පහළොවේදී...- පස්වෙනි කොටස

මරණානුස්සති භාවනාව වඩමින් හිටි කඩේ සීයා, එහි අන්තයකටම යමින්.....

ඇත්තෙන්ම මිනිසුන් වශයෙන් අප සෙවීමට වෙහෙසිය යුත්තේ;ගවේෂණය කළ යුත්තේ අපේ අනෙක් අර්ධයද... නොඑසේ නම් අපේම ගුප්ත අභ්‍යන්තරයද? 

ඒ ප්‍රශ්නයට නිදිගෙ පංච තන්තරේ කියවන හිතාදර පාඨකයන් පිළිතුරු සොයන අතරවාරයේ මගේ මතකය තිබුණේ බදුල්ලේය.

මගේ උපන් වෙලාව අනුව මුලින්ම කේන්ද්‍රය සාදා ගුණාගුණ කියා තිබුණේ ‘කඩේ සීයා’ විසිනි. එතැනදී මට විවාහ ඵල නැති කතාවකුත් ඔහුගෙන් කියැවී තිබිණි.

කඩේ සීයා හිනා වෙන්නට නං දැනගෙන හිටියේ නැතිවා වගෙය. මගේ මනස් සිත්තමේ එයා ඉන්නේ ‘ඔරොප්පු මූඩ් එකෙන්, කැත්තට පොල්ල වගේ සිල්ලර කඩයේ බක්කි- රාක්ක අතර වැජඹෙන හැටි’යෙන්ය.
විනයවර්ධන නිකායේ දැඩි අනුගාමිකයෙකු වුණු කඩේ සීයාගේ සමහර ගතිගුණ හා චර්යාවන් එදා; එක්දහස් නවසිය පනස් ගණන්වල ඈත එපිට බදුල්ලේ වැසියන්ට විකාර ලෙසින් පෙනෙන්නටත් ඇති.
මරණානුස්සති භාවනාව වඩමින් හිටි කඩේ සීයා, එහි අන්තයකටම යමින් කළ මිනී පෙට්ටියක  නිඳා ගැනිල්ලේ පුරුද්ද! ඇයි හාමුදුරුවරුන් නොතකා හැරීම; නොවැඳීම... එහෙම සම්ප්‍රදායයන්ට පිටුපෑ ඔහුගේ කේන්දර බැලිල්ල කොහොම එකක් වෙන්නට ඇතිද?

බදුල්ලේ කණුපැලැල්ල- මයිලගස්තැන්න ගම්වාසීනුත් ඔහුගෙන් කේන්දර බලවා ගත්තාද?
කඩේ සීයාගේ කේන්දර බැලිල්ල මට ආපහු මතක් වුණේ, අනුර ජිනදාස හිතවතා සමඟින් සංවාදයේ යෙදෙන අතරේය.

(අනුරගෙන් මා සමහර තොරතුරු හොයා ගන්නේ ‘වහෙන් ඔරෝ’ භාෂාවෙන් කතා කරමිනි. එහෙම කරන්නේ මගේ කුප්පිදු ගතිය හින්දාය- ඔන්න ඇත්තම කිව්වා, වැරැද්දක් නං සමා වෙන්නෝනි අනුර මහත්තයෝ!)

‘අනුන් ගැන අහන්නේ තමුසෙගෙ උපන් වෙලාව දීලා අහගන්නවකො විස්තර!’ මගේ හිත කිව්වේය. මතකයිනෙ, මාත් දිසානායක ජාන නොඅඩුවම උරුම කරගෙන තියෙන නසරානි පුත්තරයෙක් විත්තිය.
ඉතිං, අපේ තාත්තා ‘කනප්පුව ඇවිද්දවීමේ’ සත්ත බලන්නට ගියා වගේ.... 
මේ නිමල් දිසානායකයාම ‘උතුරණ තෙලේ අත දාලා’ දීපානි බතික් වැඩපළේ හොරු අල්ලවන්නට ගියා වගේ... වැඩක් දෙන්නට....

