ණයත් නැති, බයත් නැති, කොන්දක් ඇති...

“ආණ්ඩුවෙන් මම කිසිම දෙයක් අරගෙන නෑ. ඒ නිසා මම ණයත් නෑ, බයත් නෑ. මම ස්වාධීන තීරණ ගන්නේ. මම ගීතා කුමාරසිංහ. අපේ ජනාධිපතිතුමා... එතුමාව ජනාධිපති කරවන්න මමත් ඡන්දේ දුන්නා. පාර්ලිමේන්තුවේ මගේ ඡන්දෙන් එතුමාට අද ඔය ඉන්න පුටුවට එන්න හම්බ වුණා.

එක එක්කෙනා රටේ ජනතාවට කියන වයිවාරන්න කතන්දර කොච්චර තිබුණත් මොළේ තියෙන උදවිය දන්නවා...

එතුමා ඊයේ වෙනකොට මාව ළමා හා කාන්තා කටයුතු අමාත්‍යංශයෙන් අයින් කළා. දවස් කීයකටද? තව දවස් අටයි තියෙන්නේ ජනාධිපතිවරණයට.

ඔය වගේ සිඟිති ආතල් දෙන්න හොඳ නෑ, ජනාධිපති කෙනෙක් විදියට.
මහ ලොකුවට කාන්තාවන් ගැන කතා කරනවා.

ඔයා සජිත් ගාවට ගියේ දිනන නිසා නේද කියා අහනවා.
මම කිව්වා ඔව්, දිනන නිසාමයි ගියේ. පැරදෙන එකකට ගිහිල්ලා- ගිලෙන බෝට්ටුවකට ගිහිල්ලා සියදිවි නසා ගන්න මට ඕනේ නෑනේ...” (ඔය කතාවේ කොටස් තුනක් තද කළු පාටින් සටහන් කරන වැඩේ මමයි කළේ...)

ඔය එඩිතර; කෙළින් කතාව කියලා තිබ්බේ ‘පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රිනී ගීතා කුමාරසිංහ මහත්මිය’යි. කොළඹදි. සමගි ජන බලවේගයේ මාධ්‍ය හමුවකදී.

මේ දවස්වල නං එක එක්කෙනා රටේ ජනතාවට කියන වයිවාරන්න කතන්දර එමටයි. වැහි වැහැලා වගෙයි... එව්වා ඔක්කොම අහන්න- බලන්න- කියවන්න මෙලෝ පුතයෙකුට බෑ බෑ බෑම තමයි.

මොකෝ, ශ්‍රී ලංකාවේ ජනාධිපතිවරණය තියෙනවයි කියලා ලෝකෙ හෙමින් කැරකෙනවයැ- දවසට තියෙන පැය ගණන වැඩි වෙනවයැ? නැහැනෙ...

ඉතිං අවිවේකය නිසා මං වහන්සේ අර වගේ කතන්දර අහන්නේ බොහොම අඩුවෙන්. හැබැයි අහන එක- කියවන එක - බලන එක ‘හොඳ සිහියෙන්’ කරනවා. එතකොට තමයි නොකියා කියන දේවල් තේරෙන්න ගන්නේ; හංගලා කියන දේවල් තේරෙන්න ගන්නේ; හැංගිලා තියෙන දේවල් තේරෙන්න ගන්නේ!
ඔය ප්‍රවෘත්තිය කියවද්දීත් මට වුණේ ඒකමයි... මගේ මොළ ගෙඩියේ තරමට, ඒකට තේරුණු තරමට, මට හිතුණා ප්‍රශ්න තුනක් අහන්න. ඒවා අහන්නේ ඒවාට සාධාරණ උත්තර මේ දවස්වල හම්බ වෙයි කියලත් නෙවෙයි.

මං වගේ සොච්චං පුඟුලෙකු අහන පුරස්නවලට වැඩිය ‘විසඳාගන්න තියෙන වැදගත් පුරස්න’ ඒ කාට-කාටත් ඇති නෙව, මේ ජනාධිපතිවරණ කාලෙ...

මේ වතාවේ නං රටේ වැඩි දෙනෙකුගේ කැමැත්ත, ප්‍රාර්ථනාව, පැතුම...’ ඉෂ්ට වෙන පාටයි! 

ඔන්න බලන්නකෝ ඒකෙත් හැටි.

‘මේ ජනාධිපතිවරණ කාලෙ’ කියන වදන් තුන කොටනකොටම මතක් වෙච්චි දෙයක්. මොන සිංහල විශාරද අප්පච්චිද දන්නෑ ඔය ‘වරණය’ වචනේ ඔතෙන්ට ඈඳුවේ... (මං නං එස්.එස්.සී. වෙනකල් විතරක් ඉගෙන ගත්තු කෙනානේ- සිංහලවලටත් D එකක් තිබ්බට.)

