fb මාරකැට්ටුවේ රැකටියර්...

පෙළක් වෙලාවට මං වහන්සෙත් ‘රං ගොජෙක්’ වෙනවා කිසිම සුනංගුවක් නැතුව!

ඒකෙ කිසිම අරුමයකුත් නෑ. එක අතකට. මාත් දිසානායක කෙනෙක් නෙව.
‘දිසානායකලාගේ ටිකිරි මොළේ’, ‘තුම්පනේ, මාතර, බදුල්ලේ කියලා වෙනස්යැ’ වගේ පෝස්ටු එහෙම කියවල තියේ නං යුෂ්මතුන් වහන්සේලා දැනටමත් දන්නවා ඇතිනෙ, දිසානායකලාගේ ‘මොළ ගෙඩිවල දිග- පළල- වපසරිය’ හෙම.

පොඩි කාලේ ඉඳලමයි මට ඒ පුරුද්ද තියෙන්නේ. ඒ දවස්වල නං මම බදාගෙන ඉඳල තියෙන්නේ ටින්- බෝතල්!

හැබැයි මේක නං ඒ කතන්දර වගේ, කාශ්‍යප බුදුන්ගේ කාලෙ කතන්දරයක් නෙවෙයි.

මේ ළඟදී- මේ පහුණු අවුරුද්දේ තකතිරු මට වෙච්චි සංගදියක්. (පුංචි පහේ කෙළවිල්ලක්!) හරියටම කියනවා නං 2023 නොවැම්බර් මාසෙදියි ඕංංං...

ඉතින්... වෙච්චි පාඩුව දරාගෙන, සද්ද වහගෙන පාඩුවේ ඉන්නවා කියලයි හිතාගෙන හිටියේ. එහෙම හිතාගෙන උන්නේ අද; 2024 ජනවාරි 7 වෙනිදා උදේ වෙනකල්. අද උදේ තට්ටයාගේ කොලම blog අඩවිය ලියන හිතවත් මංජුල ලොක්කා ‘කැඩේ වෑවා’ නෙව.
මම එහෙම කිව්වට මොකද, තට්ටයා මහත්තයා හාංකවිසියක්වත් නොදැනයි මෙතැනට ගෑවෙන්නේ. ඒ උන්නැහැගේ අඩවියට අලුතින් post එකක් ලියලා.
‘Face Book Market Place’ තමයි ඒ පෝස්ටුවේ මාතෘකාව.
ඔන්න තට්ටයා මහත්තයෝ, කිසිම ඇහිල්ලක්- බැලිල්ලක්- විමසිල්ලක් නැතුව මං ඒ පෝස්ටුවෙන් කෑලි දෙක තුනකුත් මේ post එකට උපුටා ගන්නවා. හොඳේ. (ඊට ඉස්සර අපේ ආදරණීය පාඨකයන්ටත් මතක් කරනවා, ඒ ‘ෆේස් බුක් මාර්කට් ප්ලේස්’ post එක කියවන්න කැමතියි නං මෙන්න, හනික එහාට යන්න පාර කියලත්.

ඉතිං ඉතිං, ඉස්සෙල්ලම කියන්න ඕනි මේ ලියන මාත් fb එකවුන්ට් එකක් තියෙන කෙනෙක්. මං නං වැඩියත්ම ඒක හදා ගත්තේ blog අඩවියට posts ලියද්දී ඕනි කරන තොරතුරු තහවුරු කර ගන්න; ෆොටෝස් හොයා ගන්න එහෙමයි. පස්සෙ-පස්සේ පරණ හිත-මිත්‍රාදීන් හොයා ගන්නත් ඒක මට උදව් වුණා. ඒ එක්කම blog අඩවිය pramote කර ගන්නත්.
ඒ වුණත් fb එකේ Friends List එක ගොඩක් වැඩි කර ගන්නත් මම කැමති නෑ. මොකද මම අර 150 සීමාව විශ්වාස කරන හින්දා. හැබැයි තවම ඒ ෆ්‍රෙන්ඩ්ස්ලගේ ගණන 150ට අඩු කරගන්න බැරිවයි මං ඉන්නේ...