මළවුන්ගේ ආත්ම ගෙන්වන තැනකදී අපේ තාත්තා එක්ක කතා කරන්නැයි කිව්වාම ‘නිකං ඉඳලා බැලුවා’ වගේ පර්යේෂණාත්මක දෙයක් කරන්නට මට සිතිණි.
ඒ මාවම පර්යේෂණාගාර මීයෙකු බවට පත් කර ගනිමිනි. 

මම උපන් වෙලාවල් පහක් ඔහුට ඊමේල් කළෙමි. ඒවායේ හිමිකරුවන්ගේ.....

‘... අනුරට ඉඩ තියේ නම් මම කැමතියි උපන් වෙලාවල් පහක් ඔයාට එවන්න. එයාලගේ ආයුෂ- ලිංගික චර්යා- ස්වභාවය ගැන පොඩි කරුණු ටිකක් කියන්න ගොඩාරියක් කරදර වෙන්න වෙයිද?’ මම අනුරගෙන් විමසා යැව්වෙමි.

“කියන්නං.” අනුර උත්තර එව්වේය.

මම උපන් වෙලාවල් පහක් ඔහුට ඊමේල් කළෙමි. ඒවායේ හිමිකරුවන්ගේ ස්ත්‍රී-පුරුෂ භාවය හා උපන් ස්ථානයනුත් ඔහුට කියන්නට සිදු විණි. එහෙත් ඒ උපත් වේලාවන් කාගේදැයි නොකීවෙමි. මගේ උපන් වෙලාව එතැන තිබෙන විත්තියද මං අනුර ජිනදාස ජ්‍යොතිර්වේදියාට කීවේ නැත!

අනුර හිතවතා (කේන්දර පළින තුරු නොවේ), කේන්දර බලන තුරු මම විද්‍යාකර විද්‍යාලයේ පන්ති කාමරයට ඔබ සැම කැටුව යන්නෙමි.

“නිමල්ට තදටම ඔළුවේ කැක්කුම නං ගෙදර යන්න. ඔයාගේ ඇසුත් රතු වෙලා... අසනීප වෙන්නද දන්නෑ. කොයිකටත් ගෙදර ගිය ගමන් අම්මට කියලා වෙනිවැල්ගැට කොත්තමල්ලි ටිකක් තම්බවාගෙන බොන්න....” එතොට අපේ පන්ති භාර ආචාර්ය පදවිය දැරූ එස්. මංගලජීව ගුරුතුමිය මට කීවේ, හොඳටම කම්පා වෙමිනි. “තනියම යන්න පුළුවන් නේද?” කියලාත් ඇය විමසද්දී නං මට වස කාලකන්නිකමක් හිතුණේය.

එදා මම කලින් ගෙදර ගියෙමි.

“මොකද බං රංජි? උඹේ ඇසුත් තඩිස්සි වෙලා....” ගෙට ගොඩවෙනකොටම තාත්තාගේ ප්‍රශ්නයකි.
‘හිස රදේ!’ මං කිව්වේ එච්චරය.

තාත්තා බයිසිකලය තල්ලු කරන සද්දේ ඇහුණේ ඊට ටික වෙලාවකට පස්සෙය. එහෙම කෙරෙන්නේ එයා මහරගම හන්දියට යන වෙලාවක....

හුඟ දෙනෙක් බොරු කියන විට පුළුවන් තරම් ‘සක්ක ගසති’- කරු හිටවති. වචන වැඩි වෙද්දී බොරුව එළියට පනින්නට තියෙන ඉඩ වැඩිය. ඇත්ත වගේ නොවේ. තමන් මෙහෙම බොරුවක් කිව්වාය කියලා මතක තියා ගැනිල්ල වුණත් අමාරුය. මේ දැනීම දැන් නම් මට ප්‍රයෝජනවත් වෙන්නේ බොරු කියන්නට නොවේ. අනුන් මට කියන බොරු තේරුම් ගැනීමේදීය.