චුට්ටක් ඉන්න හොඳේ... ආයෙමත් ඒ ‘වරණ ප්‍රශ්නය’ මතු වුණු වෙලාවේම ඒකත් බේරුම් කරගෙන හිටින්න.

මගේ සිංහල වචන ප්‍රශ්න විසඳලා දෙන ‘නිරුක්ති සහිත සිංහල ශබ්ද කෝෂය’ පොතේ 965 පිටුවේ ‘වරණය’ වචනෙට දීල තියෙන නිරුක්ති ටිකයි මේ:

වරණය: (සං. වරණ) අ. කැමැත්ත, කිහිපයක් අතරින් එකක් තෝරා ගැනීම. ආ. ඉවත් කිරීම, වැලැක්වීම, දුරු කිරීම. ඇ. ප්‍රාර්ථනාව, පැතුම.

‘ගොනෝ, හොයලා බලන්නෙ නැතිව දන්න ටිකෙන් විතරක් තේරුම් ගන්න ගියාම වෙන දේ දැන් ඔහෙට පේනවා නේද?’
පේනවා, පේනවා... වරණය කිව්ව ගමන්ම මෙච්චර කල් මගේ ඔළුවට ආවේ ‘ඉවත් කිරීම, වැලැක්වීම, දුරු කිරීම’ කියන තේරුම් ටික විතරයි. ඒ හින්දනෙ
මැති + වරණය = මැතිවරණය කියල තේරුම් ගත්තේ. අපේ රටේ නං වැඩියෙන්ම වෙන්නෙත් ඕකනේ. අපේ පාර්ලිමේන්තු ඡන්දයකදී වුණත් මහත්වරුන්; මැතිවරුන් දුරු කරලා දාන එකනේ මෙච්චර කල් කෙරුණේ. එතකොට ඉතිං වැඩියෙන් ඉතුරු වුණේ පාදඩයො, හොරු, නූගත්තුනෙ...

‘හැබෑෑෑෑෑෑෑද?
එතකොට ජනාධිපතිවරණය කිව්වම තමුසෙ මොකක්ද හිතුවේ?’

ජනාධිපති, ඒ කියන්නෙ ඉන්න ජනාධිපති + ඉවත් කිරීම කියලා.
‘දෙකක් නෑ. ඒකත් වෙයි තමා හලෝ... මේ වතාවේ නං රටේ වැඩි දෙනෙකුගේ කැමැත්ත, ප්‍රාර්ථනාව, පැතුම...’
...ඉෂ්ට වෙන පාටයි නේද? (ඉවසිල්ලක් නැතිකම ඉස්සර වුණා. අනෙකා කියන දේ කියල ඉවර කරන්න දුන්නෙත් නෑ.) දුරු කරන්න ඕන රොත්තටම යන-එන මං නැතිවෙන විදිහයි නේද?

‘ටිකක් ඉවසගෙන ඉන්නවා හලෝ. සේරටම කලින් අද තමුසෙ ලියන්න ආව දේ ලියල ඉන්නවා. ඔහේ blog එකට ලියන posts දිගටම කියවන හිතවත් පාඨකයන්ට සාධාරණ වෙලා ඉන්නවා. තව සතියක් වෙනකොට තමුසෙට වගේම ලෝකෙටමත් පෙනෙයිනේ ඡන්දෙ ප්‍රතිඵල.’

අම්මගෙ අප්පගෙ බූදලෙන් දෙනවා වගේ තානාන්තර දෙන්නේ සුදුසු අයටද- හිතවත් අයටද- හෙංචයියලටද- ගෙම්බන්ටද එහෙමත් නැතිනං ගෙම්බෝ වෙයි කියල සැකයක් තියෙන අයටද?

සමාවෙන්න ඕනි, යටිහිතත් එක්ක කතාව නවත්තලා... මේං ලියන වැඩේට බැස්සා...

බෙන්තර ගඟෙන් එහා පැත්තේ උපන්- කුමාර විදුගලගේ දෝන ගීතා සමන්මලී කුමාරසිංහ ‘ලස්සන කෙල්ල’ film එකෙන් සිනමාවට ආවා. සම්මානලාභී වුණා; ජයග්‍රාහී නිෂ්පාදිකාවකුත් වුණා. (මං හිතන්නේ ගීතා තමයි, තමන්ගේ නමෙන්ම සිනමා පත්තරයක් පවත්වාගෙන ගිය එකම සිනමා නිළිය.) දේශපාලනේට ආවේ ඊළඟට, 2015දී. එහෙව් අත්දැකීම් සහගත ගීතා කියන දේවල් නිකංම කියනවා වෙන්නත් බෑනෙ... එහෙම නේද?

1. ‘’ආණ්ඩුවෙන් මම කිසිම දෙයක් අරගෙන නෑ. ඒ නිසා මම ණයත් නෑ, බයත් නෑ.’’