දෙවෙනි කාරණය තමයි, මං වහන්සේ ‘තද අතීතකාමියෙක්’. ඒ වගෙම උමතු සිනමාලෝලියෙක්!! තවත් දුරට මං ගැන විස්තර කියනවා නං ගොඩක් දේවල් එකතු කරන්නෙක්!!!
පොඩි කාලේ ඉඳලමයි මට ඒ පුරුද්ද තියෙන්නේ. ඒ දවස්වල නං මම බදාගෙන ඉඳල තියෙන්නේ ටින්- බෝතල්! (අවුරුදු කීපෙකට කලින් ‘චණ්ඩියා වගේ හිත හදාගෙන’ පොදි ගහගෙන හිටපු එක-එක පන්නේ විසිතුරු බෝතල් කන්දරාවම අයින් කළා; හැබැයි, තවමත් ඒ දුක හිටි ගමන් මතු වෙනවනෙ හලෝ!)
දැන් නං අපේ ගෙදර ගොඩ ගහගෙන හිටි දේවලින් ඉතිරිව තියෙන්නේ පරණ පොත්-පත්තර තමයි.

ඒ කාලේ පත්තරවල තිබ්බා...

ඔන්න ඔය කාරණා කීපයත් ඔළුවෙ තියාගෙන පෝස්ටුවේ ඉතිරි හරිය කියවනවා නං- ආදරණීය ඔයාලට ‘මට වුණු ඇබැද්දිය’ තේරුම් ගන්න ගොඩාක් ලේසියි. හොඳේ...

FMP ගැන මෙලෝ හසරක් මම දැනගෙන හිටියේ නෑ- (වඩාත් නිවැරදියි මීටර් වෙලා තිබ්බේ නැහැයි කිව්වම.) අද උදේ වෙනකල්. තට්ටයගේ කොලමේ අලුත්ම post එක කියවනකල්.
ඉස්සර පත්තරවල ලුහුඬු දැන්වීම්වල විස්තරවලින් පටන් අරං ඒ post එකෙන් එනවා FMP එකට.
(අර ලුහුඬු දැන්වීම්වල සුලමුල කියවාගෙන යද්දී මට මතක් වුණේ අපේ තාත්තා කියාපු විස්තරයක්.
“ඒ කාලේ පත්තරවල තිබ්බා දැන්වීමක් -ගෙදර වසංගතය මකුණෝ මැරීමට අත්දුටු ප්‍රතිකර්මයක්! හරි නොගියොත් මුදල් ආපසු. රුපියල් දෙකක මනි ඕඩරයක් හා ලිපිනය ලියූ මුද්දර කවරයක් එවන්න.- කියලා. ඒ දවස්වල හැම ගෙදරකම මකුණෝ හිටියනෙ.

-ඉතිං මිනිස්සුත් ඒ දැන්වීමේ විදිහට සල්ලි යැව්වා. ඒ හැමෝටම තැපෑලෙන් ප්‍රතිකර්මේ ඇවිත් තිබ්බා ‘මේ සමඟ ඇති උල් කරන ලද ඉරටුවෙන් මකුණාගේ පිටට ඇන තුවාල කරන්න’ කියලා තිබ්බ පුංචි දැන්වීමකුත් එක්ක.’)

වැඩේ කියන්නේ මට අපේ තාත්ත කියාපු ඒ කතන්දරේ මතක් වුණෙත් තට්ටයා මහත්තයගෙ පෝස්ටුව කියවද්දී.
(ඒකනේ මහත්තයෝ, ඔයා මේ post එක ලියන්න තිබ්බේ මාස තුනකට විතර ඉස්සර. එහෙනං මම මේ වළේ වැටෙන්නේ නෑ! වෙච්චි දේට ‘එන්න සෙයියදු’  කිව්වලු. ඒ වගෙමයි, වෙන්න තියෙන දෙයක් නවත්තන එකත් සක්කර දෙයියන්ට වුණත් කරන්න බැහැයි කියනවනෙ.)

තට්ටයාගේ කොලමෙ අලුත්ම post එකේ මෙහෙමයි FMP ගැන කියන්නේ.

‘... මේ සියළුම දේ මෙසේ සිදුවෙද්දී මේවන විට හිස ඔසවා ඇති සුපිරිම වෙළෙඳ "තට්ටුව" Facebook market place ය!

මට මෙය අලුත් දෙයක් වුනාට; මෙය කියවන දනන් හට එය තවත් එක් "නියැණ්ඩර්තාල්" කෙනෙක් හෝ "බළංගොඩ මානවයෙක්"  විය හැකි වුවත් මම ලබපු අත් දැකීම් ටිකක් මෙහි ලියන්නම්. 