එදා වෙනකොටත් මං මේවා දැනගෙන හිටියා විය යුතුය. නැත්තං අපේ තාත්තාට බොරු කියලා ගැලවෙන එක ලේසි-පාසු නැත.
“මදැයි! අද එහෙනං චිට් එකක් නොදා ඉන්නයි වෙන්නේ... ඔළුව කැක්කුම තියාගෙන අද උඹට වැඩට යත හැකිය? ගේ සන්තකේ තියෙන ගණන මදි, හෙට රෑ වෙනකල් ෂේප් කර ගන්න. අපරාදේ... අද ෂුවර්ම අස්සයෝ දෙතුන් දෙනෙක් දුවනවත් එක්ක... Chit එකක් දා ගත්තොත් හෙට උදේට සල්ලි අතේ!” අපේ තාත්තා ගණන් බලන්නේ එයාගේ පැත්තෙනි.

ඔළුවේ කැක්කුමට නෙවෙයි වසංගත ලෙඩකටවත්, එදා නං මාව නවත්තන්ට ඉඩ දීලා බැරිය. හවසට පේව්මන්ට්‍ රස්සාවට නොයනවා නං දීඝායුව හම්බ වෙන්නේ කොහොමද?
ලියුමේ හරි-වැරදි නොබැලුවත් එයාව නම් හම්බ වෙන්නම ඕනෑය.

“පොඩ්ඩක් නිඳා ගත්තම හරි යයි!” පොත් ටික පැත්තකට දමලා, ගෙයි කොනක පැදුරක් එළා ගන්නා ගමන් මම කීමි.

තාත්තා බයිසිකලය තල්ලු කරන සද්දේ ඇහුණේ ඊට ටික වෙලාවකට පස්සෙය. එහෙම කෙරෙන්නේ එයා මහරගම හන්දියට යන වෙලාවක විතරය. එහෙම ගියාම තාත්තා ආපහු එන්නට පැයක් -හමාරක් යයි. ‘ලියනගේ මාමා එක්ක අද දුවන අස්සයෝ තෝරලා එනකොට....’ මම අංජනමක් බැලුවෙමි.
ඒ chance එක අරගෙන, තාත්තා එන්නට කලින් දීඝායුගේ ලියමන හරි ගස්සලා දෙන්නට ඇහැකිය. 

බයෙන්- සැකෙන් මා දවමින් එහෙම මගේ යට ඇඳුම අස්සේ හැංගිලා හිටි පළමු ලිපිය ඒකය. (හැබැයි මෙච්චර උජාරු යට ඇඳුමක නොවේ!)

එතකොටත් ඒ ‘කෙහෙල්මල් ආදර හසුන’ තිබුණේ මගේ ‘ලන්කට්’ එක අස්සේය!

ජීවිත කාලය තුළදී, බයෙන්- සැකෙන් මා දවමින් එහෙම මගේ යට ඇඳුම අස්සේ හැංගිලා හිටි පළමු ලිපිය ඒකය. එතැන දේවල් සුරැකිව තබාගෙන හිටීමේ පුරුද්ද මට බෝ වුණේ එදාවත්ද?
ඊට අවුරුදු කිහිපයකට පස්සේ 1975-76 කාලයේ බෙන්තොට ඉඳලා රුපියල් 60-70 දහස් ගණන් බස් එකේ ගෙනාවෙත් එහෙම බඩේ බැඳගෙනය!

1989 හොංකොං යද්දී, අපේ අම්මාගේ ස්ටර්ලින් පවුම් නෝට්ටු අට්ටියක්ම නෙවිල්ට දෙන්නට අමතක වුණාම, එව්වා සුරැකිව හංගා ගෙන ගියෙත් මගේ under ware එක අස්සේය! 

ඉතිං, තාත්තා ගෙදරින් පිටත්වී ටිකකින්ම දීඝායුගේ ලියුමට මගේ රහසඟේ ස්පර්ශය අහිමි වුණේය. ඊළඟ මොහොතේ ඒ ලියුම මගේ අභ්‍යාස පොතක් ඇතුළට වී, හැංගී දිගෑරුණේය. එතැන් සිට එහි වැරදි ලකුණු වෙන්නට පටන් ගත්තේය.
මං එවෙලේ හිටියේ අසීරු හැඟුම්බර කර්තව්‍යයක නියැළෙමිනි.