1.1. ඒ කියන්නේ ආණ්ඩුවේ ඉන්න අයට මොන මොනවා හරි දේවල් ලබා ගන්නත් පුළුවනි කියන එකනේ... ලැබෙනවා කියන එකනේ. ලබා ගන්න ඉඩ තියෙනවා කියන එකනෙ.
ණයකාරයෙක් වෙන්න තරං ලොකු-ලොකු දේවල්ම ආණ්ඩුවෙ ඉන්න උදවියට දෙන විත්තිය නේද මේ කියවෙන්නේ... ඒ මදිවට ‘එහෙම දේවල් ගත්ත බව කියන්නත් බය වෙන්න තරං දේවල්’ තමයි දීල ඇත්තේ.

1.2. ආණ්ඩුවය කියන්නෙ පුද්ගලික සමාගමක් නෙවෙයිනෙ (හිතෙන හිතෙන විදිහට අරයට මෙයාට බෙදල දෙන්න.) කාගෙවත් තනි අයිතියට තියෙන දේකුත් නෙවෙයිනෙ. ඒක එහෙම නං ආණ්ඩුවකින් එහෙම දේවල් දෙන එකයි, ගන්න එකයි දෙකම වැරදි වෙන්න ඕනිනේ.

2. මාව ළමා හා කාන්තා කටයුතු අමාත්‍යංශයෙන් අයින් කළා.

2.1.1. ඕන්න වැඩේ... ඇමතිකම්, රාජ්‍ය ඇමතිකම් වගේ තානාන්තර දෙන්නේ සුදුසු අයටද- හිතවත් අයටද- හෙංචයියලටද- ගෙම්බන්ටද එහෙමත් නැතිනං ගෙම්බෝ වෙයි කියල සැකයක් තියෙන අයටද?

2.1.2. කිසිම පදනමක් නැතිව- එහෙම හිතුමතේ දුන්නු තනතුරු නං ඉතිං ලොකු-ලොක්කන්ට හිතෙන වෙලාවක, හිතුණු විදිහට වෙනස් කළත්... අයින් කළත් දොසක් කියන්නේ කොහොමෙයි? නඩුත් හාමුදුරුවන්ගේ, බඩුත් හාමුදුරුවන්ගෙ වගෙයිනෙ.

2.1.3. හැබැයි, මෙතැන වැරැද්දක් තියෙනවා... ක්‍රමේ! ඔහොම අයුතු දේවල් කරන්න ඉඩ තියෙන ක්‍රමේ!! බොරුද මං අහන්නේ.

3. දිනන නිසාමයි ගියේ.

3.1.1. දිනන නිසා? ගීතාට පෙනෙන්න ඇත්තේ එහෙමයි. (හැබැයි, අපරාදේ කියන්න බෑ. ගීතා ඇත්තම කියනවා වගෙයි.) එයාට එහෙම කියන්න පුළුවන් වුණාට හැමෝටම ඇත්ත කියන්න ශක්තියක් නැහැනෙ.

මාලිමාවේ අනුර කුමාර දිසානායක මහත්තයට...

3.1.2. මොකෝ? ඇත්තම කියලා, වැරදිකාරයො වෙන්න තියෙන නඩුවලින් නිදහස් වෙන්නද?

කෝටි ගණන් වටින ඉඩම් අක්කර ගණන් නිකංම හම්බ වුණයි කියන්නද?
බාර් පර්මිට් හම්බ වුණයි කියලා එළි කරන්නද?
පෙට්‍රල් ෂෙඩ් හම්බ වුණයි කියන්නද... ඊටත්, (අත යටින්) ඔව්වා ලැබෙන්නේ දිනන්න කලින්. දිනුවොත් Double Bonusලු.
මේ වතාවේ උන්දැලා පරදින විත්තිය ඒකාන්ත නිසයිලු ‘එහා මෙහා වෙන කුට්ටි’ ගොඩක් බර!

3.2. ප්‍රතිපත්ති නිසා පිල් මාරු කරනවය කියන්නත් දැන් ඉඩක් නැහැ නෙව... ඒ බයිලා වලංගු වුණේ ගොඩක් ඉස්සර කාලෙටනේ.

අද උදේ එක ප්‍රවුර්ත්තියක් කියවද්දී, මං වහන්සේට හිතුණු දේවල්වලින් කොටහක් තමයි ඔය ලිව්වේ. හැබැයි, ලියන්න හිතාගෙන උන්නේ වෙනින් කතාවක් ගැනයි.

ඒ කතන්දරෙදී හරිම වැදගත්ය කියලා මට හිතෙන කරුණු කීපයක් කියවෙනවා.