FMP (කෙටියෙන් Facebook market place) මා වඩාත්ම ප්‍රයෝජනයට ගැනීමට පටං ගත්තේ කැන්ගරු දේසේදී....’

මම නං FMP එකෙන් පොරෝජන් ගන්න හිතුවේ සසිරිබර සිරි ලංකාවේදී.
ඒ දවස්වල fb එකේ පරණ සිංහල චිත්‍රපටිවල සිංදුවල දර්ශන එහෙම හෙණට වැටුණා. fb groups ගොඩාරියක. ඒ වගෙම filmsවල සමහර දර්ශනත්. ඊට ටික දවසකට පස්සේ මෙන්න බොලේ කියනවා ‘පැරැණි සිංහල චිත්‍රපටවල CDස්’ එහෙමත් විකුණන්න තියෙනවා කියලා.

හැබැයි අමු කොප්පයක් වගේ- ‘විජයපුරි වීරන්’ දෙමළ film එකෙන්ලු, කොප්පේ  ගැහුවය කියන්නේ.

මං වහන්සෙත් ඒ විස්තර දැක්ක ගමන්ම දැපනේ වැටුණා. මොකද ‘වීර විජය, සිරිමලී, සූරයා’ වගේ filmsවල CD පවා තියෙන විත්තිය කියවුණු හින්දා.

‘වීර විජය’; සිංහල සිනමාවේ 75වෙනි චිත්‍රපටය තිරගත වෙලා තියෙන්නේ 1960 දෙසැම්බර් 9 වෙනිදා.
මං ඒ ෆිලුම බැලුවේ පස්සේ කාලෙක, මහරගම අනුෂා තියටර් එකේදී. ඒකෙ හර්බි සෙනෙවිරත්න, ආනන්ද ජයරත්න, ලැඩී රණසිංහ, ඇල්ෆ්‍රඩ් එදිරිමාන්න, ක්‍රිස්ටි ලෙනාඩ්, ඇන්තනි සී පෙරේරා වගේ නළුවන් ගොඩක් රඟපෑවා. ජීවරාණි, ක්ලැරිස්, විජිත මල්ලිකා වගේ නිළියන් ගොඩකුත්...
හැබැයි අමු කොප්පයක් වගේ- ‘විජයපුරි වීරන්’ දෙමළ film එකෙන්ලු, කොප්පේ  ගැහුවය කියන්නේ.

ඒත් මොකෝ, හරියට කොපි කරන එක කරලා වෙන්නැති... මට නං ෆිලුම හිතට ඇල්ලුවා.
ඇයි සිංදු?

සිරි ආසිරිදායක මෑණී, ඉරණමට සැවොම ගැති වේවී, මේ ලෝකෙ ඉපදී කලක් ගියා- වගේ සිංදු තවමත් ජනප්‍රියයි.
මගේ ඇහේ නං තවම තියෙන්නේ ‘මේව තමයි ජිල් ජිල් ජිල්’ කියන සිංදුවේ දර්ශනය. විජිත මල්ලිකා තවත් නළුවෙක් එක්ක හිර ගෙදරට යනවා ‘ජිල් ජිල් ජිල්’ විකුණන්න. හැබැයි ඒ යන්නෙ හිර ගෙදර ඉන්න කෙනෙක්ව මුදා ගන්නයි.

පුදුමේ කියන්නේ 1960 ඉඳල 2024ට අවුරුදු 64ක් ගිහිල්ලත් හිර ගෙවල් ඇතුළේ සිද්ද වෙන ‘ජිල් ජිල් ජිල් ජිල්මාට්’ වෙනස් වෙලා නැති එකයි. තාම එව්වා නවත්තන්න මොන ජගතාටවත් බැරි වෙලා තියෙන විදිහයි පෙනෙන්නේ.

ඉතිං අර ෆිලුම්වල විස්තර දැක්කත්, ඒ දවස්වල අපේ අම්මාගෙ රෝගී තත්ත්වය හොඳටම නරක අතට හැරිලා තියෙන නිසා, මං කළේ ඒවයේ තොරතුරු ලියලා තියා ගත්තු එකයි.
බුද්ධික තෙන්නකෝන් මහත්තයා තමයි එහෙම තොරතුරක් එක්ක එයාගේ මොබයිල් ටෙලිෆෝන් අංකයත් දාලා තිබ්බේ. 0776 140936. ටිකක් ඉස්පාසු තිබ්බ දවසක මම ඒ නොම්මරේට කතා කළා.