“ඇයි බං පුතේ, ඉසේරදේ තියාගෙනත් ඉස්කෝලේ වැඩ කරන්නේ?”
ආච්චීගේ සද්දෙත් එක්කම මම ලියුම ඇතුළේ දමාගෙන හිටි එක්සර්සයිස් පොත ඇකිළුවෙමි. “... ඊටත් මේ හුණ්ඩුව අස්සේ හරි-හමං එළියක්වත් තියෙනවද රංජියො. හරි එළියක් නැති තැනක ඉඳන් පොතක් පත්තරයක් කියවන්න හොඳ නැහැල්ලු බං... ඇස් දෙකට නාකලු!”

පව් ආච්චී! මං කරපු ඉස්කෝල වැඩේ දන්නවා නං!!
“ඔළුවේ කැක්කුම දැන් හොඳයි ආච්චියෙ....”

“හොඳ වුණාට කාරි නෑ. මේං මේ වෙනිවැල්ගැට කොත්තමල්ලි ටික බීලා ඉඳිං... ගුණේ හන්දියට යමින් ගමන් මට කියාගෙන ගියෙ, උඹට හිස කැක්කුමය කියලා.....”

ලියුම ආයෙමත් අඳුරු තැනක හැංගුණේය.

මට ඔහොම පොඩි- පොඩි අත්බෙහෙත් පුරුදු කෙරෙව්වේ අපේ ආච්චිය. කොළ-පලාවලට මාව වැඩියෙන් හුරු කෙරෙව්වේත් අපේ මහරගම ආච්චී; දසනායක රත්නවතීය. (ආච්චියෙ, ඔයාට ගොඩක් පිං!)

අපේ අම්මා නං අපේ ලෙඩවලදී වැඩිපුර විශ්වාසය තියන්නට හුරුවී තිබ්බේ ‘රුබා වතුර’ කෙරෙහිය. 

වෙනිවැල්ගැට- කොත්තමල්ලි ටික ඉක්මනට බීලා හමාරවී, ආච්චිව පිටත් කරගත්තාට පස්සේ ‘ඉලක්කම් ලියුමේ මෙහෙයුම’ත් ඉක්මනින්ම ඉවර කර ගන්නට මේ ලියන්නාට හැකි වුණේය. ලියුම ආයෙමත් අඳුරු තැනක හැංගුණේය.

විශේෂයෙන් කිව යුතු නැත. ඔබ සිතුවා හරිය.
එදාම හවස, සුපුරුදු පරිදි මම දීඝායුත් එක්කලා වත්තේගෙදර පාර ඔස්සේ යමින් හිටියදී ඔහුගේ ලිපිය, යළිත් ඔහු අතට පත් කළෙමි.

දැන් මට ආපහු වර්තමානයට එන්නට සිදු වී තිබේ.
මා අනුර ජිනදාස සහෘදයාට යැවූ උපන් වෙලාවල් අධ්‍යයනය කළ ඔහු ඊමේල් එකක් එවා තිබෙයි. (මා දවස තිස්සෙම ඉන්නේ කොම්පියුටරය ළඟ නොවේ. බ්ලොගය ලියන්නේ, පුවත් සොයන්නේ, විද්‍යුත් ලිපි බලනවා වගේ වැඩ කරන්නේ සැරෙන් සැරේය. අනෙක් වැඩ අතරේය.)
ඉතිං, තරහ නැහැ නේද දැන් ඒ ඊමේල් එක කියවනවාට.

‘නිමල්, මම ප්‍රතිපත්තියක් හැටියට ආයුෂ ගැන කියන්නේ නෑ. මොකද අපි කියන ඒ කරුණු දළ ප්‍රකාශන. කෙනෙකුගේ මරණය ගැන කියන්න අයිතිය පුහුදුන් මිනිහෙකු වෙන මට තියෙන්න විදිහක් නෑ නේද?’ කියලයි, අනුරගේ උත්තරය පටන් ගෙන තිබ්බේ.
ඒකත් ඇත්තය!

(මං අනුරට යැවූ උපන් වේලාවන්ගෙන් එකක් මේ වෙනවිට ජීවතුන් අතර නැති කෙනෙකුගේය.
‘ආයුෂ’ ගැන පර්යේෂණයකටත් මා දැරූ උත්සාහය මෙතැනින් එහාට ගෙනියන එක සාධාරණ නැති බව දැන් ඔබට වැටහෙනු ඇති!)