අ. හිටපු ජනාධිපති පර්සි මහේන්ද්‍ර රාජපක්ෂ මහත්තයට ආණ්ඩුවෙන් ලබාදීලා තියෙන නිල නිවාසය අලුත්වැඩියා කරන්න විතරක්... අලුත්වැඩියා කරන්න විතරක් රුපියල් කෝටි 40ක් වියදම් කරලලු. කාගෙවත් සාක්කුවෙන් නෙවෙයි- ආණ්ඩුවේ සල්ලිවලින්.

(මට හිතෙන්නෙ, මෙතැනදී නං මාලිමාවේ අනුර කුමාර දිසානායක මහත්තයට වැරද්දක් වෙලා කියලයි. කෝටි 40ක්... එක බින්දුවක් වැඩි වෙලාවත්ද අපෙ හාමුදුරුවනේ?)

ලොකුම පුදුමේ ඔහොම කතා එකකටවත් උත්තර දීමක් නොකෙරෙන එකයි. එහෙම වෙන්නේ මාලිමා වේදිකාවල කියැවෙන දේවල් ඇත්තම ඇත්ත නිසාද?

ආ. වාහන බලපත්‍ර වගේ ආණ්ඩුවේ විශේෂ වරදාන ලබා ගැනිල්ලෙදීත් පක්ෂ- විපක්ෂ භේදයක් නැතුවම අපේ මන්ත්‍රීලා- ඇමතිලා හරි සමඟියිලු. (මරික්කාර් මහත්තයා රනිල් වික්‍රමසිංහ මහත්තයාගෙන් පුද්ගලිකව කරපු ඉල්ලීම ඔයාලත් දකින්න ඇතිනෙ.

ඇ. තව එකක්! අපේ ජනාධිපතිතුමාට රට පුරහම ජනාධිපති මන්දිර තියෙනවය කියන්නේ. හැබෑද බොලේ? යාපනේ, අනුරාධපුරේ, නුවර, නුවරඑළියේ, කතරගම, උඩවලවේ විතරක් නෙවෙයි මහියංගනෙත්... කොළඹත්...

අකුදි මහත්තයෝ, හොඳට හොයලා බලන්න වෙයි, ඔන්න ඔය කාරණයත්.
ගිහි ගෙයි හිටියා නං සක්විති රජෙක් වෙන්න වාසනාව තිබිච්ච සිදුහත් කුමාරයාටත් තිබ්බේ මාලිගා තුනයිනේ.
මේ හුණ්ඩුවක් විතර රටේ පළමුවෙනි පුරවැසියාට ඔච්චර මාලිගා හැදෙව්වේ මොන මොන වහන්සේලාගේ ඕනිකමටද දෙය්යනේ...

‘අනාගතය නුඹයි රටේ’ කියල අනුරට කියන්නේ රටෙන් බාගයකටත් ටිකක් වැඩි අපි කට්ටියනේ...

ඈ. ඉතිං, ඒ කතාවේදීම මාලිමාවේ අනුර කියනවා එයාල බලයට පත් වුණාම...මන්ත්‍රී මැති ඇමතිවරුන්ට වාහන බලපත් දීම, විශ්‍රාම වැටුප් ගෙවීම නවතා දමන බව සහ
ජනාධිපති මන්දිරවලින් එකක් පමණක් තබාගන්නා බව.

මාලිමාවේ අනුර මුල හිටම කියනවා නෙව හොරකම හා දූෂණය නවත්තන විත්තියත්...

ජාතික ජන බලවේගයේ ජනාධිපති අපේක්ෂක අනුර කුමාර දිසානායකට එහෙම කියන්න පුළුවන් වෙන්නෙ උන්නැහේ ‘ණයත් නැති- බයත් නැති- කොන්දක් ඇති’ කෙනෙක් හින්දනේ...

ඉතිං, ඔය කාරණා ටික විතරක් වුණත් කරන්න ඇහැකි නං- කෙරෙනව නං...
මොනවටද ආයේ ‘නං’? ඔය කාරණා ටික විතරක් නෙවෙයි තව ගොඩාරියක් දේවල් කෙරෙනව ඒකාන්තයි.

ඒකට හොඳම සාක්කියක් තමා දැන්-දැන් හොඳම උගතුන් විදිහට පෙනී හිටිය ඔස්තාද්ලා පවා මහජනතාව ඉදිරිපිටදීම නන්නත්තාර වෙන්න පටන්ගෙන තිබීම.

ඉතිං, ‘අනාගතය නුඹයි රටේ’ කියල අනුරට කියන්නේ රටෙන් බාගයකටත් ටිකක් වැඩි අපි කට්ටියනේ.
2025 උදාවෙන්න කලින් ‘අනාගතය සුබයි රටේ!’ කියල රටේ හැමෝම කියන තැනට වැඩ සිද්ද වේවි කියලයි මම නං හිතන්නේ෴o෴