අටේ කෝච්චිය

මේ සැරේ වෙසක් වැස්සට සේදිලාම ගියා වගෙයි! වැස්ස වැස්ස වැස්ස. මදිය නොකියන්නම. ‘හිටගෙනම වැහි වතුරෙන් පුx හෝදන්න පුළුවන් වැස්සක්නේ මේ!” (අවුරුදු 45කට විතර ඉස්සර, අනෝරා වැස්සක් දවසක ඒ පස්ස හෝදන කතන්දරේ කිව්වේ, ‘අමද්‍යප තරුණ පුහුණු මුද්‍රණාලයේ’ කොම්පෝසින් බාස් උන්නැහේ. එයා නියම සීලවන්ත උපාසක මහත්තයා. මං උන්නැහේ ගැන කලින් කියල තියෙනවා.) හැබැයි, උන්නැහේගේ ඒ කියමන නං වෙනින් කොහෙදිවත් මෙතෙක් මට ආයෙමත් අහන්න- දකින්න හම්බ වෙලා නෑ.

ඉරාවතී- ආදි කාලෙට ඔබින, මහ කැත නමක්...

ඉතිං වෙසක් දවසේ, අරහෙම වැස්සක් අස්සෙ ගෙදරටම සින්න වෙල ඉන්නයි මං වහන්සේට සිද්ද වුණේ. උණ හැදිලා නිසා.

අපරාදේ, ප්‍රියන්තල ගිය ට්‍රිප් එකටත් යන්න වුණේ නෑ. ගිහිං, අනිත් අයටත් වෛරස් බෙදන්නයැ. ඉතිං එහෙම ගෙදරම ඉන්න වෙලාවේ බැලුවයි කියමුකො film එකක්.

බලලා ඉවර වෙනකොට දැනුණේ මගේ උණ double වෙලා වගේ....
ඉරණමකට මෙච්චරටම; මේ තරමටම කුරිරු වෙන්න පුළුවන්ද? පැය බාගයක් විතර මම එහෙමම; පුටුවෙම ගල් ගැහීගෙන කල්පනා කරමින් හිටියෙ ඒක...

ඉරාවතී... ප්‍රීතම් දෙන්න ඒ අතරවාරේ එහෙන්-මෙහෙන් හිටි-හිටි ගමන් හිතට එබි-එබී ගියත් එක්ක.

ඉරාවතී- ආදි කාලෙට ඔබින, මහ කැත නමක්... දැන් කාලෙ කෙල්ලෙකුට නං. ‘ඒත් එයා කෙල්ලෙකුත් නෙවෙයිනෙ, අවුරුදු 29ක අම්ම කෙනෙක්- දරු දෙන්නෙකුත් ඉන්න...’
ඉරාවතීගේ තාත්තා කවියෙක් නිසා වෙන්නැති ලොකු දූට ඒ වගෙ නමක් තෝරා ගත්තේ.

Film එකේ අද්දියක්ෂකතුමන්ගේ කැමැත්ත නිසා වෙන්නැති, මුලදීම ඉරාවතීව ඒ තරං සුන්දර අංගනාවක් විදිහට නොපෙන්නන්නෙ! එහෙමත් නැත්තං ‘ඔල්මොරොන්දන් නිදි’ට ‘උණ මරගාතේ’ ඒ දර්ශන ටික පෙනුණු හැටි වෙන්නත් ඇති. හැබැයි, පහු වෙනකොට නං මං වහන්සේටත් ඉරාවතීගේ අමුතු ලස්සනක් පෙනෙන්න ගත්තයි කියන කාරණයත් කියන්නම වෙනවා!

මට හිතෙන විදිහට නං උමේෂ්ටත් වෙන්න ඇත්තේ ඒකමයි. හැබැයි අනෙක් පැත්තට.
ඒ කිව්වේ මුල් කාලෙ; කෙල්ලව එයාට යෝජනා වෙච්ච කාලෙ- උමේෂුත් ඉරාවතීව දිවියාංගනාවක් වගෙ දකින්න ඇති. හැබැයි කසාද බැන්දට පස්සේ; දරුවෝ දෙන්නෙකුත් ලැබුණට පස්සෙ ඉතිං...
දන්නවනෙ,
‘දෙවේලේ දකින කුකුළාගෙ කරමලා - එවේලේ පෙනෙයි සක සේම සුදු වෙලා’ කියල කියන්නෙත් නිකම්මයැ...