‘නිදි’ගේ උපන් වෙලාව බලලා; ඒ අනුව, අනුර ජිනදාස හිතවත් ජ්‍යෝතිර්වේදියා සකස්කොටගත් වේද නාඩි චක්‍ර සටහනය මේ.

ඉතින් මෙන්න තියෙනවා ඔබේ කතානායක ‘නිදි’ගේ උපන් වෙලාව බලලා; අනුර ජිනදාස හිතවත් ජ්‍යෝතිර්වේදියා සකස්කොටගත් කේන්ද්‍ර සටහන් හා වේද නාඩි චක්‍ර සටහන් අනුව එයා ලියා එවූ කාරණා : (මේ විස්තර ලියා එවනකොට, මේ උපන් වෙලාව හිමියා මං බව අනුර දැනගෙන නොසිටියේය.)

‘මෙයා ඉපදිලා තියෙන වෙලාවේ ලග්නය කුම්භ. ඒ නිසා එයාගේ මිනිස්කමත්, මිනිස් සබඳතාත් ඉතාමත් වැඩියි. හැබැයි නවාංශකය ස්ත්‍රී එකක්.
ඒ වගේම කෙනෙකුගේ සමාජයීය ඇගයීම පෙන්වන ආරූඪ ලග්නය මිථුන. ඒ නිසා පිටතට ගෑනු හැසිරීම පෙන්වන කෙනෙක් කියා හිතෙනවා.

-මාරකාධිපති රවි මාරක ස්ථානයේ සිටීම නිසා කර්මජ රෝගවලට ගොදුරු වෙන්න නම් හොඳටම ඉඩ තියෙන නිසා පිං-දහම් කරමින් ජීවත් වීම හොඳයි.

-කෙසේ වෙතත් රවි කන්‍යාවේ යෙදීමත්, විවාහය ගැන කියන උපපදයෙන් දෙවැන්න හතරවැන්න වී හිස්ව තිබීමත් නිසා විවාහ ඵල නම් ඉතාම අඩුයි.
ඒත් ශනි සිකුරු දෙදෙනා එක්ව යෙදී ඇති අතිධාවන කාම යෝගය ශනිගේ උච්චයත්, සිකුරුගේ ස්වක්ෂේත්‍රයත් නිසා මැඩ පැවැත්වීමට එතැනම සිටින බුධ උදව් කරන බව කිව හැකියි.

-කෙසේ වෙතත් වයසින් වැඩි අයගේ විශේෂ ලැදියාවකට ගොදුරු වෙන බව පෙනෙනවා. එයින් විශේෂ වාසි පවා ලබන කෙනෙක්.’

අප්පද බොල! මුල හිටන්ම නිදිගෙ පංච තන්තරේ කියවපු කෙනෙක්ට නං මේ කාරණා සත්තද නැත්දැයි හොයා ගැනීම අමාරු වැඩක් නොවේ. කරන්නට තියෙන්නේ, සුරාසුර යුද්ධයේදී කිරි සයුර කැළඹුවා වගේ මතකය කලත්තා බලන එකය. ඒත් තවම සේරෝම දේවල් කියලා අහවර නැත. තවත් කරුණු- කාරණා කියන්නටත් තිබෙයි. හැබැයි, ටිකෙන් ටික... එකෑවරම නොවේ. 

අනුර කියූ සමහර කාරණා ගැන මං දිගට කතා කරන්නට නොයන්නේ ඒවා දැනටම වරින්-වර කියා තිබෙන බැවිනි.

‘ශ්‍රී ලංකා ජ්‍යෝතිර් විද්‍යාඥ සංගමයේ ගරු ප්‍රධාන ලේකම්’ අනුර ජිනදාස හිතවතා මෑතකදී ‘විදුදය පඤ්චාඞග ලිත - 2020’ නම්වූ ග්‍රන්ථය සම්පාදනය කරමින්.....