“ඔව් මහත්තයා. මගේ ළඟ ගොඩක් පරණ සිංහල චිත්‍රපටවල CDස් තියෙනවා. එකක් රුපියල් තුන්සීයයි. මහරගමටනේ... තැපැල් ගාස්තුවත් 300/-ක් වෙයි.” 

ඉස්සර නං film CD එකක ගණන ඊට අඩු වුණත්, මං හෙට්ටු කරන්නට ගියේ නෑ. “මොනවද බුද්ධික මහත්තයා ළඟ තියෙන චිත්‍රපට?”
“මහත්තයට ඕනි ඒවා කියන්නකො. එතකොට මං කියන්නං ඒවා තියෙනවද නැද්ද කියලා.”
ඉතිං මම නම් ලැයිස්තුව කිව්වා. එයා එව්වා තියෙනවද නැද්ද කියලා කිව්වා.

එතකොට මහත්තයට ඕනි කරන චිත්‍රපටි එකකට රුපියල් තුන්සීය ගණනෙයි තැපැල් ගාස්තුවට තුන්සීයකුයි...

වීර විජය? / තියෙනවා.
සූරයා? / තියෙනවා.
යටගිය දවසයි සිරිමලීයි? / දෙකම තියෙනවා.
කොහොමද වැඩේ / ඒක නං නෑ මහත්තයා.

ආත්ම පූජා- අර ගාමිණී double ඇක්ටින් කළේ. / ඒක නං ෆීල්ඩ් එකේ කා ගාවවත් නෑ.
මාලිනී ඩබල් ඇක්ටින් කරපු සූරයා සූරයාමයි? / තියෙනවා. හරි ලස්සන චිත්‍රපටිය නේද මහත්තයා.
ධීවරයෝ? / ඒකත් කොහෙන්වත් හොයා ගන්න බැරි එකක්... බයිසිකල් හොරා- කතුරු මුවාත් වගේ ඩී. ආර්. නානායක්කාර හිටිය films?
එහෙනං කතුරු මුවාත් එකත් ගනිමු!

කතාවෙන් මට දැනුණේ බුද්ධික මහතා මැදිවියේ කෙනෙකු බවයි; සිංහල චිත්‍රපට ගැන හොඳින් තොරතුරු දන්නා බවයි.

“එතකොට මහත්තයට ඕනි කරන චිත්‍රපටි එකකට රුපියල් තුන්සීය ගණනෙයි තැපැල් ගාස්තුවට තුන්සීයකුයි මගේ එකවුන්ට් එකට දැම්මම මං CDස් ටික එවන්නං. එක සැරේ films ටිකක් වැඩියෙන් ගන්නවා නං ඔබතුමාට තැපැල් ගාස්තුව වියදම් වෙන්නේ අඩුවෙන්...”
“අපි ඉස්සෙල්ල මේ ටික අරගෙන බලමුකො.”
“මගේ bank එකවුන්ට් එකේ විස්‌තරත් මේ ගමන්ම කියන්න පුළුවනි, මහත්තයට ලියා ගන්න පුළුවන් නං.” බුද්ධික එවෙලේම ඒ විස්තරත් කිව්වේය. මමත් ලියා ගත්තෙමි.

එහෙම ලියා ගත්තත්, ඉක්මනින්ම බැංකුවට යන්නට හැකියාවක් මට තිබ්බේ නැත. ඒ දවස්වල මගේ blood count එක බැහැලාය තිබ්බේ. එහෙම වුණාම ඇඟට පණ කඳුළක් නැහැ වගෙය; ක්ලාන්ත ගතියකි නිතර දැනෙන්නේ- හිතෙන්නෙම ඇඳේ හාන්සිවී කොට්ටයට ඔළුව ගහගන්නටය. ඒ අව්වස්සේ බුද්ධිකගෙනුත් ඇමතුමක්. “මහත්තයා අර සල්ලි බැංකුවට දැම්මද?”

සනීප මදි විත්තියක් මේ නාඳුනන මනුස්සයට කියන්නේ මොකටද? “බුද්ධික මහත්තයා, මට තවම ඒකට වෙලාවක් හම්බ වුණේ නෑ. මම සල්ලි deposit කරපු ගමන්ම ඔයාට call එකක් දෙන්නං.”