උමේෂුත් වැඩි-වැඩියෙන් රස්සාවට බර වෙද්දී; කුටුම්බයේ රාජකාරි ගොඩ ගැහෙද්දී...

අනෙක් කාරණේ තමයි රස්සාව! දැන් කාලෙ මිනිහෙකුට එක රස්සාවක් නෙවෙයි, දෙක තුනක්ම කරන්නනෙ සිද්ද වෙලා තියෙන්නෙ. උමේෂුත් වැඩි-වැඩියෙන් රස්සාවට බර වෙද්දී; කුටුම්බයේ රාජකාරි ගොඩ ගැහෙද්දී මිනිහගෙ ‘ගේහසිත ප්‍රේමය’ හීතල වෙවී ගියාවත්ද... ඉරාවතීට එහෙම හිතෙන්නත් ඇති.

තාත්තගේ කවිකම උපතින්ම හිමි කරගෙන උන්නු ඉරාවතීත්, අරහෙම අප්සෙට් හිතිවිල්ලක් ආවාමයි; තනිකම මකා ගන්නයි වගේ කවි කුරුටු ගානවා; අදහසක් හිතට ආව ගමන්ම. ඉන්නෙ කොහේද කියලවත් නොතකා.

ඔහොම ඉන්න අතරෙයි- හයිද්‍රාබාද්වල ඉන්න ඉරාවතීගේ නංගිව හදිසියේ රෝහල්ගත කළා කියන පණිවිඩේ හම්බ වෙන්නෙ. ඉරාගෙ නංගි; රියා දරුවෙක් ලැබෙන්න ඉඳිද්දි බ්ලීඩ් වෙන්න පටන් ගෙන තිබුණු නිසයි ඒ.
රියාගෙ මහත්තයා අභිරාම් පිටරටකට ගිහිං නිසා, රියා තනිවෙලයි ඉන්නේ කියලත්, ඉරා දැනගන්නෙ ඒ කතාබහේදී!

එයාලගෙ අම්මයි, තාත්තයි දෙන්නම නැතිවෙලා නිසා දැන් ඒ දෙන්නට දෙන්නා තමයි කොයි දේකදී වුණත් එයාලගේ පිහිටට ඉන්නෙත්!

කොහොමින් හරි අන්තිමේදී ඉරා ඉස්පිරිතාලෙට ගිහිං රියාව බලනවා!

‘මේ වෙලාවේ රියාව තනියෙන් තියන්න බෑ. මමවත් මේ සුමාන දෙකේ එයා ළඟ ඉන්න ඕනි. මාව හයිද්‍රාබාද්වලට ඇරලවන්නකො.’ ඉරාවතී උමේෂ්ට කියනවා.

‘ඉරා. ඔයාට තනියම තමයි එහාට යන්න වෙන්නේ. මට එන්න විදිහක් නෑ. වැඩ ගොඩ ගැහිල ඉහටත් උඩින්. මම ළමයි දෙන්නවත් බලාගෙන මෙහෙ ඉන්නං. ඔයා බය නැතිව යන්න.’ තනියෙන් හයිද්‍රාබාද් යන්න පස්ස ගහන බිරියට උමේෂ් කියනවා.

පස්සෙයි එළිවෙන්නේ, ඉරාවතී දැරියක සන්දියේ කෝච්චියේ යද්දී හරීම අවාසනාවන්ත අත්දැකීමකට මුහුණ දීල. ඒක නිරන්තරවම මතක් වෙන නිසා ඉරා කෝච්චියක යන්න කැමති නෑ. හැබැයි, අනිත් කවුරුන්වත් ඒ භීතිකාව ගැන දන්නෙ නෑ!