එහෙත්, අනුරගේ ඒ ප්‍රකාශය සෑහෙන දුරට ඇත්තය; නිවැරදිය කියලා මට නිහතමානීව පිළිගන්නට වෙයි. එයට තවත් බර පැටවෙන්නේ ‘ශ්‍රී ලංකා ජ්‍යෝතිර් විද්‍යාඥ සංගමයේ ගරු ප්‍රධාන ලේකම්’ අනුර ජිනදාස හිතවතා මෑතකදී ‘විදුදය පඤ්චාඞග ලිත - 2020’ නම්වූ ග්‍රන්ථය සම්පාදනය කරමින් මේ ක්ෂේත්‍රයේ ‘හෙණට score’ කළ කෙනෙකු හින්දාය!

ජ්‍යෝතිෂ දැනුමැත්තන් කියන විදිහට නම් ‘ග්‍රහ පිහිටීම් විකලාවට නිවැරදිවත්- තිථි නැකැත් යෝග කරණ ගෙවෙන වෙලාවන් තත්පරයට නිවැරදිවත් දක්වලා තියෙන සිංහලෙන් මුද්‍රිත මුල්ම ලිත අනුරගේ මේ පොතයි!’. තවෙකෙකු කියන්නේ, ඉන්දියාවේ පඬිවරු යොදාගන්න ‘වර්ජ්‍ය කාල - දුර්මුහුර්ත’ ගැනත් මේ ලිතේ තිබෙන විත්තියයි.
“මොනවද අනුර මේ වර්ජ්‍ය කාල- දුර්මුහුර්ත?” මං ඇහුවේ අනුරගෙන්. පොතේ පසු පිට කවරයේත් ඒවා ගැන තියෙන නිසා.

“නිමල්, මේවා අශුභ වෙලාවල් රාහු කාලය වගේ....”
“හරි, හරි. අර දවසට දෙපාරක් තියෙන්නේ....” මමත් දන්නා හරිය කියා පෑවෙමි.

අනුරට හිනා වෙන්නට එක කටක් මදි වාගෙය. “නි..ම...ල්! ඔයා දන්නේ හුඟක් අය කියන දේමනේ. ඒත් ඔයා දන්නවද සමහර දවසකට රාහු කාල තුනක් යෙදෙන බව? ඒ ගැනත් මං මගේ ලිතේ කියලා තියෙනවා.... නිකම් ඉන්න වෙලාවක කියවලා බලන්නකො!”
මට කරන්නැයි අනුර යෝජනා කරන්නේ ඉල කැඩෙන වැඩකි. හිනාවකින් ඒ යෝජනාවට ප්‍රතිචාර දක්වද්දීත් මගේ ඔළුවේ වැඩ කළේ අනුර මගේ ජන්ම වෙලාව අනුව කියා තිබුණු කරුණක් කෙරෙහිය.

‘.... ඒ නිසා පිටතට ගෑනු හැසිරීම පෙන්වන කෙනෙක් කියා හිතෙනවා.’

අවුරුදු දෙක තුනකට ඉහතදීත්, රන්දීප කුරක්කන් පිටි මිලදී ගන්නා විදිහක් අහන්නට හම්බන්තොට- බැරගම අයෝමා මහත්මියට ටෙලිෆෝන් කළාම, එයා මට උත්තර දුන්නේ ‘ඔව් මිස්!’කියලා පොට පටලවා ගනිමිනි.

එලෙස වී තිබියදීත් ‘මැතියාස්’ගේ සිතෙහි වික්ටර්ස් කෙරෙහි ලැදියාවක් ඇති වුණේ....

එතකොට නම් මට හිතුණේ, වියපත් වෙද්දී වුණත් මගේ ‘නාසික්‍ය ස්වරයේ නෂ්ටාවශේෂ’ එහෙම පිටින්ම නැතිවෙලා නැති බවයි; මල්ටිපල් මයෙලොමාවට පවා මගේ උගුරේ ‘ස්වර තන්තු’වලට එච්චර damage එකක් කරන්නට බැරි වෙලා තියෙන බවයි.  

අනෙක ‘ආදර පූජාසනේ’ postsවලදී කියූ විදිහට, දැන් නම් මං වහන්සේ කතා කරද්දී හිතා-මතා හුරතල් වෙන්නේත් නැත!