මොන? ඒ උත්තරයෙන් සෑහීමට පත් වුණේ අලෙවිකරුවා නොවේ. නැවත නැවතත්; හතර-පස් වතාවක්ම මට දුරකථන ඇමතුම් දුන්නේය.

ගොන්- මොට්ට- තකතිරු- අම්බරු නිමල් දිසානායකයාට එතකොටවත් අමුත්තක් හිතුණේ නැත; සැකයක් හිතුණේ නැත.
ඒ අතරය, නමී උන්නැහේ මගේ සුවදුක් බලන්නට සම්ප්‍රාප්ත වුණේ. “අනේ නමී- තරහ නැතිව මට ලොකු උදව්වක් කරන්න ඕනි.” මම නමීව දැනුවත් කළෙමි.
“කව්ද හලෝ බඩු එවන්න කලින් සල්ලි යවන්නේ? නිදිටත් තියෙන්නේ ඉස්සෙල්ලා films ටික එවන්නයි කියල ඒ මනුස්සයට කියන්න. ඒවා බාර ගන්නකොට සල්ලි ගෙවන්නං කියන්න...” ඔහොම දේවල් ගැන මට වඩා දැනුම තියෙන විත්තිය පෙනෙන නමී එවෙලේ මට අවවාද කළේය.

හිතේ ඇති වුණු නොරිස්සුම හංගගෙනයි…

“ඔය පොඩි ගණනකට මිනිහෙක් වංචා කරයිද නමී? අනෙක, මම දැන් එයාට වචනේ දීල ඉවරයිනේ. ඔයාට පුළුවන් නේද සල්ලි bank කරන්න.”

“නිදි කියනව නං මං සල්ලි දාන්නං. මට දෙන්නකො එයාගේ විස්තරයි, සල්ලියි.”

“නම බී.එස්.සී. තෙන්නෝන්. මීරිගම සම්පත් බැංකුවෙයි එකවුන්ට් එක තියෙන්නෙ. නොම්මරේ 108652246596. රුපියල් දෙදාස් එකසීයක් දාන්න ඕනි. Films හයට 1,800/-යි, තැපෑලට 300/-යි.”
“ඔහෙට සල්ලි වැඩියි.” කියමිනි, නමී ඒ රාජකාරිය කරන්නට බාර ගත්තේ. බොරලැස්ගමුව, සම්පත් බැංකු ශාඛාවෙන් බුද්ධික තෙන්නකෝන් මහතාගේ ගිණුමට රුපියල් දෙදහස් එකසීයක් 2023 නොවැම්බර් 15 වෙනිදා බැර කෙරුණේ එහෙමය!
එදාම රාත්‍රියේය අපේ අම්මා පරලෝකප්‍රාප්ත වුණෙත්!

ඒ නිසා මුදල් බැර කළ විත්තිය බුද්ධික මහතාට දැන්වීම ටිකක් පමා විණි.
“... ඔව්, ඔව්. මහත්තය බැංකුවට සල්ලි දාල තිබුණා. ඕනි කරන films ටිකයි, මහත්තයගේ ඇඩ්‍රස් එකයි ආයෙමත් කියන්නකො. දවස් දෙක තුනකින් මම එව්වා තැපෑලට දාන්නං.” හිතේ ඇති වුණු නොරිස්සුම හංගගෙනයි මං උත්තර බැන්දේ.

දවස් තුන හතරක් ගියත් ‘ම්හු!’. බඩුත් නෑ- කතාවකුත් නෑ!!
කීප වතාවක් calls දීලයි ආයේ ඒ මනුස්සයව contact කර ගන්න ඇහැක් වුණේ. “මට පොඩි කරදරයක් වුණා. මම CD ටික රයිට් කරලයි තියෙන්නේ. තව දවස් දෙකකින් විතර මම මහරගම ඉස්පිරිතාලෙට එනවා. ඒ එන ගමන් මම CD ටික ගෙනත් දෙන්නං.” බුද්ධික කිව්වා. ‘හ්ම්’ කියනවා ඇරෙන්න වෙන උත්තරයක් ඒ වෙලාවේ මගේ හිතට ආවෙ නැහැ!
‘මහරගම ඉස්පිරිතාලේකට තියෙන්නේ අපේක්ෂා (පිළිකා) රෝහලනෙ. ඒ මනුස්සයාගේ කාට හරිත් පිළිකාවක්වත්ද?’