ඉතිං, ඉරාවතී කෝච්චියෙන් තනියම ඒ ගමන යන්නේ ‘මරන්න ගෙනියන එළදෙනක්’ වගේ; බොහොම අමාරුවෙන්... කොහොමින් හරි අන්තිමේදී ඉරා ඉස්පිරිතාලෙට ගිහිං රියාව බලනවා.

‘අක්කේ, ඔයා අපේ ගෙදරට ගිහිං ටිකක් විවේක අරගෙන එන්න.’ රියා අක්කට කියනවා. ඉරා රියාලගේ ගෙදරට යන්න හදන්නේ ත්‍රී වීල් එකකින්. ‘ඒ මොන මෝඩ වැඩක්ද? ඔටෝ එකක ගියොත් රුපියල් 500/-ක් විතර වෙයි. ඊට හපන්, ට්‍රැෆික් එකට අහුවෙලා පැය ගාණක් යයි. කෝච්චියේ යන්න රුපියල් පනහයි යන්නේ- විනාඩි 20න් ගෙදර.’
ඉරා අක්කට රියා නංගිගෙ කීම පිළිගන්න වෙනවා. තවත් කෝච්චි ගමනක්...

මම නං ෆිලුම බා ගත්තේ ‘සිනෙරූ’ අඩවියෙන්. ඉඳුවර නිසල් තමයි සිංහල සබ්ස් දීල තිබුණේ.

හිතුවේ මම දිගටම කතාව කියාගෙන යයි කියලද?
අපොයි නෑ. හොඳයි නේද මේ චිත්‍රපටයේ ඔෆීසියල් ට්‍රේලර් එක බලලා හිටියොත්. එතකොට ඔයාලටම අදහසක් ගන්න පුළුවනිනේ. මෙන්න link එක:
https://www.youtube.com/watch?v=Sf6l492kclQ

මම නං ෆිලුම බා ගත්තේ ‘සිනෙරූ’ අඩවියෙන්. ඉඳුවර නිසල් තමයි සිංහල සබ්ස් දීල තිබුණේ.

ඉඳුවර මහත්තයෝ, හින්දි භාෂාව නොදන්නවා වුණාට- මට නම් තේරුණේ ඔයා මේ ෆිලුමට අපූරුවට subs දීලා තියෙන බවයි. ගොඩක් ස්තුතියි!

හැබැයි, ඉඳුවර නිසල් රජෝ- film එක ගැන ඔයා ලියලා තිබුණු ලිපියේ ‘මෙන්න මේ කොටසෙ දෙවෙනි වැකිය’ට නං මම කීයටවත් එකඟ වෙන්නෙ නෑ.
‘මේක ගැන කියනව නම් ඇත්තටම ලස්සන වෙනස් විදියක ෆිල්ම් එකක්... හරියටම කියනව නම් ස්ට්‍රෙස් එකේ වගෙ ඉන්න වෙලාවක බලන්න පුළුවන් හිත සැහැල්ලු වෙන ලස්සනම ෆිල්ම් එකක්...’

ආච්චිගෙ රෙද්ද!
හිත සැහැල්ලු වෙන? ස්ට්‍රෙස් එකේ ඉන්න වෙලාවක බලන්න හොඳ...
මඤ්ඤංද නිසල්? ඔයාට එහෙම හිතුණට මොකෝ- මට නං තවමත් දැනෙන්නෙ මහාමේරුව ගෙනත් මගේ ඔළුව උඩින් තිබ්බා වගේ බරක්...
ෆිල්ම් එක බලපු වෙලාවේ ඉඳලම එහෙමයි. හැබැයි ඒක වේදනාකාරී; වෙහෙසකර; අඳුරු හැඟීමක් නෙවෙයි. හරිම සොඳුරු; අරුත්බර වේදයිතයක්!

සමහර නළුවන්ට තියෙන ‘ග්ලැමර්’ එක ප්‍රීතම් ළඟ යන්තංවත් තිබුණේ නැති පාටයි. පරාජිත පෙම්වතෙකු වගෙයි...

