සුජීව!)

ඒ ලියවිල්ල කියවලා, ඊළඟටයි blog අඩවිවලට- You Tube එකට එහෙම ගියේ.
ඇත්තම කියනවා නං මේ ටිකේම කෙරුණු; කෙරෙන දිග ප්රවුර්ත්ති රස්තියාදුව හින්දා තමයි නිදිගෙ පංච තන්තරේට පෝස්ටුවක්වත් හරියට වෙලාවට ලියා ගන්න බැරි වුණේ. වස වැරැද්දක් තමයි. ඒත් ඔහේ ලියන්නං වාලේ ලියාගෙන යන්නයැ? කල්පනා කරමින්- මතක් කරමින්- සැලකිල්ලෙන් ලියන්න එපැයි ලියන දෙයක්!

ඔව් ඔව් නිමලෝ, මේ ටිකේ තමුසෙ news බලන්නයි, කියවන්නයි වෙලාව ගත කරනවා වැඩියි. දේශපාලන තොරතුරු ගැන කතා කරනවාත් වැඩියි. එහෙම නොකර පුළුවනැයි? ඒ සමහර තොරතුරු අහනකොට මං වහන්සේ නං තිගැස්සෙනවත් එක්ක.

විපක්ෂ නායක තනතුර ඉසිලූ සජිත් ප්‍රේමදාස මහත්තයාට
නිල වාහන 30ක්, STF නිලධාරීන් 50ක්, කාර්ය මණ්ඩලයට 100ක් රජයෙන් දීල තිබුණයි කියන්නේ! මාසෙකට එතුමා වෙනුවෙන් රජයෙන් වියදම් වෙලා තියෙන ගණන රුපියල් එක් කෝටි පනස් දෙලක්ෂ හතලිස් දාහක්ලු...

ප්‍රසිද්ධ මාධ්‍යවල පළවෙන මේ තොරතුරු ඇත්තමද? නැතිනං බොරු රැඟිලිද?
මේ postsවල පළමුවැන්නට comment එකක් එවමින් හිතවත් ‘සෙන්නා’ මෙහෙම කියල තිබුණා.

‘සුබ පැතුම් නිදි, ඔයා පැතූ වෙනස මහපොළවේ යථාර්තයක් කරගන්න ලැබුනට. අපි හොඳක් වේයැයි ප්‍රාර්ථනයෙන් ඉවසිල්ලේ බලන් ඉඳිමු.

මෝටර් රථ ප්‍රදර්ශන වගේ බොරු රැඟිලි (අමාත්‍යංශයට බාර දුන්නම කිව්වලු ජලේකාට බාර දෙන්න කියල. ජලේකාට දුන්නම කිව්වලු ගෝල් ෆේස් එකේ පාර්ක් කරලා යන්න කියලා. මේක සාමාන්‍ය පටිපාටියද, සංවිධානාත්මකව කරපු දෙයක්ද අපි දන්නෙ නෑ) නෙමේ මිනිස්සු බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ කියලත් මේ සමඟ මතක් කරන්න කැමතියි. හිටපු ඇමතිලාගෙන්, නිලධාරීන්ගෙන් රජයෙන් දීලා තියන වාහන ගෙවල් නැවත ලබා ගන්න එක බොහොම හොඳයි. ඒවා මෙහෙම ප්‍රදර්ශනය කරලා මොකක්ද බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ කියලා තමා මට තේරෙන්නැත්තෙ. ලාල්කාන්ත සහෝදරයා මන්ත්‍රීවරයෙකුත් නොවී අවුරුදු ගාණක් පාවිච්චි කරන මාදිවෙල මන්ත්‍රී නිවස ආයෙ ඉල්ලුවයි කියලත් මතක් කරන්න.’

එයිනුත් සමහරු බලන්නේ දිවිය ලෝකයෙන් ලොකුම ඉඩක් තමන්ට තනියම අල්ලා ගන්නයි!