තවත් හිනා යන කරුණකුත් මේ list එකටම එකතු කරන්නන්ට වටියි!
‘කල්‍යාණ මිත්‍ර’ අඩවියේ මේ දවස්වල පළවෙන ‘හෙරොයින්’ කතාව මාවත් ඒකට ඇබ්බැහි කරවාගෙනය. ඒකෙ පස්වෙනි කොටසට මං යැවූ comment එකකට (කතාව ලියන) ‘එළ ද බ්‍රා මෙන්ඩා - සංජීව මෙන්ඩිස්’ හිතවතා ප්‍රතිචාර දක්වා තිබුණේ මෙහෙමය:
‘ඔව්... මෙතන වෙන්න ඕනේ... කන්ඩෙම් එකක්... ඒ කියන්නේ මරණීය දණ්ඩනය...
එළ ද බ්‍රා... අක්කණ්ඩි’
කිසිදා දැක නැති, කතාකොට නැති, නන්නාඳුනන ‘එළ ද බ්‍රා’ටත් මං වහන්සේ ‘අක්කණ්ඩි’යෙක් වෙලාය!

ඒ මගේ උපන් නැකතේ බලපෑමෙන්ද? කෙසේ වෙතත් මොකක්දෝ ‘ස්ත්‍රීමය ගතියක්’ මට තිබෙනවා වෙන්නැති කියලාත් මට හිතේ. Sorry! ඒ වාක්‍යය අතීත කාලයට දැමිය යුතුය- ‘මට තිබුණා වෙන්නැති කියලාය’ විදිහට.
එහෙම හින්දාද මා කෙරෙහි ‘සමරිසි පුරුෂයන්ගේ බැල්ම’ වැඩිපුරම යොමු වුණේ?

මේ posts පෙළට කලින් මා ‘ප්‍රේමණීය චාරිකාවක්’ පෝස්ටු දෙක ලිව්වේ විශේෂයෙන් මේ කරුණ ගැන කතා කරන්නටය.
වික්ටර්ස් ස්ත්‍රීමය හාව-භාව ලීලාවන්ගෙන් යුතු අයෙකු නොවේ! කාන්තාමය ගතියක් ඔහුගේ හැසිරීමේ හෝ කතා-බතාවේ යාතමින්වත් ඇත්තේ නැත. හේ තෙමේ සිරුරේ මාංශ පේශීන් මැනවින් හැඩ ගස්වා ගැනීමට නිතිපතා වෙහෙසකර ව්‍යායාම පවා කරන්නෙකි. ෆිලුමේ කියන විදිහට නම්, ඔහු පදක්කම්ලාභී පිහිනුම් ශූරයෙකුත් වෙයි. වික්ටර්ස් සමකාමියෙකු බවට ඉඟියක්වත් එහිදී අපට නොපෙනෙයි!

එලෙස වී තිබියදීත් ‘මැතියාස්’ගේ සිතෙහි වික්ටර්ස් කෙරෙහි ලැදියාවක් ඇති වුණේ කොහොමද?

එසේම ඒ දෙදෙනාගේ ගතිගුණත්- චර්යාවනුත්- ආකල්පත්- හැසිරීම් රටාවනුත් සාකල්‍යයෙන්ම එකිනෙකාට වෙනස් පසුබිමක.... එකිනෙකාට පරස්පර පසුබිමක....
වික්ටර්ස්ගේ නවාංශකය ස්ත්‍රී එකක් වෙන්නට බැරිය. ඔහුගේ ලග්නය කුමක් විය හැකිද? මිථුන වෙන්නට නං ඉඩක් නැත.

අපටත් සිතන්නට ඉඩ දෙනවා විනා, ඔක්කොම දේවල් කියන්නේ නැත.

යුරෝපා රටවල උපන් නැකත අනුව නොව උපන් කාල වකවනුව අනුව ලග්නය ගණන් බැලෙන බවය, මා දන්නේ. ඒ වකවනුවත් සති හතරක දීර්ඝ කාල පරිච්ඡේදයකි. එතකොට ඒවා අනුසාරයෙන් එකිනෙකාට විතරක් බලපාන විදිහට පලාපල කියන්නට ඇහැකිද?