Film එක බලලා ඉවර වෙච්ච ගමන්ම, මම කළේ අන්තර්ජාලයෙන් ෆිලුම ගැන තොරතුරු හෙව්ව එක. එතකොටයි, Gulshan Devaiahගේ නමත් හොයා ගන්න ලැබුණේ. මගෙ හිතේ මේ ෆිලුමේ නං ගුල්ෂාන් රඟපාන්නේ නැහැ, චරිතයේ ජීවත් වෙනවා. ප්‍රීතම්ට ඉන්නේ එයා.

පුදුමේ කියන්නේ (මට අනුව නං) මිනිහත් එච්චර attractive; කඩවසම් හාදයෙක් නොවෙන එකයි. සමහර නළුවන්ට තියෙන ‘ග්ලැමර්’ එක ප්‍රීතම් ළඟ යන්තංවත් තිබුණේ නැති පාටයි. පරාජිත පෙම්වතෙකු වගෙයි. ‘විරාගයේ අරවින්ද’ වගේ, කලබල නැති- ටිකක් විතර නෝංජල් ගතියකුත් තියෙන මනුස්සයෙක්...

හැබැයි ඇක්ටිං නං මල්! නිකංම මල් නෙවෙයි- මල් හතයි, තව ටිකයි!!

ඉතිං, කොච්චර හොඳට ගුල්ෂාන්, ප්‍රීතම්ට පණ පොවනවද කියනවා නං, මට හිතුණෙ ඒ හාදයාට වෙනස් විදිහෙ කැරැක්ටර් එකක් නං මේ සම්මජාතියේදී කරන්න බැරිව ඇති කියලයි. ඒකත් වෙන්න බැරි දෙයක්... ගුල්ෂාන්ගෙ රංගනයන් කිහිප වතාවක්ම සම්මානවලට නිර්දේශ වෙල තියෙනවා; සම්මාන ලබලත් තියෙනවා. එහෙම වෙන්නෑනෙ එකම වගේ චරිත විතරක් රඟපානවා නං...
ඒ රඟපෑමට මං වහ වැටුණු තරම කියතොත්- පහුගිය අවුරුදු 13 තිස්සේ ගුල්ෂාන් දේවයියා රඟපෑ ෆිල්ම්ස් කිහිපයක් බාගෙන බලන්නයි සූදානම.

දන්නවනෙ, මාත් එක විදිහක් චිත්‍රපට පිස්සෙක් විත්තිය. ඒ වගේමයි, හිතට හොඳටම වැදුණු film එකක් බැලුවම, ඉඩක් තිබ්බොත් ඒ ගැන ඔයාලටත් කියන විත්තිය. මීට කලිනුත් එහෙම films හත-අටක් ගැන ඔයාලට කිව්වා.

සමුදුරු මූර්තිය, විරූපීට රැවටෙන්නේ, හරි හුරතල් විනාකිරි සංග්‍රාමය, ප්‍රේමණීය චාරිකාව, උතුමාණෙනි, 200 Halla Ho සහ අරගලය, දහතුනේ මාරකේ... Thirteen Lives, Nice View වගේ posts කිහිපයකින්.

නමුත් ඒ posts එකක්වත් සිනමා විචාර නං නෙවෙයි. මේකත් එහෙමයි. මොකද film එකේ අංග රචනය- කැමරාකරණය- ආලෝකකරණය- පසුතල නිර්මාණය- සංගීතය- සංස්කරණය වගේ ගොඩාරියක් දේවල් ගැන ගැඹුරින් යමක් කියන්න තරමට මගේ දැනුම මදි. අනෙක. සිනමාහලකදී බලන්න ඕනි films පරිගණකයක පුංචි තිරයකින් බලලා අතිපණ්ඩිතකම් කියන එක සාධාරණයැ?

එක දෙමාපියෙක්ට මම පොරොන්දු වුණා, එයාගේ අළු පා කරනවා කියල.. ඒත් මට කවදාවත් ආපහු මෙහෙ එන්න ධෛර්යයක් අරගන්න බැරි වුණා!