දවස් තුන-හතර මාසයකටත් වැඩි වෙලා දැන්. ඒත් තවම බුද්ධික තෙන්නකෝන් නොහොත් B.S.C. තෙන්නකෝන් මහතාගෙන් කිසිම තොරතුරක් නෑ. එයාගේ ජංගම දුරකථනය නං තවමත් වැඩය. ඇමතුමක් දුන්නාම නාද වෙයි. ටිකකින් අක්‍රිය කෙරෙයි. එහෙම කෙරෙන්නේ ඇයි?
(එහෙම කරන නිසාය, එයා මහත්මයෙක් නොවෙන බව මට හිතෙන්නේ!)

“අර CD ටික ආවද?” නමීත් මගෙන් ඇසුවේය.
නමීටත් ඇත්තම නොකියා මම බාග ඇත්තක් කීවෙමි. “ඒ මනුස්සයාගේ කාට හරි පිළිකාවක් වගෙද කොහෙද...”

එහෙම තියෙද්දී අද උදේ ‘Face Book Market Place’ පෝස්ට් එකේ මෙහෙමත් තිබුණාම...

ජීවිතයටම අමතක නොවන පාඩමක් ඉගැන්වීම වෙනුවෙන්…

"... මෙහි හොඳම අවස්ථාවක් සිදුවූයේ 32mm Box Socket එකක් මිළදී ගන්නට ගිය අවස්ථාවේදීය. වසිකගේ යෙහෙළියක් මිළදීගත් අවුට්ලැන්ඩර් රථය ලියා පදිංචියට පෙර ලබා ගත යුතු රෝඩ් වර්දිය හෙවත් යෝග්‍යතා සහතිකයේදී එහි අළුත්වැඩියාවන් කිහිපයක් නිර්දේශ කොට තිබුනා. ඒවා නිම කිරීමට සිදුවූයේ මාහට! (මටත් වෙන දේවල්!) එහි ඇක්සල ගැලවීම සඳහා 32mm Box Socket එකක් අවශ්‍ය වූ අතර එය මිළදී ගැනීම සිදුවූයේද FMP හරහා මය! ඔහු එය මා අතට පත් කිරීම හා මුදල් ලබා ගැනීම සිදු කලේ හරි අපූරු ක්‍රමයකට!

"බොක්ස් සොකට් එක මාගේ තැපැල් පෙට්ටිය මත තබා ඇත! ඔබ එය ගෙන ඩොලර් 5 තැපැල් පෙට්ටියට දමන්න!" ඔහු මැසෙන්ජර් මගින් දැනුම් දී තිබුනි. අදාල දිනයේ මා එහි ගොස් ඩොලර් 5 පෙට්ටියට දමා බොක්ස් සොකටය රැගෙන ආවෙමි.

මේ පිළිබඳව මාගේ අත්දැකීම නම් FMP හරහා කිසියම් දෙයක් මිළදී ගැනීමට අවශ්‍ය වේනම්; තමන්ගේ අවශ්‍යතාවය කෙතරම් දැඩි වුවත් භෞතිකමයව දකිනා තුරු මුදල් යෙදවීම භයානක බවය!...’

fb එක හරහා ‘බොක්ස් සොකට්’ එක අලෙවි කරන්නට හැදූ ඕස්ට්‍රේලියාවේ තැනැත්තා ඔහුගේ ‘ගැනුම්කරුවා’ කෙරෙහි කොතරම් විශ්වාසයක් තබලාද?
මටම පුදුමය!

ඒකටත් එක්ක අපේ අලෙවිකරුවා...

ජීවිතයටම අමතක නොවන පාඩමක් ඉගැන්වීම වෙනුවෙන් ‘බුද්ධික තෙන්නකෝන්’ මහතාට ස්තුතිවන්ත වෙමින්, ඒ සිදුවීම අමතක කර දමා සිටියදී...
අද උදේ මට හිතුණේ තවත් පිරිසක් මෙවැනි ‘නොපනත්කම් කරන්නන්ට බිලි වීම’ හැකි තරමකින් හෝ වළක්වාලිය යුතු බවයි. ඒ සඳහා ආදරණීය රසික- රසිකාවියන්ට මගේ අත්දැකීම නොවලහා කීම සුදුසු බවයි. (තකහනියේ මේ පෝස්ටුව ලියැවුණේ එබැවිනි.)
ඒ අදහස මගේ සිතේ පහළ කරවූ තට්ටයා මහතාණෙනි, ඔබට පිං෴o෴