ඒකට පිළිතුරු විදිහට මං ඇහුවේ ප්‍රශ්නයක්. ‘සෙන්නෝ, කමක් නැහැනෙ ඔයාගේ comment එකට ඊළඟ කොටසෙන්ම උත්තර දුන්නට.’

බොරු රැඟිලිවලට, හරසුන් බාල ප්‍රදර්ශනාත්මක වැඩවලට මේ ලියන මාත් අකමැතියි, සෙන්නෝ. නමුත් ඒවට කැමති පිරිසකුත් රටේ ඉන්නවානේ. එයාලගේ ගොඩ අපේ ගොඩට වඩා අතිවිශාලයි නේද සෙන්නා. ඒ කියන්නේ ඡන්ද!
නිකමට හිතන්නකෝ, ඒ වාහන තොගය බලන්නට පැමිණි පිරිස කොතෙක්ද කියලා... ඒ වාහන ගැන You Tube එකේ තිබුණු විවිධාකාර වීඩියෝ තොගය ගැන... ඒවා කී දාහක් දෙනා බලලා තිබ්බද?

ඒ කාරණය ගැන මගෙන්ම උදාහරණයක් දෙන්නංකො.

මං උපතින්ම බෞද්ධයෙක්. මට ඉගෙන ගන්නට, දැන ගන්නට, තේරුම් ගන්නට හැකි වුණු විදිහට නං බුදු දහම ආගමකට වඩා උතුම් දර්ශනයක්. ඒ අවබෝධය නිසාද, නැත්තං මගේ නසරානි ගතිය නිසාද මන්දා මම නිති පන්සිල් ගන්නෑ; පෝයකටවත් පන්සල් යන්නෙත් නෑ. හැබැයි, පිරිසක් එක්ක ට්‍රිප් එකක් යද්දී පන්සලකට යැවුණයි කියමුකො. මාත් මල් පහන් පූජා කරලා වඳිනවා.
නමුත්, මම දන්නවා දාන-මානාදී පින්කම් කෙරෙන්නෙත්- දාගැබ් පිළිම ආරාම පන්සල් ආදිය නඩත්තු කෙරෙන්නෙත් මං වගේ බෞද්ධයන් අතින් නෙවෙයි කියලා. ඒ වැඩවලටම  කැප වුණු උපාසක උපාසිකාවන් වෙනම ඉන්නවා. එයිනුත් සමහරු බලන්නේ දිවිය ලෝකයෙන් ලොකුම ඉඩක් තමන්ට තනියම අල්ලා ගන්නයි! (එහෙම කෙනෙක් ගැන මම ලිව්වත් එක්ක.) එයාලා වගේ අය හිටියෙ නැත්තං...

මාලිමාවත් ඔය ධර්මය තේරුම් අරගෙන වගෙයි. ගැලරියට ඔබින කථිකයන්, මධ්‍යම පාන්තිකයන්ට ඇමතිය  හැක්කන්, නොයෙක් අංශවල ප්‍රවීනයන් හා බුද්ධිමතුන් සමඟ අදහස් හුවමාරු කරගැනීමේ විචක්ෂණ ප්‍රාමාණික ඇත්තන් ඒ ඒ අදාළ තැන්වලදී පරෙස්සමෙන් ඉස්සරහට එන්නේ (දාන්නේ) ඒ නිසා වෙන්නෝනි.
මාලිමාවේ වැඩ කෙරෙන්නෙත් ඒ පිළිවෙලටම නේද?

මගේ ඔළුවට එන අනෙක් කාරණයට කොන්ත නෝනාත් සම්බන්ධයි.
කොන්ත නෝනාගේ මොකක්දෝ එක හෝදාගන්නේ මිරිස් වතුරෙන්ද- ඇල් වතුරෙන්ද- උණු වතුරෙන්ද එහෙමත් නැත්තං කිතුල් ඇට තලලා දැමූ වතුරෙන්ද කියන එක තීරණය කිරීමේ අයිතිය ඈ සතුයිනේ...

ඉතිරි ටික ඊළඟ කොටසෙන්...