‘මෙසේ අන්‍යොනය අවබෝධය ලියලද්දී, එකිනෙකාට අනෙකාගේ සහයෝගය අවශ්‍ය වෙද්දී, දෙදෙනා උනුන් කෙරේ බැඳෙති. ඒ බැඳීම ඇති වෙන්නේත්; ඒ සමරිසි සබඳතාවට මුල පිරෙන්නෙත් අහම්බයෙනි.

මේ දෙදෙනා කලිනුත් සමකාමීන්ද?
ෆිලුම අපට කියන්නේ නැත. එහෙත් මැතියාස්ගේ පෞරුෂය ඉදිරියේ වික්ටර්ස් ඔහුට ආසක්ත වෙන බවකි පෙනෙන්නේ. නමුදු වික්ටර්ස් වුවද පෞරුෂවත් බවෙන් අඩු කෙනෙක් නොවේ. වික්ටර්ස් පිරිමි සිරුරක සිරගතවූ ගැහැනු ආත්මයක හිමිකරුවෙකු බවත් කියවෙන්නේ නැත.
හොඳේ ඒකය.
අපටත් සිතන්නට ඉඩ දෙනවා විනා,ෆිලුම ඔක්කොම දේවල් කියන්නේ නැත.
එහෙම වුණත් මේ සමරිසි සබඳතාවේ ‘passive partner කොටස - ස්ත්‍රී භූමිකාව' කෙරෙන්නේ වික්ටර්ස් වෙතින් බවට ඉඟියක් (පැය 1 විනාඩි 2 තත්පර 38 සිට පැය 1 විනාඩි 3 තත්පර 2 අතර) තත්පර 24කදී පෙන්වයි.

මේ කායික අවශ්‍යතාවන් සපුරා ගැනීමේ සබඳතාවක්ද... ආදරයක්ද... ප්‍රේමණීය සබඳතාවක්ද? පිළිතුර සොයාගත යුත්තේ....’
රුසිත් දිලීප සිංහල subs සැපයූ The Man with the Answers චිත්‍රපටය අළලා,  ප්‍රේමණීය චාරිකාවක් නමින් මා ලියූ දෙවෙනි පෝස්ටුවේ පදාසයකි ඒ ඔබ කියවූයේ. 

‘වික්ටෝරියානු පුරුෂෝත්තම සුචරිතවාදය....’ (දැන් එය බැහැරලන ප්‍රසිද්ධ සමරිසි පෙළපාලි පවා පැවැත්වෙයි!) 

ඒ කොටසේදී කියැවුණු ‘passive partner කොටස - ස්ත්‍රී භූමිකාව’ ගැන පාඨක හිතවතුන්- හිතවතියන් එතරම් අවධානයකට ගෙන නැති බවයි, මට දැනුණේ. එහෙම කීමත් එක අතකින් වැරදිය. Post එක කියවා එවන commentsවලින් සමස්ත පාඨක ප්‍රජාවේම අදහස් ගැන තක්සේරුවක් කරන්නේ කොහොමද?

මේ Passive partner යෙදුමේ විරුද්ධ වචනය Active partner ය.
මේ යෙදුම්වල ඉතිහාසය ගැන මා දන්නා දෙයක් නැත. ඒත් අනුමානයක් විදිහට මට හිතෙන්නේ මේවා ඇරඹෙන්නට ඇත්තේ ‘වික්ටෝරියානු පුරුෂෝත්තම සුචරිතවාදය එක්කලා’ය කියන කාරණයයි. මතකයි නේද ‘පුරුෂයා ඉහළින් ඉන්න ලිංගික ඉරියව්ව නිකම්ම 'missionary position' වෙච්ච’ හැටි එහෙම. 

Active partner ගැන එහෙම තව ටිකක් හදාරලයි ඊළඟ කොටස ලියන්නේ.
කමක් නැහැනෙ....
හැබැයි ලියන්න පරක්කු කරන්නේ නෑ. මොකද දැනටමත් කරුණු තොගයක් මගේ අත්දැකීම් එක්ක blend වෙවී කැකෑරෙමින් පෙළ ගැසෙමින් තියෙන්නේ.....