Raj Rachakonda තමයි මේ film එකේ තිර රචනය ලියලා අධ්‍යක්ෂණය කරල තියෙන්නෙ. Andamina Jeevitam කියන නවකතාව පාදක කරගෙන.  Malladi Venkata Krishna Murthyගේ නවකතා පොතෙත් මේ සිද්ධි මේ විදිහටම තියෙනවද මන්දා- ඒ තරං අපූරුවටයි ෆිලුමේ සිදුවීම් පෙළ ගැහෙන්නේ.

බිරියගේ 25වෙනි උපන් දිනයට තෑගි 25ක් දෙන්නට තරම් ආදරණීය වුණු, පසුව අනියම් සබඳතාවයකට පැටලෙන්නෙක් / රූපවාහිනියේ මාලා නාටකවලටම ජීවිතය බද්ධ කරගත්තවුන් / කවියෙක්, කිවිඳියක් හා කවිය අගයන්නට පුරුදු වුණු කාව්‍යලෝලියෙක් / සියදිවි හානි කරගන්නට යද්දී පවා පරෝපකාරයට ඉදිරිපත් වන්නෙක් / ලෝක සම්මතවලට පිටු නොපාමින් හද පතුලෙන්ම ආදරය කරන දෙදෙනෙක් / Panic Attack රෝග තත්ත්වයට ගොදුරු වන්නියක් වගේ පිරිසක් මේ කලාත්මක film එකේදී ඔයාලට හමු වෙයි.

කලාත්මක කිව්ව ගමන් බය වෙන්න එපා. අපේ රටේ හැදෙන කලාත්මක චිත්තරපටයක නං sex සීන්ස් එහෙම තියෙනවනේ, හුඟ වෙලාවට. මේ ෆිලුමේ එහෙම එක දර්ශනයක්වත් නෑ.

ම්..ම්.. තවත් අවවාදයකුත් නොකරම බෑ. අපේ මෙගා ටෙලීස් බලන්න ඇබ්බැහි වෙලා ඉන්න රසික-රසිකාවන් ගොඩේ නං, මේ post එක කියවන ඔයාත් ඉන්නේ- ඔයාට මේ අවවාදය අදාළයි.
මේ ෆිලුම බලනවා නං ඉතාම අවධානයෙන් එහෙම කරන්නත් ඔයාලට සිද්ද වෙනවා. මොකද, හුඟක් දේවල්වල අග-මුල ගලපගන්න වෙන්නේ ඔයාලටමයි!

”මෙහෙ ළමයි තැන්පත් කරලා තියෙනවා. ඒවා ආදාහනය කරන්නේ නෑ.
සමාවෙන්න...
මගේ හොඳම යාළුවො හතරක්... මාස හයකට කලින්... ගොඩක් නරක අනතුරකින්...
එයාලගෙන් එක දෙමාපියෙක්ට මම පොරොන්දු වුණා, එයාගේ අළු පා කරනවා කියල..
ඒත් මට කවදාවත් ආපහු මෙහෙ එන්න ධෛර්යයක් අරගන්න බැරි වුණා.’”
Film එකේ පැයයි විනාඩි නවහමාරේ සිට 1.10.30 දක්වා විනාඩියෙදී; සොහොන් පිටියකදී කියවෙන දෙබසයි ඒ. එතන සමහර වචන කියවෙන්නේ නෑ. ඒවා අපියි හිතාගත යුත්තේ.

මම නං ආදරණීය ඔයාලට යෝජනා කරන්නෙ ‘8 A.M. Metro’ චිත්‍රපටය බලන්න කියලයි.

ඒ කතාවේ ඉතිරි හරිය කියැවෙන්නෙ ඊටත් ගොඩක් වෙලාවකට පස්සේ. දෙතුන් පොළකදී... ඉතිං අර විනාඩියෙන් බාගයක් මිස් වුණත්... තත්ත්වේ ඔයාලටම හිතා ගත්තැකිනේ...

ඔය කිව්වා මදැයි.
මම නං ආදරණීය ඔයාලට යෝජනා කරන්නෙ ‘8 A.M. Metro’ චිත්‍රපටය බලන්න කියලයි. එහෙම කළොතින්, එතකොට ඔයාලට හිතුණු දේත් අපට කියන්නකො෴0෴